Schopenhauer, mutlu bir hayatın olanaksızlığını can sıkıntısına bağlar. Yani insan hayatında sürekli iyi şeylerle karşılaşıp mutlu mesut sorunsuz bir yaşam sürse bile bir süre sonra bundan bıkar, sıkılır. Mutluluğun bir kıymeti kalmamıştır artık o insan için. Can sıkıntısını gidermek için sorunlar uydurur ve kendi eliyle hayatına sokar. Bu yüzden mutlu bir hayat olanaksızdır der Arthur dayı.

Hormonlarımızı sözün deyimiyle hacklersek olabilir , ya da biyolojik beyinden çıkarsak .

Kahramanca bir hayat, dünyada iz bırakabilmektir
unutulacak binlerce fikir değilde benimseyecek milyonlarca kişinin fikri olmaktır.

Yol sizi nereye zütürüyorsa oraya gitmeyin, yol olmayan yerden gidin ki; iz bırakın.

Para için şerefini satmazsın mesela.

Güçlüye, boyun eğmezsin, baskılardan korkmazsın.

Kula kulluk etmezsin.

Aileni onurunla kurarsın, insan gibi var edersin. Gerekirse onlar için fedakarlık edersin.

Kötülüğe karşı gelirsin, iyi olmaya çalışırsın.

Hırslarını bir kenara bırakır, insan gibi yaşamaya çalışırsın.

Gerçekten insan olmak cesaret ister. Şeref ister, haysiyet ister. Kula kulluk köpeklik edenlerde bulamazsın bu özellikleri. Mesela akepelilerde yoktur cesaret, şeref, haysiyet!

Rezerved

insanın başarabileceği en iyi şey kahramanca bir hayattır.

Burada kahramanca hayattan kasıt ne ? Nasıl kahramanca hayatımız olur ?