Dumlupınar savaşı kazanılmıştır. Düşman askerleri geri çekilmektedir. Afyonkarahisar hatları çözülünce birkaç yunan esiri geceleyin Mustafa Kemal’in çadırına getirilmişti. Bunlardan biri zafer kazanmış kumandanın doğup büyümüş olduğu Selanik’ten gelmişti. Yüzü kendisine yabancı gelmemişti. Üniformasında hiç bir işaret yoktu. Mustafa Kemal’e sordu:

– Binbaşı mısınız?

– Hayır.

– Kaymakam mı?

– Hayır.

– Miralay mı?

– Hayır.

– Ferik mi?

– Hayır.

– Peki nesiniz o halde?

– Ben mareşal ve Türk Orduları Başkumandanı’yım. Şaşkınlıktan ağzı açık kalan Yunan, kekeler:

– Ben başkumandanın savaş hattına bu kadar yakın bir yerde dolaşmasını işitmiş değilim de…

Up up up

izindeyiz Atam !!

Buna cugu veren hangi kafayla attı anlamadım

dfmhdnkncgbc

rezerve

Ananı gibeyim bazı yerlerde sesli harfleri noktalama işaretlerini koymamışsın bazı yerlerde edebiyat hocası gibi yazmışsın gerçi sen yazmamışsın copy paste aptal oç

@2 kardeşim sevmiyorsan bile böyle deme hakkı yok kimsenin ben Atatürk ü sevmesemde sövmem veya ataput demem onlar Tayyip Erdoğan ı sevmiyorsa sövmezler ha sövenler vardır bu onların ayıbı

Atatürk, muhtelif vesilelerle maiyetinde çalışan kimselerin samimiyet ve sadakatlarını imtihan etmesini gayet iyi bilirdi. insanların halet-i ruhiyesini, niyet ve emellerini teşhis ve temyiz etmekte şelaleler saçan bir zekaya malikti.

O büyük insan, bir gece Çankaya köşkündeki bir ziyafette devrin vekillerinden maruf bir zata şöyle bir sual sorar:

– Beni hakikaten sever misiniz?

Muhatabı hemen cevabı yapıştırır:

– Sevmek ne kelime Ata’m, taparım!

– Peki her dediğimi de yapar mısınız?

– Derhal

Atatürk, bu söz üzerine belinden tabancasını çıkarır ona uzatır.

– Öyleyse, al tabancamı, sık kafana…

– “Aman Atam” der, herhalde benimle şaka ediyorsunuz. Benim ölmemi istemezsiniz. Meseleyi anlayan Atatürk, yeleleri kabaran bir aslan mehabetiyle dışarıda hizmet eden askeri yanına çağırıp aynı sualleri sorup, cevabını aldıktan sonra, karşısında Toroslar’dan kopmuş bir kaya parçası gibi duran bu bağrı yanık Anadolu çocuğuna tabancasını uzatıp kafasına sıkmasını emreder. Aslan Mehmetçik, bu emri bilatereddüt yerine getirir, fakat kendisine bir şey olmaz. Çünkü, Atatürk, daha önce tabancasındaki merminin kurşununu çıkarmıştır.

işte o zaman, Atatürk yanındakilere şöyle der:

– Beni ve vatanı seven hakiki insanı gördünüz mü?

Ayar var tutar

Rezzers

Rezerce

Gereksiz bir insan kendisi

Atam var şuku

Devamıda gelsin

Atam da incici gibi ne ayarlar vermiş be bu arada panpa devamı gelsin

Hayrına up up up

Atam izindeyiz

Prim damlıyor panpa

ATATÜRK VAR ŞUKU