sıra erkeklere gelmişti. dıbına koduklarıma bak hele. sanki besyo okuyorduk. ama ona da aykırıydı. çift el top sektiren ve duran futbol topuna vuramayan adamlar tek seferde en mükemmel şekilde yapıyordu. sadece sınıfın en kilolusu olan yunus atmadı ama o adamın da hakkıydı denememek. fiziği el verişli değildi kendini sakatlayabilirdi çocuk. onun haricinde zeyd de çok kiloluydu ama o bile dıbına koymuştu taklanın. ben de asya'nın durumundan farksızdım.
k:hocam atmasam mı ben?
hh:kimler kimler attı olum sen de atarsın hadi
k:hocam kendimi biliyorum başka birşey olsa yaparım ama bunu yapamam ben
hh:lan denemeden ne bilecen.
iyi amk diyip kendimi yuvarladım minderde. omuz üstü atmıştım tam baş üstü atamadım.
hh:olmadı yine yap.
k:hocam dedim size yapamam hamurumda yok
hh:gösterim bak sana domal şimdi
k:hocam ne domalması
hh:domal lan hayvan herif
k:sınıf arkamda durmasın o zaman
hh: lan çarparım ha şimdi
dediğini yaptım. kafayı mindere koydum. bu da bana sakin olmamı, komutlarını dinlememi söyledi. eğildi yanıma ve bir sırmış gibi kulağımın dibinde bir iki kez anlattı. üçüncüyü anlatıyordu. sussun artık amk karısı diye bir yandan da iki dakikadır domalık olduğumdan gülen herkesin bıkkınlığından sallayıverdim vücudu.
sol ayak topuğum hocanın kafasına geldi. millet gülmek için gülmedi. hoca beni dövsün diye gaza getirmelik bir yaygara çıkartıp güldü binler. hoca da gaza gelmeye müsaitmiş dıbına koyim.
hh: salak oğlum napıyon lan sen gel buraya
niye mi gel buraya diyordu. üstüme yürüdükçe geri geri kaçıyordum dövmesin sınıfın önünde diye.
kimseden çekindiğimden değil de asyanın önünde tokat yemek istemiyordum. hoşlantım geçmişti ama kızdan çekinir olmuştum. hocayla bizi izliyor mu diye hocanın hamlelerinden sıyrılırken göz ucuyla baktım. herkesin gözlerinin heyecandan yuvalarından çıktığı bu olayı gibine takmayan tek kişi olarak kollarını bağlamış bitse de gitsek gibi bir tavır sergiliyordu. hazır bakmıyorken koyverdim kendimi.
k:hocam tamam kaçmıyorum ama vurmayın yada yavaş vurun biraz
hh:tamam lan geçti sinirim
k:özür dilerim hocam cidden var mı birşeyiniz
hh:yok tamam hadi geç arkadaşlarının yanına.
e yarrrrram ne diye beni kovaladın o kadar rezil ettin. neyse tokat yemedim ya o da bir artıydı. sonrasında dağılabilirsiniz faslı oldu. ben yine sınıfın eline veriyorum baskette. çocuklar ağlıyor. rutin şeyler.

bardağın yarısında kalktım tuvalete. kalktıktan beş saniye belamı bulmuştum. tuvalette ayakta duramıyordum. o nasıl bir baş dönmesiydi. omzumu duvara yaslayıp yamuk bir vaziyette işedim. ağzım kaymaya ve kendi kendime sayıklamaya başladım.
k:noluyamıagoyim yaaaaaa.
tuvaletten çıkışım daha da beterdi. emekleyerek gittim oturduğum yere. kafamı kaldırmıyordum. büşra:burak noldu iyi misin
k:pis çarptı ya dur bi elleme beni
hasancan:olum sek içilir mi giber bu adamı
k:tamam tamam durun bi düzelirim
büşra:bakim bi sana ya kıyamam
derken kafamı kaldırdı amk. kafa kaltığı gibi mide bulantısı patlak verdi. kıyamam sana ya derken elleriyle yüzümü avucuna alan kız aynı ellerle kusmuğumu avucunda toplamaya çalışıyordu. neyse ki delikanlı kızmış bir iki ay ay çekse de hiç öyle yapacağın işi gibim sıçıp batırdın durumuna girmedi.
yatırdılar beni. yattığım yerde sağa dönüp dönüp kusuyorum. üç saat falan kustum. halının rengi değişti dıbına koyim. akşam 5.30 oldu artık hem babası gelecek hem daha konser var. bu arada baygın sarhoş numarası yapan o dördü beni o halde görünce nasıl kendine geldi görmeyin.
ünal:bu böyle olmicak adam kendine gelemiyor. hastaneye zütürelim.
büşra:şurda var bir tane özel açık mıdır ki bu saatte
ünal:acilden girecez zaten.
erkekler iki koluma girip kaldırdı beni. kızlarda napacağını bilemez bakıyorlar bize. salondan kapıya beş dakikada gittik.
ünal:hasancan sen tut ket'i ben ayakkabısın giydirim.
k:laaaaan ünal. sen var ya. sen cidden düzgün bir. birisin. bir arkadaşsın
ünal:lan tamam sok hadi ayağını
k:nereye dıbına mı?
o ortamda öyle şakan yapan aklımı gibim. ama sorumluluk kabul etmiyordum o an.hastaneye gittik. serum verdiler. bunlar başımda bekliyor. biraz kendime geldim ama hala sersem haldeyim. özür diledim onlardan. sağolsunlar mahçup etmediler. serum bitince ünal tekrar girdi koluma çıkışa gidiyoruz. biri durdurdu
-serum parasını ödemediniz gençler
ünal:kaç para abi
-20 lira
k:ananın amı ne 20si...
ünal ağzımı kapatmadan önce son cümlelerim bunlardı. çocuk çıkardı cebinden verdi. bende o gün 10 lira vardı amk. en zengin günümüz de fakirmiş meğer.
eve yakın bir yerde ayrıldık. onlar konsere ben eve geçtim. ertesi gün okula gittiğimde sabah borcumu vermeye çalıştım ünala. almadı bir türlü. en son gibe gibe veririm dedim de aldı.