muhalif manifestom

düzen nedir. benim aklıma iki anlam geliyor; biri herhangi bir ortamda
işlerin yürümesini ve devamlılığını sağlayan alışılmış yaşam şekli,
diğeri ise düzülenin üzerindeki kişi yada kurum. içinde yaşadığımız
"düzen" aslında iki anlamıda karşılıyor. hem işlerin devamlılığı
sağlanıyor hemde güzelce düzülüyoruz üstelik çoğumuz düzülmeyide
kurulu düzenin parçası sayıyor. şimdi bu girişten sonra beni akepe
karşıtı görünen kampın tarafı görebilirsiniz çünkü buda kurulu düzenin
şartlarından, yani ya akepe yandaşısınızdır yada akepe karşıtı. düzen
size kendi beyninizle düşünme hakkı vermez iki seçenek koyar ortaya
sizde bunları gerçekten seçenek sanar ve birini seçersiniz.

şöyle bi
geriye dönüp baksak son iki yılda türkiye gündeminden aklınızda kalan
ne var? benim aklımda darbe planları, ergenekon, ve açılım süreci var,
ha bide van minut var onunda içi boş. caddede, sokakta, kahvede, evde,
işte, televizyonda, radyoda, gazetelerde, heryerde bi bunlar
konuşuldu. birileri bunlara karşı çıktı birileri destekledi. sabah
uyandık ya yeni bi ergenekon dalgası konuşuluyor, ya yeni bi darbe
planı yada bi liderin açılımla ilgili sözleri. adamlar utanmadan iki
yıl boyunca sadece birbirlerine laf yetiştirdiler ve hiçbiri yeni
birşey söylemedi. şimdi diyeceksiniz ki darbe mi olsun. olmasın tabi,
genelkurmay baskani milli savunma bakanının kendi üstü olduğunu
bilsin, hükumetin emri olmadan birtek mermi atamayacağını içine
sindirsin tabi. çeteler en en en ağır şekilde cezalandırılsın hele
devlet gücünü kullanan çete mensupları sucları sabit olunca direk idam
edilsin. ama koca iki yılım bununla niye geçti. yani koca iki yılımın
bununla geçmesi ne işe yarar. söyliyeyim. şu ise yarar: türkiye'de
çalişabilecek durumdaki insanların 1/4 nün yani dörtte birinin yani
karşıdan gelen her dört kişiden bir tanesinin çalışacağı bir işi
olmadığı halde türkiye'de kıyametin kopmamasına yarar. bu işsizlerin
çalişsalar alabilecekleri maaşın 7-8 katının, hiçbir şey üretmeyen bi
kaç kişinin(büyük sermaye guruplarının(yok canım dolar milyoneri yada
milyarderinden bahsetmiyorum, dolar trilyonerinden bahsediyorum))
cebine girişini umursamamıza yarar. peki nedir bu? bu bir tercihtir.
bu ülkeyi yönetenlerin risk (hayati risk) almadan, sadece önlerindeki
programı uygulayarak yani büyüklerin "düzenli" bir şekilde büyümesini
sağlayip gittikçe küçülen küçüklerinde isyan etmeyi unutmalarını
sağlayarak mührü ellerinde tutma tercihidir.

burda bi kaç seyi açalım.
hayati riskten kastım bazen öldürülmek olsada çoğu zaman insanların
gözünde onursuz duruma düşmek, şerefsiz ilan edilmek. bunun en yakın
örneği bülent ecevit. bülent ecevit 1974 de kıbrıs harekatını
amerikanın olmazına rağmen yapınca amerikan ambargosu başladı, bunun
üzerine ecevit'de türkiye'deki amerikan üslerini kapattı. neticesi
evren cuntasına emredilerek türkiye'nin binlerce gencinin ölmesi ve
ardından darbenin yapılmasi sağlandı. arada bir sürü teferruat var. 28
şubattan sonra kurulan hükumetin başına ecevit getirildi, cumhuriyet
tarihinin en büyük krizi diye bildiğimiz kriz yasatıldı, karısı
bakamıyor, altını ıslatıyor, tırnakları bile kesilmiyor denerek ecevit
hastanelere yatırıldı, ve o cok sevilen karaoğlan bütün toplumun
gözünde rezil edildi. halbuki kriz falan yoktu sadece 11 aylık erbakan
hükumeti döneminde soyulamayan milletin, 28 şubatta bankalardan bir
gecede 130 milyar doları buhar edilmiş ve bu enkazın üstüne herşeyden
habersiz ecevit getirilmişti. üstüne bide apo teslim edilerek ikinci
seçimden galip çıkmasıda hazırlanmıştı, gariban düzelticem diye
uğraşırken bütün ihale üstüne kalmıştı. bugün hangimiz ecevit'i mavi
gömlekli, işçi kasketli kıbrıs fatihi diye hatırlıyoruz, hepimizin
aklındaki resim dik dursun diye beline çelik korse takılan, korumaları
kollarına giren, sesi titreyen bide clinton'in önünde süklüm büklüm
oturan yaşlı adam değilmi. işte düzen otuz yıl sonrada olsa intikdıbını
böyle alır. peki bu sadece türkiye'de mi böyle? hayır.

en gelişmiş
ülkelerde de durum bundan farksız. insanların hayatlarında bir tek
amaç var: daha fazla kişiyi etkilemek. erkekler daha fazla kadınla
birlikte olmanın, kadınlar daha fazla erkeği ayartmanın peşinde,
kimiside eşcinsel. kendilerini özgür hissediyorlar, sınırsız tercih
hakları var sanıyorlar. çünkü onlar için özgürlük daha çok ve daha
kolay sex demek. çok şükür biz daha o raddeye gelmedik(galiba). ama
beyinleri bizimle aynı durumda. medya aracılıgıyla sanal bi dünyanin
içine itildik. dünyayi bize gösterdikleri kadariyla var sayıyoruz. bir
insanın elmadan hiç haberi yoksa o insanın elma talep etmesini
bekleyemezsiniz. günümüzün özgürlük anlayışı bu, içinde bulundugumuz
balonun içi zannediyoruz evreni. peki bunu kim yapıyor? hakim ekonomik
güçler(dolar trilyonerleri). sahip olduklari devasa güçle kapitalizm
adına. kapitalizm insanları sınıflara böler ve her sınıfa isyan
etmesini önleyecek minimum ücreti verir, işçiye işçi, memura memur,
esnafa esnaf, bürokrata bürokrat, yöneticiye yönetici, beyaz yakalıya
beyaz yakalı, kirli yakalıya kirli yakalı ücreti. birinin isyanına
onun hemen üstündeki sınıf karşı çıkar. mesela yanınızda çalışan biri
"biz 800-1000 liraya çalışmıyoruz insan gibi yaşamak için en az 3000
lira istiyoruz" dese işten çıkarır tanıdığınız bütün esnaflara bunu
anlatır ve o kişinin iş bulamamasını sağlarsınız, bütün esnaflar sizin
istediğiniz gibi davranır ve o kişi neticede sizin istediğiniz
şartlarda çalışmaya mecbur olur. sınıflar oluştuğu için insanlar
birbirinden kopar, birlikte hareket edemez. halbuki nasıl siz en
azından yanınızda calışan işçilerin maaşının toplamı kadar kazanmayı
hedef olarak görüyorsanız hakim güçlerde hepimizin kazandığının
toplamı kadar kazanmayı hedef görürler. bu sebeple sınıflar oluşmalı
insanlar birbirine "öteki" diye bakmalı ve dayanışamamalıdır ki
"düzen" düzmeye devam etsin- yürüsün.

türkiye'nin özel durumuna gelince: türkiye'de mecliste dört parti var.
biri iktidar, dokuz yıldır orda. dokuz yıldır yavaş yavaş daha da
fakirleşiyoruz ama iktidara kızmıyoruz, iki sebebi var: bir kurbağayı
kaynar su dolu bir tencereye atarsanız refleksif bi şekilde hemen
sıçrar ve kurtulur ama eğer soğuk su dolu bir tencereye atar ve suyu
yavaş yavaş ısıtırsanız önce kasları gevşer sonra refleksleri ölur ve
yandım dediği anda sıçramaya mecali kalmaz, bizde öyle yavaş yavaş
fakirleşiyoruz. ikincisi büyük sermaye transferi operasyonunu bize yüz
yılın en büyük küresel krizi diye yutturarak kızmamamız gerektiğini
öğrettiler. halbuki dünya aynı dünya, iki yıl önce dünyada var olan
herşey bugünde var, uzaydan birileri gelip dünyadaki nakiti baska bir
yerede zütürmedi, peki bu neyin krizi? yok kriz falan, elindeki para
transfer ediliyor o kadar. artık daha ucuza calışıyorsun, daha duşuk
karla satıyorsun yani emeğin ucuzluyor yani sermayen elinden alınıyor
ama kızmıyorsun, çünkü diyorsun, bu kriz küresel. bu sihirli cümle
bütün itirazlarını engelliyor. inanmıyormusunuz, peki hakim ekonomik
sistemin dışında olan iranda krizmi var? ya malezyada? işte iktidar bu
süreçte dümeni tutuyor.

diğer üç parti muhalefet. biri cehepe. iktidar ne yaparsa yapsın
onların derdi laiklik. birileri darbe planlarını yayınlar cehepe çıkar
bunlar laikliğin bekçisi orduyu yıpratıyor der, birileri gizli
belgeleri yayınlar cehepe bunlari kim sızdırıyor der, yav bu "gizli
belge" insanlar okusunda iktidarı desteklesin diye yazılmışsa bunun
yayınlanmasından daha dogal ne var. cehepe'nin işi kendini laik diye
tanımlayanların gazını almak ve kendini muhafazakar diye
tanımlayanları(%60) kışkırtarak akepeye sahip çıkmalarını sağlamak.
akepenin ne kadar oya ihtiyacı varsa o kadar çok çok kışkırtır. niyeti
samimi olsa "tamam hemşerim, birileri darbe planlamışsa gerekeni yap,
yargıyada bütün gücünle sahip çık ki korkusuzca bu işin üstüne gitsin
ama o kadar, bizi hergün bununla meşgul etme, bizim gündemimiz baska"
der ve iktidarın elinden ekmeğini alır.

diğeri mehepe. onunda görev tanımı şu: büyük güçlerin "tamam sizden
silah satarak kazandığımızdan daha fazlasını diğer devletlerden
çaldığımız petrolü-gazı sizin üzerinizden taşıyarak kazanabilir duruma
geldik bunun için artık burda çatışma olmayacak, bi kaç kendini
bilmezin gelip boru hatlarını patlatmasını göze alamayız. silahları
artık irakl'ı şiilere, sünnilere ve afgan talibana satıyoruz, siz
gerekeni yapın bizde dağı boşaltacagız" emriyle başlanan açılım süreci
boyunca kendini milliyetçi diye tanımlayanların tepkilerinin kontrol
altında tutulması. yoksa defalarca genel baskanlığı ve siyaseti kesin
olarak bıraktım diyen ılımlı milliyetçi lider niye dönsün.

bi diğer parti bedepe(ex detepe) onlarda açılım süreci boyunca dağın
boşaltılmasını kolaylaştırmak ve kürt'lere istediklerimizi alıyoruz,
özgürleşiyoruz mesajını vermek görevini ifa ediyorlar. bu partilerin
içinde hiçmi iyi insanlar yok? var tabi, hemde hepsinde ama onlarda
bizim gibiler, evreni balonun içi zannediyorlar.

hepimiz bu duzene alıştık , yenisini aramıyoruz, varlığındanda haberdar degiliz.

peki başka nasıl olabilir. aslında basit. en baştaki tercihi farkli
olacak birilerini destekler ve sahip çıkarsak bu balonun içinden
kurtuluruz. aslında bunu yaşadık ama sahip çıkmadık, bir iktidar
döneminde cok hızlı bir şekilde refahımız arttı, rahatladık,
hayatımızdan memnun olmaya başladık. hatta o iktidar belki yanıma
çekerim umuduyla ordu mensuplarına diğer memurlardan iki kat fazla
refah sundu ama kaybettikleri neyse artık razı olmadılar. hakim
ekonomik güç ancak biz sahip çıkar ve kendi beynimizle düşünürsek
bizden faydalanamaz. bize doğru dediklerini doğru, yanlış dediklerini
yanlış, güzel dediklerini güzel, çirkin dediklerini çirkin kabul
edersek, düzen düzmeye, düzülen düzülmeye devam eder. baksanıza
byonce'u bile güzel zannediyoruz amk.

@14 eyvallah