http://kus.gen.tr/wp-cont...bbet-kusu-parazitleri.jpg

bundan 1 sene önce kız arkadaşımla yolda gezerken ıssız bi sokakta arabanın üzerinde buldum onu. önce elimi uzattım yavaşca o da anlamıştı sanki onu sevdiğimi hemen geldi elime.
sonra köşedeki dükkana girdim elimde cicikuşla. dedim buada yakalayabilirmiyim dışarısı soğuk ve kaçarsa ölür. tabi dedi dükkan sahibi. 2. denemeden sonra yakalayıp elimde ona karton bulabileceğim bir bakkal aramaya başladım. ilk girdiğim bakkal güzel bir karton verip hava alması için onu güzelce deldi.

adını önce paşa koyduk sonra çok sevimli olduğundan cicikuş koyalım dedik.

evde iki kişi yaşıyoruz yani o bize 3. kişi olarak çok şey kattı. öyle ki odamın lambası kapalı ve ben yatıyorken kafesi açıldığı gibi uçarak direk odama gelir kafamın üstüne konup onunla konuşmamı isterdi.

bu hayatta beni karşılıksız seven ender canlılardandı. aramızda öylesine bağ kurulmuştu ki akşam eve gelince onu salmadan uyursam vicdan azabı duyar her akşam istisnasız salardım.

son gün de kıyamadım çünki sıkılınca kafeste hızlı hızlı öter beni sal derdi. saldıktan 1 saat sonra kadar da kafesine döner orada kabarıp uslu uslu dururdu...

fakat bu sefer yerde yürürken canım oğlumu göremedik. ezildi ve minicik bir \"cik\" sesi çıktı. o küçücük cüssesine kocaman ağırlık binmişti ve krize girdim yerde 2-3 sn titredi can çekişiyordu. ağlamaya başladım ve ben o yerdeyken dikkat et ezilebilir demedim.

tüm suçlusu benim bu vicdan azabı ne kadar sürer bilinmez ama ölene kadar bunun acısıyla yaşayacağım.

beni affeti cicikuş affet sen o kadar akıllı ve sevgi doluydun ki o yumak gibi pofuduk tüylerinle mutlu mutlu öterek gezmeyi hakederken ben şerefsizce seni kollayıp dikkatli ol diyemedim. hakını helal et umarım öbür tarafta seninle tekrar eğleniriz canım oğlum... :(