En yakın nehirde durduk. Kolumu temizlemem gerekiyordu. Yaralarımı sardım tam 24 askerim kalmıştı bu hain pusuda.Bir yandan da kalede yaralanıp esir düşen askerlerimdeydi aklım..

Artık Kergit Derebeyi değil bir haindim. Köylerde ne kadar beni haklı gören bana güvenen ne kadar köylü varsa topladım. Sarayda kalan dinarlarımla onları silahlandırdım. Paralı askerler tuttum. Ticaret bakımından kalemiz gelişmişti bu bizi bir adım öne taşıdı. Kergit Bayrağını indirip kendi tasarladığım bayrağı astım. Artık kendi krallığım vardı. Jeirbe kalesinde hazırlık vardı.Her an kuşatmaya gelebilirlerdi.Bu sırada kendi bağımsızlığımı diğer krallıklara duyurdum ve Nordlardan bana destek geldi.

Nordlar kendi çıkarı için Kergitin yıkılmasını istiyordu bu yüzden bana destek oldular. Nordlardan güvenli yollardan bir şekilde çok sayıda sandıkla dinar geldi bu durum beni kuvvetlendirdi.Çok fazla dinar çok fazla paralı askerdi; zafer demekti..

Kergitli olup, krallığın halinden memnun olmayan eziyet edilen köylülerden büyük destek geldi. Onları beklemeden saldırıya geçtim 1 kale 2 kale derken Kergit Hanının 40% ını alabilmiştik. Ordu kazandıkça güven kazanıyordu. Birliklerin morali çok yüksekti.

Zafer aldıkça Noyanlar kaybettikçe bir araya toplanmaya başladılar. Toprakların 60% ını almışken Sancar Han bu duruma sinirlenmiş olmalı ki büyük bir taarruz düzenleyip geri benden aldı. Birliklerimin moralleri biraz düşse de 40% hala bizdeydi. Bundan ilerisine gidemezlerdi etten duvar örmüştük.

Eğer sardıysa hikaye ilgi geliyorsa devam edeyim sizleri bekliyorum beyler

Devam ediyorum arkadaslar

Savaş kanlı ve çok çetin geçiyordu.Üstümdeki yükü biraz hafifletmek için kendime güvenilir hep yanımda olan 2 derebeyi atadım. Meltor Niyan ve Marayyir Noyan. Zeka ve Askeri bakımdan oldukça yetenekli iki komutan. Kergitte hep kar ve soğuk hava olduğundan iki tarafta bir süreliğine duruldu. Orduda büyük kayıpları şuan için iki tarafta göze alamazdı. Havalar düzelmeye başladığında ilk saldırıyı biz yaptık. Slezkh Kalesini Marayyir Noyan , Ismirala Kalesini de Meltor Noyan başarılı bir şekilde şafak vatkinde almayı başardı. Ordunun morali gittikçe yükseliyordu. Bununla beraber Sancar Han'ın 4 derebeyini esir aldık. içlerinde Urubay Noyan yoktu. Velhasıl kelam Curaw şehrini kıskaca almıştık. Almıştık almasına ama Bazeck Köyü yakınlarında 6000 askerlik Kergit ordusu geldiğini yetiştirdi köylüler. içlerinde Sancar Han ve bütün derebeyleri vardı. Urubay Noyan da tabii..

Bu savaş dönüm noktasıydı resmen. Kazanan taraf amacına ulaşacaktı. Daha sonra gelen ordunun On binin üzerine çıktığını haber aldık. Galiba Kalelerdeki askerleri de katmış olacaklar. Savaşı kazanırsak diğer kalelerde kolay kolay ve teker teker düşecekti. Hemen 2 derebeyimle masaya oturup kazanmanın yollarını düşünmeye başladık. Düşman her an kapıda olabilirdi.

Plan şöyleydi Marayyir Noyan 2000 asker ile soldan , Meltor Noyan ise 2000 asker ile sağdan kıskaca alacaktı. Ortadan da ben ve askerlerim yani 3000 kişilik bir ordu ile ilerleyecektik. Yaklaşık 4000 asker ile daha fazlalardı.Ama Nordlar boş durur mu mancınık ve okçu desteği verecekti. Onlara karşı koymaya hazırdık. Köylerden gelen erzaklar yetiyordu orduya.

Nordların yardımlarının asıl sebebi Kergiti düşürmekti. Kergiti bizden daha güçlü görüyolardı. Kergit düşerse bizi hayli hayli düşürebilirlerdi.

Tekrar devam arkadaslar

ilk ortadan biz atağa geçmeliydik. Askerimlerime Hücum emri verdikten sonra acımasız ve korkusuzca ortadan ilerlemeye başladık Sancar Han ve ordusu bu kadar az kişi beklemiyordu.Ama savaşın kaderini değiştirecek olan Turan taktiği ile kıskaca alınacaklarını da bilmiyorlardı

Tam düşmanla giriştiğimiz sırada Marayyir Noyan soldan , Meltor Noyan sağdan düşmanı kıskaca aldılar.Her taraftan gelen asker karşısında şaşıran ordu teker teker düşmeye başladı. Nord Okçuları arkadan yağmur gibi ok yağdırıyordu. Savaş iki taraf içinde acımasızdı. Oluk oluk akan kanlar bir yana durmadan kılıç ve kalkan sesleri geliyordu. Bizim baskımıza dayanamayan kergit ordusunda sağ kalan bir avuç asker kaçışmaya başladı. Savaşın sonunda 3000 civarı ölü 2000 civarı yaralı askerimiz vardı. Muharebe alanını gezerken malesef Marayyir Noyanın cansız bedeniyle karşılaştım. Askerlerime yerden kaldırıp Hana taşımalarını istedim.Bu krallık onu unutmayacaktı. Cesur ve yiğit bir savaşçıydı. Yaralıları tek tek en yakın şehrimize ve kalelere taşırken elimizde birçok noyan da vardı. Hepsi elimize teker teker esir düşmüştü. Aralarında Urubay Noyan da vardı. Mahkum kulesine tıktıktan sonra kalede bir cenaze töreni ve anma töreni düzenledim. Onların kayıbı daha fazlaydı ama bizim için de çok ızdıraplı geçmişti.

Urubay Noyanı kabul salonuma getirmeleri için askerlerime emrettim. Karşıma getirip ayaklarımın ucuna fırlattılar. Onla bu işi konuşarak çözmek varken getirttiği cellatlar aklıma gelince her defasında ihanetin bedelini ödettirmek için can atıyordum. Askerlerime kollarını iki yana açık şekilde tutmalarını söyledim. Kollarını iki yana açıp karşıma oturttular. Urubay Noyanın arkasına geçip Elimdeki palayla Krallık için ölen askerlerim uğruna diye bağırıp bir kolunu kestim. Oluk oluk kan fışkırıyordu ve hunharca inliyordu Urubay Noyan. ikinci kolu da Marayyir Noyan uğruna dedikten sonra havaya uçurdum. Mecali kalmayan kan kaybından ölücek olan Urubay Noyanın sırtından soktuğum palayı karnından çıkarttım ve onu öylece bıraktım. Ağzından kanlar çıkarak yere yığılan Urubay Noyan bence hakettiğini bulmuştu. içimdeki intikam ateşi artık sadece Sancar Han için atacak ve Kergit krallığını yıkacaktım.

Biraz uzatayım mı yoksa bitirmeye doğru mu gideyim beyler ?

Sancar Han , Noyanlarıyla birlikte Curaw şehrine çekilmiş sinirden köpürüyordu.Bir zamanlar kendi ordusu olan Kergit , şimdi kendisine karşı savaşıyordu.Bu yenilgi onun kızmasıyla beraber hırs yapmasına da yol açtı.Öfkeyle kalkıp zararla oturacaktı. Rodok Krallığına bir elçi gönderi ve yardım istedi. Rodok Krallığı bu isteği reddetti. Sancar Han'ın son çırpınışlarıydı. Ecel terleri döküyordu. Geriye kalan Noyanlarda masa başında sessiz bir şekilde bekliyordu.

Biz ise halkın yardımıyla yaralıları tedavi ediyor, yeni bir savaşa hazırlanıyorduk. Artık Kergit'in 70% i bizimdi. Sancar Han'ın elinden geleni ardına koymayacağını biliyordum. Onların şehrini ve kalesini başlarına yıkmam gerekiyordu. Orduyu en hızlı şekilde hazırlamalıydım.Çok sayıda dinar karşılığında daha fazla asker takviyesi yaptırdım. Nordların desteği bir süre sonra kesildi. Artık ben ve Meltor Noyan kalmıştık.

Hemen şehirdeki mühendislerden 2 adet mancınık ve 3 kuşatma kulesi yapmalarını istedim. Amacım Şehirin arka duvarlarını yıkıp taarruz etmek , şehrin 3 kalan yanından da surları kuşatma kulesi ile aşacaktık.Şehir düşerse kalan 2 kale de çok kolay düşecekti.O yüzden ilk şehri hedef almalıydık. Sancar Han esir düşerse hatta belki kale kumandanları direk teslim olabilirdi. Savaşa az kalmıştı. Sancar Han ve ordusunun yıkılmasına sayılı günler kalmıştı..

Bazen kendimle çelişiyordum. Toprağı için savaştığım Kergit'in toprağını alıyordum.Ama bir hain değildim. Suçsuz bir şekilde infaz ettirilicektim. Sancar Han'ın krallar gibi yaşayıp köydeki insanların fakir hayatı sürmesi beni hüzünlendiriyordu. Yavaş yavaş Sancar Han'dan nefret ediyordum zaten. Böylesi daha iyi olacak. Her ne kadar Kergit kökenli olmasamda sadık bir derebeyi olmaktan hiçbir zaman şaşmadım. Bunu kendileri istedi. Kergit toprakları daha emin ellerde olacak..

Vakit geldi. Curaw'a saldırmak için ordumla yola çıktım. Mancınıklar ve kuşatma kuleleri hazırdı. Curaw Şehri tam karşımızdaydı. Mancınıklar şehrin ön tarafındaki surları yıkmıştı.Şehrin diğer 3 duvarına kuşatma kuleleriyle saldırırken ön tarafından akın etmek için Hücum emri verdim. Korkusuzca şehrin içine girdik. Uzun süre çarpıştık. Artık yorulan ve yaralanan Kergit askerleri sokaklara kaçmaya başlıyolardı. Savaşın içinde ben de vardım. Kolumda büyük bir kegib olmasına rağmen önüme kim geldiyse deşip geçtim.Çoğu Noyan direnemedi ve bu savaşta can verdi. Artık şehrin içindeydik.Şehrin her tarafından akın ettiğimiz için Sancar Han'ın kaçması imkansızdı. Diğer kalelerden Curaw Şehrine destek gelmemişti. Savaş sokaklarda da devam ederken artık son kalan Kergitler kalenin içine girip koca kapıyı bizlere kapattı.

Demir koçbaşı yardımı ile kalenin kapısına vurmaya başladı askerlerim. Arkadan tutuyolardı. Ecelleri gelmişti çünkü.Bir süre sonra dayanamadılar ve kapıyı bırakıp kaçtılar. Askerlerimle içeriye hücum ettik kalede ne var ne yok kılıçtan geçirdik. Sadece bir kişi kalmıştı.O da Sancar Han..