Kergitli olup, krallığın halinden memnun olmayan eziyet edilen köylülerden büyük destek geldi. Onları beklemeden saldırıya geçtim 1 kale 2 kale derken Kergit Hanının 40% ını alabilmiştik. Ordu kazandıkça güven kazanıyordu. Birliklerin morali çok yüksekti.

Urubay Noyan , "Kızımı benden aldın. Onurumuzu yerler altına serdin. Cezasız mı kalacaksın sanıyorsun ? "

Bir yandan haklı bir yandan haksızdım bunu ben de biliyordum. içimden böyle geçirirken koca tahta kapı aralandı ve içeriye elinde tavlanmış çift elli pala olan 4 tane Kergit Cellat'ı girdi.

Kergit Cellatları , küçüklüklerinde özel seçilmiş elleri çok ağır, uzun boylu ve gözü kara cellatlardır. Eğer Urubay Noyan böyle bir işe kalkışıyorsa bu infaza tek başına karar veremezdi , demek ki Sancar Hanında bundan haberi vardı benim infazımı onaylamıştı. Artık sadece burdan çıkmam gerekiyordu. Kergit Derebeyi değil bir düşman gibi görüyolardı. Hemen kılıcımı kuşandım.Ya onurumla ölecektim ya da burdan kurtulacaktım..

Agliyorum könkö anlatma nolur

Nordlar kendi çıkarı için Kergitin yıkılmasını istiyordu bu yüzden bana destek oldular. Nordlardan güvenli yollardan bir şekilde çok sayıda sandıkla dinar geldi bu durum beni kuvvetlendirdi.Çok fazla dinar çok fazla paralı askerdi; zafer demekti..

Bu savaş dönüm noktasıydı resmen. Kazanan taraf amacına ulaşacaktı. Daha sonra gelen ordunun On binin üzerine çıktığını haber aldık. Galiba Kalelerdeki askerleri de katmış olacaklar. Savaşı kazanırsak diğer kalelerde kolay kolay ve teker teker düşecekti. Hemen 2 derebeyimle masaya oturup kazanmanın yollarını düşünmeye başladık. Düşman her an kapıda olabilirdi.

ilk cellatın salladığı paladan geriye doğru eğilerek kurtuldum. Etrafımda 4 tane cellat işim çok zordu. Yakın dövüş eğitimim sayesinde bir celladı önüme alıp sırtından soktuğum kılıcı karnından çıkardım ve yere serdim.3 cellat kalmıştı. Urubay Noyan sessizce izliyordu.Üzerime atlayan bir cellat hata yapmıştı ki bunu değerlendirip kafasını gövdesinden uçurmuştum.Bu sırada diğer celladın palası tam koluma geldi ve oluk oluk kolumdan kan gelmeye başladı. Arkamdan gelen diğer celladı farkettim ve elinden yaraladım duvara doğru fırlattım. Masanın üstünden atlayarak yara bere içinde kalenin kapısına tekme attım. Dışarda benimle birlikte askerlerimide hain görmüş olacaklar çoğu askerim ölmüştü kalanlar da direniyordu atıma atlayıp sağ kalan askerlerime geri çekilme emri verdim ve kaleden atlarla hızlı bir şekilde kurtulduk.

En yakın nehirde durduk. Kolumu temizlemem gerekiyordu. Yaralarımı sardım tam 24 askerim kalmıştı bu hain pusuda.Bir yandan da kalede yaralanıp esir düşen askerlerimdeydi aklım..

Sancar Han , Noyanlarıyla birlikte Curaw şehrine çekilmiş sinirden köpürüyordu.Bir zamanlar kendi ordusu olan Kergit , şimdi kendisine karşı savaşıyordu.Bu yenilgi onun kızmasıyla beraber hırs yapmasına da yol açtı.Öfkeyle kalkıp zararla oturacaktı. Rodok Krallığına bir elçi gönderi ve yardım istedi. Rodok Krallığı bu isteği reddetti. Sancar Han'ın son çırpınışlarıydı. Ecel terleri döküyordu. Geriye kalan Noyanlarda masa başında sessiz bir şekilde bekliyordu.

Bazen kendimle çelişiyordum. Toprağı için savaştığım Kergit'in toprağını alıyordum.Ama bir hain değildim. Suçsuz bir şekilde infaz ettirilicektim. Sancar Han'ın krallar gibi yaşayıp köydeki insanların fakir hayatı sürmesi beni hüzünlendiriyordu. Yavaş yavaş Sancar Han'dan nefret ediyordum zaten. Böylesi daha iyi olacak. Her ne kadar Kergit kökenli olmasamda sadık bir derebeyi olmaktan hiçbir zaman şaşmadım. Bunu kendileri istedi. Kergit toprakları daha emin ellerde olacak..

Tam düşmanla giriştiğimiz sırada Marayyir Noyan soldan , Meltor Noyan sağdan düşmanı kıskaca aldılar.Her taraftan gelen asker karşısında şaşıran ordu teker teker düşmeye başladı. Nord Okçuları arkadan yağmur gibi ok yağdırıyordu. Savaş iki taraf içinde acımasızdı. Oluk oluk akan kanlar bir yana durmadan kılıç ve kalkan sesleri geliyordu. Bizim baskımıza dayanamayan kergit ordusunda sağ kalan bir avuç asker kaçışmaya başladı. Savaşın sonunda 3000 civarı ölü 2000 civarı yaralı askerimiz vardı. Muharebe alanını gezerken malesef Marayyir Noyanın cansız bedeniyle karşılaştım. Askerlerime yerden kaldırıp Hana taşımalarını istedim.Bu krallık onu unutmayacaktı. Cesur ve yiğit bir savaşçıydı. Yaralıları tek tek en yakın şehrimize ve kalelere taşırken elimizde birçok noyan da vardı. Hepsi elimize teker teker esir düşmüştü. Aralarında Urubay Noyan da vardı. Mahkum kulesine tıktıktan sonra kalede bir cenaze töreni ve anma töreni düzenledim. Onların kayıbı daha fazlaydı ama bizim için de çok ızdıraplı geçmişti.

Biz ise halkın yardımıyla yaralıları tedavi ediyor, yeni bir savaşa hazırlanıyorduk. Artık Kergit'in 70% i bizimdi. Sancar Han'ın elinden geleni ardına koymayacağını biliyordum. Onların şehrini ve kalesini başlarına yıkmam gerekiyordu. Orduyu en hızlı şekilde hazırlamalıydım.Çok sayıda dinar karşılığında daha fazla asker takviyesi yaptırdım. Nordların desteği bir süre sonra kesildi. Artık ben ve Meltor Noyan kalmıştık.

Hadi lan rez alın artık

Biraz uzatayım mı yoksa bitirmeye doğru mu gideyim beyler ?

Hemen şehirdeki mühendislerden 2 adet mancınık ve 3 kuşatma kulesi yapmalarını istedim. Amacım Şehirin arka duvarlarını yıkıp taarruz etmek , şehrin 3 kalan yanından da surları kuşatma kulesi ile aşacaktık.Şehir düşerse kalan 2 kale de çok kolay düşecekti.O yüzden ilk şehri hedef almalıydık. Sancar Han esir düşerse hatta belki kale kumandanları direk teslim olabilirdi. Savaşa az kalmıştı. Sancar Han ve ordusunun yıkılmasına sayılı günler kalmıştı..

Urubay Noyanı kabul salonuma getirmeleri için askerlerime emrettim. Karşıma getirip ayaklarımın ucuna fırlattılar. Onla bu işi konuşarak çözmek varken getirttiği cellatlar aklıma gelince her defasında ihanetin bedelini ödettirmek için can atıyordum. Askerlerime kollarını iki yana açık şekilde tutmalarını söyledim. Kollarını iki yana açıp karşıma oturttular. Urubay Noyanın arkasına geçip Elimdeki palayla Krallık için ölen askerlerim uğruna diye bağırıp bir kolunu kestim. Oluk oluk kan fışkırıyordu ve hunharca inliyordu Urubay Noyan. ikinci kolu da Marayyir Noyan uğruna dedikten sonra havaya uçurdum. Mecali kalmayan kan kaybından ölücek olan Urubay Noyanın sırtından soktuğum palayı karnından çıkarttım ve onu öylece bıraktım. Ağzından kanlar çıkarak yere yığılan Urubay Noyan bence hakettiğini bulmuştu. içimdeki intikam ateşi artık sadece Sancar Han için atacak ve Kergit krallığını yıkacaktım.

Plan şöyleydi Marayyir Noyan 2000 asker ile soldan , Meltor Noyan ise 2000 asker ile sağdan kıskaca alacaktı. Ortadan da ben ve askerlerim yani 3000 kişilik bir ordu ile ilerleyecektik. Yaklaşık 4000 asker ile daha fazlalardı.Ama Nordlar boş durur mu mancınık ve okçu desteği verecekti. Onlara karşı koymaya hazırdık. Köylerden gelen erzaklar yetiyordu orduya.

Nordların yardımlarının asıl sebebi Kergiti düşürmekti. Kergiti bizden daha güçlü görüyolardı. Kergit düşerse bizi hayli hayli düşürebilirlerdi.

Rez alın devam edicem

Vakit geldi. Curaw'a saldırmak için ordumla yola çıktım. Mancınıklar ve kuşatma kuleleri hazırdı. Curaw Şehri tam karşımızdaydı. Mancınıklar şehrin ön tarafındaki surları yıkmıştı.Şehrin diğer 3 duvarına kuşatma kuleleriyle saldırırken ön tarafından akın etmek için Hücum emri verdim. Korkusuzca şehrin içine girdik. Uzun süre çarpıştık. Artık yorulan ve yaralanan Kergit askerleri sokaklara kaçmaya başlıyolardı. Savaşın içinde ben de vardım. Kolumda büyük bir kegib olmasına rağmen önüme kim geldiyse deşip geçtim.Çoğu Noyan direnemedi ve bu savaşta can verdi. Artık şehrin içindeydik.Şehrin her tarafından akın ettiğimiz için Sancar Han'ın kaçması imkansızdı. Diğer kalelerden Curaw Şehrine destek gelmemişti. Savaş sokaklarda da devam ederken artık son kalan Kergitler kalenin içine girip koca kapıyı bizlere kapattı.