metro 2033 serisini kafamda kurgulayarak yazıyorum.

Moskovada güzel bir sabahti. Gözlerimi actigimda gunes isigi gözümu alıyordu. kalktim ve balkona çıktım. aşşagadaki parkta cocuklarin oynama sesi geliyordu. istemsizce mutlu oluyordum. Ardindan elimi yüzümü yikayip Moskova sokaklarina indim. Oradaki bir marketten karnimi doyurdum. Ardinan eve tekrar geldim. Ve bana babamdan kalan bozuk radyo ile uğraşmaya başladım. en fazla 2 saat ugrasmistim ama calistiramamistim. Ardından televizyonu acip haberleri izlemeye başladım. haberlerde savaş cikacagi söyleniyordu. ilk dikime bile takmadim. Bir 20 dakika sonra gibilip assagi indim ve bir adami gördüm. Adam elinde incil ile kiyamet geldi diye bagriyordu. ardından kulakları sağır eden bir siren sesi duyuldu. ben direk metroya doğru koştum. çünkü metro olağanüstü hallerde kullanılacak bir signakti. Herkes can havliyle metroya koşuyordu ve bulutlari yarip gecen roketler ateşlendi. metronun kapilari acildi ve herkez içeri girdi. yere bir çocuk düşmüştü. hemen onu ezilmekten kurtararak boynuma attim ve metroya doğru kostum. sansiliydim ki kapilar kapanmiyordu. ardından oradaki asker kapilari. kapatin diye bagirdi ve kapilar agir agir kapanmaya başladı ben kapidan olan biteni izliyordum ki kuvvetli bir igib ve ardından bir rüzgar yüzüme vurdu ve kapilar kapandi.

telden. yaziyorum. pampalarim 1 kişi bile varsa yazarim