montumu alıp dışarı çıktım çok sinirliydim

Kahkahalarımızın dozu daha da yükseldi, Emir konuştu:
"Menopoza girmiş karılar gibisin şuan Fırat, farkındasın di mi kardeşim? Alt tarafı bi çaydanlık lan, nolcak.Alırız yenisini."
"Alırsın tabi alırsın, para sıçıyoruz ya! 50 kuruşa züt veriyosun, gelmiş bi de çaydanlık alırız diyosun.Bi gibtiringidin başımdan ya."

Araya girdim;
"Oğlum tamam koyayım çaydanlığa, hadi poğaçalarımızı yiyelim de okula gidicez daha."
"Aynen Fırat,kes ağlamayı."

Sonra içeri geçtik,bi güzel doyurduk karnımızı.Üstüne de bi sigara içtik,ne yorgunluk kaldı ne de stres.. Pantolonumu ve gömleğimi giydim, kravatımı taktım,tam ceketimi giyecekken; “Falçatayı naptım lan?” dedim kendi kendime. Ceplerime baktım, masaya,koltuğa falan derken, hiçbir yerde olmadığını farkettim. Emir’e döndüm;
"Lan! Falçatayı naptık oğlum?"
"Sen de değil mi?"
"Hayır. Bilmiyorum yani. Baktım heryere de yok dıbınakoyayım."
"Dur buralardadır panik yapma,bi aşağı bakalım belki oraya bi yere atmışsındır."

Merdivenleri üçer, dörder basamak atlayarak indim. Aşırı tedirgindim, apartmanın kapısına geldim. Sokağa doğru baktım,Ümit’in yattığı yerde kan izleri vardı. Etrafına baktım, falçatayı göremedim.. Ya çok kötü bir şaka yapıyorlardı,ya da o kanlı alet başkasının eline geçmişti. Kim bilir..
Korkudan ölüyordum. Kalbim ağzıma gelecek gibiydi. Emir’in rahatlamam için onlarca şey söylemesine rağmen içimdeki korku zerre kaybetmemişti kendisini. Aksine,daha da artıyordu. Okula yürüyorduk. Fırat benden daha tedirgindi. Döndü ve;
"Ya oğlum sen ne salak adamsın. Herifi öldüreceğin yetmiyormuş gibi bir de suç aletini kaldırmıyosun ortalıktan.Ya polisin eline geçtiyse şimdi? Ne tak yiycez?"
"Fırat,bak kafamın içi şuan o kadar dolu ki; sana şuan kafa atsam ölürsün. Sus artık.”
"Lan neyini sus neyini? Hapise giricez dıbınakoyayım! Kimin yüzünden? Senin salaklığın yüzünden."
"Bıçak benim bıçağım oğlum, sana noluyo? Görmedin, duymadın. Ulan ilk günden beri kafamı gibiyosun ya.Karı gibisin Kuran çarpsın."
"Lan seni düşünüyorum ben. Sen hapise girince nolcak?"
"Kimseyi öldürmedik koçum. Rahat ol.."

Daha sonra okula geldik.ilk ders Coğrafyaydı fakat hoca gelmediği için boş geçti. Tenefüs oldu, kantinde otururken Fırat’a;
"Şu Ümit dingilinin sınıfına bak bakayım, gelmiş mi sınıfa hali ne öğren."
"Geldiyse bi şey söyliyim mi?"
"Yok, çaktırmadan bi bak işte.Bi şey deme."
"O bi şey demek isterse?"
"Ya oğlum bak gel sınıfta mı değil mi,ne çok konuşuyosun ya."

Fırat gittikten sonra Emir’e döndüm;
"Aga nerdedir bu alet ya?"
"Oğlum hepten çıkmış aklımdan,ne bileyim.. Belki çoluk çocuk geçmiştir sokaktan onlar almıştır."
"Gecenin 4’ünde çocuğun ne işi olur sokakta oğlum?"
"O da doğru."
"Polisin eline geçse bi şey olur mu?"
"Yok be oğlum ne olacak.. Adam mı öldürdün sanki? Alt tarafı iki çizik attın,bi şey olmaz rahat ol.."

“Şurda dursana ya bi sigara içiyim.”
“içme boşver,sonra beraber içeriz.”
“Bekle ya.”
“Önceden sigara içmiyordun sen,nefret ediyodun hatta. Şimdi niye içiyosun?”
Güldü ve üstadın sözüyle parçaladı yüreğimi;
“Benim için yanıp tutuşan bir tek o var.”
“ahaha. Beni saymıyor musun?”
“Hadi yürüyelim..”

Sahile inip bir banka oturduk. Orda bi sigara daha yaktı. Ben içmedim. Telefonumu elime aldım ve bizim şarkımız olan “Mabel Matiz – Şüpheli Şarkının Şairi” şarkısını açtım. Şarkı çalmaya,biz de göz göze bakışmaya başladık.. Konuştum;

“Seninle ayrı kaldığım günlerde çok kötüydüm. Sinirliydim,kibirliydim. Görmekten nefret ettiğim insanlar her an dibimdeyken,senden çok uzak olmak o kadar acıtıyordu ki canımı.. Seni çok özlüyordum. Çünkü ben sadece sana aşıktım. Seni başkasıyla mutlu görmek canımı acıtıyodu. Daha çok can acıtmak istiyordum. Sen yokken çok kötü bi insandım ben. Ailesine,arkadaşlarına zarar veren biriydim. Senden sonra kimse istememeye başladı beni. itildim,dışlandım. Ama hiçbiri senin gidişin kadar canımı acıtmamıştı. Şimdi çok dua ediyorum yanımdan ayrılmaman için. Senden başkasıyla mutlu olamam ki ben..”
“Yanından ayrılmamam için dua etmene gerek yok artık. Mutlu olmamız için dua et sadece. Yaptıklarım için özür dilerim.”
“Asıl ben özür dilerim,gitmeni gerektiren şeyler yaptığım için.”
( http://fizy.com/#s/3bofif şarkı çalmaya başlar.)
“Çağıl,seni çok seviyorum.”
“Ben de seni. “
“Ne kadar çok mesela?”
“Bi tane söz vardı. Dur hatırlıycam.. He,hatırladım; Tavanı kadar sokağın,dibi kadar cehennemin.”
“Adam şair yaa..”
“ahaha ne sandın.”

5 dakikalık bir bakışmamız daha oldu. Şarkımız hala çalıyordu. Konuştum;

“Hazal?”
“Efendim.”
“Beni öpsene.”
“Öpiyim mi?”
“Öp.”
“Kapat gözlerini.”

Gözlerimi kapattım. Yani o öyle sanıyordu. Kirpiklerimin arasından onu izlemeye devam ediyordum. Dudakları tam yanağıma doğru yaklaşmışken,kafamı çevirdim. Tam dudak dudağa gelecektik ki,o daha hızlı davranmış ve yanağımdan öpmüştü. Yine de dudaklarımız çarpışmış gibiydi birbirine. Güldü..
“Noldu?” dedim.
“Utandım..”
“Kalkalım mı?”
“Nereye gidicez?”
“Yemek yiyelim.”

Kalktık ve tekrar taksime çıktık. Yemek yemek için oturduk bir yere.Karnım çok açtı. Yemeğimi yerken telefonuma mesaj geldi. “1 yeni Mesaj HAZAL” yazıyordu. Mesaj “Seni seviyorum.”du. Alaycı bi tavırla “teşekkürler,ben de seni seviyorum ahaha.” Dedim. Gülerek “Odun!” dedi. Gülüştük. Konuştu;

“Çağıl,hadi gidelim artık annem merak eder.”
“Tamam kalkalım hadi.”

Otobüse bindik,yolculuk esnasında uyudu omzumda. Ben de uyumuşum..
Durağa geldiğimizde kafasını kaldırdım ve “aşkım,geldik hadi kalk.” Dedim. indik otobüsten,evinin bulunduğu sokağın başına kadar beraber yürüdük. Konuştu;
“Tamam sen git artık buradan. Şimdi biri falan görür laf olmasın.”
“Tamam.” Dedim ve öpüştük . Evine girdi,ben de eve doğru yürümeye başladım.. Uzun zamandan sonra ilk defa bir günüm güzel geçmişti..
Fırat’ın babaannesinin evine gittim. Emir ve Fırat ordaydı.Zile bastım, Emir kapıda karşıladı;