montumu alıp dışarı çıktım çok sinirliydim

Bir yandan öpmeye,bir yandan da giysilerimi çıkarmaya devam etti.Bir an kendimi kaybettim. Nefsime yenik düştüm.Üstelik öyle bir düşüştü ki bu,6.kattan düşer gibi.Çakılır gibi betona.Ümit ile Hazal’ın hırsını Büşra’dan alıyordum nitekim. Uçkurumu kanımdan, canımdan,bunca zamandır kardeş dediğim insana açıyordum.

Daha sonra Büşra’nın “Çağıl çok acıtıyosun yavaş.” Deyişiyle irkildim. Olduğum yerden çıktım. Yataktan da..Üzerimi giyinirken;
“Çağıl, beni de zütür nereye gidiyorsan.”
“Büşra bu yaptığımızı unutacaksın.Bir daha da asla görmiycez birbirimizi.”
“Saçmalama! Ben seni seviyorum. Yıllardır bu günü bekledim, bana bunu yapamazsın.”
“Böyle olmak zorunda, affet beni.”
“Aşkım hayır. Lütfen.Bak ben hiç yük yapmam sana,ne dersen tamam derim.”
“Ya kızım Allah belanı versin senin. Ulan kardeşim dediğim insanla yaşadığım şeye bak utanıyorum kendimden ya.”
“Az önce içimdeyken hiç böyle demiyodun ama.Çok güzelsin, muhteşemsin diyodun. Tabi zevkini aldıktan sonra bitiyo di mi her şey.Sen böyle adam mıydın Çağıl.

Büşra gerçekten çok güzeldi. Siyah saçları, mavi gözleri ve daha önce hiç dikkat etmediğim dudakları.. Aynı yaştaydık. Beraber büyümüştük, aynı oyunda oynamıştık.Önceden aynı yatağa bir çok kez girmiştik.Ama sadece uyumak için..

“Tamam Büşra. Eşyalarını topla bi kaç güne alıcam seni. Haber bekle benden tamam mı?”
Dudağımdan öptü.
“Tamam aşkım. Seni çok seviyorum kendine dikkat et.”

iki-üç parça kıyafet alıp çıktım evden. Fırat ile Emir’e mesaj attım eve gidiyorum diye.Eve gittim, evdelerdi.Girdim içeri;
“Gelin şimdi benim ağzıma sıçın. gibin abi beni.”
Emir atladı;
“Noldu lan?”
“Neler olmadı ki dıbına koyayım neler… Film gibi olan hayatımızın kategorisi değişti.”
“Ne diyosun oğlum. Neymiş kategorimiz?”
“ferre film çekiyoruz nolcak..”
Fırat atıldı;
“Nerden geliyosun sen?”
“Evden geliyorum, Büşra benim kıyafetleri hazırlayacaktı ya hani..”
“Evet ee?”
“Hazırlamış. Kendi kıyafetlerini de yanımda çıkardı sağ olsun.”
“Oha. Seviştiniz mi lan!”
“Ne sevişmesi oğlum? Çocuğumuz bile olur belki o derece.”
“Vay sürtük!”
“Lan doğru konuş be öf.”
“Eee kanka sonra noldu anlat. Ulan şerefsiz misin sen de amcanın kızı lan.”
“Oğlum soyundu işte birden,ben de üstümü çıkartıyodum zaten o sırada. Yatağa attı, üstüme çıktı falan. Zorla yaptı yaptı yani.O yaptı. Tutamadım ben de kendimi. Gözlerim karardı bi anda.En son altımda bağırıyodu işte.”
“Hay gibeyim ya.. Biz burada zütünü toplıycaz diye uğraşalım sen kızlarla yat.Oh ne alaka memleket lan.”
“Bak çocuk. Seni yemin ediyorum doğrarım, anlattığıma pişman etme.”
“Tamam lan tamam.”
“O da bizimle gelicek izmir’e”
“Ne! Kim? Büşra mı?!”
“Evet”
“Lan gibtirgit ne işi var bizimle.Bi de kız mı taşıycaz oğlum yanımızda manyak mısın.”
“Lan napıyım gelicem diye tutturdu. Mahcubum kıza. Gelsin zararı olmaz.”
“Oğlum salak mısın sen? Ne mahcupluğundan bahsediyosun dıbına koyayım! Tecavüz ettin sanki. Kendi zorlamış işte. Daha ne..”
“Geliyo Fırat. Uzatma o yüzden. Kavga da çıkarma şimdi zaten sinirliyim, senden çıkartmıyım.”
“Çıkartsana dıbına koyayım ya.gibtir olun gidin nereye gidiyosanız gelmiyorum ben.”
“Gelme lan.”
Emir girdi araya;
“Ya oğlum tamam tartışmayın. Fırat,gelsin oğlum kız nolcak. Neyi tartışıyosunuz anlamıyorum ki.Bu mu şimdi işimiz?Önce bi parayı bulalım, biletlerimizi alırken karar veririz kimin gelip gelmeyeceğine.”

Sigara yaktık.. Zaten yaptığımız tek şey buydu. Yaşanılan bir olay, Fırat’ın kuruntuları ve ardından dumanlı bir sigara.. Bütün hırsımızı alıp zütürüyordu resmen. Nefretimizi,özlemimizi, acımızı,hatta gözyaşlarımızı… Dumanlar da ağlıyordu, bizim gibi pislik heriflerin ciğerlerinde yaşayacakları için..

Sigaralarımız bittikten sonra Emir;
“Aga ben kaçar.”
“Nereye lan?”
“Bizim dükkana bi gidiyim, bakıyım pederden falan bi şeyler otlanabilirsem”
“Oğlum bekle baban için erken daha.Şimdiden alırsan yakalanırız.”
“Yok be oğlum bizim için değil.Ya yine bizim için istiycem de,bu sefer başka bi şey. Eğlenelim biraz”
“Hayırdır?”
“Akşam bi şeyler yapalım diyorum ya.”
“Lan harcama parayı eğlenicek halimiz mi var sanki.”
“Oğlum para ben de.Sıkıntı yapmayın siz, rahat olun. Kopartıcam sizi bu akşam kafa yormayın.”
“iyi bakalım öyle olsun.”
“Hadi Allah’a emanet. Öptüm ikinizi de.”
“Dikkat et lan Ümit kamili falan çıkmasın karşına.”
“Çıkarsa da dıbına koyayım, çıkmazsa da..”

Emir gitti, Fırat ile tek kaldık. Uzanmıştım koltuğa, uyukluyordum.Fırat uyandırdı;
“Şşşş… Lan”
“He?”
“Oğlum bak Emir’in yanında çok böyle ters düz konuşuyosun benimle, yaptığın ayıp. Rezil ediyosun beni.”
“Lan Emir yabancı sanki sus. Rezil oluyomuş..”
“Seninle benim gibi mi dıbına koyayım! Ne olduğu belli değil daha.”
“Fırat dedikodularınla uğraşamıycam kardeşim. Uykum var, yorgunum.”
“Tamam uyu”

Akşama kadar uyudum. Uyandığımda saat sekizi geçmişti. Fırat’ta uyumuştu. Uyandım ve Fırat’ı dürttüm;
“Lan! Kalk lan hey.”
“Ne var oğlum ya.”
“Oğlum hadi ben uyuyorum sen niye yatıyosun!”
“içim geçmiş napıyım lan. Nöbette miyiz sanki.”
“Emir geldi mi?”
“Yok gelir şimdi. Yarım saat önce falan aradı işte,Çağıl uyuyo dedim, dedi uyandır gelicem ben birazdan falan.”

Kalktım, elimi yüzümü yıkadım.Tam o sırada Emir geldi;
“Uyku güzelleri uyandınız mı bakıyım..”
“Uyandık uyandık.”
“Size muhteşem sürprizlerim var”
“Oğlum çocuk çocuk şeylerle uğraştırıyosun bizi ya.”

Elindeki poşetleri masaya koydu. Telefonla birisini aradı, “Nerde kaldı lan içkiler çabuk ol” dedi ve kapattı. Aradan 5 dakka geçti ve içkiler geldi.
“Heh, içkilerimizde geldiğine göre… Çerezlerimizi bekliycez bi tek.”
Fırat atladı;
“Oğlum daha ne çerezi? 3 poşet ıvır zıvır almışsın zaten.”
“Ulan Fırat tam kamilsin sen ya.”
“Doğru konuşsana oğlum.”

Kapı çaldı o sırada. Emir,”aha geldi yavrular” dedi. Kapıya ben yakındım, gittim açmaya doğru.O sırada da Fırat, “oha lan kız mı çağırdın.. Adamsın lan Emir.” diyordu. Kapıya doğru yaklaştım, kapıyı açtım ve karşımda gördüğüm insanlardan hiç biri kız değildi…
Babamdı kapıdaki. Yanında da,amcam ve amcamın iki tane oğlu. Karşımda onları görmemle yediğim tokat arasında zaman farkı yoktu. Amcamdan yediğim tokat ile yere serildim.
“Amca dur napıyosun!”
Babam atıldı;
“Ulan bin kurusu! Öldürücem seni it!”

Acaba Büşra ile yaşadığımız şeyi mi öğrenmişlerdi? Bir yandan korkuyor,bir yandan da kendimi korumaya çalışıyordum.
“Ya noldu söylesinize, vurma baba!”
Bir yandan tokat atarak;
“Nerdesin lan sen kaç gündür? Senin zütünü mü toplıycaz biz it! Gurur yapıp evden kaçmasını biliyosun madem niye tekrar geliyosun yüzsüz bin. Senin ben haysiyetini gibeyim. Onursuz! Şerefsiz!”
“Baba laflarına dikkat et.Şuan sana hala baba diyorsam o da haysiyetimden.”
“Baba deme lan bana.Yok senin gibi bi oğlum artık.”

O sırada Emir atladı konuşmaya;

“Abi sakin ol.Abartılcak bi şey yok, kocaman herif.Çocuk değil.”
Amcam Emir’e vurdu önce, sonra da konuştu;
“Kim kocaman adam lan? Çağıl mı? Sen mi? Adam olun oğlum adam. Daha dünkü taksunuz kime, neyin artistliğini yapıyosunuz? Nolcak şimdi? Ne tak yiceksiniz?”
“Bak ben senin ne yeğenine benzerim,ne de çoluğuna çocuğuna. Elimde kalma koskoca adamsın.”
“Ulan huur çocuğu senden mi öğrenicem adamlığı?”

Emir amcama yumruk attı. Amcamın yere düşmesiyle amcamın oğlu Rıza’nın Emir’in üstüne atlaması bir oldu. Ayırmaya çalışıyordum, Rıza’nın bıçak çıkardığını gördüm, mevzunun içine daldım. Fırat,ben, Emir ve amcamın iki oğlu olan Rıza ve Hikmet, birbirimizi öldüresiye yumruklar savuruyorduk. Babam yere düşen amcamı kaldırmaya çalışıyordu. Emir çıldırmış gibiydi, engel olmasaydım öldürebilirdi de ikisinden birisini.
Babam kolumdan tuttu, kendine çevirdi ve sol gözüme yumruk attı.
“Şerefsiz!”
Tekrar yumruk attı.
“Vurma!”
Tokat atarak;
“Vuruyorum lan noldu? Zoruna mı gidiyo he? Beni de mi döveceksiniz bin kurular!”
“Sana vurma diyorum!”
Bir yumruk daha attı.
“Baba vurma lan!”
Bir yandan gülüyor,bir yandan yumrukluyordu hala. Gözlerim karardı, yediğim yumrukların arasında kendimi kaybetmiş gibiydim. Yanımda duran sandalyeyi aldım ve kafasına vurdum babamın. Yere düştü, üzerine çıktım ve saydırmaya başladım yumrukları.Bir yandan öldüresiye vuruyor,bir yandan da ağzımdan çıkan tükürüklerle birlikte konuşuyordum;
“Vurma dedim lan sana. Vurma dedim! Şerefsiz! Senin ben babalığını gibeyim! Öl ulan haysiyetsiz köpek!”
Amcam üzerime atılmaya kalktı,bu sefer babamın üzerinden kalkıp amcama çullandım. Karaciğerinden ameliyat olmuştu bundan birkaç ay önce. Bilincindeydim ve karaciğerinin olduğu yere tam, tekme attım.40 metreden kaleye şut çeker gibi.Öylesine sert. Onlar bağırdıkça daha da artıyordu sinirim. Yıllardır bekliyordum çünkü bunu. Doğduğum günden beri taşıdığın o sinir yükünü üzerlerine attım, taşıyamadılar…

Fırat konuştu heyecanlı bir ses tonuyla;
“Çağıl.. Kalk kardeşim, gidelim.”
“Gidin siz.”
“Lan öldürüceksin adamları kalk yeter.”

Kalktım. Hepsi yerde yatıyordu. Babam bayılmıştı, amcam ve oğulları da yerde kıvranıyorlardı. Konuştum;
“Ulan pekekentler! Rahat bırakın beni anlıyomusunuz? Siz benim bir şeyim değilsiniz artık. Hepinizin dıbına koyayım, adamlığını gibeyim!”
Rıza konuştu;
“Görüceksiniz lan siz! Öldürücem üçünüzü de.”
“Öldürmezsen dıbına koyayım huur çocuğu. Hadi gidelim lan, alın eşyalarınızı burada işimiz kalmadı artık.”

-içerik gizlenmiştir.-

Hemen atıldım Fırat’ın üstüne,
“dıbına koyayım şimdi sıçtık!”
“Oğlum yarası ağır napıcaz?”
“Ambulansı ara ambulansı.”
“Ümit’i napıcaz?”
“Fırat’ı caddeye çıkartalım,o huur çocuğunu da kenara sürükle. Gebersin bin kurusu!”
“Oğlum manyak mısın cinayete mi karışıcaz bi de”
“Lan salak mısın sen kim vurdu diycekler ne diycez? gibtiret. Hadi caddeye taşıyalım Fırat’ı. “

Fırat’ı caddenin kenarına taşıdık, baygındı.5 dakka geçer geçmez ambulans geldi. Hastaneye kaldırdık. Apar topar ameliyata aldılar.Biz de ameliyathane kapısında bekliyorduk Emir’le.
“Çağıl napıcaz?”
“Bilmiyorum dıbına koyayım! Bilmiyorum. Ne tak işimiz vardı gibtiğimin parkında of!”
“Ailesine haber versek mi?”
“Yok, sakın. Babası da bizi vurur dıbına koyayım!”
“Oğlum bi şeyler yapar belki.”
“Lan napabilcek, ameliyata mı giricek.Dur bekleyelim bakalım, çıksın doktor konuşalım.”
“Ölür mü sence?”
“inşallah ölmez.”
“Ölürse napıcaz?”
“inşallah ölmiycek.”
“Ya aga diyelim ki öldü,bi şeyler düşünmemiz lazım.”
“Şimdilik sadece dua edicez, başka bi şey gelmiyor aklıma.”

Çok korkuyorduk.Ya Fırat’ı kaybedersek? Ne yapacaktık? En yakın arkadaşımın ölümüne sebep olmuş olacaktım, vicdanım hiç rahat değildi. Aradan yarım saat falan geçti, koridorda otururken doktorun çıktığını gördük. Hemen kalkıp ayağa sordum,

“Durumu nasıl?”
“Hastanın nesi oluyorsunuz?”
“Ben kardeşiyim.”
“Annesi ve babası nerede?”
“Şuan burada yok, gelicekler.Durumu nasıl dedim?”
“Şimdilik bir şey söyleyemeyeceğim. Yoğun bakımda kalması gerekiyor bir süre.”
“iyileştirin onu. Yalvarırım size..”
“Elimizden geleni yapmaya çalışıcaz, geçmiş olsun..”

Dizlerimin üzerine çöküp ağlamaya başladım, Emir tuttu omzumdan;
“Kalk kardeşim kalk.. Fırat’ı da kaldırıcaz için rahat olsun.”
“Oğlum benim yüzümden hep. Ağzıma sıçayım!”
“Kardeşim olacağı varmış, napalım. Kader.. Kalk hadi bi çay içelim, kendine gelirsin hem.”

Çok korkuyordum. Aynı derecede de üzgündüm. Aradan kısa bi süre geçtikten sonra yoğun bakım odasına aldılar.Çok çaresiz kaldık.O kadar bitkin görünüyorduk ki,o an ne izmir,ne de başka bir şey umrumuzdaydı.
Yoğun bakım odasının camından Fırat’ı izliyorduk. Hareket etmesini,”iyileştim ulan” demesini bekliyorduk..
Yoğun bakım kapısının yanındaki koltukta otururken uyuyakalmışım. Emir geldi ve uyandırdı;

Hastanede koridorunda geçen 3.günümüz. Sabah erkenden kalkıp kahvaltı yaptık ve elimizden gelen tek şeyi yaptık. Yoğun bakım odasının kapısından Fırat için dua etmek.. Merdivenlerin başında Emir ile dikiliyorduk. Birden Fırat’ın yanından çıkan hemşirenin “Gözlerini açtı..” demesiyle mutluluk kapladı birden; acıyla dolu hastane koridorlarını. Yanına koştuk, “Yalnızca bir kişi..” dedi hemşire. Ahmet Abi’ye dönüp;
"Abi ilk ben gireyim, nolursun."
"Tamam gir ama çok durma, çabuk çık."

Hızlıca girdim odaya. Fırat’ın başına gittim, gözleri yarı açıktı.
"Fırat.. Kardeşim.."
"Su ver.."
Su verdim;
"Kardeşim iyi misin?"
"Değilim."
"Ağrın falan var mı? Ameliyattan çıktın olacak artık o kadar."
"Kaç gündür burdayız?"
"gibtir et şimdi sen onları. Annenle baban da geldi kapıdalar, çıkmamı bekliyolar ama çıkmıycam oğlum, ulan nasıl sevindim bi bilsen! Seni çok seviyorum oğlum, vallahi.."
"Sevme."
"Senin tribini yerim lan artist."
"Çağıl ne diyosun sen ya. Ne haldeyim görmüyo musun? Ölüyodum ulan. Kim sebep oldu bunlara? Sen.. Başıma ne geldiyse senin yüzünden geldi hep. Yeter lan."
"Ne diyosun oğlum sen? Bana bak,ne diyosun? Zorla mı peşimizden gel dedik sana?"
"Bırak ya. Adam değilsiniz oğlum. işim olmaz bundan sonra sizinle. gibtirolun gidin hayatımdan. izmir’e mi gidiyosunuz,ne cehenneme gidiyosanız gidin bi an önce."
"Bana bak koçum, şuan dua et sen şu makinelere bağlısın. Dua et,ameliyattan çıktın tamam mı. Bundan sonra da işin olmasın zaten bizimle, bize adamlık öğreten kardeşim dediği insanı yarı yolda bırakıyo baksana.. Hadi Allah’a emanet.."

Odadan çıktım, çıkar çıkmaz annesi ile babası odaya girdi.Ben de hızlı hızlı merdivenlere doğru yürüyordum. Emir tuttu kolumdan;
"Noldu lan kıpkırmızı olmuş suratın?"
"Bi şey yok."
"Lan ne demek bi şey yok. Noldu?"
"Fırat öldü."
"Nasıl lan? Oğlum çağırsana doktoru!"
"Öyle değil.. Bizim için öldü."
"Ya oğlum açık konuşsana bilmece gibi bu ne ya."
"Adam değilsiniz dedi.Ne geldiyse başıma sizin yüzünüzden geldi dedi."
"Oha"
"Dur.. daha bombayı söylemedim. gibtirolun gidin hayatımdan dedi."
"Oğlum…"
"Neyse ya,boşver. ikimiz kaldık işte, fazlalıktan kurtulduk."
"Lan Fırat’tan bahsediyoruz,ne fazlalılığı."
"Fazlalıkmış kardeş. Uzatmanın bi manası yok."
"Nereye gidiyoruz?"
"Önce şu parayı ödeyelim.."
"Ne parası lan?"
"Ameliyat masrafları oğlum ne olacak?"
"e babası geldi?"
"Of emir kafamı yiyip bitirme gözünü seveyim sus loğusalı karılar gibi dırdırdır"
"iyi lan napıyosan yap. Bi daha o kadar parayı bulmak için de otobana çıkarsın artık."
"Çıkarız çıkarız. Bi o kaldı zaten yapmadığımız."

Bütün masrafları ödedik, cebimizdeki son kuruşa kadar.. Duygusal boşluk yaşıyordum. Fırat.. Keşke kalsaydı diyorum o ameliyat masasında. En azından gözümde değerini kaybetmeyecek, ömrüm boyunca değerini taşıyacağım bir insan olacaktı. Ama Fırat,o yoğun bakım odasında kaldı benim için.O yatağın içinde, ağzındaki solunum cihazıyla.. Fırat, öldü ve mezarına gidip dua etmeyecek kadar vefasız oldum artık ona karşı..