montumu alıp dışarı çıktım çok sinirliydim

“Ah.. Hazal da böyle yataktayken yakalarımdan tutup kaldırmayı çok severdi..”
Derin nefes aldım ve ağzımda dolandırdığım jileti yüzüne doğru tükürdüm.

“aaah! Ananı gibiyim gözüm! Gözüme soktun huur çocuğu. Aaaah!!”
“Dua et zütüne sokmadım amcık.” Dedim ve muştayı elime geçirdim.
“Gel…” dedim, “Gel vur..”
Tek gözünü tutarak yumruk atmaya çalıştı, kolunu tuttum ve diğer gözüne muştalı parmaklarımla yumruk attım.

“aaaaahhh!!”
“demin zevkten ahlıyordun lan noldu fazla mı geldi amcık.”
“delikanlılık mı lan bu yaptığın!”
“dur ben sana yapıcam daha delikanlılık..”

Kemerimi çıkardım, önce boynuna dolandırdım sonra da aynı düğümle ayak bileğini bağladım. Domuz bağı diyorlardı buna. Bi filmde görmüştüm.. Düğümden kurtulmaya çalıştıkça, daha da boğulur gibi oluyordu. Kurtulamıyordu bi türlü..

“Çağıl öldürme beni nolur.”
“Oğlum sana var ya öyle şeyler yapıcam ki “öldür artık beni” diye zütünü yırtıcaksın. Ama öldürmiycem.”
“Bırak gideyim vallaha bulaşmam bundan sonra size.”
“istesen de bulaşamıycaksın zaten dıbına koduğumun evladı. O Büşra huursuyla birlikte yaptıklarınızı da biliyorum. Her şeyinizi biliyorum. iki huur birbirinizi gibtiniz, haberiniz yok.”
“Bak Çağıl, ne Hazal’la ne Büşra’yla kimseyle işim olmaz bundan sonra sana yemin ediyorum.”
“Ulan Allahsız bin, senin yeminine mi inanılır hoşaf!”
“Nasıl inandırıcam sana kendimi?”
“Kolunu, bacağını vereceksin. Ben de senin bir daha hiçbir taka burnunu sokamayacağını öğrenicem, seni bırakıcam.”
“Çağıl saçmalama bırak beni.”
“Yalvarma lan.”

Emir girdi içeri. Biraz şaşırdı ve konuştu;

“Oğlum naptın lan. Ahah ip yumağı yapmışsın kamili.”
“Oyun oynamak istedi çocuk, oynadık biz de.”

Emir,Ümit’i saçından tuttu, başını yukarıya doğru kaldırdı ve konuştu;

“iyi mi böyle? He? Acı çekiyosun di mi? Nasıl mutlu oluyorum var ya..”
“Emir, bırak beni kardeşim gidiyim nolur.”
“ahahaha kardeşim mi? Lan babam da mı gibmiş ananı? Ne kardeşi oğlum ahaha. Züriyetini gibtğime bak ya. Kardeşim diyor ahaha.”
“Bak insan gibi söylüyorum size, efendi gibi.. Bırakın beni gideyim. Sonra olacaklardan ben sorumlu olmam.”
“Oğlum sen ne değişik bi insansın lan. Domaltıp gibsek sesini çıkaramayacak pozisyondasın, hala tehtid ediyosun bi de ya. Ulan amcık ağızlı, seni buraya gömerim yemin ediyorum. Adam akıllı ol,işkencene dayan sonra gibtir ol git.”
“Çağla ile mutlu musun?”
Dudağının kenarına yumruk attı Emir, konuştu;
“O kızın adı bi daha ağzında dolaşırsa o ağzını burnunla beraber giberim!”
“ahahaha”
“Ne gülüyosun lan huur çocuğu!”
“Benim adım onun ağzında dolaşıyordu ama.. hatta sadece adım değildi ağzında dolaşan.”
“Ne diyosun lan sen!?”
“Çağla diyorum, iyi klarnet çalıyo.. O kadar güzel alıyodu ki ağzına; iki tane nevresimi parçalattı bana zevkten.”

Emir dudaklarını sıktı, burnundan nefes almaya başladı ve cebinden bıçağı çıkardı. Tam kolundan tutup geri çekecektim ki;

“Lan dıbına koduğumun çocuğu!” dedi ve bıçağı ağzına sapladı Ümit’in. Donup kaldım, sonra bir daha;
“Ulan huur çocuğu!” bu sefer karnına.
“sülalesini gibtiğim!” yine karnına.
“…” yine karnına.

Donup kalmıştım. Emir ise art arda bıçağı saplıyor, Ümit’in nefessiz bedeni tepki vermiyordu artık. Ağzına, karnına, kalbine, gözüne.. Bıçağın değmediği yer kalmadı Ümit’in vücudunda. Sadece şaşkınlıkla izliyordum..

Hıncını aldıktan sonra doğruldu Emir. Ayağa kalktı, bana baktı.. “Oğlum naptın?” dedim. Kan bulaşan vücuduyla bana sarıldı. Hiçbir şey diyemedim,ben de sarıldım.. Ağlamaya başladı..

“Kardeşim çok özür dilerim..”
“Naptın be oğlum..”
“Çağla dedi. Tutamadım kendimi.”
“Tamam lan ağlama.”
“Kardeşim çok özür dilerim gerçekten her şeyi mahvettim. Sen git hadi, ben teslim olucam.”
“Saçmalama lan ne teslim olması. “
“Oğlum bulurlar, senin de başın yanmasın.”
“Senin başının yanması benim de başımın yanması demek kardeşim. Hadi gidiyoruz.”
“Bunu napıcaz?”
“Kalsın burada..”
“Oğlum kokar bu.”
“Koksun dıbına koyayım, gidicez zaten. Erken çıkarız.”

Ümit’i orada öylece bırakıp eve gittik. Üzerimizdeki kanlı gömlekleri sokakta yaktık. Eve girdik, Fırat uyanıktı. Konuştu;

“Oğlum nerdesiniz lan siz?”
“Hiç konuşma çok derin mevzu oldu hemen pılını pırtını topla gibtirolup gidiyoruz.” Dedim.
“Noldu oğlum anlatsana.”
“Lan hazırlan dedim. Hazal’ı arıycam ben de.”

Hazal’ı aradım.. Açtı;
“Noldu?”
“Ne noldu? Kızım böyle mi açılır telefon?”
“Gecenin 5inde ararsan böyle açılır Çağıl.”
“Neyse. Hazırlan, sabah çıkıyoruz erkenden.”
“Ne bu acele?”
“Emir.. Emir Ümit’i öldürdü. Beraber öldürdük yani.”
“Nee!”
“Hazırlan diyorum duyuyomusun?”
Cevap yok.
“Hazal?”
Cevap yok.
“Aşkım kime diyorum?”
“Çağıl ben gelmiyorum.”
“Nası gelmiyorum ya?”
“Katilsiniz siz. Hayvansınız.”
“Kızım ne diyosun sen?”
“Arama beni. Hangi cehenneme gidiyosanız gidin. Gerizekalılar marifetmiş gibi anlatıyo bi de.”
“Aşkım saçmalama.”
“Aşkım deme bana. gibtirolup gidin. Gelmiyorum!”
Cevap vermedim.
“Kapatıyorum.”
“Pişman olucaksın.”
“Pişman olursam ararım. Güle güle.”
“Pişman olduğunda ulaşamıycaksın.”
“Mümkünse ulaşmıyım zaten. Katiller.”
Telefonu kapattım.

içeri girdim, çabuk toplanmaları gerektiğini ve Hazal’ın gelmeyeceğini söyledim. Toplandık..
Gün ağardı ve çantalarımızı alarak dışarı çıktık, Emir Çağla’yı almaya gitti. Biz de Fırat’la kahvaltı yaptık,olanları anlattım. Şaşırmaktan başka bir şey yapmadı. Otogara gidip biletlerimizi daha erken saate aldırdık. Son sigaralarımızı içip otobüse bindik. En arkadaki 5li koltuk bizimdi, Hazal gelmediği için rahat rahat oturduk.. Otobüs hareket etti ve Emir gülerek konuştu;
“Kanka bildiğin gidiyoruz ya.”
“Aynen kardeşim. Bi sayfayı kapattık,tertemiz bi sayfa daha açıyoruz..”
Çağla konuştu; “Hazal niye gelmedi?”
“Bi yakını mı ne vefat etmiş,sonradan gelecek” dedim. Emir ve Fırat yüzüme baktı, gülümsedim..

Otobüs tam istanbul sınırından çıkmış gidiyordu,mutluyduk. Tam o sırada polis sirenleri eşliğinde otobüsün önü kesildi. Durduk.. Hiç tedirgin olmamıştık. Ta ki, polis arabasından sonra yanaşan arabanın içinden Büşra’nın abisi ve babası çıkana kadar.. Emir ve Fırat’a döndüm ve çaresiz bir bakış attım. Polis memuru otobüse bindi ve şöför koltuğunun yanından “Otobüsteki herkes aşağı insin. Arama yapıcaz” dedi. Aşağıya indik, tam son basamağı atladığımızda Büşra’nın babası,yani amcam; “işte bu memur bey! Katil bunlar!” diyerek Emir ile beni işaret etti. Cümlesinin bitirir bitirmez Amcamın oğlu üzerime atladı; yumruk attı. Hiç tepki vermedim. “Lan bin kurusu Büşra hamile!” dedi ve yumruklarını savurmaya devam etti. Konuştum;
“Koçum.. Kimseyi zorla gibmedim. Vermeseydi napıyım..” dedim. Tam o sırada polisler de Emir’e kelepçeyi takmış zütürüyorlardı ki; amcam polisin belinden silahı alıp bana doğrulttu. “Yılan!..” dedi. “Ailemizi parçalayan yılan!.. Geberticem seni.” Emir “Bırakın ulan beni” diye bağırırken Fırat; üzerime siper olmaya çalışıyordu. Tam o sırada bi sessizlik oldu. Yani benim için.. Amcam tetiği çoktan çekmiş ve mermi karnıma saplanmıştı. Fırat’ın kucağına yığıldım.. Fırat ağlayarak konuştu;
“Kardeşim!.. Çağıl.. Ölme kardeşim nolur.”
“Ağlama lan.” (herkes durmuş bizi izliyordu. Çağla ağlıyor, Emir de polislerin elinden ve kelepçesinden kurtulmaya çalışıyordu.)
“Çağıl ölmiceksin di mi? Kalkıcaksın di mi lan cevap ver kapama gözlerini.”
“Oğlum ağlama. Dik dur.”
“Senin yokluğun bana kambur olur be oğlum,nasıl dik durayım. Ambulansı arayın lan bakmayın öyle! Ambulans gelicek Çağıl,zütürücez seni yaşıycaksın. Sonra bu huur çocuklarını gibicez hep beraber.”
“Sus.. Küfür etme bak yanındalar. Sen sağlam çocuksun,merhametlisin. Kimseyi öldürmedin sen,öldürmiyceksin de. Tamam mı?”
“Oğlum veda eder gibi konuşma lan.” (ağlayarak)
“Sen de karı gibi ağlama.” (gülerek)
“Oğlum ben seni güçlü görmeye alışığım kalk hadi.”
“Kendine iyi bak koçum. Benim için bak. Hep beraber olun, aratmayın yokluğumu.”
“Çağıl…”
“..”
“Çağıl cevap ver aç gözünü nolur. Aç gözünü lan aç gözünü! Çağııılll.. Kardeşim..” (Ağlayarak.)

Mabel Matiz- Şüpheli Şarkının Şairi çalar..
( http://www.youtube.com/watch?v=LDMoYJ95F-o )

(1 YIL SONRA…)

Hazal, Çağıl’ın mezarın başındadır.
“Çağıl.. Aşkım. Sana geldim bak. Gittiğim gibi geldim. Utanıyorum senden, vicdan azabı çekiyorum sana yaptıklarım için.Özür dilemek ne kadar basit geliyor bunca yaşananlardan sonra. Çağıl.. Bak aşkım diyorum yine sana. Yine seninim. Yine yanındayım. Elimi tutup gözüme bakamıyorsun ama olsun,ben hissediyorum seni. Uzaktan izliyorsun beni biliyorum. Saçımı düzeltiyorsun, dudaklarımı okşuyorsun. Ben senin varlığını hissediyorum ki sen olmasan da.. Pişmanım sana yaptıklarım için. Köpek gibi hem de.. Aşkım keşke yanımda olsaydın, kavga etseydik, ayrılsaydık ama yine sen benimle olsaydın keşke. Bana bi mesaj atmıştın ilk ayrıldığımız zaman. “Yıllar sonra karşıma çıkıp, hıçkırarak keşke diyeceksin. Keşke bu kadar acı çektirmeseydim sana.. işte o keşkeleri yaşama diye söylüyorum bunu” demiştin. Ben şimdi o keşkelerde boğuluyorum Çağıl. Nefes alamıyorum aşkım. Sana nefes olamıyorum.. Keşke Ümit’i öldürdüğünüz o akşam polisi aramasaydım. Keşke ben de gelseydim seninle. Keşke önüne siper olabilseydim.. Keşke.. Seni çok seviyorum aşkım. Gülüşündeki cenneti ömrümden ekgib etme, rüyalarıma gel hep olur mu?..”

Çağla ise cezaevine Emir’i ziyarete gitmiş, görüşme odasında konuşuyorlardır. Emir konuşur;

“Fırat’ın durumu nasıl?”
“Kötü.. Çağıl kardeşim ölme diyor da başka bir şey demiyor. Doktor bu tür travmalar kolay atlatılamıyor maalesef, yapılacak hiçbir şey yok diyor. ilaçları falan da almıyor zaten.”
“Ah ulan ya. Şurdan bi çıkabilsem..”
“Aşkım bi saçmalık yapma sakın.”
“Hazal ne durumda peki?”
“Vicdan azabı çekiyo. Her gün Çağıl’ın mezarında ağlıyo.”
“Zor ya..”
“Nesi zor? Hak etmiş. O polisi aramış yaa var mı böyle bi şey? Şu an senin burada olmandan bile o sorumlu.”
“Neyse aşkım boşver.. Senin durumun nasıl?”
“Seni bekliyorum.”
“Seni çok seviyorum.. Hep yanımda ol.”
“Adam öldürüp ben de mi hapse giriyim? Aynı koğuşa koymazlar ki..”
“Şu halimle bile beni güldürüyosun ya. Tam salaksın”
Karşılıklı gülüşürler..

O sırada Fırat, tımarhenin en güneşsiz odasında, yerde öylece oturmuş Çağıl’ın gelmesini beklemektedir..

“Çağıl gelicek ki. Gelicek beni kurtarıcak. Ümit’i de öldürdük zaten düşmanımız kalmadı ki. Çağıl gelicek, ölmedi o. Gelicek bana bu iğne yapan doktorları da gibicek. Çağıl benim kardeşim. Aynı sigarayı da içtik biz onunla.Çağıl gelicek çıkartıcak beni buradan. Beraber izmir’e gidicez. Kurtulucaz bu huur çocuklarından.Çağıl ölmedi,Ümit öldü.Ama Emir nerde? Emir izmir’e mi gitti yoksa? Ama Çağla gelmişti buraya Emir evde demişti. Emir neden gelmiyo yanıma. Sigaram yok ondan gelmiyo. Emir beni severdi gelirdi.Çağıl da gelmedi.Bu kadar geç kalmazlardı bensiz izmir’e mi gittiler ya.(ağlayarak) Çağıl bensiz gitmez. Gitmez bensiz Çağıl! (kafasını duvara vurarak) Çaaağıl, bensiiiiz gitmeeeez.Çaaağıl bensiiiz gitmeeez. Çağıl beni seveeer Çağıl beni seveeer. (odanın etrafında oyanayarak)

SON.