montumu alıp dışarı çıktım çok sinirliydim

-Kız okulun kapısında beklemektedir. Uzaktan Emir’i gören kız, Emir’e doğru başını eğer hafiften, selam verir gibi.. Bu hareketten özgüven alan Emir kızın yanına gider ve konuşur…-

"Selam.."
"Günaydın."
"Çağla’ydı di mi isim?"
"evet. Seninkisi de Emir?"
"Aynen."
"gülücük.."
"gülücük.."
"eee?"
"Ne ee?"
"Bi şey mi dicektin Emir?"
"He evet. Ben sana aşık oldum."
"Oha."
"Ne oha ya? Aşık olamaz mıyım ben? Ne yani?"
"Hayır canım ona oha demedim."
"Neye dedin?"
"Yani çok hızlı oldu * "
"Radarın mı var?"
"Ne diyosun be."
"Özür dilerim yanlış bi şey dediysem."
"Ya sen ne şapşal bi şeysin böyle ya."
"Sen de çok gerizekalısın."
"Düzgün konuş."
"Özür dilerim yanlış bi şey dediysem."
"Hey Allah’ım ya."
"Ne ya? Çirkin miyim, beğenmedin mi beni?"
"Sen hep böyle ters düz mü konuşursun?"
"Özür dilerim yanlış bi şey dediysem."
"Bi daha özür dilersen çekip gidicem ama."
"Tamam ya özür dilerim demedim bi şey."
"Bak yine."
"Ya tamam dilemiyorum. Eee?"
"Ben sana numaramı göndermiştim Hazal’la?"
"Evet. Az önce verdi. Mesaj atıcaktım aslında ama yüz yüze konuşmak daha iyi olur diye düşündüm. Ee ne düşünüyosun?"
"Ne hakkında?"
"Euro değer kaybetmiş onun hakkında diyorum."
"Ya dalga geçmesene."
"Kızım ne konuşuyoruz biz?"
"iyi de şaşırdım ne biliyim beklemiyodum böyle bi şey."
"Ya nasıl beklemiyodun Allah aşkına geldiğin günden beri avının boş anını bekleyen timsahlar gibi seni gözetliyorum hiç mi farketmedin, gözün mü kör?"
"Farkettim de,bu kadar hızlı olacağını düşünmüyodum."
"Timsah kadar sinsi, kaplan kadar hızlı, kuşlar kadar tatlı, kediler kadar duygusal ve köpekler gibi sadığımdır."
"He hayvanım diyosun yani?"
"Duygusal bi laf edelim dedik, ağzıma niye sıçıyosun?"
"Ya bi laf ediyosun, çok hoş çocuk diyorum içimden. Ama sonraki cümlende her şeyin içine ediyosun."
"Bak ben ilk defa böyle bi kızla konuşuyorum. ilk defa bi şeyler hissediyorum. Aşığız dedik lan, aşık adamın söylediğiyle yaptığı bir olur mu?"
"Olmaz mı?"
"Ben de bilmiyorum aslında,ilk defa aşık olduğum için. Deneyip görelim he ne dersin?"
"Görelim o zaman."
"Çıkışta bi yere gidelim o zaman."
"Tamam olur, numaram var sen de. Mesaj atarsın,ben derse giriyim şimdi."
"Tamam çiçeğim."
"Çiçeğim mi? ahaha."
"Yanlış bi şey mi söyledim yine?"
"Yok yok. Hoşuma gitti."
"he iyi o zaman. Hoşunu yediğim."
"Görüşürüz o zaman."
"Görüşürüz…"

+

Konuştum;
"Oğlum tam bir öküzsün ya yemin ediyorum."
"Ama tatlıyım kanka ya. Değil miyim?"
"iyi iyi hadi kovala bakalım."
"rahat olcan."

Tam gülüşürken, telefonum çaldı. Büşra arıyordu. Açtım ve konuştum;

"Efendim."
"Çağıl.. nerdesin"
"Okuldayım noldu?"
"Geliyorum kapıya çık."
"Noldu lan?"
"Ya konuşmamız lazım, çok ciddi."
"Lan söylesene."
"Telefonda olmaz. Geliyorum.."

Telefon yüzüme kapandı..
Tam gülüşürken, telefonum çaldı. Büşra arıyordu. Açtım ve konuştum;

"Efendim."
"Çağıl.. nerdesin"
"Okuldayım noldu?"
"Geliyorum kapıya çık."
"Noldu lan?"
"Ya konuşmamız lazım, çok ciddi."
"Lan söylesene."
"Telefonda olmaz. Geliyorum.."

Telefon yüzüme kapandı..

Biraz tedirgin olmuştum. Sıkıntı neydi acaba?
Aradan yarım saat geçtikten sonra okula geldi Büşra. Kapıda karşıladım;

"Noldu Büşra?"
"Çağıl.. Bittik biz!"
"Kızım noldu söylesene."
"Abim."
"Noldu abine?"
"Öğrendi galiba Çağıl çok korkuyorum."
"Lan neyi öğrendi?"
"Birlikte olduğumuzu."
"Dur bi dakika lan. Nasıl?"
"Ya bilmiyorum. Tam söylemedi aslında ama ima etti."
"Ne dedi?"
"Senin geldiğin gün işte,ben sizdeyken evi aramış cevap veren olmadığı için işte sen nerdeydin sen mi yardım ettin falan dedi."
"eee kızım ne var bunda?"
"Bi de okulun oralarda niye dolaşıyosun dedi."
"Ya senin ben ağzına sıçıyım tamam mı Büşra? Ödüm koptu gerizekalı."
"Ben de çok korkuyorum napıyım."
"Lan bi şey yok tamam abartma. Git evine hadi."
"Ne zaman gidiyoruz izmir’e?"
"Ne zaman mı?"
"Ben gelmiycek miyim?"
"Gelicek misin?"
"Çağıl sen salak mısın?"
"Tamam ya. Haber veririm ben sana git hadi."

Sonra Büşra gitti. Derin bir oh çektim ve sınıfa çıktım

Emir konuştu;
"Noldu lan ne diyo yine kaşar?"
"Ne diycek dıbına koyayım, kuruntu yapıyo. Kalbime indiriyodu huur çocuğu."
"Ne dedi oğlum?"
"Abim öğrendi galiba falan dedi işte ya. Neyse"
"Öğrenirlerse giberler seni biliyosun di mi? ahaha"
"Öğrenmezlerse analarını ben gibeyim ya. Çok ta umrum da sanki. Napıcaz bugün?"
"Bilmem, yapıcak bi şey var mı? Ben Çağla’yla çıkıcam bugün. Gezeriz beraber."
"Aynen takılın, zaten seni bekliyoruz başka bi şeyimiz kalmadı."

Okul bitti ve okuldan çıktık.
Emir Çağla’yla birlikte gezmeye gitmişti ve ben evde uyuyordum.

(1 saat sonra..)

Emir,Çağla ile beraber parkta oturmaktadır. Emir konuşur;

"Konuşsana."
"Ne konuşıyım?"
"Ne biliyim, anlat işte bi şeyler."
"Geçen gün kızlar geldi bize. irem,Sena bi de Aysun. Oturuyoduk karnımız acıktı, dedik napsak ne yesek falan diye. Dedik makarna yapalım, irem ben çok güzel makarna yaparım bana bırakın dedi. Biz de içerde oje sürüyoruz tabi. Aradan zaman geçti bi baktık mutfaktan dumanlar geliyo. Hemen koştuk, irem balkona çıkmış telefonda sevgilisiyle konuşuyo, tencerenin suyu kaynamış kaynamış ta buhar olmuş hep. Tencere falan yanmış görmeliydin çok komikti. Acaip güldük."
"Bunu niye söylediğini sen de bilmiyosun di mi?"
"E anlat dedin anlattım işte."
"Ne salak bi şeysin sen ya."
"Salak mı?! Düzgün konuş Emir."
"Ya salak derken hakaret anlamında değil canım yanlış anlama. Hani böyle sempatiklik olsun diye hakaret ederler ya sevgililerine falan. Onun gibi. Mesela şapşal dersin, gerizekalı,mal dersin. huur çocuğu falan dersin. Anladın mı? Bilmiyo musun böyle şeyleri?"
"huur çocuğu deyince de mi sempatik oluyo?"
"Yani kısmen.. Ama bana karşı kullanılırsa kötü şeyler yapabilirim."
"Ne gibi kötü şeyler?"
"Bıçaklarım mesela."
"Oha."
"Ne oha? Teşekkür mü ediyim."
"Cani misin sen ya."
"Bilmem olabilir. Ama seni seviyorum."
"Korktum senden."
"Korktun mu? O zaman beni sevmezsen seni bıçaklarım Çağla."
"Ahaha, bıçaklasana."
"Seni 58 yerinden bıçaklar, 365 yerinden sevgiye boğarak öldürürüm. Akıllı ol."
"Hmmm."
"Bi şey söyliycek misin?"
"Ne gibi?"
"Seni seviyorum çok."
"Ben de seni.."
"Sarılmamız gerekiyo sanırım?"
"Dudaklarımızın sarılması gerekiyo."
"Hadi ya. Nasıl olcak ki o beceremem şimdi ben."
"Yaklaş gösteriyim.."

Ve öpüşürler. Emir çok heyecanlanır ve konuşur;

"Kalbim patlıycak lan."
"Sevgidendir o sevgiden" der Çağla, gülerek.
"Ben sana aşık oldum he. Allah çarpsın çok seviyorum seni."
"Ben de seni seviyorum aşkım."
"Aşkım diyen dilini yesin aşkın."
"Oyy…"
"Aşkım?"
"Efendim bitanem."
"Ben iki gün sonra gidicem."
"Nereye?"
"izmir’e."
"Ne zaman dönüceksin?"
"Bilmiyorum, dönmiycem yani."
"Nası dönmiyceksin ya ne işin var izmir’de?"
"Öyle gerekiyo. Çağıl,ben, Fırat. Hazal da geliyo."
"Ben de gelicem!"
"Ciddi misin?"
"Ciddiyim tabi. Bunca zaman sonra bulmuşum aşkı, bırakır mıyım. Beraber gidiyoruz."
"Ulan çok seviyorum seni yemin ediyorum. Ben de sana gel diycektim ama çekiniyodum."
"Bana da bilet al. Hatta ben parasını veriyim sana al." der, karıştırarak çantasını.
"Yok aşkım para var. Kalsın ama sende yine. Lazım olur."
"Peki."
"Gidelim o zaman,sen de çantanı falan hazırla."
"Tamam olur."

Tam kalktıkları esnada, arkalarından bir ses duyulur;

"Çağlacığııımm.."

Çağla tedirgin olur. Emir ile beraber biraz da şaşırmış bir tavırla arkasını döner…
Çağla tedirgin olur. Emir ile beraber biraz da şaşırmış bir tavırla arkasını döner…
Gördükleri kişi, Ümit’tir. Emir kızgın bakışları ile konuşur;

“Noluyo lan?”
“Çağla, bebeğim. Bana neden haber vermedin Emir dangalağı ile birlikte olduğunu?”
Çağla konuşur;
“Ne istiyosun Ümit?”
Emir atılır konuşmaya;
“Ne istiycek. Dayak istiyo huur çocuğu.”
“Şşş.. Sakin olun gençler. Sen de Emir akıllı ol. Bir şey istemiyorum, tesadüfen karşılaştık sadece hepsi bu..”
“Bak çocuk, senin tesadüflerinin de dıbına koyarım tamam mı? gibtirol git başımdan akşam akşam belan olmıyım.”
“Çağla, bebeğim şu sevgilini susturur musun rica etsem?”
“Lan sen kime bebeğim diyosun amcık ağızlı senin suratını giberim huur çocuğu!” der ve yumruk atar. Tam o arada Çağla girer araya ve Emir’i sakinleştirir.
“Aşkım tamam, sakin ol. Bırak bulaşma gidelim hadi.”
“Sen nerden tanıyosun bu huur çocuğunu?”
“Ya tanıyorum işte napıcaksın..”
“Nerden tanıyosun dedim.”
“Aynı dershanedeydik. Bu sene de aynı okuldayız işte.”
“Arkadaşın mıydı?”
“Öyle sayılır..”
“Çağla adam gibi söyle geveleme lafı.”
“Eski sevgilimdi ya of. Mutlu oldun mu?”
“Eski sevgilin?.. Tamam. Eve git sen.”
“Tek mi gidicem?”
“Tek git. Ümit’ten başka bela yok zaten bu mahallede. Ümit’te olmayacak yarından sonra. Hadi güle güle.”
“Aşkım neden böyle yapıyosun geçmiş şeyler napabilirim hataydı.”
“Lan tamam bi şey demiyorum ona. Git hadi. Öptüm.”
“iyi tamam..”

Emir eve gider. Fırat ve Çağıl evde oturmaktadırlar.
Emir içeri girer, Çağıl konuşur;

“Naber lan değişik. Naptın?”
“Moralim bozuldu aga.”
“Niye lan gelmiyo mu?”
“Yoo geliyo. Ben teklif etmeden gelicem dedi hatta.”
“Ee daha ne?”
“Ümit geldi parka.”
“Ne zaman?”
“Tam kalkıyoduk işte. O zaman.”
“ee noldu? Bi şey mi dedi yoksa? Anlatsana dıbınakoyim ne geveliyosun ya”
“kanka Çağla Ümit’in eski sevgilisiymiş.”
Fırat araya girer ve konuşur;
“ee oğlum ne var bunda dıbınakoyim Hazal’da Ümit’in eski sevgilisi.. ahaha”
Çağıl konuşur;
“Senin ölünü dirini giberim Fırat. Beni kıskandırmak içindi o.. Ee aga noldu naptın Ümit’e bi şey yaptın mı?”
“Napcam oğlum ya. Vurdum ağzına bi tane. Sonra Çağla girdi araya gittik. Ama canım çok sıkıldı. Böyle soğudum birden kızdan.”
“Lan saçmalama oğlum manyak mısın.”
“Aga bilmiyorum..”
“Kes aptal aptal triplere girmeyi ya. Yarın akşam gidiyoruz o zaman? “
“Tamam dıbınakoyim aldır gidelim biran önce şu gibtiğim şehrinden.”
“Ara lan Fırat. 5 tane bilet alıcaksın.”
“Tamam aga.”

Fırat biletleri aldırdı. Gitmek için tek yapmamız gereken; ertesi günü beklemekti…
Aradan biraz zaman geçti, Hazal’a biletleri aldığımızı ve yarın akşam gideceğimizi söyledim. “Tamam” dedi. Emir ile oturuyorduk. Fırat uyumuştu. Konutsum;

“Kanka..”
“He bro”
“Bitirelim mi bu gece işimizi?”
“Ümit’i mi diyosun?”
“Aynen.”
“Aga uğraşmayalım bence. Vicdan azabı çekersin dıbına koyayım”
“Öldürmiycem lan manyak mısın”
“E napıcaksın o zaman eve alıp besliycek misin?”
“Sakat bırakıcam…”
“Neyle?”
“Elektrikli testereyle bacağını kesicem.”
“Dalga mı geçiyosun yarram.”
“Dalga geçiyorum tabi gerizekalı. Bıçaklıycam, dövücem falan. Sinirimi çıkartıcam işte.”
“Oğlum sen kendini tutamaz öldürürsün.”
“Lan onun için yanımda zütürücem işte seni. Engel olucaksın bana.”
“He tamam, gidelim o zaman aga. Fırat’ı uyandırıyım ben.”
“Dur lan dur uyandırma.”
“Niye?”
“Ya salağa bi şey olur bu sefer. Giderayak öldürmeyelim dıbına koyayım bırak uyusun.”
“iyi bakalım.Ben üstümü giyiniyim de,nerden bulucaz oğlum Ümit’i?”
“Sordurdum çocuklara. Semtteymiş.”
“Neresinde?”
“Parkın aşağısında be oğlum. Kendi mahallesinde.”
“oo mevzu çıkar o zaman.”
“Hazırlıklı gidersek bi gib olmaz rahat ol.”
“Rahatım kanka. Hadi gidip gibelim huur çocuklarını.”
“gibelim koççummm”
Çekmeceden muştayı aldım, dilime de jilet koydum. Emir de o esnada “hangi bıçağı alsam?” kararsızlığını yaşıyordu. Sustalıyı aldı ve çıktık. Sokaklarına doğru yürürken konuştum;

“Kanka sigara ver.”
“Dur olum sonra içeriz, keyif sigarası yaparız.”
“Lan ver sen..”
Verdi. içtim. Yürümeye devam ettik. Yaklaşmış; hatta gelmiştik bile. Ümit’i gördük. Emir konuştu;

“Aha lan orda huur çocuğu.”
“Tek galiba.”
“Sanmıyorum, bi yere sinmiştir ipneler çıkarlar hemen.”
“Ah ulan bi arabamız olsaydı..”
“Arabayı napıcaksın oğlum ne gerek var?”
“Lan arabaya atar zütürürdük işte. Şimdi bi ton tantana çıkıcak polis gelicek dıbına koyayım.”
“Oğlum sığır mısın onu mu dert ediyosun? Getiriyim ben onu.”
“Nereye?”
“Nereye istersen.”
“Nası yapıcaksın oğlum?”
“izle bebeğim.”

Yerden bi taş aldı, sokağın başındaki arabının cdıbını kırdı ve arabaya bindi. Farları yaktı ve arabadan indi. Sonra cebinden ufak bir ayna çıkartıp, ışığın geldiği yöne doğru tuttu aynayı. Aynadan yansıyan ışığı Ümit’e doğrulttu. Gözlerine ışık vuran Ümit, selektöre maruz kalan tavşanlar gibi oldu ve ne yapacağını bilemeden ışığın geldi yöne doğru yürümeye başladı. “Kim var lan orda?” diyordu. iyice yaklaştı. Sokağın sonuna kadar geldi ve tam yaklaştığında, Emir konuştu;

“Sen de kanka!”

Üzerine atıldım, ağzını tıkadım ve apartmana doğru sürükledim. Apartmanın bodrum katına indik. Yere ittim, serildi. Emir yüzüne imalı tokatlar atarak konuştu;

“noldu lan dıbına koduğuuum?”
Cevap vermedi.,
“Konuşsana erkek. Dilini mi yuttun?”
“Ne istiyosunuz lan?”
“Ananı istiyoruz huur çocuğu, ananı!”
“şşşt. Sakin ol lan.” Dedim.
Emir bi tokat daha attı Ümit’e.
“Erkekliğin burada sökmüyo di mi dıbına koyduğumun evladı!”
“Sizin de erkekliğin böyle tek kişiye iki kişi dalmak di mi?”

Tam Emir bir şey diyecekti, susturdum. Konuştum;

“Kalk lan. Kalk ırzını gibtiğim kalk. Emir sen de çık dışarı. Gel birebir kalalım.”
“Ya kanka şu ipnenin gazına gelme.”
Ümit konuştu;
“Noldu Emir, abini dövücem diye mi korkuyosun ahaha.”
“Emir çık lan.” Dedim. Emir çıktı.
Yakasından tuttum, yerden kaldrdım. Tam o esnada konuştu;

“Ah.. Hazal da böyle yataktayken yakalarımdan tutup kaldırmayı çok severdi..”
Derin nefes aldım ve ağzımda dolandırdığım jileti yüzüne doğru tükürdüm.

“aaah! Ananı gibiyim gözüm! Gözüme soktun huur çocuğu. Aaaah!!”
“Dua et zütüne sokmadım amcık.” Dedim ve muştayı elime geçirdim.
“Gel…” dedim, “Gel vur..”
Tek gözünü tutarak yumruk atmaya çalıştı, kolunu tuttum ve diğer gözüne muştalı parmaklarımla yumruk attım.

“aaaaahhh!!”
“demin zevkten ahlıyordun lan noldu fazla mı geldi amcık.”
“delikanlılık mı lan bu yaptığın!”
“dur ben sana yapıcam daha delikanlılık..”

Kemerimi çıkardım, önce boynuna dolandırdım sonra da aynı düğümle ayak bileğini bağladım. Domuz bağı diyorlardı buna. Bi filmde görmüştüm.. Düğümden kurtulmaya çalıştıkça, daha da boğulur gibi oluyordu. Kurtulamıyordu bi türlü..

“Çağıl öldürme beni nolur.”
“Oğlum sana var ya öyle şeyler yapıcam ki “öldür artık beni” diye zütünü yırtıcaksın. Ama öldürmiycem.”
“Bırak gideyim vallaha bulaşmam bundan sonra size.”
“istesen de bulaşamıycaksın zaten dıbına koduğumun evladı. O Büşra huursuyla birlikte yaptıklarınızı da biliyorum. Her şeyinizi biliyorum. iki huur birbirinizi gibtiniz, haberiniz yok.”
“Bak Çağıl, ne Hazal’la ne Büşra’yla kimseyle işim olmaz bundan sonra sana yemin ediyorum.”
“Ulan Allahsız bin, senin yeminine mi inanılır hoşaf!”
“Nasıl inandırıcam sana kendimi?”
“Kolunu, bacağını vereceksin. Ben de senin bir daha hiçbir taka burnunu sokamayacağını öğrenicem, seni bırakıcam.”
“Çağıl saçmalama bırak beni.”
“Yalvarma lan.”

Emir girdi içeri. Biraz şaşırdı ve konuştu;

“Oğlum naptın lan. Ahah ip yumağı yapmışsın kamili.”
“Oyun oynamak istedi çocuk, oynadık biz de.”

Emir,Ümit’i saçından tuttu, başını yukarıya doğru kaldırdı ve konuştu;

“iyi mi böyle? He? Acı çekiyosun di mi? Nasıl mutlu oluyorum var ya..”
“Emir, bırak beni kardeşim gidiyim nolur.”
“ahahaha kardeşim mi? Lan babam da mı gibmiş ananı? Ne kardeşi oğlum ahaha. Züriyetini gibtğime bak ya. Kardeşim diyor ahaha.”
“Bak insan gibi söylüyorum size, efendi gibi.. Bırakın beni gideyim. Sonra olacaklardan ben sorumlu olmam.”
“Oğlum sen ne değişik bi insansın lan. Domaltıp gibsek sesini çıkaramayacak pozisyondasın, hala tehtid ediyosun bi de ya. Ulan amcık ağızlı, seni buraya gömerim yemin ediyorum. Adam akıllı ol,işkencene dayan sonra gibtir ol git.”
“Çağla ile mutlu musun?”
Dudağının kenarına yumruk attı Emir, konuştu;
“O kızın adı bi daha ağzında dolaşırsa o ağzını burnunla beraber giberim!”
“ahahaha”
“Ne gülüyosun lan huur çocuğu!”
“Benim adım onun ağzında dolaşıyordu ama.. hatta sadece adım değildi ağzında dolaşan.”
“Ne diyosun lan sen!?”
“Çağla diyorum, iyi klarnet çalıyo.. O kadar güzel alıyodu ki ağzına; iki tane nevresimi parçalattı bana zevkten.”

Emir dudaklarını sıktı, burnundan nefes almaya başladı ve cebinden bıçağı çıkardı. Tam kolundan tutup geri çekecektim ki;

“Lan dıbına koduğumun çocuğu!” dedi ve bıçağı ağzına sapladı Ümit’in. Donup kaldım, sonra bir daha;
“Ulan huur çocuğu!” bu sefer karnına.
“sülalesini gibtiğim!” yine karnına.
“…” yine karnına.

Donup kalmıştım. Emir ise art arda bıçağı saplıyor, Ümit’in nefessiz bedeni tepki vermiyordu artık. Ağzına, karnına, kalbine, gözüne.. Bıçağın değmediği yer kalmadı Ümit’in vücudunda. Sadece şaşkınlıkla izliyordum..

Hıncını aldıktan sonra doğruldu Emir. Ayağa kalktı, bana baktı.. “Oğlum naptın?” dedim. Kan bulaşan vücuduyla bana sarıldı. Hiçbir şey diyemedim,ben de sarıldım.. Ağlamaya başladı..

“Kardeşim çok özür dilerim..”
“Naptın be oğlum..”
“Çağla dedi. Tutamadım kendimi.”
“Tamam lan ağlama.”
“Kardeşim çok özür dilerim gerçekten her şeyi mahvettim. Sen git hadi, ben teslim olucam.”
“Saçmalama lan ne teslim olması. “
“Oğlum bulurlar, senin de başın yanmasın.”
“Senin başının yanması benim de başımın yanması demek kardeşim. Hadi gidiyoruz.”
“Bunu napıcaz?”
“Kalsın burada..”
“Oğlum kokar bu.”
“Koksun dıbına koyayım, gidicez zaten. Erken çıkarız.”

Ümit’i orada öylece bırakıp eve gittik. Üzerimizdeki kanlı gömlekleri sokakta yaktık. Eve girdik, Fırat uyanıktı. Konuştu;

“Oğlum nerdesiniz lan siz?”
“Hiç konuşma çok derin mevzu oldu hemen pılını pırtını topla gibtirolup gidiyoruz.” Dedim.
“Noldu oğlum anlatsana.”
“Lan hazırlan dedim. Hazal’ı arıycam ben de.”

Hazal’ı aradım.. Açtı;
“Noldu?”
“Ne noldu? Kızım böyle mi açılır telefon?”
“Gecenin 5inde ararsan böyle açılır Çağıl.”
“Neyse. Hazırlan, sabah çıkıyoruz erkenden.”
“Ne bu acele?”
“Emir.. Emir Ümit’i öldürdü. Beraber öldürdük yani.”
“Nee!”
“Hazırlan diyorum duyuyomusun?”
Cevap yok.
“Hazal?”
Cevap yok.
“Aşkım kime diyorum?”
“Çağıl ben gelmiyorum.”
“Nası gelmiyorum ya?”
“Katilsiniz siz. Hayvansınız.”
“Kızım ne diyosun sen?”
“Arama beni. Hangi cehenneme gidiyosanız gidin. Gerizekalılar marifetmiş gibi anlatıyo bi de.”
“Aşkım saçmalama.”
“Aşkım deme bana. gibtirolup gidin. Gelmiyorum!”
Cevap vermedim.
“Kapatıyorum.”
“Pişman olucaksın.”
“Pişman olursam ararım. Güle güle.”
“Pişman olduğunda ulaşamıycaksın.”
“Mümkünse ulaşmıyım zaten. Katiller.”
Telefonu kapattım.

içeri girdim, çabuk toplanmaları gerektiğini ve Hazal’ın gelmeyeceğini söyledim. Toplandık..
Gün ağardı ve çantalarımızı alarak dışarı çıktık, Emir Çağla’yı almaya gitti. Biz de Fırat’la kahvaltı yaptık,olanları anlattım. Şaşırmaktan başka bir şey yapmadı. Otogara gidip biletlerimizi daha erken saate aldırdık. Son sigaralarımızı içip otobüse bindik. En arkadaki 5li koltuk bizimdi, Hazal gelmediği için rahat rahat oturduk.. Otobüs hareket etti ve Emir gülerek konuştu;
“Kanka bildiğin gidiyoruz ya.”
“Aynen kardeşim. Bi sayfayı kapattık,tertemiz bi sayfa daha açıyoruz..”
Çağla konuştu; “Hazal niye gelmedi?”
“Bi yakını mı ne vefat etmiş,sonradan gelecek” dedim. Emir ve Fırat yüzüme baktı, gülümsedim..

Otobüs tam istanbul sınırından çıkmış gidiyordu,mutluyduk. Tam o sırada polis sirenleri eşliğinde otobüsün önü kesildi. Durduk.. Hiç tedirgin olmamıştık. Ta ki, polis arabasından sonra yanaşan arabanın içinden Büşra’nın abisi ve babası çıkana kadar.. Emir ve Fırat’a döndüm ve çaresiz bir bakış attım. Polis memuru otobüse bindi ve şöför koltuğunun yanından “Otobüsteki herkes aşağı insin. Arama yapıcaz” dedi. Aşağıya indik, tam son basamağı atladığımızda Büşra’nın babası,yani amcam; “işte bu memur bey! Katil bunlar!” diyerek Emir ile beni işaret etti. Cümlesinin bitirir bitirmez Amcamın oğlu üzerime atladı; yumruk attı. Hiç tepki vermedim. “Lan bin kurusu Büşra hamile!” dedi ve yumruklarını savurmaya devam etti. Konuştum;
“Koçum.. Kimseyi zorla gibmedim. Vermeseydi napıyım..” dedim. Tam o sırada polisler de Emir’e kelepçeyi takmış zütürüyorlardı ki; amcam polisin belinden silahı alıp bana doğrulttu. “Yılan!..” dedi. “Ailemizi parçalayan yılan!.. Geberticem seni.” Emir “Bırakın ulan beni” diye bağırırken Fırat; üzerime siper olmaya çalışıyordu. Tam o sırada bi sessizlik oldu. Yani benim için.. Amcam tetiği çoktan çekmiş ve mermi karnıma saplanmıştı. Fırat’ın kucağına yığıldım.. Fırat ağlayarak konuştu;
“Kardeşim!.. Çağıl.. Ölme kardeşim nolur.”
“Ağlama lan.” (herkes durmuş bizi izliyordu. Çağla ağlıyor, Emir de polislerin elinden ve kelepçesinden kurtulmaya çalışıyordu.)
“Çağıl ölmiceksin di mi? Kalkıcaksın di mi lan cevap ver kapama gözlerini.”
“Oğlum ağlama. Dik dur.”
“Senin yokluğun bana kambur olur be oğlum,nasıl dik durayım. Ambulansı arayın lan bakmayın öyle! Ambulans gelicek Çağıl,zütürücez seni yaşıycaksın. Sonra bu huur çocuklarını gibicez hep beraber.”
“Sus.. Küfür etme bak yanındalar. Sen sağlam çocuksun,merhametlisin. Kimseyi öldürmedin sen,öldürmiyceksin de. Tamam mı?”
“Oğlum veda eder gibi konuşma lan.” (ağlayarak)
“Sen de karı gibi ağlama.” (gülerek)
“Oğlum ben seni güçlü görmeye alışığım kalk hadi.”
“Kendine iyi bak koçum. Benim için bak. Hep beraber olun, aratmayın yokluğumu.”
“Çağıl…”
“..”
“Çağıl cevap ver aç gözünü nolur. Aç gözünü lan aç gözünü! Çağııılll.. Kardeşim..” (Ağlayarak.)

Mabel Matiz- Şüpheli Şarkının Şairi çalar..
( http://www.youtube.com/watch?v=LDMoYJ95F-o )

(1 YIL SONRA…)

Hazal, Çağıl’ın mezarın başındadır.
“Çağıl.. Aşkım. Sana geldim bak. Gittiğim gibi geldim. Utanıyorum senden, vicdan azabı çekiyorum sana yaptıklarım için.Özür dilemek ne kadar basit geliyor bunca yaşananlardan sonra. Çağıl.. Bak aşkım diyorum yine sana. Yine seninim. Yine yanındayım. Elimi tutup gözüme bakamıyorsun ama olsun,ben hissediyorum seni. Uzaktan izliyorsun beni biliyorum. Saçımı düzeltiyorsun, dudaklarımı okşuyorsun. Ben senin varlığını hissediyorum ki sen olmasan da.. Pişmanım sana yaptıklarım için. Köpek gibi hem de.. Aşkım keşke yanımda olsaydın, kavga etseydik, ayrılsaydık ama yine sen benimle olsaydın keşke. Bana bi mesaj atmıştın ilk ayrıldığımız zaman. “Yıllar sonra karşıma çıkıp, hıçkırarak keşke diyeceksin. Keşke bu kadar acı çektirmeseydim sana.. işte o keşkeleri yaşama diye söylüyorum bunu” demiştin. Ben şimdi o keşkelerde boğuluyorum Çağıl. Nefes alamıyorum aşkım. Sana nefes olamıyorum.. Keşke Ümit’i öldürdüğünüz o akşam polisi aramasaydım. Keşke ben de gelseydim seninle. Keşke önüne siper olabilseydim.. Keşke.. Seni çok seviyorum aşkım. Gülüşündeki cenneti ömrümden ekgib etme, rüyalarıma gel hep olur mu?..”

Çağla ise cezaevine Emir’i ziyarete gitmiş, görüşme odasında konuşuyorlardır. Emir konuşur;

“Fırat’ın durumu nasıl?”
“Kötü.. Çağıl kardeşim ölme diyor da başka bir şey demiyor. Doktor bu tür travmalar kolay atlatılamıyor maalesef, yapılacak hiçbir şey yok diyor. ilaçları falan da almıyor zaten.”
“Ah ulan ya. Şurdan bi çıkabilsem..”
“Aşkım bi saçmalık yapma sakın.”
“Hazal ne durumda peki?”
“Vicdan azabı çekiyo. Her gün Çağıl’ın mezarında ağlıyo.”
“Zor ya..”
“Nesi zor? Hak etmiş. O polisi aramış yaa var mı böyle bi şey? Şu an senin burada olmandan bile o sorumlu.”
“Neyse aşkım boşver.. Senin durumun nasıl?”
“Seni bekliyorum.”
“Seni çok seviyorum.. Hep yanımda ol.”
“Adam öldürüp ben de mi hapse giriyim? Aynı koğuşa koymazlar ki..”
“Şu halimle bile beni güldürüyosun ya. Tam salaksın”
Karşılıklı gülüşürler..

O sırada Fırat, tımarhenin en güneşsiz odasında, yerde öylece oturmuş Çağıl’ın gelmesini beklemektedir..

“Çağıl gelicek ki. Gelicek beni kurtarıcak. Ümit’i de öldürdük zaten düşmanımız kalmadı ki. Çağıl gelicek, ölmedi o. Gelicek bana bu iğne yapan doktorları da gibicek. Çağıl benim kardeşim. Aynı sigarayı da içtik biz onunla.Çağıl gelicek çıkartıcak beni buradan. Beraber izmir’e gidicez. Kurtulucaz bu huur çocuklarından.Çağıl ölmedi,Ümit öldü.Ama Emir nerde? Emir izmir’e mi gitti yoksa? Ama Çağla gelmişti buraya Emir evde demişti. Emir neden gelmiyo yanıma. Sigaram yok ondan gelmiyo. Emir beni severdi gelirdi.Çağıl da gelmedi.Bu kadar geç kalmazlardı bensiz izmir’e mi gittiler ya.(ağlayarak) Çağıl bensiz gitmez. Gitmez bensiz Çağıl! (kafasını duvara vurarak) Çaaağıl, bensiiiiz gitmeeeez.Çaaağıl bensiiiz gitmeeez. Çağıl beni seveeer Çağıl beni seveeer. (odanın etrafında oyanayarak)

SON.