montumu alıp dışarı çıktım çok sinirliydim

Gitti. Koşarak hem de.Ardına bile bakmadı,ben de arkasından.. Çok yorulmuştum, Fırat yerden sopaları toplarken, Emir’le eve çıktık. Merdivenlerde Emir;
"Adamsın lan. Harbiden.Laf olsun diye söylemiyorum."
"Yüzümde bi şey var mı lan?"
"Yok oğlum, nolcak yüzünde? hepsinin anasını gibtik. Hele Ümit’in.."
"Aga bacağım ağrıyor. huur çocuğu sopayla vurdu. Kırılmış mıdır?"
"Sanmıyorum, bakarız evde."

Eve çıktık, lavaboda elimi yıkarken aynaya baktım, dudağımın kenarı yara olmuştu. Uçuk gibi.. Yüzümü yıkadım, saçlarımı düzelttim ve gözlerimin içine baktım. Derin derin. O bakışımdaki özgüven hiçbir şey de yoktu.. Salona doğru yürürken, Fırat’ın sesini duydum holde. Nasıl sinirliydi,bi görseniz;
"Ulan kim bunlar böyle! Ne sanıyorlar oğlum kendilerini? O Ümit binine de iyi ders oldu ama. Kimle uğraştığının farkında değil.Var ya,bunların hepsini bi odaya kapatıp yakıcaksın! Can çekişe çekişe ölsün huur çocukları!"
içeri girdim;
"Noluyo lan?"
"Hele sen hiç konuşma Çağıl! Yüreğim ağzıma geliyodu dıbına koyduğum! Ya öldürseydin onu orda? N’olcaktı he? Korkudan altıma sıçıyodum."
"Öldürdüm mü koçum?-Hayır.. Daha neyin kuruntusunu yapıyosun? Yaşlı karılar gibi başımın etini yiyip durma. Hepsinin anasını gibtik işte,bi daha gelemezler."
Bilgin bi tavırla Emir konuştu;
"Gelirler."
"Ulan kesiyodum çocuğu. zütü yer mi bi daha gelmeye!"
"Yer aga. Yer. Yemese bile yedirtmeye gelir.Bak gör, çok iyi biliyorum bunun gibileri. Kuyruk acısından nereye saldıracağına şaşırıyodur şimdi."

(O sırada Ümit yanındaki adamlarla parkta oturmaktadır. Parka giderken araba camından kendisine bakıp, alnında yazan “O.Ç” yazısını görmüş ve siniri iki katına çıkmıştır..)Yanındakilerle diyalog halindedir Ümit;
"Hepinizin Allah cezasını versin! Bir sürü adam 3 tane çocuğun hakkından gelemediniz. Nasıl adamsınız lan siz!"
"Biz napalım Ümit.En çok yarayı yiyen sensin, bize mi yakınıyorsun bi de."
"Ulan dövecek olan sizdiniz.Ben ne anlarım kavgadan, dövüşten.Kendim dövecek olsam sizi niye çağırayım. Hepinizin anasını gibeyim!"
"Haddini bil Ümit. Gecenin bu saatinde senin için gelmişsek karşılığını adam gibi vereceksin. Aksi takdirde bu yaptıklarımızın hepsinden babanın haberi olur. Söylemedi deme.."

(Ümit’in ailesi çok zengindir. Topladığı adamlar da babasının fabrikasındaki çalışanlar..)

Kahkahalarımızın dozu daha da yükseldi, Emir konuştu:
"Menopoza girmiş karılar gibisin şuan Fırat, farkındasın di mi kardeşim? Alt tarafı bi çaydanlık lan, nolcak.Alırız yenisini."
"Alırsın tabi alırsın, para sıçıyoruz ya! 50 kuruşa züt veriyosun, gelmiş bi de çaydanlık alırız diyosun.Bi gibtiringidin başımdan ya."

Araya girdim;
"Oğlum tamam koyayım çaydanlığa, hadi poğaçalarımızı yiyelim de okula gidicez daha."
"Aynen Fırat,kes ağlamayı."

Sonra içeri geçtik,bi güzel doyurduk karnımızı.Üstüne de bi sigara içtik,ne yorgunluk kaldı ne de stres.. Pantolonumu ve gömleğimi giydim, kravatımı taktım,tam ceketimi giyecekken; “Falçatayı naptım lan?” dedim kendi kendime. Ceplerime baktım, masaya,koltuğa falan derken, hiçbir yerde olmadığını farkettim. Emir’e döndüm;
"Lan! Falçatayı naptık oğlum?"
"Sen de değil mi?"
"Hayır. Bilmiyorum yani. Baktım heryere de yok dıbınakoyayım."
"Dur buralardadır panik yapma,bi aşağı bakalım belki oraya bi yere atmışsındır."

Merdivenleri üçer, dörder basamak atlayarak indim. Aşırı tedirgindim, apartmanın kapısına geldim. Sokağa doğru baktım,Ümit’in yattığı yerde kan izleri vardı. Etrafına baktım, falçatayı göremedim.. Ya çok kötü bir şaka yapıyorlardı,ya da o kanlı alet başkasının eline geçmişti. Kim bilir..
Korkudan ölüyordum. Kalbim ağzıma gelecek gibiydi. Emir’in rahatlamam için onlarca şey söylemesine rağmen içimdeki korku zerre kaybetmemişti kendisini. Aksine,daha da artıyordu. Okula yürüyorduk. Fırat benden daha tedirgindi. Döndü ve;
"Ya oğlum sen ne salak adamsın. Herifi öldüreceğin yetmiyormuş gibi bir de suç aletini kaldırmıyosun ortalıktan.Ya polisin eline geçtiyse şimdi? Ne tak yiycez?"
"Fırat,bak kafamın içi şuan o kadar dolu ki; sana şuan kafa atsam ölürsün. Sus artık.”
"Lan neyini sus neyini? Hapise giricez dıbınakoyayım! Kimin yüzünden? Senin salaklığın yüzünden."
"Bıçak benim bıçağım oğlum, sana noluyo? Görmedin, duymadın. Ulan ilk günden beri kafamı gibiyosun ya.Karı gibisin Kuran çarpsın."
"Lan seni düşünüyorum ben. Sen hapise girince nolcak?"
"Kimseyi öldürmedik koçum. Rahat ol.."

Daha sonra okula geldik.ilk ders Coğrafyaydı fakat hoca gelmediği için boş geçti. Tenefüs oldu, kantinde otururken Fırat’a;
"Şu Ümit dingilinin sınıfına bak bakayım, gelmiş mi sınıfa hali ne öğren."
"Geldiyse bi şey söyliyim mi?"
"Yok, çaktırmadan bi bak işte.Bi şey deme."
"O bi şey demek isterse?"
"Ya oğlum bak gel sınıfta mı değil mi,ne çok konuşuyosun ya."

Fırat gittikten sonra Emir’e döndüm;
"Aga nerdedir bu alet ya?"
"Oğlum hepten çıkmış aklımdan,ne bileyim.. Belki çoluk çocuk geçmiştir sokaktan onlar almıştır."
"Gecenin 4’ünde çocuğun ne işi olur sokakta oğlum?"
"O da doğru."
"Polisin eline geçse bi şey olur mu?"
"Yok be oğlum ne olacak.. Adam mı öldürdün sanki? Alt tarafı iki çizik attın,bi şey olmaz rahat ol.."