montumu alıp dışarı çıktım çok sinirliydim

Ooo kavak yelleri alırım bi dal

lise talebelerinden 375 türk lirası elde etmek... hmmm şimdi sağlam salladın mübarek.

lakin yazış tarzını sevdim, güzel bi senaryo. okuyorum sakın bırakma.

"Emir, yorgunuz be oğlum acelesi yok zaten.He şey sorcaktım ben sana.Ümit diye bi çocuk var, Hazal’ın yanında takılıyo hani. Kim o lavuk?"
"Yeni taşınmışlar. Kuzeni var bi tane, bazen bizim parkta takılıyo.Çok pislik bi çocuk.Ne tak ararsan var. Abisi de hapisten yeni çıkmış diye duydum ama doğru mu bilmiyorum. Mevzu ne?"
"Bi şey değil ya.Bugün ileri geri konuşmuş öyle. Anasını gibicem."
"Kanka bulaşma istersen. Hayır,hertürlü alırsın da kalabalıklar.Pis insanlarla yüz göz olmayalım."
"Noldu dıbına koyayım korkuyo musun? giberim oğlum gelme,tek başıma dayak yerim gerekirse."
"Lan ne korkması. Onlar kim. Başına bela alma diye söylüyorum. Kafamız rahat gidelim."
"Sen kafanı yorma. Diğer türlü de içimde kalır."
"Hay senin içini gibeyim ben!.Neyse gidiyorum, yarın görüşürüz okulda.."

Emir gittikten sonra, sabaha kadar kafamı gibti Fırat. Neymiş efendim, torbacılarla ne işimiz varmış.Sus dedim, ikinizi de giberim. Sizle mi uğraşıcam lan! Tek başıma gidiyorum dıbına koyayım! dedim ve direk yattım.
O anki sinirle Fırat’ın gidişini bile farketmemişim. Korktu galiba gerizekalı.

Gece telefonum çaldı. Gözlerim kapalıydı. Telefonu açmak yerine çalan şarkıya eşlik ediyordum. Daha sonra ayıldım ve telefonu açtım;

"Alo?"
"Çağıl sen misin lan?"
"hee benim"
"Kapının önündeyim, aşağı in."
"Sen kimsin dıbına koyayım!"
"in de gör huur çocuğu!"

Telefon kapandı.Ürkmedim desem yalan olur. Gecenin bu saatinde kim olabilirdi ki?Pencereden baktım, perdeyi aralamadan. Apartman kapısında bekleyen adamların gölgesi yola yansıyordu..
Çok tedirgindim.Bir yığın adam kapımın önünde napıyordu? ya da beni ne yapacaklardı.. Hemen telefonu aldım elime. Fırat’ı aradım, cevap vermedi. Tekrar aradım,4.arayışımda açtı telefonu;
"Efendim?"
"Fırat çabuk eve gel. Emir’i de ara. Kapının önünde bir sürü adam var.Öldürecekler beni."
"Kim oğlum? N’oluyo?"
"Lan çık gel!"
"Geliyorum tamam."
"Emir’i de çağır. Koşun hadi."
"Tamam sen inme sakın aşağı. Kapını da kitle."

montumu alıp dışarı çıktım. bundan sonrasını okumadım bu sıcakta montmu giyiyon amk

hadi seri kopyala şunları

yaz geldi amuagoyum ne montu

Daha önce bir çok kez kavgaya karışmıştım fakat bu sefer farklıydı. Kavga etmeyecektim çünkü. Dayak yiyecektim..
Zil çaldı.. Açmadım.Mesaj geldi bu sefer telefonuma;

"Korkma lan korkma. Dövmeye gelmedim.in aşağı konuşcaz.Ümit ben, Hazal’ın sevgilisi.."

O mesaj hiç rahatlatmamıştı beni. Aksine daha da sinirlenmiştim. Komidinin çekmecesinden falçatayı aldım, bileğime sıkıştırdım.Bi sigara yakıp indim aşağıya. Apartmanın önündeki kalabalığın sesi merdivenlerden duyuluyordu. Dış kapıyı açtım,ilk basamakta Ümit dikiliyordu..

"Hayırdır lan bu saatte?"
"Güzel uykundan uyandırdık mı yoksa? Aah canım, kusura bakma."
"Derdiniz ne oğlum?Bu kadar adam beni dövmeye mi geldiniz?"
"Sen neden bu kadar kendini büyütüyosun anlamıyorum. Dövecek olsam bu kadar adam toplamazdım,tek gelirdim."
"Ulan dıbına kodumun çocukları! Kimsiniz lan siz!? Akıllı ol Ümit."

Ağzımdaki sigarayı aldı,iki duman çekti ve dilinde söndürdü. “Olmazsam nolucak lan huur çocuğu!” dedi ve ağzındaki izmariti suratıma tükürdü. Sokağın başında yanıma doğru koşan Fırat’la Emir’i gördüm ve direk;
"e madem çok istiyosun.." dedim ve tam kaşlarının birleştiği noktaya kafa attım. Apartmanın 2-3 adım dışına doğru ilerledi. Toplam 6 kişilerdi.O an bi tanesi bacağıma sopayla vurdu. Acısını hissetmedim. Doğruldum ve hızlı hızlı, sağlı sollu rastgele salladım yumruklarımı.
Daha sonra Emir’in “noluyo lan burda!” sesini duydum. Cesaretim daha da arttı. Fırat, Emir ve ben o kadar seri hareket ediyorduk ki,adamlar bizi göremiyordu bile. Fırat’ın elindeki bigiblet zinciri, Emir’deki levye ve yumruklarım adamları pert etmeye yetti.

belki değerlenir lan

Bigiblet zinciriylr ilk kavga eden sizsiniz herhalde

lan arkadaşlarına ne atar yapıyon ayıp değilmi adamlar yardım ediyo sana düzgün davran ayıptır
okuyoz devam

son kavga sahnesinde sıçtın. biraz daha gerçekçi yazmanda fayda var. onun dışında böyle senaryoları sözlükte heba etmeyin amk gidin film falan çekin belki altın bamya falan kazanırsınız.

Yerde yatan Ümit’i gördüm. Burnundaki kanamayı durdurmaya çalışıyordu. Gözlerim karardı ve bileğimde sakladığım falçata birden elime doğru indi. Yanına yaklaştım. Tuttum yakasından, başını kaldırdım ve konuştum;
"N’oldu lan erkek.Bak elimdesin.O çok güvendiin arkadaşların da arkadaşlarımın elinde.Bak görüyo musun bunu?(falçatayı göstererek) Bunu nerenden sokayım şimdi senin? Konuşsana lan. Küfür ediyordun demin. Hadi yine et.."
"Çağıl sakin ol."
"Olmazsam n’olcak lan? Ölmekten mi korkuyosun yoksa? Demin erkektin, esip gürlüyodun. Delikanlıydın ya hani.."
"Bırak beni."
"Bırakıcam koçum,ama ruhunu.."
"Çağıl.. Yapma!.."
"Yapıcam. Bakalım daha ne kadar delikanlı olacaksın.Bi şey sorucam lan sana. Harbiden merak ediyorum.Şimdi cevaplamadan ölürsen ben de ölürüm merakımdan. Seviyo musun o kızı?"
"Seviyorum."
"Ne kadar seviyosun mesela? Uğruna adam öldürebilecek kadar seviyo musun? Ya da sırf seninle olmak istemediği için yaşadığın şehri, aileni tekedebilir misin? Küfür etse sana, sevgin karşılık vermeni engelleyecek kadar büyük mü? Ne kadar seviyosun oğlum? Duygularının büyüklüğünü değil, istediğin fiyatın büyüklüğünü söyle.."
"Senin parana ihtiyacım yok. Geçen gün bize geldi Hazal. Birlikte olduk biz.. O beni seviyor,ben de onu seviyorum."
"Ne,seviyorum dediğin kızı gibtin he öyle mi?"
"Laflarına dikkat et."
"Senin ben aşkını gibeyim!"

O an ki sinirle şah damarına dayadım. Gözyaşları falçatayı paslatacak kadar fazlaydı. Daha yüksek sesle bağırmaya başladı. Elimle ağzını tıkadım.Tam da onu susturmuşken Emir ve Fırat’ın bağrışmaları yükseldi;

hadi amk kopyala yapıştır işte bizi ne bekletion bu arada merak ettim sonunu amk

çüş diliylemi söndürmüş ne lan bu süperman mi mk gerçekçi la az

Reserved ıyı gıdıyor

liseli kavgası beyler.

devam lan çok heyecanlı

tam o sırada babam elinde sopayla aşşağı indi ve beni fıratı emiri bi güzel ıslatıp dövdü sonra elimizi ayaklarımızı bağlıyarak kömürlüge zütürüp bir güzel gibti bi baktım ümit ve arkadaşlarınıda getirtmiş onlarada 2 şer posta gibtirdi

"Çağıl. Yapma lan. Bırak gitsin yeter bu ona. Bırak elindekini.Bak bi kaza çıkartacaksın şimdi.."
"Fırat yaklaşma seni de keserim!"
"Aga, beni kes tamam.Ama bırak gitsin.Az bi zamanımız kaldı şurda. Bi kaç gün sonra gidicez, başımıza bela çıkartma. Çağıl yalvarırım yapma kardeşim.."
"Gitmiyorum ben bi yere.Önce bu huur çocuğunu, sonra da o Hazal huurnu öldürücem! Oğlum birlikte olmuşlar. gibmiş onu gibmiş! Yapılır mı lan bu bana. Yapılır mı!"

Emir konuştu;
"Kardeşim anlıyoruz seni.Ama öldürmekle çözülmeyecek ki. Bu karaktersizi öldürünce bitse,ben yaparım zaten senden önce. gibtir et,değmez.."
"Değmiş oğlum.Bu huur çocuğu Hazal’ın her yerine değmiş!"
"Ya onun ben dıbına koyayım! Bu ders yeter ona, akıllanmıştır.Aç ağzını konuşsun."
"Çok geç artık.Ben ona soracağımı sordum, öğreneceğimi öğrendim.Öbür taraftakiler soracak artık ona.."

Falçata elimde terlemişti,ya bırakacaktım; ya da şah damarına doğru kaydıracaktım..
Emir ve Fırat’ın bağrışmaları kendime gelmeme yardımcı oldu.Ümit ise çocuk gibi ağlıyordu. Ümit’in gözlerinin içine baktım ve konuştum;
"Ağlama lan. Öldürmicem seni.Ama şimdilik.."
"Bırak beni Çağıl.Bi daha etrafında olmıcam. Görmiceksin bile."
"Rahat ol,şimdi sana öyle bir şey yapıcam ki,insanların yüzüne bakmaya utanacaksın. Kimse görmeyecek seni."
"Sakın yanlış bir şey yapma."
"Doğrular, çoğu zaman yanlışı olur bir başkasının.Sen bunu hak ettin koçum.”

Falçatayı tamamen kavradım avucumda. Fırat “yapma Çağıl!” diye bağırırken,tek bakışım yetti susturmaya.iki yanağından sıktım Ümit’in yüzünü.Ve anlının tam ortasına, imzasını attım. Alın yazısı denilen şey; Ümit için kocaman bir “O.Ç” kesiğinden ibaretti. Alnındaki “O.Ç” yazısı o’nun kaderiydi elbet(!).. Ağlayışının dozu daha da arttı.Çokta sinirliydi..

"Bak koçum,bu sana şuan yapabileceğim en iyi şeydi.Şükret bununla bıraktığıma.Şimdi burda kalkıyosun, arkana bile bakmadan gibtirolup gidiyosun tamam mı? Ayaklarının zütüne değişini görücem. Hadi."
"Çok yanlış yaptın Çağıl. Ödeyeceksin bunu."
"Bak halâ tehtid ediyor. Ulan ölmek mi istiyosun bin kurusu! Kaybol, görmicem seni bi daha buralarda."

çağıl olm manyakmısın teşkilat yiyeceksin ha adam akıllı konuşaacaktın en iyisi kesin gibmişlerdir seni ormanda