monna rosa

monna rosa, siyah güller,ak güller;
gülce'nin* gülleri ve beyaz yatak.
kanadı kırık kuş merhamet ister;
ah,senin yüzünden kana batacak,
monna rosa, siyah güller,ak güller!

ulur aya karşı kirli çakallar,
bakar ürkek ürkek tavşanlar dağa.
monna rosa, bugün bende bir hal var,
yağmur iğri iğri düşer toprağa,
ulur aya karşı kirli çakallar.

açma pencereni, perdeleri çek:
monna rosa, seni görmemeliyim.
bir bakışın ölmem için yetecek;
anla monna rosa,ben öteliyim...
açma pencereni, perdeleri çek.

zaman çabuk çabuk geçiyor monna;
saat on ikidir, söndü lambalar.
uyu da turnalar gelsin rüyana,
bakma tuhaf tuhaf göğe bu kadar;
zaman çabuk çabuk geçiyor monna.

zeytin ağacının karanlığıdır
elindeki elma ile başlayan...
bir yakut yüzükte aydınlanan sır,
sıcak ve minnacik yüzündeki kan,
zeytin ağacının karanlığıdır.

ellerin, ellerin ve parmaklarin
bir nar çiçegini eziyor gibi...
ellerinden belli olur bir kadın.
denizin dibinde geziyor gibi
ellerin. ellerin ve parmakların.

zambaklar en ıssız yerlerde açar,
ve vardır her vahşi çiçekte gurur.
bir mumun ardında bekleyen rüzgar,
işıksız ruhumu sallar da durur,
zambaklar en ıssız yerlerde açar.

akşamları gelir incir kuşları,
konarlar bahçemin incirlerine;
kiminin rengi ak,kiminin sarı.
ah,beni vursalar bir kuş yerine!
akşamları gelir incir kuşları...

ki ben, monna rosa, bulurum seni
incir kuşlarının bakışlarında.
hayatla doldurur bu boş yelkeni
o masum bakışlar... su kenarında
ki ben, monna rosa, bulurum seni.

kırgın kırgın bakma yüzüme rosa:
henüz dinlemedin benden türküler.
benim aşkım uymaz öyle her saza,
en güzel şarkıyı bir kurşun söyler...
kırgın kırgın bakma yüzüme rosa.

artık inan bana muhacir kızı,
dinle ve kabul et itirafımı.
bir soğuk, bir garip, bir mavi sızı
alev alev sardı her tarafımı,
artık inan bana muhacir kızı.

yağmurlardan sonra büyürmüş başak,
meyvalar sabırla olgunlaşırmış.
bir gün gözlerimin ta içine bak:
anlarsın ölüler niçin yaşarmış,
yağmurlardan sonra büyürmüş başak.

altın bilezikler, o korkulu ten,
cevap versin bu kanlı kuş tüyüne;
bir tüy ki, can verir bir gülümsesen,
bir tüy ki, kapalı geceye, güne;
altın bilezikler o korkulu ten!

adam sezai karakoç beyler.

her kıtanın ilk dizelerinin ilk harflerini yanyana koyarsak muazzez akkaya çıkıyo lan sevdiceğine akrostiş yapmış adam

çok sağlam şiirdir. başlı başına aşk, isyan, ihtiras, tutku, v.s. yani aşk adına ne araıyorsanız vardır. şair de bu şiirde türk şiirinin en güzel akrostiş öreneğini vermiştir

--- ekşici bin mode on ---
şiirde bahsedilen muazzez akkaya çok yakın arkadaşlar olan cemal süreyya ve sezai karakoç'un aşık olduğu ve uğruna iddiaya girdikleri kadındır. iddia gereği ikisi de muazzeze şiir yazıcak ve içlerinden birinin şiirini seçmesi için ona sunacaklardır. muazzez mona rozayı seçer ve iddia gereği cemal süreyya'nın soyadını değiştirip süreya soyadını almasına sebep olur.
--- ekşici bin mode off ---

@5 geçenlerde roportaj yaptılar malum kişiyle, öyle bir olay olmamış. zaten kadın hakkında bir sürü efsane üretildi, yok öldü, yok intihar etti, yok kaçtı, yok iddaa'ya girildi söyle böyle oldu. Kadın bildiğimiz türk kadını, hemde süzmelerden, o şiirin bir cismidir sadece, başka hiç bir şey değildir.