ankarada yurda yerleştikten sonra ilk işim teşkilata gitmek oldu. uzun zamandır gitmiyordum ve benden haber alamıyorlardı. ancak elimde o kadar belge ile gidince kendimi affettireceğimi düşündüm. teşkilata girdiğim an gözler bana çevrilmişti. elimdek belgeleri hiç bir şey söylemeden burak'a verdim. burak incelemeye başlarken arkadaşlar bu kadar zaman senden haber alamayınca ifşa olduğunu düşündük dediler. lakin karşılarındaydım. burak elindeki belgelerle dışarı çıktı ve diğer binaya geçti. bense çok büyük bir iş başarmanın verdiği gurur ile oturuyordum. burak yanımıza geldi ve beni yanına çağırdı.bu kadar bilgiyi nereden aldığımı sordu.ben de benim işim bu dedim. senin işin burada senin diyarbakırda ne işin var. bizden izin almadan kafana göre hareket edemezsin dedi.ben afallamıştım. kendime geldim ve artık ben de uyuşturucu işiyle ilgilenmek istiyorum zaten istihabarat toplayan yeteri kadar kişi var dedim. bunu sen belirlersin dedi ve dışarı çıktı. artık iyice örgütün içine girmem gerektiğini anlamıştım..

biraz ailemden bahsetmek istiyorum. babam devlet memuruydu lakin öyle en alt sınıftan da değildi. gözünüzde 10 katlı bir bina düşünün en üst katı en taşşaklısı olsun. babam 7. katta filandı. babamın bu durumu da aslında beni bu hayale itmişti. babam çevresinde sayılan ve tanınan birisiydi.ben ise onun tam tersi olacaktım. gizemli ve gittiği yerlerde fazla durmayan dolayısıyla arkadaşı pek olmayan sadece mesleğine odaklanmış ve tamamen devlete çalışan bir ajan olacaktım. genelde böyle olur zaten. çocuk babanın zıttı.
annemden fazla bahsetmeme gerek yok sanırım. bildiğiniz ev hanımı ve ailesinden başka bir şeyi düşünmeyen bir hanımdı. benim üzerime fazla düşkündü. aynı babamdaki durum gibi bu da benim ajanlığa yönelmemde etkili olmuştu sanırım.hep ilgi çekmek. diyeceksiniz ki senin hiç kardeşin yok mu evet yok. kardeşim yok. artık ailem benden korktuda mı yapmadı yoksa bu çocuk çok iyi oldu çıtayı düşürmeyelim mi dedi bilmiyorum.ama kardeşim yok.

örgütten bahsederken hep malum örgütü kastettim. peki başka örgüt yok muydu? tabii ki vardı. lakin onların etki alanı malum örgüt kadar etkin değildi ve onlara karşı kurulan merkez sağ gruplar onlarla baş edebiliyordu.az önce de belirttiğim gibi devletin kurduğu sol örgütler de bu yapılanmaları zorluyordu.bu sebeplerden ötürü devlet o dönemde genelde malum örgüt ile uğraşıyordu ve yok etmeyi kafasına koymuştu..

gerekli evrakları alabilmiştim. toplantı beklediğimden de verimli geçmişti. hatta sonradan toplantıda bir kaç vekilin danışmanının olduğunu öğrendim.bu kadar geniş çaplı bir şey beklemiyordum ancak hoşuma da gitmişti. ankarada popülaritem artmış örgüt içinde saygın bir konuma yükselmiştim. bakmayın böyle dediğime bir üniversite öğrencisi ne kadar saygın olabilirse o kadardı saygınlığım. batmadan muşa ve hatta hakkariye ki bu il çözülmesi en zor ildir bir çok kişinin bilgileri elimdeydi. örgüt malı dağ kadroları aracılığıyla şehirlere sokuyor oradan tırlarla büyükşehirlere dağıtıyordu.ele geçirdiğim istihbarat bilgilerini teşkilattaki arkadaş vasıtasıyla burak'a ilettim. artık teşkilata gidip gelemiyordum zira örgütün ankara yapılanmasının içindeydim. öyle ki bu bilgiler sadece burakta kalmamış müsteşara kadar çıkmıştı. müsteşar da bu bilgileri doğrudan polise bildiriyordu. sonradan öğrenecektim ki ben başımdan büyük işler ile uğraşmışım..

daha önce basıldığı gibi dergi yasadışı olarak basılmaya devam etti.ben derginin olabildiğince kampüs içinde kalmasını ve yeni kişilere ulaşmaması için çabalıyordum. elimde olsa basamayacaklardı lakin iş bu noktaya geldikten sonra böyle bir adım atmak aptallık olurdu. örgütün yaptığı propaganda o kadar acımasızdı ki o dergileri okuyan bir kürt genci ölümü askere kurşun sıkmamaya tercih edebilirdi.ben bir yandan bu kara propagandayı azaltmaya çalışırken bir yandan diğer şehirlerdeki yapılanmalar ile iletişim halindeydim. örgüt şehirdeki ve dağdaki eylemlerine devam ediyordu. lakin örgütün içinde bahsettiğim mitçiler sayesinde çoğu eylemi yapılamadan sönüyordu.bu şekilde daha ne kadar devam edebilirdi? bana kalsa yeteri kadar bilgiyi toplamıştık ve artık enselerine binme vakti gelmişti. peki enselerine binilince ben ne yapacaktım? sonuçta vekillere kadar temas halindeydim ve olası bir operasyonda ilk hedef ben olurdum. bunları da düşünüyordum fakat iyi bir işin içinde olduğumu düşünerek rahatlıyordum..

ondan fazla arkadaşımız infaz edilmişti. örgüt içindekileri tek tek tespit edip temizliyordu. işte bu noktada bir karar vermeliydim. şuan ayrılacaktım ya da sonuna kadar devam edecektim.ben kalmayı seçtim. cesareti olmayanın esir olacağını çocukluğumda öğrenmiştim. ancak fazla cesaretin delilik olduğunu da biliyordum. örgüt bu infazlara devam ederken ben sessiz kalamazdım. hemen örgütün istanbul sorumlusu ile iletişime geçme kararı aldım. aldığım cevap olumsuzdu. belli ki kandil bu paslaşmalardan pek hoşlanmamıştı.bu benim iiçin bir uyarı da olabilirdi.her ihtimali düşünmeliydim.bu şekilde git gel ile yaklaşık bir ay geçti. örgüt hala misilleme yapmamıştı. eylemleri vardı fakat bunlar misilleme sayılamazdı.ben de ankaradaki sokak eylemlerini bir süre durdurmuştum. zira teşkilattan gelen emir bu yöndeydi. örgüt hazırlanıyordu peki devlet boş muydu? tabii ki hayır..

bütün bunlar yaşanırken özgür ve diğer yurt arkadaşlarım ne yapıyordu? özgür zaten dergide olmanın rahatlığıyla eskisi kadar eylemlere katılmıyordu. dergidekileri almamışlardı bu durum dergiyi rahatlatmıştı. lakin yine de diken üstündeydiler bunu hissediyordum. diğer oda arkadaşlarıma gelirsek onlar da yaşamlarına devam ediyorlardı. zaten öyle örgütle filan işleri olan tipler değildi. yurttaki maddeciler temizlenmişti ve bu durum arkadaşlara rahatlık sağlıyordu. teşkilatın gücü okulda artmıştı. dergide yapılan operasyonlardan sonra moral bozukluğu hakimdi. örgütünn rahat durmayacağı belliydi.bu sefer yapılanmanın içindeki mitçileri hedef alıyorlardı..

yurda dönmemin akşamında ortalık yine hareketliydi. eylemler olmuş her gruptan öğrenci birbirine girmişti. odama girdiğimde gümüşhaneli ve sivasli bir şeylerle uğraşıyordu. diyarbakırlı ise anlamlandıramadığım bir şekilde beni izliyordu. şüphelendiği aşikardı lakin kim kimden şüphelenmiyordu ki? çantamı dolabıma kilitledikten sonra diyarbakırlı bu akşam dışarı çıkalım dedi. dergiyi kastettiğini anlıyordum. başımı hafif aşağı eğerek tamam dedim. hazırlandık ve dergiye doğru yol almaya başladık. dergiye gittiğimizde kimseler yoktu. sadece diyarbakırlı ve ben. sessizce sandalyeye oturdum ve beklemeye başladım.o da hiç konuşmadı oturdu ve beklemeye başladı. böyle bir beş dakika daha geçtikten sonra kapıdan iki kişi girdi. hızlıca çabuk boşaltın polisler iki eve baskın yapmış büyük ihtimalle buraya da yapacaklar dediler. diyarbakırlı belgelere koşarken biz dışarı çıktık. bizim çıktığımızı görünce diyarbakırlı da çıktı. sonrasın da öğrendikki dergiye baskın yapılmış belgelere el konulmuş lakin tutuklanan yokmuş. artık dergide bir onların tabiri ile ispiyoncunun olduğu ortaya çıkmıştı. tabii ki ilk hedef bendim..

beyler devam et diye mesaj aldım. devam ediyorum. kusura bakmayın takip eden kardeşlerim..

adres biraz uzaktı lakin gitmem gerekliydi. artık çok şey biliyordum ve listemdeki kişilerden birine ulaşmıştım. beni öldürmemeleri için herhangi bir sebep yoktu. adrese vardığımda açıkçası biraz şaşırdım.ben daha cafcaflı bir yer bekliyordum lakin burası biraz döküktü.ve ilginç olan buranın beklediğim ekipmanı satmamasıydı. içeriye girdim ve burak'ın selamı var dedim. içeride olan iki kişi birbirine baktı ve tezgahın altından bir kutu çıkardı. diğeri kaç yaşındasın dedi.on sekiz yaşındayım deyince biraz daha şaşırdılar. lakin emir büyük yerdendi ve gerekeni yapacakları. kutudan çıkardığı dört adet kitabı çantaya koydu ve allah yardımcın olsun diyerek bana verdi. kitap mı,ne alakası var? hayır hayır ben mutlaka yanlış yere gelmiş olmalıyım. meydanlarda bulunan tuvaletleri bilirsiniz. hızlı adımlarla onlardan birine girdim ve girmemle çantayı açmam bir oldu. kitapların birinin içinde bir tabanca ve diğerlerinde gerekli teçhizat vardı. teşkilata bir kez daha güvenmiştim..

ortama döneyim. ortam gergindi ve konuşmalar başlamıştı. odada yaklaşık on beş kişi vardı ve herkes kafasına göre konuşuyordu.bu buluşmayı vekilin ayarlaması dolayısıyla ifşa olmamız olsaydı. zira o günlerde örgütün vekilleri takip ediliyordu.ben teşkilata bu buluşmayı bizzat haber verdim ve müdahale edilmemesini telkin ettim. onlar da bunu kabul etmişti. konuşmaya istanbul sorumlusuu başladı.bir çok ilçede örgütlendiklerini elemanlarının silahlı ve hazır olduğunu olası bir iç savaşta başarılı olacaklarından bahsediyordu.ben hafif gülümsedim. diyarbakır sorumlusu söze devam etti. zaten diyarbakırın durumunu bildiğimiz ve özellikle suriçi gibi mahallelerde kuş uçurtmadıklarını söyledi. sıra bana gelmiş bulunuyordu.ben örgütlenmemizi övmek yerine daha koordineli hareket etmemizden her türlü ağdan(burada uyuşturucu trafiğinden bahsediyordum) birbirimizi haberdar etmemizi aksi takdirde devletin bizi yok edebileceğinden bahsettim. beklemediğim bir şekilde bu fikir ilgi gördü. sadece büyükşehirler değil diğer doğu illeri için de bunu yapabileceğimizi söylediler. benim için hava hoştu. düşünsenize teşkilatın böyle bir ağı çökerttiğini. kabul ettim ve daha organize olmak adına tartışmak üzere toplantıya devam ettik..

teşkilata gittiğimde burakla karşılaştım. burak birimlerin çok iyi çalıştığını ülke genelinde yeniden yüzlerce gözaltı olduğunu söylemişti. teşkilata aynı anda girdiğimiz bizim grup da görevinin güzel bir şekilde icra ediyordu. lakin örgütün infaz ettiği arkadaşlarımızı düşününce biraz buruk bir sevinç yaşadığımızı şimdi anlıyorum. hedef bizlerdik ve tek güvendiğimiz dayanak devlet yani teşkilattı. teşkilatın bu denli yapıcı olması ve içimizde güçlü bir iletişimin olması bizi daha da güçlü kılıyordu. söylediğim gibi örgüt artık düşmüştü ve vurulacak bir tekmeyi bekliyordu..

özgür okula dönmüştü. beraberinde bir çok bilgi getirerek. örgütün diyarbakırdaki bir ilçe sorumlusu özgür aracılığıyla bana ulaşmıştı. buradaki dergi işleriyle ilgilendiğimi biliyordu. benim burada daha geniş bir kitleye hitap etmemi emirleri diyarbakırdan alacağımı söylüyordu. örgüt eleman sıkıntısı çekiyordu ve buradan destek istiyordu.ben bu teklifi kabul ettim. lakin karşılığında buradaki uyuşturucu trafiğinden haberim olmasını iki sistemin birbirinden habersiz çalışamayacağını söyledim. onlar da bu teklifi kabul ettiler. özgür aracılığıyla bu bilgileri bana ilettikten sonra derginin ve diğer sistemlerin tekrar dizayn edilmesini telkin ettiler.bu bilgileri aldıktan sonra depo etmeye devam ettim. yakında bunları birleştirecek ve teşkilata verecektim..

yaklaşık yarım saat konuştuktan sonra beni bir kaç kişiyle tanıştırdı. bunlar yine üniversite okuyan fakat farklı okullardan ve farklı yaşlardan kişilerdi. görevlerini özet geçecek olursam her türlü terör örgütünün üniversitelerde planlı bir şekilde örgütlenmesini engellemek ve bu örgütlerin gençlik yapılanmalarına karşı önlemler almaktı. artık üniversite hayatın boyunca bu kişilerle çalışacaksın. sizler kendinizi bir vücüdun parçları olarak görecek ve ona göre hareket edeceksiniz. biriniz zarar görürse ve ifşa olursa bu hepinizi etkiler. uyanık olun size söylenenleri harfiyen yerine getirin. aksi taktirde kendinizi bu kurumdan çok uzaklarda bulursunuz.bu şekilde konuştuktan sonra yanımızdan ayrıldı. adını veya kim olduğunu söylememişti. tahminime göre üniversitelerdeki örgütlenmenin önemli bir parçasıydı.ne olursa olsun dediklerini yapacaktım ve bu devletin önemli bir karar alma kollarından biri olacaktı. bunları düşünürken diğerleriyle tanışma imkanım oldu...

konumuza dönelim. devletin kararlılığı bir çok devleti dize getirmiş ve bir çok devletten de destek almamızı sağlamıştı.abd ve nato arkamızdaydı. tabii ki abd ye güvenemezdik lakin o zaman için ortak düşmana sahiptik ve bu bize yetiyordu. teşkilatın birimlerine verdiği örgüt artık bitmeli emri türkiyenin bir çok yerinde uygulanmaya başlanmıştı. istanbulda üniversiteler tek tek temizleniyor örgütle bağlantısı olanlar gözaltına alınıyordu. doğudaki illerde şehir merkezine inemeyen örgütün halk üzerindeki etkisi kırılmıştı. aşiretler devlete bağlılığını ilan ediyor devletin otoritesi güçleniyordu. zadere hiç olmadığı kadar yakındık.bu gelişmelerden sonra teşkilata tekrar gitmeyi ve artık son hamlelerimiz için plan yapmayı düşündüm ve düşüncemi devreye soktum..

hoşgeldin faslından sonra beni odasına çağırdı. neden geldin gibi imalı bir şekilde bakıyordu. artık açıklama yapma vaktim gelmişti. derginin kötü bir durumda olduğunu yeniden kurulmasına rağmen eski gücünü kaybettiğinden bahsettim. senin gibi insanlara ihtiyacımız var diye de ekledim. adresi nasıl bulduğumu sormamıştı oradaki elemanlardan öğrendiğimi düşünmüş olmalıydı. kendisinin yakın zamanda döneceğini o gelene kadar benim orada bulunmamı söyledi. fakat ben ne kadar orada bulunabilirdim?bir kaç burada kalacağımı ondan sonra ne yapmamız gerektiğini konuşabileceğimizi söyledim. kabul etmişti. aynı akşam beraber dışarıya onların diyarbakır örgütlenmesine gittik. dernek tarzı bir yerde örgütlenmişlerdi ve genelde her akşam toplanıyorlamış. orada bir kaç kişiyle tanılmıştım. bunlar diyarbakırda örgüt adına söz sahibi olan kişilerdi. bunların aracılığıyla amacıma ulaşabilirdim..

sabah uyandığımda ilk düşüncem özgürü nasıl bulacağımdı. soyadı bilinen bir soyaddı ve ben de buna güveniyordum. aklımdaki plan da öyle çok zekice bir plan değildi. özgürü bulup onun aracılığıyla uyuşturucu ağı hakkında bilgi edinmek istiyordum. hazırlandım ve kaldığım yer için ücretimi ödedikten sonra çıktım. kendimi korumak için dolu gelmiştim fakat bu seferde çuvallarsam teşkilattan kovulacağım aşikardı.bu meseleye kendim girmiştim kendim çıkmalıydım. kafamda bu tür sorularla özgürün ailesinin oturduğu semte vardım.bir kaç dükkana sorduktan sonra evlerini de öğrendim. özgürün o kadar samimi arkadaşı değildim hatta benden şüpheleniyordu fakat başka çarem yoktu. kapıyı çaldım. annesi olduğunu tahmin ettiğim beyaz başörtülü birisi açtı kapıyı. buyur dedi.ben özgürün okuldan arkadaşıyım o burada mı dedim. içeri buyur etti ve özgürün dışarıda olduğunu az sonra geleceğini söyledi. benim için sofra kurdu sağolsun. karnımı doyurduktan sonra özgürü beklemeye başladım. özgürün kardeşine dergiden bahsettim ve çocuktan al haberi tarzı ağzını yoklamaya başladım. buradaki örgütlenmeden bahsetti fakat çok bir bilgisi yoktu. özgür içeri girmişti ve beni gördü..

örgüt perişan haldeydi. bizzat içindeydim ve örgütün bulunduğu durumu görebiliyordum. suriyedeki kampları kapatılmış türkiyedeki illerde polisin yaptığı operasyonlarla büyük darbeler yemiş ve yavaş yavaş kabuğuna çekilmişti. yunanistan ve ermenistan gibi devletler örgüte yardımını sürdürüyordu.ben bu işe girerken örgütün bu kadar zayıflayacağını düşünmemiştim. zira o kadar ki örgütün üst düzey yöneticileri avrupaya kaçmaya başlamıştı. teşkilattan bize gelen emirde artık örgütün iyice zayıfladığını üniversitelerden tamamen silinmesi gerektiği söyleniyordu. emir açıktı. artık tamamen silecektik. buna benim içinde bulunduğum dergi de dahildi..

binadan çıktığımda elimde kağıt ile ne yapacağımı düşünüyordum. yurda yaklaşana kadar kağıdı açmadım. yurda yaklaştığımda kağıdı açtım ve bir örgüt ve yedi adet isimle karşılaştım. bunlar ankara üniversitesinde farklı bölümlerde okuyan genelde doğu kökenli öğrencilerdi.ki ben emindim bunlar öğrenci değildi. belli ki istihbarat bazı kişileri daha ankaraya gelmeden fişlemiş.ne yalan söyleyeyim bu hoşuma gitti. zira böyle güçlü bir kurumla çalışmak kim istemez ki? yurttan içeri girdim ve bu kişilerle nasıl iletişime geçip güvenlerini kazanırım diye düşündüm. öyle direk ben sizin örgüte girmek istiyorum dersem ifşa olacağımı biliyordum. aslında bir yol vardı:gazete ve dergi.bu tür örgütler ya da gruplar haftalık dergi çıkararak propaganda yapıyorlardı. benim amacım bu dergiye sanki paraya ihtiyacı olan bir kişiymiş gibi girip en azından fikir sahibi olmak ve hedefdeki kişilere biraz daha yaklaşmaktı. artık derginin dağıtılacağı günü beklemek ve dağıtanlarla iletişime geçmeyi beklemekteydim..

bu kişilerden epey bir bilgi toplamıştım.bu arada gördüğüm kişileri de not alıyordum.ne yaptıklarını hangi pozisyonda çalıştıklarını. ertesi gün yine derneğe tekrar gittiğimde benden şüphe duymadıklarını anlamıştım. zira her olayı açık açık anlatıyorlardı. nereden eylem yapacaklarından hangi mahallede kaç üyeleri bulunduğuna kadar ilerleyen günlerde öğrenmiştim. genelde örgüt üyeleri kuzey ıraktan geliyormuş. üyeleri derken bunlar basit üyeler değil. örgütte söz sahibi olan kişiler. benim ana hedefimde uyuşturucu ağlarını deşifre etmek ve yaptığım hatayı düzeltmek vardı. bunun için çabalamaya devam ediyordum..