özgür okula dönmüştü. beraberinde bir çok bilgi getirerek. örgütün diyarbakırdaki bir ilçe sorumlusu özgür aracılığıyla bana ulaşmıştı. buradaki dergi işleriyle ilgilendiğimi biliyordu. benim burada daha geniş bir kitleye hitap etmemi emirleri diyarbakırdan alacağımı söylüyordu. örgüt eleman sıkıntısı çekiyordu ve buradan destek istiyordu.ben bu teklifi kabul ettim. lakin karşılığında buradaki uyuşturucu trafiğinden haberim olmasını iki sistemin birbirinden habersiz çalışamayacağını söyledim. onlar da bu teklifi kabul ettiler. özgür aracılığıyla bu bilgileri bana ilettikten sonra derginin ve diğer sistemlerin tekrar dizayn edilmesini telkin ettiler.bu bilgileri aldıktan sonra depo etmeye devam ettim. yakında bunları birleştirecek ve teşkilata verecektim..

daha önce basıldığı gibi dergi yasadışı olarak basılmaya devam etti.ben derginin olabildiğince kampüs içinde kalmasını ve yeni kişilere ulaşmaması için çabalıyordum. elimde olsa basamayacaklardı lakin iş bu noktaya geldikten sonra böyle bir adım atmak aptallık olurdu. örgütün yaptığı propaganda o kadar acımasızdı ki o dergileri okuyan bir kürt genci ölümü askere kurşun sıkmamaya tercih edebilirdi.ben bir yandan bu kara propagandayı azaltmaya çalışırken bir yandan diğer şehirlerdeki yapılanmalar ile iletişim halindeydim. örgüt şehirdeki ve dağdaki eylemlerine devam ediyordu. lakin örgütün içinde bahsettiğim mitçiler sayesinde çoğu eylemi yapılamadan sönüyordu.bu şekilde daha ne kadar devam edebilirdi? bana kalsa yeteri kadar bilgiyi toplamıştık ve artık enselerine binme vakti gelmişti. peki enselerine binilince ben ne yapacaktım? sonuçta vekillere kadar temas halindeydim ve olası bir operasyonda ilk hedef ben olurdum. bunları da düşünüyordum fakat iyi bir işin içinde olduğumu düşünerek rahatlıyordum..

gerekli evrakları alabilmiştim. toplantı beklediğimden de verimli geçmişti. hatta sonradan toplantıda bir kaç vekilin danışmanının olduğunu öğrendim.bu kadar geniş çaplı bir şey beklemiyordum ancak hoşuma da gitmişti. ankarada popülaritem artmış örgüt içinde saygın bir konuma yükselmiştim. bakmayın böyle dediğime bir üniversite öğrencisi ne kadar saygın olabilirse o kadardı saygınlığım. batmadan muşa ve hatta hakkariye ki bu il çözülmesi en zor ildir bir çok kişinin bilgileri elimdeydi. örgüt malı dağ kadroları aracılığıyla şehirlere sokuyor oradan tırlarla büyükşehirlere dağıtıyordu.ele geçirdiğim istihbarat bilgilerini teşkilattaki arkadaş vasıtasıyla burak'a ilettim. artık teşkilata gidip gelemiyordum zira örgütün ankara yapılanmasının içindeydim. öyle ki bu bilgiler sadece burakta kalmamış müsteşara kadar çıkmıştı. müsteşar da bu bilgileri doğrudan polise bildiriyordu. sonradan öğrenecektim ki ben başımdan büyük işler ile uğraşmışım..

adres biraz uzaktı lakin gitmem gerekliydi. artık çok şey biliyordum ve listemdeki kişilerden birine ulaşmıştım. beni öldürmemeleri için herhangi bir sebep yoktu. adrese vardığımda açıkçası biraz şaşırdım.ben daha cafcaflı bir yer bekliyordum lakin burası biraz döküktü.ve ilginç olan buranın beklediğim ekipmanı satmamasıydı. içeriye girdim ve burak'ın selamı var dedim. içeride olan iki kişi birbirine baktı ve tezgahın altından bir kutu çıkardı. diğeri kaç yaşındasın dedi.on sekiz yaşındayım deyince biraz daha şaşırdılar. lakin emir büyük yerdendi ve gerekeni yapacakları. kutudan çıkardığı dört adet kitabı çantaya koydu ve allah yardımcın olsun diyerek bana verdi. kitap mı,ne alakası var? hayır hayır ben mutlaka yanlış yere gelmiş olmalıyım. meydanlarda bulunan tuvaletleri bilirsiniz. hızlı adımlarla onlardan birine girdim ve girmemle çantayı açmam bir oldu. kitapların birinin içinde bir tabanca ve diğerlerinde gerekli teçhizat vardı. teşkilata bir kez daha güvenmiştim..

beyler devam et diye mesaj aldım. devam ediyorum. kusura bakmayın takip eden kardeşlerim..

bütün bunlar yaşanırken özgür ve diğer yurt arkadaşlarım ne yapıyordu? özgür zaten dergide olmanın rahatlığıyla eskisi kadar eylemlere katılmıyordu. dergidekileri almamışlardı bu durum dergiyi rahatlatmıştı. lakin yine de diken üstündeydiler bunu hissediyordum. diğer oda arkadaşlarıma gelirsek onlar da yaşamlarına devam ediyorlardı. zaten öyle örgütle filan işleri olan tipler değildi. yurttaki maddeciler temizlenmişti ve bu durum arkadaşlara rahatlık sağlıyordu. teşkilatın gücü okulda artmıştı. dergide yapılan operasyonlardan sonra moral bozukluğu hakimdi. örgütünn rahat durmayacağı belliydi.bu sefer yapılanmanın içindeki mitçileri hedef alıyorlardı..

ortama döneyim. ortam gergindi ve konuşmalar başlamıştı. odada yaklaşık on beş kişi vardı ve herkes kafasına göre konuşuyordu.bu buluşmayı vekilin ayarlaması dolayısıyla ifşa olmamız olsaydı. zira o günlerde örgütün vekilleri takip ediliyordu.ben teşkilata bu buluşmayı bizzat haber verdim ve müdahale edilmemesini telkin ettim. onlar da bunu kabul etmişti. konuşmaya istanbul sorumlusuu başladı.bir çok ilçede örgütlendiklerini elemanlarının silahlı ve hazır olduğunu olası bir iç savaşta başarılı olacaklarından bahsediyordu.ben hafif gülümsedim. diyarbakır sorumlusu söze devam etti. zaten diyarbakırın durumunu bildiğimiz ve özellikle suriçi gibi mahallelerde kuş uçurtmadıklarını söyledi. sıra bana gelmiş bulunuyordu.ben örgütlenmemizi övmek yerine daha koordineli hareket etmemizden her türlü ağdan(burada uyuşturucu trafiğinden bahsediyordum) birbirimizi haberdar etmemizi aksi takdirde devletin bizi yok edebileceğinden bahsettim. beklemediğim bir şekilde bu fikir ilgi gördü. sadece büyükşehirler değil diğer doğu illeri için de bunu yapabileceğimizi söylediler. benim için hava hoştu. düşünsenize teşkilatın böyle bir ağı çökerttiğini. kabul ettim ve daha organize olmak adına tartışmak üzere toplantıya devam ettik..

ondan fazla arkadaşımız infaz edilmişti. örgüt içindekileri tek tek tespit edip temizliyordu. işte bu noktada bir karar vermeliydim. şuan ayrılacaktım ya da sonuna kadar devam edecektim.ben kalmayı seçtim. cesareti olmayanın esir olacağını çocukluğumda öğrenmiştim. ancak fazla cesaretin delilik olduğunu da biliyordum. örgüt bu infazlara devam ederken ben sessiz kalamazdım. hemen örgütün istanbul sorumlusu ile iletişime geçme kararı aldım. aldığım cevap olumsuzdu. belli ki kandil bu paslaşmalardan pek hoşlanmamıştı.bu benim iiçin bir uyarı da olabilirdi.her ihtimali düşünmeliydim.bu şekilde git gel ile yaklaşık bir ay geçti. örgüt hala misilleme yapmamıştı. eylemleri vardı fakat bunlar misilleme sayılamazdı.ben de ankaradaki sokak eylemlerini bir süre durdurmuştum. zira teşkilattan gelen emir bu yöndeydi. örgüt hazırlanıyordu peki devlet boş muydu? tabii ki hayır..

konumuza dönelim. devletin kararlılığı bir çok devleti dize getirmiş ve bir çok devletten de destek almamızı sağlamıştı.abd ve nato arkamızdaydı. tabii ki abd ye güvenemezdik lakin o zaman için ortak düşmana sahiptik ve bu bize yetiyordu. teşkilatın birimlerine verdiği örgüt artık bitmeli emri türkiyenin bir çok yerinde uygulanmaya başlanmıştı. istanbulda üniversiteler tek tek temizleniyor örgütle bağlantısı olanlar gözaltına alınıyordu. doğudaki illerde şehir merkezine inemeyen örgütün halk üzerindeki etkisi kırılmıştı. aşiretler devlete bağlılığını ilan ediyor devletin otoritesi güçleniyordu. zadere hiç olmadığı kadar yakındık.bu gelişmelerden sonra teşkilata tekrar gitmeyi ve artık son hamlelerimiz için plan yapmayı düşündüm ve düşüncemi devreye soktum..

teşkilata gittiğimde burakla karşılaştım. burak birimlerin çok iyi çalıştığını ülke genelinde yeniden yüzlerce gözaltı olduğunu söylemişti. teşkilata aynı anda girdiğimiz bizim grup da görevinin güzel bir şekilde icra ediyordu. lakin örgütün infaz ettiği arkadaşlarımızı düşününce biraz buruk bir sevinç yaşadığımızı şimdi anlıyorum. hedef bizlerdik ve tek güvendiğimiz dayanak devlet yani teşkilattı. teşkilatın bu denli yapıcı olması ve içimizde güçlü bir iletişimin olması bizi daha da güçlü kılıyordu. söylediğim gibi örgüt artık düşmüştü ve vurulacak bir tekmeyi bekliyordu..

hoşgeldin faslından sonra beni odasına çağırdı. neden geldin gibi imalı bir şekilde bakıyordu. artık açıklama yapma vaktim gelmişti. derginin kötü bir durumda olduğunu yeniden kurulmasına rağmen eski gücünü kaybettiğinden bahsettim. senin gibi insanlara ihtiyacımız var diye de ekledim. adresi nasıl bulduğumu sormamıştı oradaki elemanlardan öğrendiğimi düşünmüş olmalıydı. kendisinin yakın zamanda döneceğini o gelene kadar benim orada bulunmamı söyledi. fakat ben ne kadar orada bulunabilirdim?bir kaç burada kalacağımı ondan sonra ne yapmamız gerektiğini konuşabileceğimizi söyledim. kabul etmişti. aynı akşam beraber dışarıya onların diyarbakır örgütlenmesine gittik. dernek tarzı bir yerde örgütlenmişlerdi ve genelde her akşam toplanıyorlamış. orada bir kaç kişiyle tanılmıştım. bunlar diyarbakırda örgüt adına söz sahibi olan kişilerdi. bunların aracılığıyla amacıma ulaşabilirdim..

sabah uyandığımda ilk düşüncem özgürü nasıl bulacağımdı. soyadı bilinen bir soyaddı ve ben de buna güveniyordum. aklımdaki plan da öyle çok zekice bir plan değildi. özgürü bulup onun aracılığıyla uyuşturucu ağı hakkında bilgi edinmek istiyordum. hazırlandım ve kaldığım yer için ücretimi ödedikten sonra çıktım. kendimi korumak için dolu gelmiştim fakat bu seferde çuvallarsam teşkilattan kovulacağım aşikardı.bu meseleye kendim girmiştim kendim çıkmalıydım. kafamda bu tür sorularla özgürün ailesinin oturduğu semte vardım.bir kaç dükkana sorduktan sonra evlerini de öğrendim. özgürün o kadar samimi arkadaşı değildim hatta benden şüpheleniyordu fakat başka çarem yoktu. kapıyı çaldım. annesi olduğunu tahmin ettiğim beyaz başörtülü birisi açtı kapıyı. buyur dedi.ben özgürün okuldan arkadaşıyım o burada mı dedim. içeri buyur etti ve özgürün dışarıda olduğunu az sonra geleceğini söyledi. benim için sofra kurdu sağolsun. karnımı doyurduktan sonra özgürü beklemeye başladım. özgürün kardeşine dergiden bahsettim ve çocuktan al haberi tarzı ağzını yoklamaya başladım. buradaki örgütlenmeden bahsetti fakat çok bir bilgisi yoktu. özgür içeri girmişti ve beni gördü..

yaklaşık yarım saat konuştuktan sonra beni bir kaç kişiyle tanıştırdı. bunlar yine üniversite okuyan fakat farklı okullardan ve farklı yaşlardan kişilerdi. görevlerini özet geçecek olursam her türlü terör örgütünün üniversitelerde planlı bir şekilde örgütlenmesini engellemek ve bu örgütlerin gençlik yapılanmalarına karşı önlemler almaktı. artık üniversite hayatın boyunca bu kişilerle çalışacaksın. sizler kendinizi bir vücüdun parçları olarak görecek ve ona göre hareket edeceksiniz. biriniz zarar görürse ve ifşa olursa bu hepinizi etkiler. uyanık olun size söylenenleri harfiyen yerine getirin. aksi taktirde kendinizi bu kurumdan çok uzaklarda bulursunuz.bu şekilde konuştuktan sonra yanımızdan ayrıldı. adını veya kim olduğunu söylememişti. tahminime göre üniversitelerdeki örgütlenmenin önemli bir parçasıydı.ne olursa olsun dediklerini yapacaktım ve bu devletin önemli bir karar alma kollarından biri olacaktı. bunları düşünürken diğerleriyle tanışma imkanım oldu...

bu kişilerden epey bir bilgi toplamıştım.bu arada gördüğüm kişileri de not alıyordum.ne yaptıklarını hangi pozisyonda çalıştıklarını. ertesi gün yine derneğe tekrar gittiğimde benden şüphe duymadıklarını anlamıştım. zira her olayı açık açık anlatıyorlardı. nereden eylem yapacaklarından hangi mahallede kaç üyeleri bulunduğuna kadar ilerleyen günlerde öğrenmiştim. genelde örgüt üyeleri kuzey ıraktan geliyormuş. üyeleri derken bunlar basit üyeler değil. örgütte söz sahibi olan kişiler. benim ana hedefimde uyuşturucu ağlarını deşifre etmek ve yaptığım hatayı düzeltmek vardı. bunun için çabalamaya devam ediyordum..

binadan çıktığımda elimde kağıt ile ne yapacağımı düşünüyordum. yurda yaklaşana kadar kağıdı açmadım. yurda yaklaştığımda kağıdı açtım ve bir örgüt ve yedi adet isimle karşılaştım. bunlar ankara üniversitesinde farklı bölümlerde okuyan genelde doğu kökenli öğrencilerdi.ki ben emindim bunlar öğrenci değildi. belli ki istihbarat bazı kişileri daha ankaraya gelmeden fişlemiş.ne yalan söyleyeyim bu hoşuma gitti. zira böyle güçlü bir kurumla çalışmak kim istemez ki? yurttan içeri girdim ve bu kişilerle nasıl iletişime geçip güvenlerini kazanırım diye düşündüm. öyle direk ben sizin örgüte girmek istiyorum dersem ifşa olacağımı biliyordum. aslında bir yol vardı:gazete ve dergi.bu tür örgütler ya da gruplar haftalık dergi çıkararak propaganda yapıyorlardı. benim amacım bu dergiye sanki paraya ihtiyacı olan bir kişiymiş gibi girip en azından fikir sahibi olmak ve hedefdeki kişilere biraz daha yaklaşmaktı. artık derginin dağıtılacağı günü beklemek ve dağıtanlarla iletişime geçmeyi beklemekteydim..

tüm bunlar yaşanırken ben ne yaptım?ben devletin sağladığı özel burs ile yurtdışına gittim. teşkilatın verdiği talimat doğrultusunda kendimi geliştirdim ve hukuk bölümünden mezun oldum. mezun olduktan bir yıl sonra türkiyeye döndüm ve bir kaç yıl daha mit için çalıştım. burak mitte çalışmaya devam etti. özgürden ve diğer iki oda arkadaşımdan haber alamadım. lakin o yıl mitte çalışmaya başlayan bizim gruptan herkes güzel yerlere geldi. bazıları da cennete.. eğer isterseniz ve ilgi gelirse o yıllarımı da anlatmak isterim. lakin şunu itiraf etmeliyim filmlere özenip böyle bir işe kalkışmak aptallıktır. zira bu iş filmlerdeki kadar kolay değildir. hele ki ne yapacağı belli olmayan bir terör örgütü ile uğraşmak hiç kolay değildir. size söyleyeceğim şudur ki mite girmeyin.bir çok arkadaşımın vefat ettiğine şahit oldum.en kötüsü de bu kişilerin adlarının hiç duyulmamasıydı. oysa ki kahramanlar filmlerde değil burada ve aramızdalar. saydığım bir kişinin dediği gibi en büyük türk devleti cennetin yedinci katıdır zira biz oraya herkesten çok asker gönderdik..

bunlar yaşanırken ortalık durulmuyordu. öcalan afrikaya kaçmıştı ve devlet ele geçirmek için elinden geleni yapıyordu.bu şekilde bir kaç ay geçmişti.bir şeyler döndüğü ortadaydı lakin ben de tam olarak kestiremiyordum. örgütün şehir yapılanması büyük ölçüde yok edilmişti. kalan kişiler fişlenmiş örgüte dağda da fırsat verilmiyordu. zaten örgütün eylemleri büyük ölçüde durmuştu. sonraları devlet öcalanı yakalayacak ve imralıya tıkacaktı. öcalan devlete yalvaracak örgüt kendini feshetmek zorunda kalacaktı..

üniversite tatile girince ilk işim polis merkezine gitmek oldu. amire kadar çıkıp durumu açıkladım ve bilgi almam gerektiğini söyledim. beni evrakların bulunduğu odaya sokabileceklerini söylediler. ancak evrakların orada tutulmadığını il emniyetinde tutulduğunu belirttiler.il emniyete bilgi vereceklerini gidip orada istediğim evrağa ulaşabileceğimi söylediler.ben de oradan çıktım ve il emniyete yol aldım.o kadar belge içinde adreslerin yazılı olduğu ki emin değildim bulabileceğimden kağıdı nasıl bulacağımı düşündüm. sağolsunlar orada yardımcı oldular ve bizim derginin begelerine ulaşabildim. lakin o belgelerde istediğimi bulamadım. amir ne aradığımı sordu ve istersem yardım edebileceğini söyledi. durumu anlatınca dergiye para yardımı yapanlardan kuranlara kadar her kişinin isminin bulunduğu bir liste gösterdi. orada özgürün soyadı ile aynı soyada sahip birisi dikkatimi çekti. istediğimi buldum deyip o kişinin adres bilgilerine ulaştım. tahmin ettiğim gibi diyarbakır çıkmıştı..

özgürle konuştuğumda iki kişiyi aldıklarını söyledi. polis artık yavaş yavaş bu kişileri topluyormuş. beni de alabilir gibilerinden bir şeyler söyledi.bir kaç gün ortalardan kaybolmam gerekebilir sen buradaki işleri ayarlarsın dedi. kabul ettim başka ne yapabilirdim ki?dergi yavaş yavaş dağılıyordu ve artık yeni dengeler oluşuyordu. benim de bu dengeler içinde kendime bir yer bulmam ve ona göre hareket etmem gerekirdi. merkez sağ örgütlere yaptığımız uyarılar sonucu onlar da baskılarını arttırmıştı. artık ipler iyice gerilmiş örgüt patlamaya hazır bir bomba haline gelmişti. peki teşkilat ne yapıyordu? teşkilat bize kart dağıtılan günden beri bize bir haber yollamamıştı. ortalığın bu kadar sessiz olması beni ürkütüyordu. akşamları bir kaç yerde eylemler olurdu artık onlarda kesilmişti. belli ki örgüt farklı şeyler peşindeydi..

biraz ailemden bahsetmek istiyorum. babam devlet memuruydu lakin öyle en alt sınıftan da değildi. gözünüzde 10 katlı bir bina düşünün en üst katı en taşşaklısı olsun. babam 7. katta filandı. babamın bu durumu da aslında beni bu hayale itmişti. babam çevresinde sayılan ve tanınan birisiydi.ben ise onun tam tersi olacaktım. gizemli ve gittiği yerlerde fazla durmayan dolayısıyla arkadaşı pek olmayan sadece mesleğine odaklanmış ve tamamen devlete çalışan bir ajan olacaktım. genelde böyle olur zaten. çocuk babanın zıttı.
annemden fazla bahsetmeme gerek yok sanırım. bildiğiniz ev hanımı ve ailesinden başka bir şeyi düşünmeyen bir hanımdı. benim üzerime fazla düşkündü. aynı babamdaki durum gibi bu da benim ajanlığa yönelmemde etkili olmuştu sanırım.hep ilgi çekmek. diyeceksiniz ki senin hiç kardeşin yok mu evet yok. kardeşim yok. artık ailem benden korktuda mı yapmadı yoksa bu çocuk çok iyi oldu çıtayı düşürmeyelim mi dedi bilmiyorum.ama kardeşim yok.