amerika ıraka iyice yerleşmişti. şimdi diyeceksiniz ki neden bu kadar ırak? beyler zaten sizin de anlayacağınız üzere ırak ve suriye-buna ileride değineceğim- türkiyenin ortadoğuya açılan kapısıdır. batıda ab doğuda iran ve ermenistan kuzeyde rusya ile sıkıştırılan türkiyenin aynı zamanda dünyaya açılış kapısıdır ortadoğu. şuanki başbakanımızın sürekli ortadoğuyu göstermesi ve neo-osmanlıcılık üzerinden politika yürütmesi işte bu yüzden. peki neden turan değil de ortadoğu? turancı kardeşlerim kızabilir lakin azerbaycan dışında kendini türkiyeye o kadar da yakın hisseden orta asya toplumu yok. zaten azerbaycala ilişkilerimiz iyi durumda fakat bu yeterli değil. iyice kızdırmış olacağım fakat bu turan ülkelerinde görev yapanlardan aldığım bilgilere göre türkiye ile bu ülkeler arasında kültürel bir bağ kurulması çok zor. bizim dünyaya açılan penceremiz ortadoğu ve orada da uydu bir devlet kurmak istiyorlar..

ırak diyordum en son. amerika ıraka iyice yerleşmişti. fakat daha tam kontrol altına alamadığı yerler vardır. bunlardan birisi de türkmenlerin yoğun olarak yaşadığı telafer. amerika ve peşmergeler el kaide bahanesi ile telafere saldırıyordu. hatta bu durum sivil katliamlara kadar gitmişti. peki neden telafer? buraları dikkatli okumanızı rica ediyorum çünkü şuan suriyede yaşanan durumun özetidir bu anlattıklarım. google dan telafer haritasını bir açın. göreceksiniz ki kuzey ırak ile kuzey suriye arasında bir yerde. musulun kuzeyinde. burada büyük çoğunlukla türkmenler yaşıyor. yani türkiyenin musul ve kerkükte hak iddia etmesinin sebepleri. barzani ve abd ne hikmetse ırakta o kadar el kaide militanı bulunmasına rağmen bu şehri hedef almıştı. günlerce sürdü çatışmalar. türkmenler barzani ve ordusuna karşı namusunu koruyordu. aynı zamanda türkiyeden yardım bekliyorlardı..

barzani ve abd nin günler süren operasyonları sonucunda binlerce türkmen kardeşimiz katledildi. teşkilattaki herkesin içi kan ağlıyordu fakat yapabileceğimiz tek şey kuzey ıraka askeri operasyondu buna da devletin gücü yetmezdi. türkmenler katledildi ve bu operasyondan sonra bölgeye bir çok kürt aşiret yerleştirildi. bölge kürtleştiriliyordu. türkiyenin ıraktaki son umudu türkmenler siliniyordu. size dediğim gibi harita açtıysanız zaten anlamışsınızdır neden telaferiin bu kadar önemli olduğunu. ileride suriyede olacak bir savaşta kuzey suriye ile barzani güçleri arasında kara bağlantısı sağlamak ve kurulacak kürt devletin kesintisiz akdenize açılmasını sağlamak ana amaçtı. türkiye bu duruma sessiz kalmıştı. şimdi soracaksınız abd türkiyenin müttefiği değil mi diye. sözde müttefiği evet fakat abd gibi devletler bir verirse on alırlar.ve otoritesini sağlamak için gerekirse türkiye cumhuriyeti başbakanına beyzbol sopası gösterirler..

telafer katliamı 1

https://www.youtube.com/watch?v=bB9kbRTCL2s

telafer katliamı 2

https://www.youtube.com/watch?v=T4t-w2I4CPU

diyarbakıra varmıştım.(bu arada bahsettiğim telafer saldırısı henüz gerçekleşmemişti) daha önce de belirttiğim gibi görevim orada devletin otoritesini sağlamaktı. zira bir şehrin esnafının her gün kepenk kapattığını her akşam polislerin şehit olduğunu düşünün. devlet artık müdahale etmeliydi. biraz abartmış olacağım belki ama devlet bizdik. bodrumda tatilini yapanlar değildi devlet.her akşam ölümle yüzyüze gelen polisti devlet.her türlü bilgi almak için pisliğin içine giren arkadaşlarımdı devlet. devlet bendim. bunları düşünüyordum. zira yaşım daha gençti ve yaşıtlarım kızların peşinde koşarken ben devlet için çalışıyordum. yanlış anlamayın gocunmuyordum. fakat şuan elinizdeki telefonla vuralım kandile girelim diyorsunuz ya bu hiç kolay değil. neyse dağıtmayayım. gittiğim akşam iki polis beş adette terörist ölmüştü. ortalık yanıyordu. hemen enesle iletişime geçtim ve ne yapacağımız üzerine konuşurken haber geldi..

madem bahsi geçti askerin neden o zaman ( ve hala) kandile kara operasyonu yapmadığını açıklayayım. kandil dediğiniz yer yüksek bir sıralı dağlar yeridir. etrafında mayınlı araziler ve yer yer örgütün sözde karakolları bulunur. barzani bunları kapatmıyor mu diyeceksiniz evet kapatmıyor. bildiği halde o bölgeye peşmerge sokmuyor.o bölge tamamen örgütün kontrolü altından. şimdi askerlerimizin hakkariden harekete geçtiğini düşünelim. örgüt bunu haber almayacak mı? aldığı habere göre yolda pusu kurmayacak mı?o kadar askeri lojistik destek olmadan kandile sürmek intihar olur ikinci sarıkamış olur.o yüzden devlet kandile operasyon yapmaz sevgili kardeşim. devlet kuzey ıraka operasyon yapar ama kandile yapmaz yapamaz.bu son aylara kadar hava operasyonu bile yapamıyordu bu devlet. zira o füzeler bizde yoktu. ürenten mühendisi öldürüyorlardı. şuan bakıyorum da bu devlet bu günlere yine iyi gelmiş..

beyler takip edenler var mı..

diyarbakırdayken haber gelmişti. acilen kuzey ıraka gitmemizi ve emir gelene kadar orada beklememiz gerektiği söylendi. hedef musuldu. musula gidecektik. bize musul denince bir an devletin artık uyandığını ve türkmenlere yardım edeceğini düşündüm. tahminim büyük ölçüde doğru çıkacaktı. murata da haber yolladık ve o da musula geçti. bizler oraya varana kadar gerekli hazırlığı yapacak ve bizi bekleyecekti..

barzani ve abd büyük bir temizliğe başlamıştı. türkmen köyleri zorla boşaltılıyor yerine kürt aşiretler yerleştiriliyordu.biz musula varmıştık ve gördüğümüz manzara karşısında şok olmuştuk. daha bir yıl önce onlarca türkmen köyü olan bölgeler ya boştu ya da kürt aşiretlerle dolmuştu. genç yaşın verdiği milliyetçilik ateşi ile yanıyorduk.bir şeyler yapacaktık. emir gelse de gelmese de.lakin korktuğum olmadı ve emir geldi. bölgedeki türkmenlere yardım edecek giyecek ve yiyecek yardımı hatta gerekirse silah teminatı yapacaktık. silah dediğime bakmayın tüfek bozması aletler. fakat hiç yoktan iyiydi. bize gelen emirleri uyguluyorduk. benim aklım aynı zamanda farklı bir yerdeydi..

ben türkiyede fink atan yabancı ajanları kafaya takmıştım. çoğuna ulaşmak istiyordum. benim ülkemde bu kadar rahat hareket etmeleri canımı sıkıyordu. hepsini ele geçiremeyeceğimi biliyordum fakat çoğunu ele geçirmek istiyordum.en azından fişleyip hükümete bildirebilirdim.hem bu benim kariyerim açısından da iyi olurdu.ben bunları düşünürken asıl görevimi de unutmamıştım. türkiyeden gelen yardımları türkmen aşiretlere sağ salim ve gizli bir şekilde ulaştırmamız gerekiyordu.o akşam gerekli kişilerle görüşmüştüm. plana göre tırlarla gönderilecekti yardımlar. çoğu kızılay tırıydı bunların. zaten bu olaylardan sonra ülkede ırak türkmenlerine yardım seferberliği başlayacaktı.bu toplanan paralar yemek olarak değil türkmenlere silah yardımı olarak gidecekti. gerekli telkinlerde bulunduk ve ne olursa olsun yurtlarını terk etmemelerini söyledik. demek ki devlet o zamandan barzaninin musula müdahale edeceğini biliyordu. sonradan anlayacaktım ki bu yardımlar şimdi için değil çok yakında olacak barzani saldırıları içinmiş...

ben musulda rahat durmamıştım. görüştüğüm bir kaç türkmen kardeşimden musulda ve özellikle erbilde bulunan amerikalılar hakkında bilgi almıştım. öyle ki sonraları ibrahim beni uyaracak sadece bana verilen görevleri yapmamı telkin edecekti. fakat ben kafaya bir kez koymuştum ırakta olmasa bile türkiyede bu işle ilgilenecektim.
enes tırların bu akşam geleceğini yolda hiçbir şekilde kontrol edilmeyeceğini ve getirilenlerin direkt olarak türkmenlere verilmesini söyledi.ben musulda kalacaktım.o ise tırları karşılamak üzere şehrin biraz dışında bekleyecekti. allaha şükür hiç bir aksilik olmadı ve gelen yardımları bölgedeki aşiretlere dağıttık. kızılayın bu işin gizli kalmasında etkisi büyüktü..

beyler bi 5 dakika sigara molası verelim..

beyler başlıyorum..

musuldaki görevimizi tamamladıktan sonra sıra ülkeye dönmeye gelmişti.ben ve enes türkiyeye dönecektik murat ırakta kalacaktı.ben türkiyeye döndükten sonra özellikle diyarbakıra dönmek istiyordum. çünkü oradaki görevimi daha tamamlamamıştım ve hüç tanımadığım arkadaşlarım orada bir mücadele veriyordu. buna sessiz kalamazdım. yine de ilk olarak ankaraya gidip ibrahimle görüşmeliydim. enes ise istanbula gidip üniversitelerdeki durumu kontrol edecekti..

örgüt rahat durmuyordu. barzani ve abd den güç alan örgüt baskın üstüne baskın yapıyordu. bölgeye bir çok asker sevkedilmişti fakat yeterli değildi. zaten sonraları bölgeyi bilen komutanlar balyoz ve ergenekondan içeri alınacaktı.bu durumun henüz farkında değildik fakat kokusu yavaş yavaş çıkıyordu. şuan yaşanan durumun bir benzeri o günlerde yaşanıyordu. kendilerini ulusalcı ve atatürkçü olarak tanımlayan hakimler savcılar ya sürgün ediliyor ya da görevlerinden alınıyordu. tabii ki bu durum medyaya fazla yansımıyordu fakat bu işin içinde olanlar bir şeylerin farkındaydı.
örgüt diyorduk. örgüt şehirlerde ilk kurulduğu zaman ki taktiği uygulamaya başlamıştı.her ev silahlanıyordu ve geceleri küçük isyan denemeleri oluyordu. hani şuan da özerklik ilan ediyorlar ya işte onun gibi fakat daha çok can kaybı vardı. bizden de çok gidiyordu onlardan da..

ankaraya varmıştım. hiç oyalanmadan teşkilata gittim ve ibrahimi buldum. mutluydu.sonuçta iyi bir iş başarmıştık.ve öngörülerimizin tutacağını ileride anlayacaktık. seninle pek iletişime geçemedik. musulda iyi bir iş başardınız. teşkilat olarak gurur duyuyoruz dedi hafif dalga geçerek.biz de mutluyuz fakat bu iş bu kadarla kalmaz dedim. israilliler vatanımız dediğimiz bölgede bizden daha etkinler.bu daha ne kadar böyle sürecek? bizler çoğu şeyi bildiğimiz halde neden bu duruma sessiz kalıyoruz dedim.bu durumun fazla sürmeyeceğini hükümetin bazı yerlerle görüşme halinde olduğundan bahsetti. geçiştirdiğini anlamıştım. belli ki devletin yapacak pek bir şeyi yoktu..

teşkilattan onay aldıktan sonra diyarbakıra geçmiştim. enes istanbulda örgütün üniversite yapılanması ile uğraşıyordu. onunla da iletişim halindeydim. örgütün gitgide daha düzenli hale geldiğini üniversitelerde ve mahallelerde güçlendiğini söyledi. size komik gelebilir fakat devlet jitem gibi kontra faaliyetlerden vazgeçtiğinden mahallelerde olan eylemlere sadece polis aracılığı ile müdahale ediyordu.bir nevi bu olaylara sessiz kalıyordu. fakat devlette sıkışmıştı. çuval olayından sonra dünya kamuoyunda olan saygınlığı da yok olmuştu.tek dayanağı ekonomik krizden kurtulmasıydı. istanbulda bunlar yaşanırken ben de diyarbakırda boş durmuyordum..

diyarbakır hala aynıydı. örgüt sokaklarda büyük oranda otorite sağlamıştı. kuzey ırakta yükselen kürt hareketi diyarbakır sokaklarını da vrumuştu. hiç bir şeyden anlamayan birisi bile duvar yazılarına bakarak bunu anlayabilirdi. dediğim gibi her gün polisler şehit oluyordu.ben gittiğim günün akşamında ibrahimin bana söylediği kişilerle görüştüm. diyarbakırda sahada çalışmayacak sahada çalışanları kontrol edecektim. aklımdakileri uygulamam için bu bana kolaylık sağlayacaktı. beraber çalıştığım bir arkadaşıma diyarbakırda örgütün derneğine girmesini söyledim.bu dernek direkt vekil üyeleri olan bir dernekti ve bu derneğe girebilirsme büyük haberler alabileceğimi biliyordum..

yukarıda bir arkadaşa önerdim size de önereyim. ilgilenenler için ülkenin şuanki durumunu anlamak isteyenler bu kitapları okuyabilir.en azından bir göz atarsınız.

ekonomiyi anlamak - murray rothbard
islamsız dünya-graham füller
cuntacılıktan sivil topluma - idris küçükömer