beyler takip edenler bir belli edebilir mi..

barzaninin abd desteği kuracağı devlet belli ki örgüte gerekli tepkiyi vermeyecekti. türkiye büyük bir hata yapmıştı. saddam en azından örgüte alan bırakmıyordu. benim gibi bir kaç arkadaşın da aldığı istihbarat dolayısıyla devlet hata yapıtığını anladı ve ırakın toprak bütünlüğünü koruyoruz tarzında açıklamalar yapmaya başladı. hükümet de abd den böyle bir hamle beklemiyordu lakin abd planını çoktan hazırlamıştı ve bölgede araplardan ayrı bir kürt devletine israilin güvenliği için destek vermeye çoktan başlamıştı.bir kaç yıl sonra aynı oyun suriyede de oynanacaktı ve türkiye yine başarısız olacaktı..

bu bilgileri aldıktan sonra tekrar teşkilatla görüşmeye karar kıldım. ibrahime ulaştım ve burada durumun peki iyi olmadığını eğer hükümet omurgalı bir duruş sergilemezse burada fazla barınamayacağımızı ilettim. bunlara rağmen hükümet omurgalı bir duruş sergilemiyordu. örgüt yavaş yavaş eylemlerini arttırmaya başlamıştı ve bu benim için zor günlerin habercisiydi. türkiyede yeniden yapılanan örgüt arkasında abd ve barzaninin desteğiyle türkiye ve hatta iranda eylemler yapıyordu.bu türkiyede meclisin aldığı karara bir tepkiydi aslında. muratla görüşmeye karar verdim ve onun kaldığı eve doğru yola koyuldum..

bizler karakol basılmasının ve örgütün yeniden canlanmasının şokunu yaşarken murattan aldığım haberle iyice yıkıldım. murat israillilerin ve amerikalıların ırakta ve hatta türkiyede cirit attığını örgütün canlanmasında özellikle israillilerin büyük etkisinin olduğunu söylemişti. muratın aldığı bu istihbaratı teşkilata bildirip bildirmediğini sordum. bildirdiğini ancak teşkilatın kuzey ırak ve özellikle süleymaniye için yapacak bir şeyinin kalmadığını söyledi. yani teşkilat uydusunu artık ülke içine çevirmişti ve burada yalnızdık. bundan sonra teşkilatın bize söylediği tek bir şey vardı. alabileceğimiz kadar bilgi almak ve burada -gidici de olsa- bulunan askerlerimize destekte bulunmak. türkmenleri de unutmayacaktık...

israillilerin bizzat örgütün ayağa kalkmasında rol aldığını biliyorduk. peki biz ne yapacaktık? tekrar uyuşturuc trafiğini kesebilirdik belki fakat bu yeterli miydi? israil ortadoğuda araplardan farklı olarak bir kürt devleti istiyordu. bunun nedeni israilin araplar tarafından kuşatılması ve her olayda israile karşı tavır alınmasıydı. bölgede kurulacak bir kürt devleti israil müttefiki olur ve israili bölgede rahatlatırdı.abd de planları çerçevesinde buna destek veriyordu.abd nin bu tavrı israile güven veriyordu. peki türkiye ne yapacaktı? türkiyede büyük bir algı yükselmişti. ülke bölünüyor algısı. çünkü herkes biliyordu ki kuzey ırakta kurulacak bir devlet bölgedeki kürtleri etkileyecek ve bir domino etkisi yaratacaktı. bunlar yaşanırken doğuda iki istihbaratçının öldürüldüğü haberini aldık..

teşkilat ile sürekli iletişim halindeydik. fakat daha önce de dediğim gibi teşkilatın yapacağı fazla bir şey yoktu. ülkede terör yükseliyordu ve istihbaratçıya ihtiyaç vardı. enes ve murat ülkeye çoktan dönmüştü. doğuda görev alıyorlardı. üstelik artık jitem gibi örgütler de yoktu. devlet eskisi gibi terörle mücadele edemiyordu. devletin bu tavrı örgütün kısa sürede yeniden yapılanmasına ve şehirlerde tekrar güç kazanmasına yol açtı. tabii bunun karşılığında biz de bedeller ödedik..

türkiyede yükselen terör sadece pkk ile sınırlı değildi. ortadoğuda yaşanan gelişmeler yeni terör örgütlerinin doğmasına sebep olmuştu. burada bir parantez açmak istiyorum daha önce belirttiğim gibi türkiyede israillilerin sayısı artmıştı -ki bundan kastım mossad etkisidir- israil dünya kamuoyunda destek almasını sağlayacak şekilde eylemler yapmayı planlıyorladı. enesten aldığım bilgilere göre istanbul ev ankarada üç adet bomba daha patlamadan imha edilmişti. burada özellikle sinagogların hedef alınması dikkat çekiyordu.bu tür eylemlerin bizzat israilliler tarafından yönetildiğini biliyorduk. teşkilat bir çok eylemi engellemesine rağmen yine o yıl sinagogları bir çok saldırı düzenlendi. ondan kısa bir süre sonra hsbc bankasına.bu eylemlerin artmasından sonra teşkilat beni ankaraya çağırdı. artık türkiyedeydim..

dediğim gibi türkiye artık terörle mücadelede yöntem değiştirmişti. jitem gibi kontra faaliyetler azalmış daha yasal yollarla örgütle mücadele etmeye çalışıyordu. yabancı ülkeler destekli farklı örgütlerin de ortaya çıkmasıyle teşkilat teyakkuza geçecekti. doğudaki istihbarat ağı genişlemişti. zaten elimizde bulunan yani fişlenmiş bir çok kişinin tekrar harekete geçtiğini öğreniyorduk. ırakta sırtımızdan vurulmuştuk ve bunun sonuçlarına katlanıyorduk. ankaraya gittiğimde hem ibrahimle görüşmek hem de teşkilattaki durumu görmek üzere toplantı yapacağımız binaya gittim. orada burak'ı da görme fırsatım olmuştu. artık sahada değildi.bir nevi sahayı kontrol ediyordu. iletişim halinde olduğum arkadaşlar teşkilatın büyük bir hazırlık içinde bulunduğunu örgütün rahat bırakılmayacağını söylüyordu. sonradan başarısız olduğumuzu anlayacaktık..

fon

https://www.youtube.com/w...QYiDsOawhKrme3mTlODp_cyaS

polis teşkilatın da desteği ile bir nevi operasyon yapmayı planlıyordu. asker hala kışladaydı ve operasyonlara başlamamıştı. polis yapacağı operasyon ile örgütün ayağı kalkmasını zorlaştırmak istiyordu. daha önceleri örgütün içinde bulunan elemanlarımı ya benim gibi yurtdışına çıkmıştı ya da vefat etmişti.bu sefer polisin işi daha zordu. aslında şuan bakınca bunun sadece bir döngü olduğunu ve sürekli tekrarlandığını anlıyorum.
toplantıya gittiğimde büyük bir hazırlık vardı. örgüt doğuda karakol basmaya başlamıştı. ibrahimin söylediğine göre benim de diyarbakıra veya herhangi bir doğu iline gönderilmem söz konusu idi. bunu kabul ederdim fakat bu sefer benim için daha zor olacaktı..

teşkilat polisin yapacağı operasyon ile ülke içinde belirlenen yabancı ajanların da alınmasını ve yurtdışına çıkarılmasını istiyordu. amerikalılara dokunmazdık belki ama diğerlerini gönderebilirdik. alınan karar bu yöndeydi ve uygulandı da.bir çok örgüte yapılan operasyonda dikkatinizi çekerim enselenenler arasında bir çok yabancı istihbaratçı da vardı. bunların çoğu yurtdışna gönderildi. bunlar yaşanırken ben de doğuya doğru yola çıktım.ilk görev yerim diyarbakırdı ve tabii ki oraya boş gitmeyecektim. hazırlıklarımı tamamladım ve diyarbakıra doğru yol almaya başladım. örgütün karayolunu kapadığı haberini almıştık.o nedenle yol açılana kadar beklemek zorunda kaldık. fakat şehrin içinde onlarla karşılaşacağımızı tahmin edemezdik..

diyarbakıra gittiğimiz ilk gece olaysız geçti. ikinci gecenin akşamı arabayla bize verilen adreslere gitmeye başlarken yolumuzu silahlı üç kişi kesti. kimlik sordular ve kürt olup olmadığımızı. onlara orada müdahale edemezdik. zira çatışma çıkması demek en az birimizin şehit olması ve ifşa olmamız demekti. arabayı kullanan arkadaşımız iyi derece kürtçe biliyordu. kürt olduğumuzu ve türkiye cumhuriyeti vatandaşı olduğumuzu söyledi. yolumuzu kesenler tahminimce yirmili yaşlardaydı. örgütün şehir içinde yapılandığını biliyorduk fakat şehir içinde yol kesme cesaretine sahip değillerdi. büyük ihtimalle bir yerden emir almadan yapılıyordu. bizi bıraktılar.biz de gerekli yerlerle konuştuk ve gereğinin yapılmasını söyledik. öğrendik ki diyarbakırın bir çok noktasında yollar kesilmiş ve asıl hedef kaosmuş..

görevim doğuda bulunan aşiretle ve önde gelen kişilerle konuşup onlara güven vermek en azından örgütün pençesine takılmalarını engellemekti.ilk olarak diyarbakıra gidecek oradan mardine oradan da vana geçecektim. hakkariyede gitmek isterdim lakin küçük bir şehir ve ifşa olma ihtimalim fazla.ve örgütün en etkin olduğu yerdi hakkari. eğer bu saydığım illerdeki aşiretleri örgütün elinden kurtarabilirsek devletin otoritesini sağlamlaştıracağımı biliyordum. örgütün siyasi kanadı da boş durmuyordu. halkı sürekli baskı altına alıyor eylem olunca kepenk kapattırıyor askere polise rahat vermiyordu. genel olarak diyarbakırda bu hava hakimdi. orada bulunan arkadaşlarımla iletişime geçince ağın son günlerde nasıl büyüdüğünü anlayacaktım..

görüşmeler yapıyordum. devletin hala burada olduğunu gerekirse daha da sert müdahalelerde bulunacağımızı söylüyordum. görüyorsuunuz devlet burada. örgütün ve onun yardakçılarının sizi baskı altına almasına izin vermeyin. sizin temsilciniz devlettir ve bu böyle kalacaktır dedim orada görüştüğüm bir önde gelene.bu kişinin sözü geçerdi ve sayılırdı diyarbakırda. türkiye kürtleri kuzey ırak kürtleri gibi değildi. devlete biraz bağlıydı doğal olarak.bu sözleri söyledikten sonra ne diyeceğini merak ettim. bana döndü ve hafif şaşırmış bir ifadeyle sizler buradasınız fakat burada olan sadece türk devleti değil dedi. şaşırmıştım.aslında ne demek istediğini anlamıştım fakat devam etmesini istiyordum. örgüt bir çok devletle görüşüyor. örgüt artık eski örgüt değil. daha bir hafta önce amerikalılar burada derneğimize geldi. bize her türlü destek vereceklerini artık kürtlerin uyanma vaktinin geldiğini söylüyorladı. içlerindeki israilliler de bunu onaylıyordu dedi. bunları biliyorduk fakat bu kadar etkinler miydi? bunları derhal teşkilata bildirmeli ve ondan sonra mardine geçmeliydim. enes de yanıma gelecekti..

örgüt dağdaki eylemlerine de hız kesmeden devam ediyordu. durmadan şehit haberi geliyordu. örgütün önü daha iki yıl önce kesilmişti. nasıl olmuştu da örgüt bu iki yıl sonunda ayağı kalkmayı başarmıştı? kuzey ırakta oluşturulan yapay hükümet örgüte yardım ediyordu.bu hükümet bölgeyi tamamen kürtleştirmek adına türkmenlere zorla göç uyguluyor zulüm ediyordu.ve hatta öyle istihabaratlar alıyorduk ki bizzat ıraktaki amerikan birliklerinden kandile yardım gidiyor örgütün türkiyede eylem yapması teşvik ediliyordu. şimdi soracaksınız peki neden? israilin neden yardım ettiğini açıklamıştım.abd ise türkiyeyi bu yolla baskı altına almak ve istediğini yaptırmak istiyordu. zira ıraktan sonra sıra suriyedeydi ondan sonra ise türkiyede..

teşkilatın bana verdiiği görevi yerine getirmek için uğraşıyordum. yanımda bana destek olan enes vardı. mardine doğru yola koyulmuş ve mardine varmıştık. dediğim gibi hedefimi oradaki halkın devlete bağlılığını arttırmaktı. bunun için çabalıyorduk fakat sonradan bunun boşa bir çaba olduğunu anlayacaktık. zira ortadoğuda ikinci bir milliyetçilik akımı yükseliyordu ve din etkisi kırılıyordu. iran gibi devletler bile -o dönem şuan değil-milli bir şuurla hareket ediyordu. mardine vardığımızda henüz bunun farkında değildik. sadece ibrahimin bize söylediklerini yapıyorduk. diyarbakırda bulunan ajanları teşkilata bildirmiştim lakin teşkilat bekliyordu. sanırım ülke geneli bir operasyon yapılacaktı. mardinde de bu tür görüşmeler yaptık ve aşağı yukarı aynı cevabı aldık. ülke içinde ajanlar fink atıyordu. artık beklemek zamanı değildi ve bir şeyler yapmaya karar kıldık..

enesle birlikte gittiğimiz yerde öğrendiklerimizi not alıyorduk. teşkilat direkt olarak örgütle uğraşıyordu lakin benim hedefim örgütün kökünü kurutmaktı. bölgede bulunan ajanları fişleyip not alıyor fakat teşkilata bildirmiyordum. çünkü biliyordum ki teşkilat yasal sınırlar içinde davranacaktı.ben ise o kadar merhametli davranmayı düşünmüyordum. gerekirse oradaki islamcı örgütleri destekleyecek ve doğuda bizzat devlet eliyle kaos yaratacaktık. madem örgütün istediği buydu biz de onların planlarını onlara çevirmeye karar kıldık..

beyler bi 5 dakika mola verelim..

bizler mardindeyken karakol basmış örgüt. büyük kayıplar vermiştik. tabii ki medyadan gizleniyordu bu kayıplar. maalesef acı ama gerçek bu.örneğin bir baskında 14 şehit vermiştik lakin bu medyaya üç şehit olarak servis edilmişti. devlet otoritesini korumak ve örgütün korku yaymasını önlemek için bu yola başvuruyordu. uzun süre sonra yapılan bu baskın sonucunda bölgedeki çoğu istihabaratçı tasfiye edildi.bu ve bunun gibi bilgileri almak onların göreviydi. şimdi diyeceksiniz ki istihbaratçı dağdan yapılan eylemi nasıl bilebilir. birincisi örgütün içinde sandığınızdan daha fazla istihbaratçı vardı. özellikle o dönemde örgüt büyük bir buhrandan çıkmıştı ve üniversitelerde dahil her yerden militan topluyordu. suriyeden kuzey ıraktan ermenistandan ve şaşıracaksınız belki ama azerbaycandan katılımlar oluyordu. hadi ordan dediğinizi duyar gibiyim fakat bu katılanların çoğu kürt asıllıydı. işte bu dönemlere teşkilat boş durmaz ve örgüte sızardı. ikinci olarak ise örgüt karakol basmadan karakola yakın köylere önceden haber verirdi. hatta oralarda kalır dinlenir yer içer ve baskını öyle yaparlardı. işte istihabaratçının görevi o köylerde olanları ankaraya iletmekti.o baskında boş bulunan çoğu istihbaratçı işte bu yüzden tasfiye edilmişti..

burada bir nokta koyayım ve ailemden bahsedeyim. babam mesleğine devam ediyordu annem ise ev hanımlığına. benim yurtdışında burslu hukuk okuduğumu biliyorlardı fakat bu bursu mit in desteği ile aldığımı tabii ki bilmiyorlardı. yurtdışındayken ara ara onların yanına gelirdim. bunlar kısa ziyaretlerdi.bu anlattığım olaylar yaşanırken onlar benim ankarada avukatlık yaptığımı sanıyorlardı..