üniversitelerde bazı temaslarda bulundum. iletişime geçtiğim kişiler devletin destek verdiği kişilerdi ve oradaki terör örgütlerini nötrlüyorlardı. sonuçta örgüt oralardan militan topluyordu ve bizim bunu durdurmamız lazımdı. geçen sefer yaptığımı yapmıştım fakat bu sefer işe yarayacak mıydı bilmiyordum. aslında bildiğim pek fazla şey de yoktu. aklıma elime bir silah alıp doğuya gitmek ve devletin fişlediği kişileri tek tek vurmak vardı. artık son çare bunu yapacaktım. kendime geldim ve tekrar ankaraya doğru yola çıktım..

örgüt şahlanmıştı ve her türlü pis eylemi yapıyordu. öyle ki türkiyenin turizmde bir marka halini aldığı yıllarda özellikle turizm merkezlerinde bombalı eylemler düzenliyor ve devlete darbe vurmak istiyordu.ben diyarbakırdaki görevime devam ediyordum. örgüt artık eylemlerini doğudan batıya kaydırmıştı. canlı bombalar patlatıyor polis noktalarına silahlı saldırılar düzenliyorlardı. diyarbakırda bulunduğum günlerde daha önce belirttiğim dergiye birlikte çalıştığım arkadaşımı sızdırmayı başarmıştım. dernekten aldığı bilgiler doğrultusunda hareket ediyordum ve nokta atışı denebilecek operasyonlar yapıyorduk. biraz da bunun etkisi ile örgüt batıya kaymıştı aslında. teşkilatımızın fazla yapılanmadığı iller hedef alınıyordu..

bizler karakol basılmasının ve örgütün yeniden canlanmasının şokunu yaşarken murattan aldığım haberle iyice yıkıldım. murat israillilerin ve amerikalıların ırakta ve hatta türkiyede cirit attığını örgütün canlanmasında özellikle israillilerin büyük etkisinin olduğunu söylemişti. muratın aldığı bu istihbaratı teşkilata bildirip bildirmediğini sordum. bildirdiğini ancak teşkilatın kuzey ırak ve özellikle süleymaniye için yapacak bir şeyinin kalmadığını söyledi. yani teşkilat uydusunu artık ülke içine çevirmişti ve burada yalnızdık. bundan sonra teşkilatın bize söylediği tek bir şey vardı. alabileceğimiz kadar bilgi almak ve burada -gidici de olsa- bulunan askerlerimize destekte bulunmak. türkmenleri de unutmayacaktık...

bu bilgileri aldıktan sonra tekrar teşkilatla görüşmeye karar kıldım. ibrahime ulaştım ve burada durumun peki iyi olmadığını eğer hükümet omurgalı bir duruş sergilemezse burada fazla barınamayacağımızı ilettim. bunlara rağmen hükümet omurgalı bir duruş sergilemiyordu. örgüt yavaş yavaş eylemlerini arttırmaya başlamıştı ve bu benim için zor günlerin habercisiydi. türkiyede yeniden yapılanan örgüt arkasında abd ve barzaninin desteğiyle türkiye ve hatta iranda eylemler yapıyordu.bu türkiyede meclisin aldığı karara bir tepkiydi aslında. muratla görüşmeye karar verdim ve onun kaldığı eve doğru yola koyuldum..

beyler devam ediyorum..

ara ara ırakla iletişim halindeydim. örgüt erbilden büyük bir destek alıyordu. lojistik desteği erbilden diğer türlü desteği abd den alan örgüt bölgedeki kamplarını sağlamlaştırmıştı.apo nun yakalanışıyla yurtdışına kaçan örgüt liderleri birilerine güvenerek tekrar ıraktaki kampara dönmüştü. dönmeyen bir kaç kişi vardı. zaten sonraları teşkilat onları temizlemişti. bazıları -sakine cansız gibi- medyaya servis edilmişti bazıları ise sessizce halledilmişti. devlet bu tür hamlelerle örgüte bir nevi uyarı gönderir.
örgüt baskınlarını arttırmıştı. örgütün içine sızan elemanlarımızdan aldığımız bilgilere göre bir çok militan ıraktaki kamplardaydı.bu kamplar metina zap ve özellikle avaşindi.bu kamplarda kaç kişinin kaldığından yemekleri nereden aldıklarına kadar teşkilatın bilgisi vardı.bu bilgileri askeriyeye iletiyorduk ve askeriyede zamanında gerekli operasyonları yapıyordu..

peki hükümet sütten çıkmış ak kaşık mıydı? bugün ki duruma gelmemiz de en büyük etkisi olan ne başka devletler ne de terör örgütleridir. belki şuan için vatandaş etkilenmiyor fakat ülke zor bir durumda.bu durumun en büyük sorumlusu yanlış politikalar üreten mevcut hükümettir. zira özellikle dış politika da biraz aklı selim davransalardı türkiye şuan farklı yerlerde olabilirdi..

bu gibi olaylardan sonra devlet böyle mühendisleri koruma altına almaya başladı. fakat yine de bu cinayetler oluyordu. teşkilatın içinde de bazı hailer vardı elbet. fakat bunlar öylesine içine işlemişti ki bunları ortaya çıkarmak kolay olmayacaktı. hala bu gibi virüsler teşkilatın içinde vardır. buraları fazla uzatmak istemiyorum ama şunu söyleyeyim o bahsettiğim amerikalı ajanlar bizzat teşkilatın içinden kişilerle iletişim halindeydi..

beyler başlıyorum..

neyse beyler devam edeyim. ankaraya doğru yola çıktım. planım ankarada tekrar görüşmelerde bulunmak ve türkiyede fink atan yabancı ajanları deşifre etmek amacıyla kuzey ıraka gidip bilgi almaktı. ankarada ibrahimle buluştuğumda bana tekrar diyarbakıra gitmem gerektiğini maalesef orada teşkilatın tam çalışamadığını söyledi. beyler belki zorumuza gidebilir fakat gerçekler bunlar. dönemin başbakanı boşuna demiyordu diyarbakır benim için çok önemli diye. diyarbakırı kontrol eden güneydoğuyu kontrol eder. bunun öneminin farkındaydım ve bana gelen emir doğrultusunda tekrar diyarbakıra gidecektim. görevim netti gerekirse bizzat çatışmaya girecek ve diyarbakır sokaklarında devletin otoritesini-şuanda yok öyle bir otorite oraya da geleceğim-koruyacaktım. enes de diyarbakıra geçmişti ve onunla iletişim halindeydim..

ankaraya varmıştım. hiç oyalanmadan teşkilata gittim ve ibrahimi buldum. mutluydu.sonuçta iyi bir iş başarmıştık.ve öngörülerimizin tutacağını ileride anlayacaktık. seninle pek iletişime geçemedik. musulda iyi bir iş başardınız. teşkilat olarak gurur duyuyoruz dedi hafif dalga geçerek.biz de mutluyuz fakat bu iş bu kadarla kalmaz dedim. israilliler vatanımız dediğimiz bölgede bizden daha etkinler.bu daha ne kadar böyle sürecek? bizler çoğu şeyi bildiğimiz halde neden bu duruma sessiz kalıyoruz dedim.bu durumun fazla sürmeyeceğini hükümetin bazı yerlerle görüşme halinde olduğundan bahsetti. geçiştirdiğini anlamıştım. belli ki devletin yapacak pek bir şeyi yoktu..

örgüt rahat durmuyordu. barzani ve abd den güç alan örgüt baskın üstüne baskın yapıyordu. bölgeye bir çok asker sevkedilmişti fakat yeterli değildi. zaten sonraları bölgeyi bilen komutanlar balyoz ve ergenekondan içeri alınacaktı.bu durumun henüz farkında değildik fakat kokusu yavaş yavaş çıkıyordu. şuan yaşanan durumun bir benzeri o günlerde yaşanıyordu. kendilerini ulusalcı ve atatürkçü olarak tanımlayan hakimler savcılar ya sürgün ediliyor ya da görevlerinden alınıyordu. tabii ki bu durum medyaya fazla yansımıyordu fakat bu işin içinde olanlar bir şeylerin farkındaydı.
örgüt diyorduk. örgüt şehirlerde ilk kurulduğu zaman ki taktiği uygulamaya başlamıştı.her ev silahlanıyordu ve geceleri küçük isyan denemeleri oluyordu. hani şuan da özerklik ilan ediyorlar ya işte onun gibi fakat daha çok can kaybı vardı. bizden de çok gidiyordu onlardan da..

birinci telafer operasyonunda büyük yara alan abd ve peşmergeler ikinc operasyon için düğmeye basmıştı.bu sırada ben türkiyedeydim. teşkilat musula yeniden eleman gönderecekti fakat bu sefer ben gitmeyecektim. benim görev yerim diyarbakırdı ve ben ateşkesin sona erdiğini açıklayan örgüt ile uğraşıyordum.abd ikinci operasyonunu da gerçekleştirilmişti fakat yine istediği sonucu alamamıştı.bu barzaninin de başarısızlığıydı. telafer ve musulda türkmen varlığı sağlamlaşmıştı.ben gitmedim fakat sonradan aldığım bilgilerde teşkilatın birinci operasyondan sonra bölgedeki türkmenlere yardımlarını arttırdığını öğrenmiştim. barzani musul için hak iddia ediyordu fakat musul halkı direniyordu..

beyler buraları fazla uzatmak istemiyorum.bir buçuk yıl yaklaşık bir döngü sürdü.abd ıraktaki otoritesini sağlamaya çalışıyor-zaten petrol kuyularını şirketlere peşkeş çekmişti- ben diyarbakırdaki görevimi devam ediyordum. enes istanbuldaydı ve oradaki yapılanmaya karşı mücadele ediyordu. murat erbilde orada bulunan türklerle iletişim halindeydi. devlet örgütle mücadele ediyordu fakat bu yeterli değildi. zamanı geldiğinde devlet muhatap almıyoruz dediği barzani ile el sıkışacak türk şirketler kuzey ırakı inşaa etmek için yarışa girecekti. barzani bu muhatap alınma karşılığında örgüte karşı -sözde- türkiyenin yanında olduğunu açıklayacaktı. bugün ki durumu açıklamama gerek yok sanırım. kuzey ırak petrolleri türkiye üzerinden dünyaya dağıtılıyor ve suriye için peşmergeye kapılarını açacak kadar barzaniyle yakınlaştı..

ailem istanbulda yaşıyordu ama tabii ki onların yanına gitmeyecektim. enesin kaldığı ve kalabileceği bir kaç ev vardı ve orada barınabilirdim. istanbula gidiş amacım belliydi. enesi iyi bir şekilde takip edecek ve ona göre karar verecektim. enesin teşkilatın yeni yapılanmasına karşı takındığı durumu bilmiyordum. meğer enes teşkilatın bu yenilenmesinin çarklarından biriymiş. benim artık ilk başta hedeflediğim şeyi başaramayacağım aşikardı ve bunu başkasının yapması gerekiyordu. yaklaşık üç hafta istanbulda kaldıktan sonra belgeleri enese teslim etmeye karar verdim..

bütün bu yaşananlar yetmezmiş gibi habur rezaleti yaşanmıştı. örgüt gövde gösterisi yapmış devletin doğudaki otoritesi birdaha geri dönmemek üzere yıkılmıştı.abd ye el kaide militanlarının otobüs üzerinde güllerle girdiğini düşünün veya rusyaya çeçen militanların. daha vahim bir durum yaşıyorduk fakat yaşananlar devlet kurumlarını zayıflatmıştı. fakat ben boş durmuyordum. mardinde olan arkadaşlarımızla iletişime geçtim ve o gün haburdan gelen teröristlerin kimliklerine ulaşmasını rica ettim. ileride gerekli olabilirdi. zaten o militanların hepsi özel harekatçılar tarafından tek tek temizlenecekti..

aylar sonra bütün devlet kurumlarını derinden sarsan o olay yaşandı. devletin kendisi -içinde bulundurduğu virüslerle- kendi elemanlarına operasyonlar yapıyordu. bizim teşkilatta dahil ve özellikle askeriyeden bir çok kişi tutuklanmıştı. tutuklananlar arasında emekli subaylar da bulunuyordu. suçlamalar daha da vahimdi.bu kişiler türkiye cumhuriyeti hükümetini yıkmak ile suçlanıyordu ve ne olduysa bütün ülkede hain ilan edilmişlerdi. teşkilat bu durumdan derin yara almıştı. öyle ki müsteşar ben bu durumda çalışamam deyip ya istifa edecekti ya da diğer yollarla görevinden ayrılacaktı. tutuklananlar arasında teşkilatta kıdem sahibi kişiler de vardı.bir tabir var ya hani bir gece diye işte bizim bir gece de bütün yapılanmamız dağılma noktasına gelmişti.bir kaç ay sonra yeni müsteşar göreve gelecek ve özellikle iranla iyi ilişkiler kuracaktı..

beyler 5 dakika mola verelim

buluşma günü gelmişti.ben ve beraber çalıştığım iki arkadaşım bizim örgüte söylediğimiz adrese -bu adresi teşkilat belirlemişti- doğru yola koyulduk. tabii ki dolu gidiyorduk fakat olay çıkmayacağını da biliyorduk. zira bu görüşme direkt hükümetin üstündeki kişiler tarafından ayarlanmıştı ve çöpe atılamazdı.biz yine de hazırlıklı gittik.
örgüt dört kişi göndermişti. bunların örgütün farklı kademelerinde olduğunu anlamıştım.en kıdemlileri ve yaşlıları söze girdi. devlet bizimle yıllarca savaşmasına rağmen şimdi barışmak istiyor biz güçlü bir dönemdeyiz ve bu fırsatları iyi kullanıyoruz dedi bozuk bir aksanla. belli ki yeni hükümetiniz bizden çekiniyor.biz de barış isteriz fakat şartlarımız var. imralıdakinin serbest bırakılması gibi diye devam etti.ben direkt pazarlığa girmesine şaşırmıştı zira buna biz karar veremezdik. bizim görevimiz sadece görüşmeye gitmek örgütle bağlantı kurmaktı. ikimiz de biliyoruz ki ne siz güçlüsünüz ne de hükümetimiz zor durumda.bu sözleri kime güvenerek söylediğinizi biliyoruz. aslında biz bir çok şey biliyoruz dedim. şaşırmamıştı.devlete bildirmek istediklerinizi söyleyin ve biz de iletelim dedim. sıralamaya başladılar..

takip eden var mı beyler..