buluşma günü gelmişti.ben ve beraber çalıştığım iki arkadaşım bizim örgüte söylediğimiz adrese -bu adresi teşkilat belirlemişti- doğru yola koyulduk. tabii ki dolu gidiyorduk fakat olay çıkmayacağını da biliyorduk. zira bu görüşme direkt hükümetin üstündeki kişiler tarafından ayarlanmıştı ve çöpe atılamazdı.biz yine de hazırlıklı gittik.
örgüt dört kişi göndermişti. bunların örgütün farklı kademelerinde olduğunu anlamıştım.en kıdemlileri ve yaşlıları söze girdi. devlet bizimle yıllarca savaşmasına rağmen şimdi barışmak istiyor biz güçlü bir dönemdeyiz ve bu fırsatları iyi kullanıyoruz dedi bozuk bir aksanla. belli ki yeni hükümetiniz bizden çekiniyor.biz de barış isteriz fakat şartlarımız var. imralıdakinin serbest bırakılması gibi diye devam etti.ben direkt pazarlığa girmesine şaşırmıştı zira buna biz karar veremezdik. bizim görevimiz sadece görüşmeye gitmek örgütle bağlantı kurmaktı. ikimiz de biliyoruz ki ne siz güçlüsünüz ne de hükümetimiz zor durumda.bu sözleri kime güvenerek söylediğinizi biliyoruz. aslında biz bir çok şey biliyoruz dedim. şaşırmamıştı.devlete bildirmek istediklerinizi söyleyin ve biz de iletelim dedim. sıralamaya başladılar..

az öncede söylediğim gibi ilke şartımız imralının özgürlüğüdür -bunun olmayacağını herkes biliyordu- devam olarak başka şartlarımız da var. eğer barış istiyorsa devlet yeni karakollar yapmayı ve bölgeye asker sevketmeyi durdurmalıdır. bölgede uygulanan asimilasyn durdurulmalı ve kürtçe okullarda okutulmalıdır. militanlarımıza yapılan operasyonlar kesilmelidir diye bir kaç madde daha sıraladı.biz hiç konuşmuyor ve not alıyorduk. zaten konuşsakta bir şey değişmezdi. yaklaşık iki saat çeşitli maddeler sundular.biz de örgütün silah bırakmasını ve militanlarının türkiyeden çıkması gerektiğini söylüyorduk. eğer şartlar sağlanırsa bunu kabul edeceklerini söylediler. benim yanımda bulunan ve teşkilatta daha kıdemli olan abimiz söze girdi ve hükümetin barış istediğini bundan her iki tarafında karlı çıkacağını aksi durumda devletin savaş gücünün olduğunu belirtti.son yaptıkları teklif hepimizi şaşırtmıştı. dağdan bir ekibin belirlenen şehre gelmesini ve sembolik olarak görüşmelerin başlamasının bu şekilde olacağını söylemişlerdi.biz buna ihmal vermiyorduk fakat yine de not aldık. sonradan hükümet buna onay verecekti ve habur rezaleti yaşanacaktı..

Şehit cenazeleri saklanıyor demissinde bu kişilerin ailesinin falan da haberi olmuyormu aileler kabul ediyormu bunu

bizden sonra hükümet örgütle görüşmeye devam etmiş.ben daha bu görüşmelerde bulunmamıştım fakat görüştüğüm kişileri araştırmış ve bilgilerine ulaşmıştım. artık diyarbakırda pek göz önüne çıkamıyordum zira ifşa olma ihtimalim yüksekti. bundan dolayı ben yine yönetmeye devam ettim. istanbulda bulunan enes benim oraya gelmemi ve çeşitli konularda ona yardım etmemi söyledi. istanbula gittim ve oralarda yine görüşmeler de bulundum. bizler sahadaki görevimizi sürdürüyorduk meğer yılan içimize çoktan girmiş..

Konu dışı bi sorum da var judo yu onerirmisin yada. hangi dövüş sporu onerirsin

aylar sonra bütün devlet kurumlarını derinden sarsan o olay yaşandı. devletin kendisi -içinde bulundurduğu virüslerle- kendi elemanlarına operasyonlar yapıyordu. bizim teşkilatta dahil ve özellikle askeriyeden bir çok kişi tutuklanmıştı. tutuklananlar arasında emekli subaylar da bulunuyordu. suçlamalar daha da vahimdi.bu kişiler türkiye cumhuriyeti hükümetini yıkmak ile suçlanıyordu ve ne olduysa bütün ülkede hain ilan edilmişlerdi. teşkilat bu durumdan derin yara almıştı. öyle ki müsteşar ben bu durumda çalışamam deyip ya istifa edecekti ya da diğer yollarla görevinden ayrılacaktı. tutuklananlar arasında teşkilatta kıdem sahibi kişiler de vardı.bir tabir var ya hani bir gece diye işte bizim bir gece de bütün yapılanmamız dağılma noktasına gelmişti.bir kaç ay sonra yeni müsteşar göreve gelecek ve özellikle iranla iyi ilişkiler kuracaktı..

bütün bu yaşananlar yetmezmiş gibi habur rezaleti yaşanmıştı. örgüt gövde gösterisi yapmış devletin doğudaki otoritesi birdaha geri dönmemek üzere yıkılmıştı.abd ye el kaide militanlarının otobüs üzerinde güllerle girdiğini düşünün veya rusyaya çeçen militanların. daha vahim bir durum yaşıyorduk fakat yaşananlar devlet kurumlarını zayıflatmıştı. fakat ben boş durmuyordum. mardinde olan arkadaşlarımızla iletişime geçtim ve o gün haburdan gelen teröristlerin kimliklerine ulaşmasını rica ettim. ileride gerekli olabilirdi. zaten o militanların hepsi özel harekatçılar tarafından tek tek temizlenecekti..

beyler 5 dakika mola verelim

buraları fazla uzatıp sizi sıkmak istemiyorum. yaşananların bizde ne gibi bir etki yarattığını hepiniz anlamışsınızdır. yeni müsteşar teşkilatta yeni bir yapılanmaya gidiyordu. artık anlamıştım ki bu durumda teşkilatta daha fazla kalamazdım. fakat diyarbakırda aldığım bilgiler elimdeydi ve bir çok yabancı ajandan örgütün ülkedeki yapılanmasına kadar çoğu şeyi depolamıştım.bu bilgiler çöğe gitmemeliydi.ben de güvendiğim ve yoldaşım olarak kabul ettiğim enese bu dosyaları vermeyi düşünüyordum. zira artık ibrahime bile güvenmiyor herkesi hain olarak düşünüyordum. bunlar yaşanırken ankaraya çağrıldım..

ibrahim artık çok şeyin değiştini ve bir sürecin yaşandığını söylemişti. teşkilatın bundan sonra direkt hükümetin başındakilere bağlanacağını ve bizim de bilgiyi direkt o kişilere vereceğimizi söylüyordu.bu durumda teşkilatta tepkiler yükseldiğini ve ayrılan bir çok kişinin olduğunu anlatıyordu. dolaylı yoldan benim bu durumdaki tavrımı öğrenmek istiyordu.ben devlete hizmet etmekten şeref duyduğumu fakat teşkilatın farklı yerlere çekilmesi ile bu durumu sorguladığımı söyledim. ileride bir karar alacaktım.ya tamam ya devam kararı..

sonradan öğrenecektim ki bu soru sadece bana sorulmamıştı.ben şuan için görevime devam etmeyi seçmiştim. elimde bir çok belge vardı en azından bunları sağlan kişilere iletmeliydim. dediğim gibi bunun için ilk aklıma gelen enesti fakat ne kadar güvenebilirdim? istanbula gidip biraz yanında kalabilirdim fakat bunun ne kadar etkisi olacaktı? bunlar benim için önemli sorulardı.bu sorulara cevap bulmak üzere istanbula gitmeye ve orada bir süre kalmaya karar verdim..

ailem istanbulda yaşıyordu ama tabii ki onların yanına gitmeyecektim. enesin kaldığı ve kalabileceği bir kaç ev vardı ve orada barınabilirdim. istanbula gidiş amacım belliydi. enesi iyi bir şekilde takip edecek ve ona göre karar verecektim. enesin teşkilatın yeni yapılanmasına karşı takındığı durumu bilmiyordum. meğer enes teşkilatın bu yenilenmesinin çarklarından biriymiş. benim artık ilk başta hedeflediğim şeyi başaramayacağım aşikardı ve bunu başkasının yapması gerekiyordu. yaklaşık üç hafta istanbulda kaldıktan sonra belgeleri enese teslim etmeye karar verdim..

elimdeki bilgilerin ne derecede önemli olduğunu bilmiyordum. artık yavaş yavaş teşkilattan kopmaya başlamıştım. dosyaları enese ilettikten sonra ne yapacağım hakkında bir karar vermek durumundaydım.bu arada muratın durumu da iyi değildi. zira süreçle birlikte ırakta da rahatlayan örgüt teşkilat elemanlarını rahatsız etmeye başlamıştı. teşkilata giren yeni elemanlar çıkanların açığını dolduruyordu fakat bu sadece kağıt üstündeydi. teşkilattan çıkanlar tecrübeli ve bu işi bilen insanlardı. şimdi soracaksını teşkilattan öyle kolay çıkılıyor mu diye. eğer yeşil değilsen veya önemli bir konumda değilsen teşkilat çalışmak istemeyenleri zorla çalıştırmazdı. sonuçta bu bir gönül meselesiydi.ben de teşkilattan çıkınca ne yapacağıma karar vermiştim..

teşkilat yeni yetmelerle dolmuştu.bu canımı çok sıkıyordu.bir kaç yıl diyarbakırda görev yapmıştım lakin teşkilattan iki kişi dışında kayıp vermemiştik.bu yeni yetmeler yüzünden bir süreç işlemesine rağmen teşkilat kayıplar veriyordu. teşkilat belki ileride toplanabilirdi fakat açılan yaralar nasıl kapatılacaktı? bu arada ben dosyaları enese vermiştim..

bunlar yaşanırken ortadoğuda ve kuzey afrikada sular durulmuyordu. zaten ne zaman sakindi ki o bölge? medyanın kitlelere arap baharı olarak lanse ettiği olaylar başlamıştı. bölge ülkelerde bir çok devletin ajanı cirit atıyordu. benim de en başından beri korktuğum zaten buydu. bunun için o kadar rapor hazılamıştım.bu olaylara benzer şeyler benim ülkemde de yaşanır mıydı? ben ihtimal veriyordum fakat doğuda olur diye tahmin ediyordum. fakat yanılmıştım ve bu olaylar istanbulda başlamıştı.bu durumları zaten bildiğinizi farz ediyorum ve fazla üstünde durmuyorum..

arap ülkelerinde liderler bir bir devriliyordu.bu durum domino etkisi yaratmıştı ve yakında bizim sınırımızda da bu tür olaylar yaşanacaktı. türkiye ve özellikle iran bu durumun kendilerine sıçramasından korkuyordu. türkiyenin korktuğu ileriki yıllarda basit bir ağaç meselesi ile başına gelecekti fakat bu uzun sürmeyecekti. zira batı türkiyede böyle bir olay yaşanmasını pek istemiyordu..

belgeleri enese vermiştim.bu belgeler ileride 17-25 aralık olarak geçen olaylarda kullanılacaktı. zira bu dosyalarda iran istihbarıtı hakkında da belgeler bulunuyordu. birazcık fikir sahibi olmanız için bu operasyonları özetleyeyim. iran nükleer programlar yüzünden ambargo altındaydı ve bu ambargoyu kıracak yollar arıyordu. türkiye ve teşkilatta iranla iyi ilişkilere sahip müsteşar bu durumdan faydalanmayı ve irana bu ambargoyu kırmasında yardım etmeyi kafasına koymuştu. peki bu nasıl olacaktı? iran sattığı gayrıresmi petrolün gelirlerini kendi ülkesine sokamadığı için halk bankasına yatıracaktı. devlet bunu para olarak değil altın olarak kabul ediyordu ve karşılığında irana çeşitli bahanelerle o altınların parasını ödüyordu. peki aracı kimdi? aracıyı söylememe gerek yok sanırım. zarrab..

işte bu yaşananlarda iki ülkenin istihabaratının da payı büyüktü.ben farkında değildim fakat verdiğim dosyalarda bu işin içinde yer alan kişileri çok önceden fişlemişim. tahmin ettiğiniz gibi enes de o bahsettiğimiz paralel yapının adamıydı ve bu yapı hükümetle ters düşünce bu durumu kullanmak istedi. işte burada dosyalar devreye girdi ve paralel bu ağı deşifre etti. olayın özeti budur..

arap ülkelerinde bunlar yaşanıyordu peki türkiyenin politikası neydi? türkiye batının yanında gözüküyordu. daha önce de belirttiğim gibi bu durum suriyeye kadar sürdü. biraz da suriye hakkında bir şeyler söylemek istiyorum beyler. sıktıysam affola fakat anlatmazsam ekgib kalır. suriye konusunda türkiye en başından beri esada karşıydı. dönemin başbakanı kardeşim dediği esada artık o koltukta oturma diyordu. bunu açık bir şekilde yapan türkiye muhalif grupları destekliyordu ve hala destekliyor. halep ve idlibi duymuşsunuzdur. örgüt ve ışid çatışırken hükümet özellikle dünya kamuoyunun dikkatini buraya çekmek istiyordu. neden bu şehirler?bu şehirlerde çoğunlukla türkmenler yaşıyor da ondan güzel kardeşim. türkiye örgütün bu kadar meşrulaşmasından rahatsız oldu. hatta şuanda bu durumu azaltmak için ilk zamanlar destek verdiği ışide operasyonlar yapıyor. dediğim gibi suriye parçalanıyor. türkiye fıratın batısını gözüne kestirmiş durumda fakat abd ile bir türlü anlaşamadı.abd ikinci bir kıbrıs yaşanmasından türkiye ikinci bir kuzey ırak yaşanmasından korkuyor. hepimiz ileride ne olacağını göreceğiz..

beyler son part geliyor...