hedefim de bölgedeki yabancı ajanları ifşa etmek vardı fakat örgüt rahat durmuyordu. aldığımız istihbarata göre bazı ilçelerde esnafın kepenk açmamasını ve her türlü eylemin yapılmasını şehir yapılanmalarına bildirmişlerdi.bu emir ile örgütün şehirdeki gençlere ve çocukları hedef aldığını biliyorduk. zira örgüt çocukları kullanarak devleti zor durumda bırakıyordu. örgütün bu isteği hayra alamet değildi ve bir şeyler olacağı aşikardı..

burada bir nokta koyayım ve ailemden bahsedeyim. babam mesleğine devam ediyordu annem ise ev hanımlığına. benim yurtdışında burslu hukuk okuduğumu biliyorlardı fakat bu bursu mit in desteği ile aldığımı tabii ki bilmiyorlardı. yurtdışındayken ara ara onların yanına gelirdim. bunlar kısa ziyaretlerdi.bu anlattığım olaylar yaşanırken onlar benim ankarada avukatlık yaptığımı sanıyorlardı..

takip eden var mı

hadi düşük ihtimal sen eski mitçisin dedim niye ifşa eidyorsun senin yaptığın ajanlığı gibeyim senin gibiler yüzünden mossad cia filanın 10 gömlek altıyız

söylediğim gibi mardinden sonra vana geçecektik. ancak benim planlarım farklıydı.ben türkiyedeki ajanları tespit edip kapsamlı bir operasyonla yakalatmayı planlıyordum. vana gittiğimizde bir çok aşiretle görüştük. burada bir şeye dikkatinizi çekmek isterim.van aslında öz be öz türk yurdudur ve sanıldığı gibi kürt çoğunluk yoktur.en azından özal dönemine kadar öyle değildi. fakat özal döneminde kuzey ıraktan getirilen kürtler o bölgeye yerleştirildi ve örgüt o bölgede de kendine alan buldu.van da hala yerli türkler yaşar. isteyen arkadaşlar erciş türklerini araştırabilir.
bu bilgiyi verdikten sonra devam edeyim. benzer görüüşmeleri vanda da yaptık. fakat burada bir şeyler farklıydı. örgüt dağdan şehire inmişti. yani teröristler gece baskın yapıyor gündüz şehire inip normal hayatlarını yaşıyorlardı. ırakta devam eden savaşın etkisi olacak ki şehirde stresli bir hava hakimdi. bizler görevimizi tamamlamıştık ve artık ankaraya dönecektik. beraberimizde bir çok belge ile..

bu şekilde bir buçuk yıl geçti demiştim.ben diyarbakırda çeşitli derneklere sızmayı başarmıştım.bu dernekler öyle basit dernekler değillerdi. dağdan adam indirip halka konuşma yaptırıyorlardı siz düşünün.bu dernekler sayesinde elde ettiğim istihbaratı gerektiğinde ankaraya gerektiğinde polisiyeye veriyordum. lice suriçi gibi yerlerde örgüt istediği gibi hareket edemiyordu.bu durum beni rahatlatmıştı. fakat örgüt boş durmuyordu. karakol bastıkları haberini aldık ve yirmiye yakın şehidimiz vardı.her zaman olduğu gibi medyaya servis edilmedi. ankarada acil durum toplantısı vardı. beni de derhal ankaraya çağırıyorlardı..

beyler çok anlamıyorum sözlükten. başlık ortalarda gözükmüyor. takip eden arkadaşlar dışında kimse okumayacak fakat başladım ve bitireceğim..

görevim doğuda bulunan aşiretle ve önde gelen kişilerle konuşup onlara güven vermek en azından örgütün pençesine takılmalarını engellemekti.ilk olarak diyarbakıra gidecek oradan mardine oradan da vana geçecektim. hakkariyede gitmek isterdim lakin küçük bir şehir ve ifşa olma ihtimalim fazla.ve örgütün en etkin olduğu yerdi hakkari. eğer bu saydığım illerdeki aşiretleri örgütün elinden kurtarabilirsek devletin otoritesini sağlamlaştıracağımı biliyordum. örgütün siyasi kanadı da boş durmuyordu. halkı sürekli baskı altına alıyor eylem olunca kepenk kapattırıyor askere polise rahat vermiyordu. genel olarak diyarbakırda bu hava hakimdi. orada bulunan arkadaşlarımla iletişime geçince ağın son günlerde nasıl büyüdüğünü anlayacaktım..

bize verilen emirle ilk olarak erbile oradan acele bir şekilde musula gidecektik. orada bulunan arkadaşlarımız bazı temaslarda bulunmuştu fakat yapılan geniş çaplı askeri bir operasyondu ve bizim görevimiz türkmenlerin yanında olmaktı. yapacağımız çok bir şeyin olmadığını biliyordum fakat yine de türkmenlerin orada kalmasını sağlamalıydık. çünkü türkmenler oradaysa umudumuz vardı. bunun için çaba gösteriyor aşiret liderleriyle görüşüp kesinlikle yurtlarından ayrılmamalarını söylüyorduk.bu arada yapabildiğimiz kadar yardım da yapıyorduk..

diyarbakıra gittiğimiz ilk gece olaysız geçti. ikinci gecenin akşamı arabayla bize verilen adreslere gitmeye başlarken yolumuzu silahlı üç kişi kesti. kimlik sordular ve kürt olup olmadığımızı. onlara orada müdahale edemezdik. zira çatışma çıkması demek en az birimizin şehit olması ve ifşa olmamız demekti. arabayı kullanan arkadaşımız iyi derece kürtçe biliyordu. kürt olduğumuzu ve türkiye cumhuriyeti vatandaşı olduğumuzu söyledi. yolumuzu kesenler tahminimce yirmili yaşlardaydı. örgütün şehir içinde yapılandığını biliyorduk fakat şehir içinde yol kesme cesaretine sahip değillerdi. büyük ihtimalle bir yerden emir almadan yapılıyordu. bizi bıraktılar.biz de gerekli yerlerle konuştuk ve gereğinin yapılmasını söyledik. öğrendik ki diyarbakırın bir çok noktasında yollar kesilmiş ve asıl hedef kaosmuş..

bunlar yaşanırken hükümet yetkilileri sürekli abd ile temas halindeydi. yine bu tür iletişimlerin sonucunda tesadüfe bakın ki abd den silah alınmaya karar verildi. hükümetin görevlendirdiği kişiler abd ye bu silahların teslimatı için anlaşmaya gitmişti. fakat ben hala bilmiyorum ne oldu ise bir anlaşmazlık çıkmış. ankaradan gelen emirle aceleyle rusyaya da yetkililer gönderildi.bu aslında abd ye sadece size bağımlı değiliz mesajıydı.abd bu mesajı aldı.en son eylemini bir ay önce yapan örgüt bu olaydan üç gün sonra karakol bastı. burada her şeyi abd yaptı kişilerinden olmadığımı belirtmek isterim fakat içinde bulunduğum durum dolayısıyla bazı şeyleri görebiliyordum ve bunları sizin de görmenizi istiyorum..

Takipdeyim

belgeleri enese vermiştim.bu belgeler ileride 17-25 aralık olarak geçen olaylarda kullanılacaktı. zira bu dosyalarda iran istihbarıtı hakkında da belgeler bulunuyordu. birazcık fikir sahibi olmanız için bu operasyonları özetleyeyim. iran nükleer programlar yüzünden ambargo altındaydı ve bu ambargoyu kıracak yollar arıyordu. türkiye ve teşkilatta iranla iyi ilişkilere sahip müsteşar bu durumdan faydalanmayı ve irana bu ambargoyu kırmasında yardım etmeyi kafasına koymuştu. peki bu nasıl olacaktı? iran sattığı gayrıresmi petrolün gelirlerini kendi ülkesine sokamadığı için halk bankasına yatıracaktı. devlet bunu para olarak değil altın olarak kabul ediyordu ve karşılığında irana çeşitli bahanelerle o altınların parasını ödüyordu. peki aracı kimdi? aracıyı söylememe gerek yok sanırım. zarrab..

az öncede söylediğim gibi ilke şartımız imralının özgürlüğüdür -bunun olmayacağını herkes biliyordu- devam olarak başka şartlarımız da var. eğer barış istiyorsa devlet yeni karakollar yapmayı ve bölgeye asker sevketmeyi durdurmalıdır. bölgede uygulanan asimilasyn durdurulmalı ve kürtçe okullarda okutulmalıdır. militanlarımıza yapılan operasyonlar kesilmelidir diye bir kaç madde daha sıraladı.biz hiç konuşmuyor ve not alıyorduk. zaten konuşsakta bir şey değişmezdi. yaklaşık iki saat çeşitli maddeler sundular.biz de örgütün silah bırakmasını ve militanlarının türkiyeden çıkması gerektiğini söylüyorduk. eğer şartlar sağlanırsa bunu kabul edeceklerini söylediler. benim yanımda bulunan ve teşkilatta daha kıdemli olan abimiz söze girdi ve hükümetin barış istediğini bundan her iki tarafında karlı çıkacağını aksi durumda devletin savaş gücünün olduğunu belirtti.son yaptıkları teklif hepimizi şaşırtmıştı. dağdan bir ekibin belirlenen şehre gelmesini ve sembolik olarak görüşmelerin başlamasının bu şekilde olacağını söylemişlerdi.biz buna ihmal vermiyorduk fakat yine de not aldık. sonradan hükümet buna onay verecekti ve habur rezaleti yaşanacaktı..

bunlar yaşanırken ortadoğuda ve kuzey afrikada sular durulmuyordu. zaten ne zaman sakindi ki o bölge? medyanın kitlelere arap baharı olarak lanse ettiği olaylar başlamıştı. bölge ülkelerde bir çok devletin ajanı cirit atıyordu. benim de en başından beri korktuğum zaten buydu. bunun için o kadar rapor hazılamıştım.bu olaylara benzer şeyler benim ülkemde de yaşanır mıydı? ben ihtimal veriyordum fakat doğuda olur diye tahmin ediyordum. fakat yanılmıştım ve bu olaylar istanbulda başlamıştı.bu durumları zaten bildiğinizi farz ediyorum ve fazla üstünde durmuyorum..

barzani ve abd büyük bir temizliğe başlamıştı. türkmen köyleri zorla boşaltılıyor yerine kürt aşiretler yerleştiriliyordu.biz musula varmıştık ve gördüğümüz manzara karşısında şok olmuştuk. daha bir yıl önce onlarca türkmen köyü olan bölgeler ya boştu ya da kürt aşiretlerle dolmuştu. genç yaşın verdiği milliyetçilik ateşi ile yanıyorduk.bir şeyler yapacaktık. emir gelse de gelmese de.lakin korktuğum olmadı ve emir geldi. bölgedeki türkmenlere yardım edecek giyecek ve yiyecek yardımı hatta gerekirse silah teminatı yapacaktık. silah dediğime bakmayın tüfek bozması aletler. fakat hiç yoktan iyiydi. bize gelen emirleri uyguluyorduk. benim aklım aynı zamanda farklı bir yerdeydi..

bizden sonra hükümet örgütle görüşmeye devam etmiş.ben daha bu görüşmelerde bulunmamıştım fakat görüştüğüm kişileri araştırmış ve bilgilerine ulaşmıştım. artık diyarbakırda pek göz önüne çıkamıyordum zira ifşa olma ihtimalim yüksekti. bundan dolayı ben yine yönetmeye devam ettim. istanbulda bulunan enes benim oraya gelmemi ve çeşitli konularda ona yardım etmemi söyledi. istanbula gittim ve oralarda yine görüşmeler de bulundum. bizler sahadaki görevimizi sürdürüyorduk meğer yılan içimize çoktan girmiş..

arka plan müzik isterseniz..

https://www.youtube.com/watch?v=TCj0YQNQrY4

madem bahsi geçti askerin neden o zaman ( ve hala) kandile kara operasyonu yapmadığını açıklayayım. kandil dediğiniz yer yüksek bir sıralı dağlar yeridir. etrafında mayınlı araziler ve yer yer örgütün sözde karakolları bulunur. barzani bunları kapatmıyor mu diyeceksiniz evet kapatmıyor. bildiği halde o bölgeye peşmerge sokmuyor.o bölge tamamen örgütün kontrolü altından. şimdi askerlerimizin hakkariden harekete geçtiğini düşünelim. örgüt bunu haber almayacak mı? aldığı habere göre yolda pusu kurmayacak mı?o kadar askeri lojistik destek olmadan kandile sürmek intihar olur ikinci sarıkamış olur.o yüzden devlet kandile operasyon yapmaz sevgili kardeşim. devlet kuzey ıraka operasyon yapar ama kandile yapmaz yapamaz.bu son aylara kadar hava operasyonu bile yapamıyordu bu devlet. zira o füzeler bizde yoktu. ürenten mühendisi öldürüyorlardı. şuan bakıyorum da bu devlet bu günlere yine iyi gelmiş..

elimdeki bilgilerin ne derecede önemli olduğunu bilmiyordum. artık yavaş yavaş teşkilattan kopmaya başlamıştım. dosyaları enese ilettikten sonra ne yapacağım hakkında bir karar vermek durumundaydım.bu arada muratın durumu da iyi değildi. zira süreçle birlikte ırakta da rahatlayan örgüt teşkilat elemanlarını rahatsız etmeye başlamıştı. teşkilata giren yeni elemanlar çıkanların açığını dolduruyordu fakat bu sadece kağıt üstündeydi. teşkilattan çıkanlar tecrübeli ve bu işi bilen insanlardı. şimdi soracaksını teşkilattan öyle kolay çıkılıyor mu diye. eğer yeşil değilsen veya önemli bir konumda değilsen teşkilat çalışmak istemeyenleri zorla çalıştırmazdı. sonuçta bu bir gönül meselesiydi.ben de teşkilattan çıkınca ne yapacağıma karar vermiştim..