barzani ve abd nin günler süren operasyonları sonucunda binlerce türkmen kardeşimiz katledildi. teşkilattaki herkesin içi kan ağlıyordu fakat yapabileceğimiz tek şey kuzey ıraka askeri operasyondu buna da devletin gücü yetmezdi. türkmenler katledildi ve bu operasyondan sonra bölgeye bir çok kürt aşiret yerleştirildi. bölge kürtleştiriliyordu. türkiyenin ıraktaki son umudu türkmenler siliniyordu. size dediğim gibi harita açtıysanız zaten anlamışsınızdır neden telaferiin bu kadar önemli olduğunu. ileride suriyede olacak bir savaşta kuzey suriye ile barzani güçleri arasında kara bağlantısı sağlamak ve kurulacak kürt devletin kesintisiz akdenize açılmasını sağlamak ana amaçtı. türkiye bu duruma sessiz kalmıştı. şimdi soracaksınız abd türkiyenin müttefiği değil mi diye. sözde müttefiği evet fakat abd gibi devletler bir verirse on alırlar.ve otoritesini sağlamak için gerekirse türkiye cumhuriyeti başbakanına beyzbol sopası gösterirler..

teşkilat polisin yapacağı operasyon ile ülke içinde belirlenen yabancı ajanların da alınmasını ve yurtdışına çıkarılmasını istiyordu. amerikalılara dokunmazdık belki ama diğerlerini gönderebilirdik. alınan karar bu yöndeydi ve uygulandı da.bir çok örgüte yapılan operasyonda dikkatinizi çekerim enselenenler arasında bir çok yabancı istihbaratçı da vardı. bunların çoğu yurtdışna gönderildi. bunlar yaşanırken ben de doğuya doğru yola çıktım.ilk görev yerim diyarbakırdı ve tabii ki oraya boş gitmeyecektim. hazırlıklarımı tamamladım ve diyarbakıra doğru yol almaya başladım. örgütün karayolunu kapadığı haberini almıştık.o nedenle yol açılana kadar beklemek zorunda kaldık. fakat şehrin içinde onlarla karşılaşacağımızı tahmin edemezdik..

enes kardeşim karakolu bastılar biz hiç bir şey yapamadık. yapabilirdik gerekli gücümüz vardı.bu kadar istihbarat elemanı boşuna mı bekliyor? türkmen gönüllerin yardımı ile istediğimizi alabilirdik dedim. enes hafif gülümsedi ve emir böyle dedi. eğer biz karşılık verseydik bir karakol değil bütün karakollarımız giderdi. örgütün burada alan bulmasını engelleyemezdik. unutma bizim burada durmamızın iki açık nedeni var. birincisi buradaki türkmen kardeşlerimiz ikincisi son günlerde tekrar alevlenen örgüt..

teşkilat ile sürekli iletişim halindeydik. fakat daha önce de dediğim gibi teşkilatın yapacağı fazla bir şey yoktu. ülkede terör yükseliyordu ve istihbaratçıya ihtiyaç vardı. enes ve murat ülkeye çoktan dönmüştü. doğuda görev alıyorlardı. üstelik artık jitem gibi örgütler de yoktu. devlet eskisi gibi terörle mücadele edemiyordu. devletin bu tavrı örgütün kısa sürede yeniden yapılanmasına ve şehirlerde tekrar güç kazanmasına yol açtı. tabii bunun karşılığında biz de bedeller ödedik..

bu bilgileri aldıktan sonra tekrar teşkilatla görüşmeye karar kıldım. ibrahime ulaştım ve burada durumun peki iyi olmadığını eğer hükümet omurgalı bir duruş sergilemezse burada fazla barınamayacağımızı ilettim. bunlara rağmen hükümet omurgalı bir duruş sergilemiyordu. örgüt yavaş yavaş eylemlerini arttırmaya başlamıştı ve bu benim için zor günlerin habercisiydi. türkiyede yeniden yapılanan örgüt arkasında abd ve barzaninin desteğiyle türkiye ve hatta iranda eylemler yapıyordu.bu türkiyede meclisin aldığı karara bir tepkiydi aslında. muratla görüşmeye karar verdim ve onun kaldığı eve doğru yola koyuldum..

bizler karakol basılmasının ve örgütün yeniden canlanmasının şokunu yaşarken murattan aldığım haberle iyice yıkıldım. murat israillilerin ve amerikalıların ırakta ve hatta türkiyede cirit attığını örgütün canlanmasında özellikle israillilerin büyük etkisinin olduğunu söylemişti. muratın aldığı bu istihbaratı teşkilata bildirip bildirmediğini sordum. bildirdiğini ancak teşkilatın kuzey ırak ve özellikle süleymaniye için yapacak bir şeyinin kalmadığını söyledi. yani teşkilat uydusunu artık ülke içine çevirmişti ve burada yalnızdık. bundan sonra teşkilatın bize söylediği tek bir şey vardı. alabileceğimiz kadar bilgi almak ve burada -gidici de olsa- bulunan askerlerimize destekte bulunmak. türkmenleri de unutmayacaktık...

arap ülkelerinde bunlar yaşanıyordu peki türkiyenin politikası neydi? türkiye batının yanında gözüküyordu. daha önce de belirttiğim gibi bu durum suriyeye kadar sürdü. biraz da suriye hakkında bir şeyler söylemek istiyorum beyler. sıktıysam affola fakat anlatmazsam ekgib kalır. suriye konusunda türkiye en başından beri esada karşıydı. dönemin başbakanı kardeşim dediği esada artık o koltukta oturma diyordu. bunu açık bir şekilde yapan türkiye muhalif grupları destekliyordu ve hala destekliyor. halep ve idlibi duymuşsunuzdur. örgüt ve ışid çatışırken hükümet özellikle dünya kamuoyunun dikkatini buraya çekmek istiyordu. neden bu şehirler?bu şehirlerde çoğunlukla türkmenler yaşıyor da ondan güzel kardeşim. türkiye örgütün bu kadar meşrulaşmasından rahatsız oldu. hatta şuanda bu durumu azaltmak için ilk zamanlar destek verdiği ışide operasyonlar yapıyor. dediğim gibi suriye parçalanıyor. türkiye fıratın batısını gözüne kestirmiş durumda fakat abd ile bir türlü anlaşamadı.abd ikinci bir kıbrıs yaşanmasından türkiye ikinci bir kuzey ırak yaşanmasından korkuyor. hepimiz ileride ne olacağını göreceğiz..

polis teşkilatın da desteği ile bir nevi operasyon yapmayı planlıyordu. asker hala kışladaydı ve operasyonlara başlamamıştı. polis yapacağı operasyon ile örgütün ayağı kalkmasını zorlaştırmak istiyordu. daha önceleri örgütün içinde bulunan elemanlarımı ya benim gibi yurtdışına çıkmıştı ya da vefat etmişti.bu sefer polisin işi daha zordu. aslında şuan bakınca bunun sadece bir döngü olduğunu ve sürekli tekrarlandığını anlıyorum.
toplantıya gittiğimde büyük bir hazırlık vardı. örgüt doğuda karakol basmaya başlamıştı. ibrahimin söylediğine göre benim de diyarbakıra veya herhangi bir doğu iline gönderilmem söz konusu idi. bunu kabul ederdim fakat bu sefer benim için daha zor olacaktı..

amerikan ve peşmerge kuvvetleri bir binbaşı on bir asker ve türkmen gönüllülerin bulunduğu karakolumuzu basmıştı. gerekçe olarak terör şüphesi vardı.biz haber ilk aldığımızda bölgedeki kürt grupların bunu yaptığını düşünmüştük fakat öyle değildi.bu olayı hepinizin bildiğini varsayarak hızlı geçeceğim. binbaşı ankaraya verdiği haberde savaşabileceğini söylemiş. lakin ankara bu duruma abd yi karşısına alacağını bildiği için karşı çıkmış. orada bulunan istihbarat elemanlarımız dahil hiç kimse bir şey yapamadı. zira emir böyleydi.abd meclisimizin aldığı kararın ntikdıbını almış bizi küçük düşürmüştü..

peki hükümet sütten çıkmış ak kaşık mıydı? bugün ki duruma gelmemiz de en büyük etkisi olan ne başka devletler ne de terör örgütleridir. belki şuan için vatandaş etkilenmiyor fakat ülke zor bir durumda.bu durumun en büyük sorumlusu yanlış politikalar üreten mevcut hükümettir. zira özellikle dış politika da biraz aklı selim davransalardı türkiye şuan farklı yerlerde olabilirdi..

buluşma günü gelmişti.ben ve beraber çalıştığım iki arkadaşım bizim örgüte söylediğimiz adrese -bu adresi teşkilat belirlemişti- doğru yola koyulduk. tabii ki dolu gidiyorduk fakat olay çıkmayacağını da biliyorduk. zira bu görüşme direkt hükümetin üstündeki kişiler tarafından ayarlanmıştı ve çöpe atılamazdı.biz yine de hazırlıklı gittik.
örgüt dört kişi göndermişti. bunların örgütün farklı kademelerinde olduğunu anlamıştım.en kıdemlileri ve yaşlıları söze girdi. devlet bizimle yıllarca savaşmasına rağmen şimdi barışmak istiyor biz güçlü bir dönemdeyiz ve bu fırsatları iyi kullanıyoruz dedi bozuk bir aksanla. belli ki yeni hükümetiniz bizden çekiniyor.biz de barış isteriz fakat şartlarımız var. imralıdakinin serbest bırakılması gibi diye devam etti.ben direkt pazarlığa girmesine şaşırmıştı zira buna biz karar veremezdik. bizim görevimiz sadece görüşmeye gitmek örgütle bağlantı kurmaktı. ikimiz de biliyoruz ki ne siz güçlüsünüz ne de hükümetimiz zor durumda.bu sözleri kime güvenerek söylediğinizi biliyoruz. aslında biz bir çok şey biliyoruz dedim. şaşırmamıştı.devlete bildirmek istediklerinizi söyleyin ve biz de iletelim dedim. sıralamaya başladılar..

aylar sonra bütün devlet kurumlarını derinden sarsan o olay yaşandı. devletin kendisi -içinde bulundurduğu virüslerle- kendi elemanlarına operasyonlar yapıyordu. bizim teşkilatta dahil ve özellikle askeriyeden bir çok kişi tutuklanmıştı. tutuklananlar arasında emekli subaylar da bulunuyordu. suçlamalar daha da vahimdi.bu kişiler türkiye cumhuriyeti hükümetini yıkmak ile suçlanıyordu ve ne olduysa bütün ülkede hain ilan edilmişlerdi. teşkilat bu durumdan derin yara almıştı. öyle ki müsteşar ben bu durumda çalışamam deyip ya istifa edecekti ya da diğer yollarla görevinden ayrılacaktı. tutuklananlar arasında teşkilatta kıdem sahibi kişiler de vardı.bir tabir var ya hani bir gece diye işte bizim bir gece de bütün yapılanmamız dağılma noktasına gelmişti.bir kaç ay sonra yeni müsteşar göreve gelecek ve özellikle iranla iyi ilişkiler kuracaktı..

bütün bu yaşananlar yetmezmiş gibi habur rezaleti yaşanmıştı. örgüt gövde gösterisi yapmış devletin doğudaki otoritesi birdaha geri dönmemek üzere yıkılmıştı.abd ye el kaide militanlarının otobüs üzerinde güllerle girdiğini düşünün veya rusyaya çeçen militanların. daha vahim bir durum yaşıyorduk fakat yaşananlar devlet kurumlarını zayıflatmıştı. fakat ben boş durmuyordum. mardinde olan arkadaşlarımızla iletişime geçtim ve o gün haburdan gelen teröristlerin kimliklerine ulaşmasını rica ettim. ileride gerekli olabilirdi. zaten o militanların hepsi özel harekatçılar tarafından tek tek temizlenecekti..

ankaraya varmıştım. hiç oyalanmadan teşkilata gittim ve ibrahimi buldum. mutluydu.sonuçta iyi bir iş başarmıştık.ve öngörülerimizin tutacağını ileride anlayacaktık. seninle pek iletişime geçemedik. musulda iyi bir iş başardınız. teşkilat olarak gurur duyuyoruz dedi hafif dalga geçerek.biz de mutluyuz fakat bu iş bu kadarla kalmaz dedim. israilliler vatanımız dediğimiz bölgede bizden daha etkinler.bu daha ne kadar böyle sürecek? bizler çoğu şeyi bildiğimiz halde neden bu duruma sessiz kalıyoruz dedim.bu durumun fazla sürmeyeceğini hükümetin bazı yerlerle görüşme halinde olduğundan bahsetti. geçiştirdiğini anlamıştım. belli ki devletin yapacak pek bir şeyi yoktu..

örgüt rahat durmuyordu. barzani ve abd den güç alan örgüt baskın üstüne baskın yapıyordu. bölgeye bir çok asker sevkedilmişti fakat yeterli değildi. zaten sonraları bölgeyi bilen komutanlar balyoz ve ergenekondan içeri alınacaktı.bu durumun henüz farkında değildik fakat kokusu yavaş yavaş çıkıyordu. şuan yaşanan durumun bir benzeri o günlerde yaşanıyordu. kendilerini ulusalcı ve atatürkçü olarak tanımlayan hakimler savcılar ya sürgün ediliyor ya da görevlerinden alınıyordu. tabii ki bu durum medyaya fazla yansımıyordu fakat bu işin içinde olanlar bir şeylerin farkındaydı.
örgüt diyorduk. örgüt şehirlerde ilk kurulduğu zaman ki taktiği uygulamaya başlamıştı.her ev silahlanıyordu ve geceleri küçük isyan denemeleri oluyordu. hani şuan da özerklik ilan ediyorlar ya işte onun gibi fakat daha çok can kaybı vardı. bizden de çok gidiyordu onlardan da..

teşkilat yeni yetmelerle dolmuştu.bu canımı çok sıkıyordu.bir kaç yıl diyarbakırda görev yapmıştım lakin teşkilattan iki kişi dışında kayıp vermemiştik.bu yeni yetmeler yüzünden bir süreç işlemesine rağmen teşkilat kayıplar veriyordu. teşkilat belki ileride toplanabilirdi fakat açılan yaralar nasıl kapatılacaktı? bu arada ben dosyaları enese vermiştim..

beyler 5 dakika mola verelim

beyler başlıyorum..

ailem istanbulda yaşıyordu ama tabii ki onların yanına gitmeyecektim. enesin kaldığı ve kalabileceği bir kaç ev vardı ve orada barınabilirdim. istanbula gidiş amacım belliydi. enesi iyi bir şekilde takip edecek ve ona göre karar verecektim. enesin teşkilatın yeni yapılanmasına karşı takındığı durumu bilmiyordum. meğer enes teşkilatın bu yenilenmesinin çarklarından biriymiş. benim artık ilk başta hedeflediğim şeyi başaramayacağım aşikardı ve bunu başkasının yapması gerekiyordu. yaklaşık üç hafta istanbulda kaldıktan sonra belgeleri enese teslim etmeye karar verdim..

ara ara ırakla iletişim halindeydim. örgüt erbilden büyük bir destek alıyordu. lojistik desteği erbilden diğer türlü desteği abd den alan örgüt bölgedeki kamplarını sağlamlaştırmıştı.apo nun yakalanışıyla yurtdışına kaçan örgüt liderleri birilerine güvenerek tekrar ıraktaki kampara dönmüştü. dönmeyen bir kaç kişi vardı. zaten sonraları teşkilat onları temizlemişti. bazıları -sakine cansız gibi- medyaya servis edilmişti bazıları ise sessizce halledilmişti. devlet bu tür hamlelerle örgüte bir nevi uyarı gönderir.
örgüt baskınlarını arttırmıştı. örgütün içine sızan elemanlarımızdan aldığımız bilgilere göre bir çok militan ıraktaki kamplardaydı.bu kamplar metina zap ve özellikle avaşindi.bu kamplarda kaç kişinin kaldığından yemekleri nereden aldıklarına kadar teşkilatın bilgisi vardı.bu bilgileri askeriyeye iletiyorduk ve askeriyede zamanında gerekli operasyonları yapıyordu..