miras yüzünden ailem beni nasıl sikti

hızlı yaz amk.

gibmişim arsayı sen akşam işten gelince balkonda çay içip muhabbet edersek gel kardeşim ol amk arsayıda ver zütüne soksun abin annen diye bişey demiyorum anneye saygımız sonsuzdur ne olursa olsun

anlat panpa yetiştim

reserved

yuh amk insan evladına bunu yapar mı?

hızlı yav anası serefsız 2 saattır 5 entry gırdın amk sızın aılede serefsızlık genetık heralde.

ßizLér éM0chaNLarız ßizLér shizLériN qhurtarıLarıNız ßizLér zaMqiLériz xdh xdh http://imgim.com/5443incih1544021.jpg

rezerve

gözümü hafifçe araladığımda karşımda dikilen, bana bakıp not alan orta yaşlı 3 adam ve bir kadın gördüm. kendi aralarında konuşuyorlardı.
"siz de kimsiniz?" diye dilimin döndüğünce sormaya çalıştım. bilir kişi olduklarını söylediler.
bu sözü duyunca içim cız etti, sanki göğsüme tonlarca yük koymuşlar gibi hissettim. annemin ve abimin güzel evcilik oyununa uymadığım için beni bu hale getirmişlerdi.
kalkmak istedim, yine kalkamadım. "çözün beni, ben deli değilim" diye haykırdım avazım çıktığı kadar.
susturdular.
o minik şeffaf şırıngayla.

o günden sonra odama hemşire ve doktorlardan başka kimse girmedi. hangi günde olduğumuzu, hangi ayda olduğumuzu bile hatırlayamadan günler, aylar geçti hatırlayamıyorum.

ama artık beni bağlamıyorlardı. belkide olayları kabullendiğim için, çabalamadığım için dokunmuyorlardı artık bana.
buradan çıkacağım elbet. o zaman her şeyi daha iyi anlayacağıma eminim.

uykulu, sarhoş hatıralarımı canlandıracağım.

rezerve takipçinim panpa umarım zütünden atmıyorsundur.

insan evladına yapılmaz bunlar :(

oha korkunç heyecanlı her entarini şukuladım.

sonra nooldu panpa devam et

yarim saatte 1 entiri atiyon panpa hizli biraz

@77 başlığı takibe al panp

anlat panpa dinliyoruz

elimde küçük bir poşetle son imzaları attım. bu beyaz koridorlarda usul usul ilerlerken gözüm hep kapıdaydı, dışarı açılan cam kapıda.

kaslarımın zayıflığını hissetsem bile bunu belli etmeden yürüdüm.
usul usul yürüdüm.
koridorlarda yankılanan adımlarımı duymak bana zevk veriyordu.
kapıyı açıp dışarı çıktığımda temiz havayı uzun uzun soludum. ama artık bir amacım vardı. ve bunun için yaşamalıyım.
önce taksiye atlayıp eski evimize gittim. tahmin ettiğim gibi taşınmışlardı. yan komşumuza sordum, yüzünü buruşturarak baştan savma bir cevap verdi bana; "2 yıl önce taşınmışlar"

yeni adreslerini aldım ve yola koyuldum. gittikçe şehirden uzaklaşıyorduk. soluk renkli beton yerini yeşilliğe bırakıyordu.

yaklaşık 1 saat yolculuktan sonra büyük bir evin önünde indim taksiden.
çalsam kapıyı ne olurdu acaba?
ya da bu eve gelmek için doğru zaman bu muydu?
abim veya annemi anlıyorum fakat ya kardeşim? onuda mı kendilerine benzettiler?

anlat panpa dinliyoruz :(

Ggtyfyggryfgfyy

eee sonra

bahçe ışıkları altında yürüyerek uzaklaştım oradan. hala inanamıyordum olanlara, bana yaptıklarına. bu kadar kolay mıydı kendi oğlunu delirtmek? kendi canından bir parçayı silip atmak?

eski bir arkadaşta geceyi geçirdikten sonra ilk işim avukata gitmek oldu. evet cezai ehliyetim yoktu, yani ben bir deliydim.
bu lekeden kurtulmam lazım. hem bana yaptıklarını anlatsam bir deliye kim inanır ki?

cebimdeki para da tükenmişti. bu geceyi şansım varsa sıcak bir ara sokakta geçirmek istiyordum.
karanlıkta dar sokaklarda ilerlemeye başladım. arkamdan birisi geliyordu.
gelsin ne olabilir ki. neyimi alabilir, canımı mı?
"dur"
yavaş yavaş durdum ve arkamı döndüm. elinde bıçakla bir çocuktu, 16-17 yaşlarında.
gözlerinin içine baktım, yüzü atkıyla sarılıydı.

cüzdanımı istedi benden. fakat ne cüzdanım ne de param olduğunu söyledim.
kasığıma gelen bir tekmeyle yere yığıldım. ceplerimi karıştırdı, bir şey bulamayınca ayağa kalkıp gitmeye başladı.

giderken son kez arkasını dönüp bana baktı, o gözler? çok tanıdık geliyordu. kardeşim?