miras yüzünden ailem beni nasıl sikti

reserved

reserved

reserved

rezerve

rezerve

--spoiler--

--spoiler--

eve gitmem lazımdı. ne olduğunu öğrenmem lazım. o abim olacak cani mi babamın ölümüne sebep olmuştu? yoksa yıllardır bir parçası olan annem mi?

komutanın odasına geri girdim; farkında olmadan hızlı, kaba ve destursuzdum. komutanın yine elinde bir kağıt vardı. o soğuk askeri ifadesiyle uzattı bana; 2 haftalık izin kağıdım.

teşekkür ettim çıktım. ufak bir valiz hazırlayıp hemen yola koyuldum. bitmek bilmeyen bir 8 saat geçirdim. biraz ağlamaklı, biraz sinirliydim.

otobüsten inince taksiye atlayıp evin yolunu tuttum. ailemin geleceğimden haberi yoktu. hoş zaten babamın öldüğünü bile haber vermeye tenezzül etmemişlerdi. aparmanın önü ana baba günü gibiydi. babamın eski arkadaşları, akrabalarımız, aile dostlarımız... çoğu beni gördüğüne şaşırdı. kalanlar beni görmemezlikten geldi. üst katlara doğru çıktıkça dua ve mevlüt sesleri yükseliyordu. ve sonunda eve geldim.

anneme sarıldım beraber ağladık. abimi sordum, yine geziyormuş bir kaç arkadaşıyla. ses etmedim, dualarla beraber sarıldık.

akşama doğru taziyeye gelenler ufak ufak evlerine dağıldılar, sadece annemle ben kaldık koskoca evde. şimdi hissediyorum yalnızlığı. şimdi anlıyorum babanın değerini. hani derler ya; babanın gölgesi bile yeter.
gece anahtar sesine uyandım, abimle kardeşim gelmişti. kalktım onları karşıladım. abimin bunca yıl bana karşı gülmeyen yüzü için için gülmeye başlamıştı. sahte bir gülümseme değil, gözlerinin içiyle gülüyordu. kardeşim her zamanki gibi sevgi doluydu.

sabaha kadar balkonda oturup sohbet ettik. ilk defa bir abim olduğunu ve abi olduğumu hissetmiştim. belkide babamın yokluğunu telafi etmek istiyorlardı.

• **

iznim beklediğimden güzel geçmişti. babamın mezarını ziyaret ettim, memleketime özlem giderdim, fakat her şeyden önemlisi ailemin bir araya geldiğini hissettim; abim, annem, kardeşim ve ben.

yuh amk insan evladına bunu yapar mı?

risörvıd devam

askerliğimin kalan zamanı beklediğimden çabuk geçti. eve döndüğümde sıcacık bir aile karşıladı beni. artık hayata devam etmenin zamanı gelmişti. abimle yeniden dükkanın başına geçtik, işler iyi olmasa da hayat daha güzeldi artık.

ta ki abim ağzındaki baklayı çıkartana kadar; "ee babamdan kalan arsayı ne yapacaksın?"
aylardır yaptığı sevgi oyununun nedenini anlamıştım. peki ya annem? o da mı bu oyunun içindeydi?
akşam eve döndüğümüzde annem de de bir gariplik vardı. sanki abimden bir cevap bekliyor gibiydi.

lanet olsun. kalktım yemekten ve odama geçtim. uzun uzun düşüncelere daldım.
insanın kendi ailesi nasıl olur da sevecen rolü yapabilir? beni nasıl bu kadar kolay kandırdılar?
para insanı ne hale sokuyor... üç kuruş için aylardır şebek taklidi yapıyorlarmış.

peki ya o arsa üç kuruştan daha fazla ediyorsa?

hadilan çabuk yaz

reserve

yuh insan evladına bunu yaparmı yapar bence

çabuk yaz lan sabaha işe gidecez

panpa kabul edersen inci sözlük ailesi snn ananı gibmeye gelsin

Hadi yarın dersane sinavim var bin

çabuk yaz panpa

ertesi gün sabah erkenden evden çıktım, eski bir arkadaşımın yanına gittim. uzun süre görüşmemiştik, çay sohbet derken mevzuya girdim; istanbuldaki arsanın yaklaşık fiyat değeri nedir?
yüzü biraz asıldı. parmaklarını avuç içlerine doğru kıvırmıştı, bu olaydan sıyrılmak istediği belli oluyordu. pek gönüllü olmasa da kabul etti ve birkaç gün sonra bana bir rapor çıkarttı.

sonuç tahmin ettiğimden çok fazlaydı; yaklaşık 800bin euro. annemle abimin evcilik oyununun nedeni şimdi anlaşıldı.

abim yatalak babamı döverken, annem eziyet ederken ben ve kardeşim babama baktık, altını temizledik. evde kimse çalışmazken yıllarca tek ben eve ekmek getirdim. şimdi o zavalı adamın mirasını alamayacaksınız.

ya da ben öyle sanıyordum. yanılmışım.

çabuk yaz yarın çay var