0
dedemle bir yere gitmek için minübüse bindik ve ben arkada boş yer gördüm, dedeme "hadi otur" dedim. ayaktaki bir çocuk hızlı adımlarla gelip dedemin oturcağı yere oturdu. ben de çocuğa ordan kalkmasını söyledim. çocuk kalktı ve küfür etti. ben de çocuğun baldırlarına diz attım ama attığım yerin bir insanın ayağına kramp sokacağını biliyordum. çocuk başladı yerde kıvranmaya. çocugun yanında eski lise arkadası varmış, bunu karizma bişi sanıyormuş. tanımamazlıktan gelmeye başladı bunu. çocuk da yerde kıvranırken dedeme "moruk, hepsi senin yüzünden oldu!" dedi ve dedem çocugun yüzüne balgam atıp ayağıyla yüzüne sıvazladı. çocuk bunca rezillikten sonra "biri beni vursun !!!" diyordu. sonra çocuk "ben size gostericem" diye hayıflanmaya başladı. ben dedeme durağa geldiğimizi, inmemiz gerektiğini söyledim. dedem tam inerken çocuk kelebek bıçağını dedemin arkasına saplayacaktı ki ben "dede! bıçak! dikkat et!" dedim. dedem de hemen eğilip var gücüyle çocuğun hayalarına geçirdi ve 'bom!' diye bi ses geldi. çocuğun hayaları patlamıştı ve dedem allah ne verdiyse kaçmaya başladı. ben de çocugun yerdeki halini gördükten sonra bunu görenin bizi yaşatmayacağı kanısına vardım ve topukları yagladım ama dedeme yetişmek ne mümkün! adam yusuf yusuf olmuş. neyse, sonunda durdu ve dedeme bunu neden yaptığını sordum. dedem de dün bir şeye moralinin bozulduğunu ve acayip stresli olduğunu söyledi. stresini atmak için de böyle birşey yaptığını söyledi. ben de "n'oldu?" dedim, "böyle böyle... " dedi. dün amcamlara gitmiş, amcamın bi! tane küçük kızı varmış. 2 sene amerika'da kalmış, yeni gelmiş. dedem onu görünce elini uzatmış, yengem de "hadi, dedenin elini öp" demiş. kız öpmeyince dedem de kıpkırmızı olmuş. hiddetlenmiş, bağırmış, çağırmış, sonra zincirini koparmış bir hayvan misali kapıyı kırıp kaçmış ve bunun üzerine çok streslenmiş. stresini atmak içind e garibim ahmet'in hayalarını patlatmış. dedem şimdi stresini attı da vicdan azabı çekiyor. sizce dedemi vicdan azabından nasıl kurtarabilirim?
