minibüste bozuk paralığa sıçtım

para vercekmiş gibi yönelip, bozuk paralığa bıraktım, şöför kıçıma şaplak atıp "helal olsun usta be !" dedi ve sağa çekti, sonra bana anahtarları uzattı." al artık bu minibüs sana emanet, yıllardır bozuk paralığıma sıçaçak adamı beklyirdum, artık ruhum özgür, istediğim kadar koşabilirim." dedi, ben de " peki bu kadar çok düğmeyi nasıl kullanacağım ben ??" dedim ve sana gereken her şey içinde dedi, aşağı baktığımda vites koluna oturduğumu farkettim, daha sonra şöför, "hadi hepiniz allaha emanet olun! " deyip minibüsten indi, ardından bir hal geldi ve sırtından kanatları çıktı, kanatlandı ve göğe yükseldi, artık ben de artık bozuk paralığıma sıçacak yolcusunu bekleyen milyonlarca gebze - harem hattı şöförlerinden birisiydim, yollar benim evimdi artık.