mini hikayem var gelin

eve dönüyordum. şubat ayının soğuğu yüzüme vuruyordu. bizim oralar çok soğuk olurdu şubat ayında. zütümüz donardı beyler. üst üste 2 çorap giyerdim, içlik giyerdim yine de ısınamazdım. o gün bütün tuhaflıklar beni buldu. okulda zaten kavga etmiştim. gergin bir gün geçiriyordum. onca yolu da param olmadığı için yürüyordum. soğuk iliklerime kadar işlemişti, zütüm donuyordu. birden bire bir zil sesi duydum bomboş yolda. sese doğru ilerlediğimde ise yolun kenarında bir telefon buldum. yarısına kadar içine gömülmüştü. çok net hatırlıyorum 5210'du. o gün hayatım değişecekti. telefonu açtığımda tok sesli bir adam "merhaba çocuk" dedi. ürktüm ve hemen telefonu kapattım. önce gitmeyi düşündüm. derin bir kararsızlık içindeydim. tam adımımı attığım anda tekrar telefon çaldı. merakım beni yendi ve o lanet telefonu açtım. aynı adam "biraz daha kibar davranmalısın evlat" dedi. özür diledim ve ürktüğümü söyledim. bana "bugün kaderin değişecek. cesur olmalısın" dedi. beni ilk başlarda ürkütse de bu ses bana güven veriyordu. "ama bundan önce benim için yapman gereken bir şey var" dedi. sesimi çıkarmadım ve dinledim. "çağdaş mahallesindeki kiliseye git ve papaza bu numarayı söyle" dedi. daha önce böylesini sadece filmlerde görmüştüm. içimi zifiri bir korku kapladı. ancak bir şey beni didikliyordu. bunu yapmam için beni dürtüyordu. adam "50123521" numaralarını söyledi. hiç bir anlam çıkaramamıştım. telefonu kapatmadan önce adama " başıma bir şey gelmeyecek öyle değil mi?" dedim. adam kahkaha attı ve "çok korkaksın evlat. cesur olmalısın. unutma cesur olduğun kadar özgürsün." dedi. bu söz beni tetiklemişti. hemen eve gittim. üstümü başımı değiştirip babamdan para aldım. adamcağız son parasını bana verdi. doğruca dolmuşa bindim. çağdaş mahallesinde indim ve kiliseyi hemen buldum. papaz sırtı dönük bir şekilde beni bekliyordu. bana "sen o'sun" dedi. kalbim çarpmaya başladı. göğsüm patlayacak gibi oldu. kulaklarım yanıyordu. ona numaraları söyledim. yüzünü bana döndü ve göz göze geldik. açık mavi gözleri vardı. "burda bekle beni" dedi. ve dışarı çıktı. içeriye elinde bi çantayla döndü. para çantası değildi bu beyler. bildiğin okul çantasıydı. "çantayı al ve burdan çık" dedi. ne yapacağımı bilmediğimi söyledim. bana doğruca çıkmam gerektiğini söyledi. çantayı sırtıma taktım ve dışarıya çıktım. telefon tekrar çaldı. tok sesli adam, "işte hayatın değişti. sağlam bi çantan oldu fakir bin hahahaa. bir çanta için bu kadar ürkülür mü huur çocuğu hahaha" dedi ve kapattı telefonu. o gün bugündür o çantayı kullanıyorum.