/i/Ben

Kendini ifade et !
  1. 76.
    0
    Sen de büyüme Zeze
    Minik ellerin huzur veriyor
    ···
  2. 77.
    0
    “ Seni uyarmam gerek, Zeze; alışman için... Belediye, yolları genişletecek. Lağım akıtan bütün hendekler kapatılacak, bahçenin bu ucu da gidecek.”
    “ Ne önemi var? “
    “ Sen ki çok zekisin, anlamadın mı?.. Yolu genişletmek için burada ne varsa ortadan kaldıracaklar.”
    ···
  3. 78.
    0
    Bana şeker portakalı fidanımın yerini gösterdi. Ağlamak üzereydim.
    “ Yalan söylüyorsun, değil mi Totoca?”
    “ Böyle üzülmene gerek yok. Daha çok zaman var.”
    ···
  4. 79.
    0
    Parmaklarım cebimdeki paraları
    sinirli sinirli sayıyordu.
    “ Doğru söylemedin, değil mi Totoca?”
    “ Söyledim. Gerçek bu. Erkek değil misin sen canım?”
    “ Öyle... ”
    Ama gözyaşları yanaklarıma utanmasızca akıyordu.
    ···
  5. 80.
    0
    Gözyaşının cinsiyeti mi olur ?
    ···
  6. 81.
    -1
    “ Benimle birlik olursun, değil mi Totoca? Savaşmak için bir sürü insan bulurum. Kimse küçük portakal fidanımı kesemez... ”
    ···
  7. 82.
    +1
    Ya sen yoksun neyin kafası bu
    ···
    1. 1.
      0
      Zeze de mi yok ?
      ···
      1. 1.
        -1
        Zeze ne lan kurtce mi xd
        ···
  8. 83.
    +1
    “ Yeryüzünde kimse kalmamıştı.”
    ···
  9. 84.
    0
    “ Yüreğimin beni zütürdüğü yere gidiyordum.”
    ···
  10. 85.
    0
    “ Bir daha hiç göremeyecektim
    Portugamı, hiç. Gitmişti.”
    ···
  11. 86.
    0
    “ Kötüsün, küçük isa! Ben ki bu kez benim için Tanrı olarak doğacağına inanıyordum, bana bunu yaptın demek! “
    ···
  12. 87.
    0
    (... ) Neden beni de öbür çocukları sevdiğin gibi sevmiyorsun! Uslu durdum. Kavga etmedim, derslerime çalıştım, sövmedim, ‘kıç’ bile demedim. Neden bana bunu yaptın, küçük isa?
    ···
  13. 88.
    0
    (... ) Küçük portakal fidanımı kesecekler, kızmadım. Yalnızca biraz ağladım. Ama şimdi... şimdi... ”
    ···
  14. 89.
    0
    “ Portugamın geri gelmesini istiyorum,
    küçük isa. Bana Portugamı geri vermelisin... ”
    ···
  15. 90.
    0
    “ Bırak beni, Totoca.
    Bir daha o eve gitmeyeceğim.”
    “Hadi gel. Orası bizim evimiz.”
    “ Artık benim evim yok. Her şey bitti.”
    ···
  16. 91.
    0
    ‘’ Kımıldamadan, saatler boyu duvara bakıyordum. Çevremde konuşulduğunu işitiyordum. Her şeyi anlıyor, ama karşılık vermek istemiyordum. Konuşmak istemiyordum. ‘’
    ···
  17. 92.
    0
    Göklere uçmaktan başka isteğim yoktu.
    ···
  18. 93.
    0
    Ev sessizlik içindeydi, ölümün
    kadifeden ayakları gezinir gibi.
    ···
  19. 94.
    0
    Şimdi acının ne olduğunu gerçekten biliyordum. Ayağını bir cam parçasıyla kesmek ve eczanede dikiş attırmak değildi bu.
    ···
  20. 95.
    0
    Acı, insanın birlikte ölmesi gereken şeydi. Kollarda, başta en ufak güç bırakmayan, yastıkta kafayı bir yandan öbür yana çevirme cesaretini bile yok eden şeydi.
    ···