Selam beyler gecenlerde defterimde karaladigim yarim kalan bir hikaye buldum simdi okudugumda hosuma gitti finalini sizinle burda yazmak istedim okumak isteyenler rez alsin simdiden 2-3 part atiyorum.

Diger hikayelerimi okumak isteyenler profilime goz atabilir oldukca surukleyici olacak. Basliyorum

Yoldaydim, sanirim yine o yagmurlu eylul gunlerinden biriydi. Icim urperdi, adimlarim hizlandikca birbirine dolasiyordu. Takip ediliyordum!. Bir ust sokaga geldigimde caddeden ilerlemek yerine sokaga daldim. Karsi caddeye gecmek degildi amacim, onu gorebilmek. Pusuya yatmis aslan gibi tetikteydim, bu bir hirsiz miydi yoksa katil mi? 2 dakika bekledigimde kimsenin gecmedigini ve gecmeyecegini fark ettim. Arkama donup sokaga baktigimda onu gordum!. Elinde bir bicakla sokagin basinda bana bakiyordu. Ellerim titremeye basladi, hemen ogrendiklerimi uyguladim; derin derin nefes al, zihinin calistigini hisset, gercek olmayani reddet!. Ise yaramadigini ustume kosmasindan anladim. Arkama bakmadan tekrar caddeye girip bizim sokagin sonuna vardim. Ev sokagin basindaydi ve kosarak maksimum 30 saniyede varabilirdim. 10 saniye kadar kostum ama sokagin basinda beliren golge durmama neden oldu. Sokakta sadece benim nefes alis verisim duyuluyordu. Once golge, sonra bicak, sonra el ve en sonunda iri yapili bir vucut!. Zaman kaybetmeden bahceye atmaliydim kendimi, sirilgiblam islandigim icin agirlastigimi hissettim, normalden fazla! Dermanim kalmadiginda durmaya calistim ama korku ayaklarimin kontrolunu ele gecirmisti. Sanki ben cocuktum ve babam kollarini acmis, elinde en sevdigim gofretle bahcede beni bekliyordu. O daha sokaga girmeden bahce kapisini aralayip iceri attim kendimi. Ellerim titredigi icin 3. Denemede soktum soktugumun anahtarini. Kapiyi bir hisimla actim ve oyle de kapadim.

Dedigim gibi eskisi gibi trend olma amacim yok 2-3 kisi okusa yeterli

Sessizlik cok sessizdi. Evin dis kapisi eskiydi ve camlari vardi. Cama vuran golgeden karsimdaki seyin sadece 10-15 santim uzagimda oldugunu anladim. Bakisiyorduk ama goremiyorduk. Sessizce ayakkabilarimi cikarip ust kata ciktigimda cok garipsedigim bir durum ortaya cikti. 10 a yakin cift ayakkabi kapinin onunde duruyordu. Normalde 3 veya 4 olurdu bunu her girisimde fark ederdim. Ama hepsinden de garibi ayakkabilar ters yondeydi...

Kapiyi olabildigince yavas actim. Tum odalar karanlikti ancak salondan ufak bir igib disari suzuluyordu. Kapiyi acmakla acmamak arasinda gidip geldim. Merakim galip geldi tabii. Elimi mandala yavasca bastirdim, yay sesleri esliginde acildiginda iceride kimseyi goremedim. 15 saniye kadar hareketsizce bir seyin olmasini bekliyordum, olmadi. Derken odama girdigimde laptopumun acik oldugunu gordum, her sabah cikmadan once defalarca kontrol ederdim sarj yemesin diye ki zaten ekran zaman asimi vardi. Evde birilerinin kesinlikle oldugunu boyle anladim. Hemen korunma pozisyonuna gectim. Neler oldugunu hala anlamamistim. Zaman daraliyor gibiydi, saatse tik tak tik tak tik tak... durdu. Sessizligu yirtan buyuk bir patlama ve "Surpriiiizz" sesleri hep bir agizdan yukseldi. Tum odalardaki igiblar birbiri ardina yanmaya basladi. Iyi ki dogdundan birbiri ardina ustume geliyordu. Korku ve saskinlikla herkesle tokalastim ama bir sorun vardi, dogum gunumu gecen hafta kutlamistik...

Dinleyen 1-2 kisi varsa belli etsin kendini bosa yazmayalim amk. Bu saatte tutmaz gerci de neyse.

Kan ter icinde uyandim. Nefesim kesilmek uzereydi ki oda arkadasim Serkan ilaclarimi getirdi. Elime aldigim tupu agzima goturup sertca bastirdim ; "PFISSS" hala nefes alamayinca 2. Defa bastirmak zor olmadi. Daha yatali 1 saat olmamisti. Oda arkadasim serkan endiseli bir sesle "Bu hafta 3 oldu dimi?" Dedi. Nefes almaya calisirken onaylarcasina salladim basimi, bu haftaki 3. Ruya ve krizdi bu... Uykum kactigi icin gorduklerimi serkana anlattim. Dinlerken acircasina bakiyordu bana, pgibolojik sorunlar yasiyordum onun gozunde, e onca olaydan sonra boyle dusunmedi de normaldi. Internette takildim biraz, yine onun resimlerine bakiyordum, gozlerimi alamiyordum. "Oglum miyop olacan la yeter artik yarin git canlisini gor!" Serkan cok garip bi cocuktu. Aksam yatarken bir gram isiga tahammul edemezken sabah gun isigiyla uyanmadiginda ters kalkmis gibi olurdu. Parlakligi olabildigince kisip yorganin altinda ona bakmaya devam ettim, uyuyakaldim...

Alarm sesi kulaklarima tecavuz ediyordu. Alelacele acilan gozlerim tekrar onu gorunce vucudumun dinclesmesine neden oldu, bugun kesinlikle konusacaktim. Serkan coktan kalkmis, derse gitmisti. Fakir buzdolabimizi actim ama icinde birkac tane zeytin, toplasan 100 gram etmeyen peynir, cokca icki ve dunden kalma makarna vardi. Makarnayi alip isittim. Her zamanki gibi penceremi acip caddeyi lite sigara esliginde izledim. Normalde icmemem gerekiyordu fakat su son yasadigim ailevi olaylardan oturu baslamistim. Citirdilar artinca makarnayi unuttugumu fark ettim, cok dalgin ve sakardim dogrusu. Neyseki sadece gevremisti bunu yerken dislerimin agrimasindan anlamistim...

Hizli biten kahvaltim sonrasi ustumu giyinip saclarimi taradim ve bu gunun ozel olacagini dusundugum icin serkanin parfumunu gibacaktim ki, daha elime almadan oksuruk tuttu. Yine dalginligim basimdaydi. Parfume karsi alerjim vardi. Kapida birkac tanidiga selam verip 10 dakikalik yuruyusum sonucu kampuse vardim. Derse daha cok vardi ve karsida onu otururken gordum. Ayni derse girecektik bugun o da erken gelmisti. Sanki her an bana bakiyormus gibi kastim kendimi, arada goz goze gelmiyoruz degil!...

Derse girmeden biraz on konusma yapmak istedim, yanina varana kadar terledigimi hissettim. "Selam Busra :')*" (*klagib masum gulusum esliginde) "Selam" devami yoktu sadece yuzume bakmadan kuru bir selam.. "E..ee sey ben diyecektim ki.." "Sinek acelem var suan sonra konussak?" Her zamanki gibi burnu havadaydi, ben daha olur diyemeden cekti gitti. Hep bu asosyalligimden kaybediyordum. Daha konusmaya baslamadan yine kacmisti. Biraz daha vakit gecirip derse gectim. Derste surekli gozum ondaydi. Biter bitmez yanina dogru yurumeye basladim, avuciclerim terliyordu. Bahanem hazir oldugu icin hemen atladim lafa. Ders notlarini istedim bende oldugu halde. Mirin kirin etse de kabul etti, cektirdik. "Ya nasil tesekkur edecegimi bilmiyorum istersen ilerde yeni acilan bi cafe var orada biseyler icelim hem sana tesekkur etmis olurum?" Her zamanki gibi telefonuyla ilgilenirken yuzume bakti bir anligina "Hihi, olur. Buselerle bulusacaktik zaten dur arayayim onlar da gelsin" moralim bozulmustu, yine planlarim suya dusmustu...

Dinleyen kimse kalmadi sanirim :/

Gectik oturduk, konuyu acmaya vaktim olmadigindan havadan sudan derslerden konustuk...

Busra benden birkac santim kisa, baliketli ve sari saclari yesil gozleriyle buyuluyordu beni. Ona bakarken ne diyecegimi unutuyordum. O ise hic gormuyordu beni, klagib arkadaslarindan biri gibiydim. Diger kizlar da geldi ve ben yine asosyal picin biri olarak tek kelime edememistim ortamda. Kizlar arada bana pas atsa da beden dilimle konusuyordum resmen, sesim kesilmisti. Caylari ictikten sonra kaltik ve tekrar tesekkur ettim. Kizlarla konusurken bana donup "Ne demek sinek! Sen benim arkadasimsin dert etm... " o konusurken ona bakmak cok hostu, ama bir anda moralimi gibmeyi basarmisti. Sinirlendigimden her zamanki yere gitmek istedim...

Beyler biraz daha gec saatte acmam lazimdi sabahin tutmuyor bu tarz basliklar bos yaziyomusum gibi hissediyorum

Okuyan eden varsa bi belli etsin kendini