milli piyangoyu tutturan bir adamın hikayesi

gelin beyler hayatımı değiştiren piyangoyu anlatıyorum.
1-2 kişi giblesin yeter

edit:hayat hikayemi anlattım huur cocukları alın

http://inci.sozlukspot.co...hikayesi/@sosyalist-abaza

pişman olmazsınız.herkesin kendince çıkarabileceği bişey vardır mutlaka.

5 çocuklu bir ailenin ortanca oğluyum. babam marangozdu. annemi 16 yaşında iken kaybettim. malatyalıyım.benden büyük abilerim okumadılar.1 tanesi serseri bir tanesi ise babamın yanında çalışıyor.

bankacılık bölümünde okuyordum ankarada. arkadaş ortamı falan herşey tamdı.ama tek eksiğim paraydı. babam elinden geldiğince göndermeye çalışıyordu.ama onun gönderdiği ay ortalarında bitiyordu.

bazen arkadaşlar beni ortamlara davet ediyordu.ama binbirtürlü bahaneyle onları reddediyordum. adım iyice fakire çıkmıştı. çoğu zaman ev arkadaşlarından borç para alıyordum.ama geri veremiyordum. onlarda hoşgörüyorlardı nede olsa durumu biliyorlardı

derslerimde iyi sayılmazdı.

benim karı kız ayağıyla işim olmazdı fazla. nede olsa buralara kadar okumak için gelmiştim.ama çabalıyordum başarı için.

arkadaşlarımın çoğunun manitası falan vardı. zaman zaman onlara özenirdim.ama ne param vardı ne tipim.bir gün bir arkadaş bizim bulunduğumuz eve manitasını getirdi.o sırada salonda ders çalışıyordum iki arkadaşla birlikte. ismi rıfattı. rıfat zengin bir ailenin çocuğuydu. paranın getirdiği bütün velinimetlerden yararlanıyordu fazlasıyla.

bizi kız arkadaşıyla tanıştırdı. oturduk muhabbet falan ettik. rıfatın sevgilisi iki arkadaşına telefon etti. onları bizim eve davet etti. nasıl yapardı böyle bişeyi. bizden izin almadan ? ama ses edemedim nede olsa evin kirasına ve masraflarına fazla bir yardımım bulunmuyordu. benim diğer iki arkadaşımda orta halli ailelerin çocuğuydular. durumları fena sayılmazdı yani. fakirliğim yine bana çelmeyi takmıştı. rıfata "benim kitap almam lazım diyerek evden çıkacağımı söyledim" rıfatın canına minnet. hiç birşey demedi. çıktım dışarı ayakkabılarımı giydim aşağı iniyorum. merdivenlerden inerken alt katlardan kahkaha sesleri yükseliyordu. yavaş yavaş indim.2 tane şırpıntı üst katlara doğru ilerliyordu.

@21 panpa ben biraz yazayım sen sonra bakarsın olurmu panpa

rıfatın sevgilisinin çağırdığı kızlar bunlar olmalıydı. başımı önüme eğdim ve onlara bakmadan yoluma devam etmeye çalıştım. ancak kızlar beni durdurdu. biri esmer biri sarışındı.
merhaba dediler. merhaba diyerek karşılık verdim. bizim evi sordular bende 19 numara diye cevapladım. teşekkür bile etmeden yukarı çıktılar. bense hızlı adımlarla aşağı indim.

@26 huur cocuğu anlatacaklarımda hiçbir yalan yoktur. kimseye sormadım benim hakkımda ne düşündüklerini ama buradan o arkadaşlara teşekkür ediyorum her gittikleri yerde banada bir yer ayırmaya çalıştılar. bazen sığıntı durumuna düştüm ama kişiliğimden olsa gerek fazla zoruma gitmiyordu bu durum

hava bayağı soğuktu. ellerim cebimde yürüyordum. nereye gittiğimi bilmeden. bayağı bir üşüdüm. 10 liram vardı .10 lira ile ne yapılırdı ki.çaresiz eve geri dönmek zorunda kaldım.eve döndüğümde bizimkiler kızlarla sohbet ediyordu. bana kitapları neden almadığımı sordular. bende yokmuş kalmamış falan salladım bişeyler.

rıfatın manitası beni kızlarla tanıştırdı. beni aşşağıda gördüklerini falan söylediler. kızlarla fazla muhabbetim olmazdı. zaten konuşmayıda pek beceremezdim ya.bizimkiler konuşuyor kaynaşmaya çalışıyorlar bende onlara uymak için onları pohpohluyorum yaptıkları basit espirilere gülmeye çalışıyorum. karşımdaki kızlar bana birşeyler söyleseler kızarıyorum ne diyeceğimi bilmiyorum. bunlar beni çözdüler aa ne utangaç çocuk falan filan bunlar söyledikce ben kızarıyorum.

içlerinden sarışın olan yani özlem ilgimi çekti sadece. başkası olsa hemen yavşar tanışmaya çalışır telefon falan alırdı.ama ben yapamazdım. utangaçlığım yahut sosyal fobi denilen şey bana engeldi.

vakit geç oldu. bunlar kalkmak istediler bizim rıfat ve ömer onları gidecekleri yere kadar zütürmeye karar verdi. çıktılar dışarı. kapının önünde özlem bana yeniden görüşelim fatih dedi. benim elim zütüm birbirine karıştı heycanlandım. kısık ve utangaç bir sesle olur istediğiniz zaman dedim.

çok güzel bir yüzü vardı özlemin. mavi mavi gözleri vardı. fazla güzeldi.
param yoktu bu bir çok şeye engeldi ama hayal kurabilirdim.bu kızın bana bir selam vermesi bile hayal kurmam için yeterli bir sebepti. çünkü o güne kadar herşeyi içimde yaşayıp bitirmiştim. daha önce hoşlandığım hiç bir kıza duygularımı açmamıştım. kendi içimde sevip kendi içimde öldürmüştüm.

@44 spoiler vermek istemiyorum panpa çok farklı şeyler oldu

burada sosyal fobisi olan bir çok arkadaş vardır belki.
otobüse binmeye utanırlar. sevmeye hakları olmadığını düşünürler. yolda yürürken herkesin ona baktığını düşünürler. aşırı duygusaldır.ve bunun en önemli nedeni ise çirkin olmalarıdır.en azından benim ki öyle. çilli bir suratım vardı ama aşırı değildi. beyaz tenli sarı saçlıydım.1.80 boyum vardı 94 kiloydum. kiloluydum açıkçası. yeşil gözlüydüm ama bu bir taka yaramıyordu hayatımda.laf yapamıyordum kızlara korkuyla yaklaşıyordum. nedenini o zamanlar bilmiyordum ama sonradan internetten araştırarak bunun bir hastalık olduğunu anladım.

@53 panpa daha etkili olması için hissettiklerimi yazıyorum kızmayın bana bu kızda hayatımın bir parçası

neyse konumuza dönelim.ben kendi kafamda hayaller kuruyorum.ama derslerimde bomtaktu birde aşk işi tam tak ederdi diyede düşünmekten alamıyordum kendimi. anlayacağınızı gibindirik bir hayatım vardı. rıfatları saat 2 ye kadar bekledim ama gelmediler. hayallerim çabuk suya düşmüştü.bu zengin fırlamaların o kızlarla bir taklar yediğini anlamıştım. bütün bunları düşünürken daldım uykuya. sabah telefonun ziliyle uyandım. baktım sağ kanepede rıfat yerde de ömer var.bir an için sevindim. rıfatı uyandırdım. nerdeydiniz dedim. kızlarla takıldık falan bişeyler zırvaladı. özlem varmıydı kızlar diye adlandırdığı şırpıntıların içinde. sordum ne halt yediniz falan güler bir yüzle. anlattı hepsini. evlerine falan gitmişler.ama özlem yokmuş aralarında. biraz rahatladım. neyse günler böyle geçti artık özlemi hergün görebiliyordum.ama muhabbet konusunda en ufak ilerleme yoktu.

bir gün rıfata özlem'e karşı bişeyler hissettiğimi söyledim. anlattım herşeyi ilk gördüğüm günden beri hoşlanıyorum falan filan. rıfatın verdiği cevapla adeta nakavt olmuş bir taksör gibi hissettim kendimi. meğer bizim ömer de ondan hoşlanıyormuş. rıfat üzüldüğümü görünce sordu neden üzülüyosun falan filan bende meğer baştan kaybetmişim dedim. rıfat neden lan dedi. durumumu biliyorsun olum peder bizi okuyalım diye gönderdi zaten derslerde bomtak karı kız işleri bana göre değil ceptede para yok zaten. rıfatta biraz hüzünlü bir edayla boşver sevmek için paraya ihtiyacın yok tek sorunun paraysa hallederiz dedi.

nasıl halledecektiki. alaycı bir ifadeyle güldüm. rıfat bana şansımın olduğunu söyledi gaza getirmek amacıyla. rıfatın fitillemeleriyle hergün biraz daha güveniyordum kendime. gerçek dost acı söyler lafı hiç aklıma gelmezdi o zamanlar. çok pişman olacaktım.

artık özlemle muhabbette kurabiliyordum. gözlerine bakabiliyordum. utanmıyordum.onu görünce kızarmıyordum.ona her geçen gün dahada bağlanıyordum.oda bana karşı bişeyler hissediyordu. bundan emin gibiydim. onunla cafe veya yemeğe gidebiliyorduk. rıfattan aldıklarım sayesinde.

ahh rıfat. nasıl bir dosttun sen.bir altın yumurtlayan tavuk,bir fedai.tam bir dosttun. vefalı bir dost gerçek bir dost.o zamanlar anlamasamda şimdi nasıl bir yoldaş olduğunu anladım.ama iş işten geçti. belki bir gün buraya yazdıklarımı okursun kardeşim. pişmanım gerçekten yaptıklarım için.ama nerden bileceksin ki bunları.