"Seni çok seviyorum ben sensiz yapamıyorum gel uzatma şu işi." dedim. Nasıl seviyosun dedi. Deliler gibi seviyorum sensiz vakit geçmiyor, güneş açmıyor, gün aymıyor, geceleri iyi geçmiyor. Gözlerim görmüyor gibisinden aklıma ne geldiyse salladım, kız neye uğradığını şaşırdı. Kalbimi dinlemiştim ve pişman değildim. Cevap olumsuz gelecek gibiydi ama peşinden koşacaktım ve sarıldı, sıkı sıkı sarıldı. Karşılık verdim. Bende sarıldım sıkıca, söz veriyorum bir daha olmayacak dedim. Evine bıraktım, utangaçtım hala, sevdiğime karşı utangaçtım ders almamıştım. Koskoca yaz vardı önümüzde Melisle, Basketbola da başlamıştım maçlarda başlayacaktı.

Beynim yapma hikayeci, yapma hikayeci diye tekrar ederken gibim taptaze amcık diye bağırıyordu. Bekledim bir süre ellerini boynuma attı ardından sarıldı. "Seni hiç unutamadım, hep senin olmak istedim." dedi. Nefesi boynuma geldikçe kendimi kaybediyordum ama azgınlıktan değil, sanki eskiye dönüyordum. Yanağıma bir öpücük kondurdu. "Nolur gitme." dedi. "Yaptığımız doğru değil." dedim. "Doğrusu yanlışı umrumda değil hikayeci." dedi. Sesim titremişti, yine alıyordu etkisi altına beni, yine zehrini sokmuştu vücuduma ardından sarılmayı bıraktı. Gözlerimin içine bakıyordu. Dudaklarıma yapıştı yeniden, kokusunu kendisini çok özlemiştim. Attım elimi beline çıkardım ayakkabalılarımı, ellerini boynuma doladı bacaklarını belime. Düşünemiyordum, hepsine hesap veririm diye düşünüyordum sadece.

Şimdi ben bunlara dalsam, nedensiz yere olduğu için beni bu sefer kimse kurtaramaz, neden olarak Melis'i göstersem, kızında başı belaya girer okulda aşk mı yaşıyosunuz ayağına diye, bekledim, sonra bunlar sınıftan çıkarken arkalarından gittim ayağımı birinin ayağına taktım. Önüne baksana lan dedim. Hayırdır yine kaşınıyo musun sen dedi, kaşın nasıl oldu der demez vurdu bana üst üste en sonunda kaçtım bi tanesinden diğeri vurmaya başladı bizimkiler olaya girince bu lavuk tek kaldı bende karşısında kaldım, başladım vurmaya ama işlemiyor sanki tuttu beni sıraya fırlattı, 7-8 tane tane yumruk attı ağzım burnum dağıldı, baktım durmuyor, savurdum yumruğu çenesine geldi, küt diye düştü yere korktum bişey yapmadım, ayağa kalkmaya çalışıyor ama kalkamıyor. Olay sınıfta olduğu için kamera diye bir faktör yok, sınıfta ki şahitler var ve dayak yiyen ben var, çenesine vurduğum yürürken bile zorlanıyordu, çenenin önemini o kavgada çözdüm.

Bakire olmasından çok pişman olup olmaması ilgilendirdi beni, çünkü onu düşünecek durumda değildim, beni seviyorsa pişman olmazdı ve olmadı, bir şeyler hazırladı yedik. Ara sıra acı çektiği belli oluyordu, bırakmayacağım seni dedim. Bırakma dedi. Sonra aklıma babası geldi, kulağına giderse hoş şeylerin olmacağını biliyordum, neyse biraz daha evde takılıp çıktık dışarı, sarıldım, attım elini omzuna, attı elini belime, çok huzurluydum lan, çok seviyordum ben Melis'i, sonra kayınpederin yanına uğradık. Nasılsın iyi misin muhabbetinden girdi, adam anlamıştı barıştığımızı, keyiflendi, kendimden utandım, yüzüne bakamıyordum amk. Adamın haberi yoktu hiçbir şeyden.

Nasılsın ne oldu neden yoksun kaç zamandır dedi, hastaydım dedim ona bakmadan, bu onu kızdırmış olacak ki ben orda değilim dedi, yüzüne döndüm, hastaydım dedim. sinirlendiği yüzünden belliydi, sana geçmiş olsun bile demeyeceksin diyip gitti. Güldüm arkasından, Can'ın tip tip bakışlarına denk geldim sonra, hayırdır dercesine kafamı salladım uzatmadı o da, sonuçta ben çağırmadım Nur'u yanıma, ders fizikti sevmediğim için telefonla oyalandım ve bingo, Nur'dan 7 mesaj, Melisten 20 üstü. Nur'un yazdıklarını okudum önce gelmememin onun yüzünden olduğunu sanmış ve yüzden mesaj yağmuruna tutmuştu beni, bensiz pişman olduğunu filan söyledi. Tam irade plan derken bir de gol pası atmıştı bana Nur, bende sensiz yapamıyorum diyip mesajı yolladım. Melis ise çok merak etmişti, ona özene bözene mesajlar yazıp yolladım. Yani yavaş yavaş niyetimi belli edecektim.

Tenefüste sınıfa geldi arka sırada oturuyordum beni görünce güldü yanına arkadaşı vardı. Geldi yanıma nasılsın filan diye sordu, anlattım, hastaydım vs vs o sırada telefonum titredi. Baktım Nur'dan mesaj var kapattım direk attım cebe, Melis bana baktı tip tip, Nur'dan geldiğini görmesi imkansızdı ben zor görüyordum o ekrandan, çekti gitti. Arkasından gittim. Nur'da bu olanları görüyordu tabi. Melis'i tuttum kolundan ne oldu diye sordum. Seninle konuşacağız diyip gitti. iyi dedim sınıfa döndüm Nur'un mesajına baktım, bugün beni almaya gelsene okuldan sonra dedi. O günde geçti. Çıkışta sırtımda bir el hissettim döndüm, güzeller güzeli bir kızla karşı karşıyaydım, evet melis gelmişti arkamdan, çıkar telefonunu dedi. Nur'u görmesinden korkarak neden diye sordum. Sen çıkar dedi. çıkardım ekranı görür görmez bir tokat attı.

aha sıçtın kız hamile

Beni ayakta tutan tek şey, o günaydın mesajıydı, benden önce günaydın yazdığı birisi vardı, belki de en hayırlısı buydu dedim. En uzak sıraya gittim ona, siyah ve beyaz kadar uzaklaştık, tüm vaktimi diğer sınıflarda harcadım tenefüslerde göz göze bile gelmedik. Hep kaçtım, Zulada biriktirdiğim parayı basketbola yatırdım ve başladım. Eren ve Serkanla lafladım yine, lan sen bizim yanımıza gelir miydin diye triplendiler, Melis varken kimse gibimde değildi işte beyler, sadece o olunca yetiyordu. Sinemaya filan gittim tek başıma, 5 gün filan geçti böyle Nisan'ın ortalarına gelmiştik. Doğum günü yaklaşıyordu. Ben dışarda mutlu gibiydim, yine renk vermiyordum. O da mutluydu, acaba diyordum, acaba o da benim gibi evde üzülüyor mu?

istiyorum dedim, o zaman senin oluyum bugün dedi, istemedim, ilkim sen ol istiyorum dedi. yine istemedim ama bir zaman sonra dayanamadım bende beyler, işte oldu bitti sabah uyandım, bakire miydi beyler ? Evet bakireydi, ilki ben miydim evet bendim. Peki bu yaşadıklarımızdan pişman mıydım, evet pişmandım ama birazda mutluydum o pişman mıydı, bunun cevabını bilmiyordum bu o uyanınca belli olacaktı. Çok geçmeden uyandı, öptü, erkeğim dedi. Gitmeyecekti beyler, bundan sonra hiçbir ayrılık olmayacaktı lan böyle düşünüyordum.

Tatilimiz zehir oluyor dedi, tatil yapmak için gelmedim ben buraya senin için geldim dedim, anladım ama beni üzüyorsun dedi. Tamam dedim sadece, yorulmuştum. Hikayeci tamam yaptığım çok yanlıştı ama nolur uzatma dedi. Uzatmam dedim. Bunu hareketlerinle de göstersen biraz olmaz mı dedi. Olmaz dedim. iyi tamam ben bir şey demiyorum dedi. Çekildi şezlonguna, Hiçbir şey demedim biraz daha uzandık, Hadi kalkalım dedim, gözlerinin yaşlı olduğu belliydi, olur dedi. Savunma mekanizması buydu kadınların, ağlamak.

Bir şey söylemedim. Gülmekle yetindim gece gittiler Melisler, babam kaç kişilerdi filan öğrendi, aslanım benim dedi diğer gün okula gidecek misin dedim Melis'e, sen? diye sordu. Eğitimine önem veriyordu Melis, benim yüzümden geri kalamazdı, geliyorum dedim. O yüzle mi dedi, en fazla dalga geçerler dedim. Ben yanındayım biliyorsun dimi dedi. Biliyorum iyi ki varsın dedim. Diğer gün gittik okula kimse dalga geçmedi, olayı duyan sinirlendi sadece, hocalara açıklamadım, hepsi tır mı çarptı gibisinden takıldı 1-2 tanesi hariç, o 1-2 tanesi de öğretmen gibi öğretmendi dıbına koyim zaten.

1000 bende amk salakları ahahahj

iŞ iYiCE BREZiLYA DiZiSiNE DÖNDÜ AMINAKOYiM HiKAYENiN SONUNDA HiKAYECiNiN BABASIYLA NUR DOST HAYATI YAŞAMIYORSA BENDE huurEVLADIYIM

Konuşmaya çalıştı, sözüm devam edecekken garson geldi. Kahveleri uzattı, gözlerim dolmuştu. Melis'inde benden farkı yoktu. Acıyarak gitti. Çok seviyorum ben seni dedim. Geri adım attım. Aynı şeyi sen yapsan bu kadar uğraşsan benim için affetmezdim ama sen beni bir kere affet ne olur dedim. Bakıyordu öylece, bu sefer o başladı konuşmaya, o lunaparkta gördüğün kuzenimdi, bunu baştan belirteyim dedi. içim biraz rahatlamıştı. Kahvemden bir yudum aldım. Oldu, hiçbir şey düşünemedim, beni aldattığın halde seni sevmeyi bırakamadığım, seni düşünmeyi bırakamadığım için kendime o kadar kızdım ki, bende senden vazgeçemedim, bende seni çok seviyorum, bende çıkamadım evden, bende bakamadım yüzüne dedi. Gözünden 1-2 damla yaş süzüldü, benimde gözümde ki yaş artık naz yapmayı bırakmış süzülmeye başlamıştı.

benim niye boyle lise hayatim olmadi anasini gibeyim
(hikaye gercek degil biliyorum)

Telefonu elimden bırakamadan nur üst üste mesajlar yazmaya başladı

1.Melisle konuşurken gördüm seni
2.Tamam hadi beni bunca zaman sevmiyodun niye Melis intikam mı alıyorsun sen?
3.Keşke biraz adam olsan.

Sözlerine dikkat et Nur, ders notları hakkında konuştum melisle, hem bundan sanane, ne intikamı ne saçmalıyorsun? dedim.

Melisten mesaj geldi bu süre zarfında konuştuk. Nur bir daha yazmadı. Melis'e ders notları yalanını açıkladım. Sorarsa böyle böyle diye üstelemedi oda, günler böyle geçti mayısın ortalarına kadar durmadan konuştuk Melisle, dert ortağım olmuştu. Canla Nur'un da ilişkisi kesin gibiydi artık kol kola girmeler filan, olanları düşündükçe uykularım kaçıyordu yemeden içmeden kesilmiştim ama dışardan bakınca nur gibimde değilmiş gibiydi. Melis bile inanmıştı buna.

Hiç ses çıkarmadık, sonra saatime baktım geç olmuştu. Babasını kuşkulandırmamak adına hadi seni eve bırakıyım dedim. Sokağına başına geldiğimde her şeyin başlangıcı olan burayı görmüş sevinmiştim. Aptal bir gülümseme oluştu yüzümde bundan sonra sokağın içine kadar gelebilirim herhalde dedim güldüm, gelebilirsin dedi. Binaya kadar getirdim, kafamı kaldırdım babası balkondaydı, elinde kitap vardı görebildiğim kadarıyla, bize şöyle bir bakıp yeniden kitabına odaklandı, Melis bana sarıldı. Bende ona sarıldım. Saçlarını kokladım. Kokusunu içime çektim ve yanağına bir öpücük kondurdum. O eve gitti bende kendi evime doğru yol aldım.

Düşünsenize beyler, bir kızı çok seviyorsunuz, kolu kırılınca sizin canınız acıyor ama kız kolunu eski sevgilisiyle mesajlaşırken kırmış, devam etti anlatmaya, anlattıklarının özeti Ahmet'i reddetmiş olmasıydı, telefonu da koydu önüme şifremi biliyorsun al gir bak dedi, baksan bir dert bakmasan bir dert, açtım baktım. Tarihe kadar duruyordu ve aynen söylediği gibi reddetmişti. ilk başlarda arkadaşca konuşmuşlar sonra Ahmet işi çirkinleştirince konuşmayı bırakmışlardı konuşmayı, yani Melis bırakmıştı en azından, Ahmet mesajlarına devam etmiş. Koydum telefonu masanın üstüne Cenk? diye sordum. Şimdi onu anlatacağım dedi.

Bu motivasyonumu daha çok düşürdü, ulan neden bilmiyorum ama oynamadım, koç ben devam etmek istemiyorum dedim, direk gönderdi soyunma odasına, 27 sayı farkla yeniliyoruz, hazırlık filan demiyor adamlar, koç bir güzel dövdü beni, çık oyna dedi. Tamam dedim dıbına koyim. 3.Çeyreğe bir başladık pir başladık 3.Çeyrek sonucu fark 7ye indi ben 17 sayı 4 asistle oynadım. Defansta biraz varlık göstersek öne bile geçebilirdik, son çeyrekte sahada kıyamet koptu, üst üste 4 üçlükle başladık, öne geçtik, üst üste 4 üçlük yedik, öyle böyle derken, 4 sayı farkla kaybettik maçı, neye yanayım bilmiyordum, Ebru ve Melis görmüştü bizim yenildiğimizi, ona mı yanııym, koç iyiydin bugün dedi ona mı yanıyım, takımı ilk yarı ben gibmiştim amk.

melis geldi cok aciyo mu dedi ben sana git demedim mi dedim ve amini yumruklamaya basladim