yaş 22 daha milli olamadım
hiç sevgilim olmadı
elime kız eli değmedi
bakir bir erkeğim
eminim sosyal fobi ve özgüvensizlik yüzünden milli olamadım
aşırı sessiz olduğum için olamadım
yaşadığımı hissetmiyorum ben bir ölüyüm
yanım yanıyor niye mi? Yaşanması mümkünken yaşayamadığım mutluluklara...
sessizim çekingen utangaç içine kapanık bi tipim silik bi tip yani
loser işte hep kaybetmiş ve kaybetmeye devam eden biriyim
bir erkek için ne kadar acı ne kadar gurur kırıcı birşey olduğunu tahmin edemezsiniz bunun hazımsızlığı ve bunalımı içinde yaşıyorum
insan istiyor sevgilim olsun takılıyım ona çakıyım geçiyim falan insan imreniyor
piyasada gibilmemiş kız bırakmadılar amk
neyse... nerde kalmıştım...
kızlarla konuşmaya korkuyorum kızlara karşı fobim var etrafımda kız var bakıyorlar bazıları ama gidip muhabbet ediyim tanışıyım telefon numarasını alıyım sevgili yapayım falan diyorum ama yapamıyorum uzaktan bakmakla yetiniyorum
karılı kızlı bir ortamda aşırı utangaç oluyorum gibeyim niye böyleyim ben
yaşadığımı hissetmiyorum yaşayan bir ölüyüm ben
ben varya ben hakkını arayamayacak kadar kendini savunamayacak kadar aciz biriyim daha 2 lafı bir araya getirip konuşmasını bilmiyorum put gibi duruyorum arkadaş edinemedim çevre edinemedim dost edinemedim insanlarla muhabbet edip samimiyet kuramıyorum sosyal fobi yüzünden toplum içinde konuşamıyorum put gibi bir köşede duruyorum soru sorarlarsa konuşuyorum
ben bir hiçim
zavallıyım
benden bir tak olmaz
uzaylıyım ben
benden adam olmaz
yaşamak en büyük cezam
tek kurtuluşum ölüm
ölüm benim için ödül olur
siliğim pasifim etkisiz elemanım umutsuz vakayım beceriksizim tam bir baş belasıyım bu dünyada boşuna yer kaplayıp boşuna oksijen tüketiyorum 31 olsam çekilmem amk
ben kendime olan inancımı saygımı yitirdim özsaygı ve özgüven sıfır... gebersem de kurtulsam keşke

@2 erkek olduğunu hissetmek istiyor insan sonuçta cinsellikte bir ihtiyaç

escorta gitmeyi düşünüyorum ya da genelevine canıma tak etti lan amk

kızların erkeklerin masum olmadığı bir devirde bir tek ben mi milli olamadım lan çok masumum amk günahsızım

yaşamak istemiyorum...
her günüm ayrı bir işkence...
tutunacak bir dalım yok hiçbir şeyden keyif almıyorum kaybedecek hiçbirşeyim yok yaşamak için bir sebep arıyorum bulamıyorum hayattan bir beklentim yok hayallerim yok boşluktayım mutsuzum ve kendimi bildim bileli yalnızım depresyondan da sıkıldım bu hayattan da çaresizlik ve geleceğimdeki belirsizlik hissi beni endişelendiriyor her günüm bir önceki günün kopyası Allah başkalarına güzel kader nasip edip mutlu ederken niye bize böyle çektiriyor bizim mutlu olmaya hakkımız yokmu biz niye sorunluyuz böyle lanet olsun

sosyal fobi yüzünden asosyal bin olduk çıktık
yabani hayvan gibi hissediyorsun dışarı çıkmayıp çıkmayıp bi çıkıyorsun sanki herkesin gözü senin üzerinde diken üstünde falan hissediyorsun böyle orosbu çocuğu bi hastalık
sanki uzaylı görmüş gibi bakıyorlar amk

ACI GERÇEKLER
bu gidişle ne sevgilim olur ne de milli olurum anca elimi giberim işte
hiçbir kız bana aşık olmayacak
hiçbir kızı etkileyemeyecem muhabbet edemeyecem
sosyal fobiyi de yenemeyecem
benden daha tipsizlerin bile sevgilisi var
benden daha tipsizler bile gibişiyor kürdü kekosu apaçisi barzosu abazanı zütürüyor ben de mal mal uzaktan uzaktan bakıyorum kızlara bu kafayla çok elimi giberim ben çook...