meğer bir orospuymuşsun

anlat panpa dinliom

anlat panpa dinliyorum

edit: http://www.youtube.com/watch?v=W7VztLDv7kc

anlaaaaaaaaaaaat

noldu lan anlat hele

Seri eksileyin oç yi

toplanın beyler toplanın bu gece uyku yokkkkkk. Size masum bir maskenin altına gizlenen büyük bir huurnun hikayesini anlatacağım...

anlat amk anlat içimiz kan ağlıyor

okuyorum... http://www.youtube.com/watch?v=K-8umOoELiI

anlat anlat heyecanlı oluyor

işte böyle

ağzından mı öpmüşler?

Evet bir birini arzuayıp buluştuğunda deliler gibi dolaşan her saniyeyi değerlendirmeye çalışıp hiç ayrılmak istemeyen sevgililerdik. En azından onun maskesine karşı öyleydik. Özlemiş sevgili numaralı... gerçektende inandırıcıydı. Belki de gerçektir diye avuruyorum kendimi ama biliyorum sadece maskeden ibaret. işte insan sevince hep affetmek en azından yanan bir evin perdesini kurtarmak istiyor öyle değil mi ?

Ne oldu lan anlat hele

seri yaz amk sardı

binler güzel sazan.avi idi amk. insan şukular oç bizi iyi yedi diye.

ahauhauhhahahaha

Tabi bir süre sonra bu kadar yakınlıktan sonra hep beraber olmaya başladık. Ve ona bir gün açıldım. Aslında açılmam çok garipti. Ondan bir kitap almıştım çalışmak için sözde. Sonra aşkımı 5-10 sayfalık bir yazıya döküp geri vermiştim kitabı. iki gün boyunca görüşsekte hiç o kitap hakkında bahsetmemiş hatta sayfalardan haberi bile yokmuş gibiydi. Bilirsiniz insan sevince aklıan türlü türlü şeyler geliyor. Kitabın içine bakmamış olması değilde ya bozuntuya vermediyse, ya arkadaşlığı bitirmek istemiyorsa ya kırmamak için bir şey söylemiyorsa diye...

Yanılmışım, 3 gün telefonum çaldı. Açtığımda ise sesi titreyen heyecanlı bir kız olarak sonunda sonunda şapşall diye bağırıyordu ban telefonda. Çok beğenmişti ve sonra belki ilk zamanlar güzel olan yalan aşkımız başladı. Bir serapmış meğer bir huurymuş...

Panpa 5 yıldır birlikte olduğum kız. Gözümün nuru, canımdan çok sevdiğim. Düşüncelerimdeki tanrıçam masum sevgilim. huurluğun kitabını yazıyormuşta haberim yokmuş amk...

Yıllar bir birini kovaladıkça dahada alışmıştık bir birimize. Artık lise sıralarında dirsek çürüten testlerle, kitaplarla bir birlerine yardım eden garip sevgili değildikte üniversitelerden gelme ve buluşma günlerimizi sayan sevgiliydik. Farklı üniversitelere atmıştı bizi hayat. Buna üzülüyordum, uzka olduğumuz görüşemediğimiz için. Meğer neler dönüyormuş arkamdan...

ilk tanıştığımız gün hep aklımdadır. Sınav stresi altında ona soru sormamla tanışmıştık. Derslerinde başarılı ve bir o kadarda güzeldi amk. ilk başta hiç böyle bir amaç yoktu tek niyetim soru sormaktı. Ama bir süre sonra karşılaştıkça soru sordukça ilerledi ilişkimiz. Arkadaş olduk sonra sırf soru sormak için en basit konuları bile önüne getiriyordum...

Ne yapayım hoşuma gidiyordu onla olmak, güzel sesiyle anlatışını dinleyip o narin eliyle kalemi oynatışını izlemek. Soruyu çözdüğünde büyük bir zafer kazanmış gibi gülümsemesini izlemek. Yanağında beliren o gamzenin gölgesine dalıp gitmek...

Tsch... huurlukta master yapmış gamzeli sevdiceğim benim... Ben senin gamzene dalp giderken. Sana dokunmaya kıyamazken yapılır bu bana be...

Ben buna oakdar çok güvenirdim ki telefonuan bile dokunmazdım beyler. Ama gariptirki son buluşmamızda merak edip dokunayım dedim. Mesajlarına, rehberine, işlem kayıtlarına bakmak için değil. Sadece güzel yarimin fotoğraflarına bakmak içindi. Onun oradaki bensiz hallerini görmek içindi...