mezarlık günlükleri 1

-uyuyalım be bıyıklı. lan ben anlattıkca kötü oluyorum amk. sonra gene devam ederiz aga olmaz mı ?

- olur amk olur. seni mi kırıcam. hadi uyuyalım bakalım...

dedim ki kendime ulan bu kız yarında bu şakaya devam ederse akşdıbına yapıştırıcam buna teklifi. anlatıcam derdimi amk. seviyorum hoşlanıyorum diye. o yüzden de öğlenden sonra ona görünmeden çıktım fakülteden. sabahı zor ede ede geldim erkenden fakülteye. dersi daha başlamamıştı haliyle de yoktu piyasada. bende başladım gazetelerimi satmaya.

öğlene doğru fakülteye geldim baktım ordaydı. koşa koşa yanıma gelip şakadan bi tokat attı bu bana. eşşek insan sevgilisini ilk gün bir yere zütürmez mi bi dışarı çıkarıp yemek ısmarlamaz mı lan dedi.

ayy aşkım benim bu akşam ayarlarız alırım seni zütürürüm istediğin yere dedim.

tamam anlaştık bizim ara bitti ben derse gidiyorum dedi ve gitti bu.

- lan bıyıklı şakaya devam etmişti kiz amk. acaba bu akşam olurmuydu ki bi şeyler. anlatabilirmiydim ben buna derdimi amk.

tam iki ay bunu düşündüm. ama aklıma bir gib gelmedi tabi. ha bu iki ay boyunca da bu hoşlantı iyice platonıkleşmeye başladımı. e haliyle liseli ergenlere dönmüştüm amk.

--lan ben bu kızı nasıl yüreğime misafir edecektim.

28 şubat 2011 gazetelerimi sattım erkenden. fakülteye geldiğimde kpının önunde arkadaşlarından biriyle sigara içtiğini gördüm.
baktım beni görünce yanıma geldi hemen.
ne yapıyosun hoşsohbet felan filan.
ulan o an ağzımdan nasıl cıktı o cümle bilmiyorum ama evlenelim mi kız dedim ben buna gülerek.
oluuurr. dedi. tamam o zaman telefonuma telefonunu aşkım diye kydet dedim buna.
- yoktu bende numrası felan be bıyıklı. tamam arkadaştık ama sadece fakültede görünce muhabbetimiz oluyordu yani.
numarasını telime askm diye kaydetti bu. tamam aşkım görüşürüz o zaman sonra diyip yanagına öpücüğü kondurup kaçtım amk. arkamdan ay salağa bak öpüyo bide diye gülüyordu...

ulan bu kıza herkes çıkma teklifi diyordu da bu kabul etmiyordu amk. e ben de de ne tip var ne para. diyorum ki kendi kendime oğlum git kendi gömleğine göre birini bul amk. ayağını yorganına göre uzat biraz. lan bu kıza nasıl elemanlar teklif ediyorda yüzlerine bakmıyo bu karı sana mı bakacak amk..

ama gibeyim. kedi ulaşamadığı ciğere mındar der aga. ben illa o ciğere ulaşıcam koymusum bi kere kafaya.
neyse bunun herkesin teklifini düşünmeden reddetmesi tuhafıma gitmişti. acaba uzaklarda felan bir sevdiğimi vardı lan bunun. ne bileyim amk. araştırdım kendimce ve hayatında kimsenin olmadığını öğrendim en sonunda .
e o zaman bende bu kıza teklif etsem buda beni herkesi reddettiği gibi reddedecekti amk.
haliyle bende başka yollar düşünmeye başladım. dedim ki teklif edeceksem de kimsenin etmediği gibi etmeliyim.

etmeliyim ama nasıl etmeliyim be bıyıklı***

-kapatalım bu konuyu be bıyıklı. bak gene doldu gözlerim amk.!

- anlat ulan. senin bu mezarlığa geliş sebebin ne zannediyon sen amk.

anlatacaksın evlat. gibe gibe anlatacaksın. buraya gelmeden önce düşünecektin bunu. ben mi dedim sana öl diye lan.

- tamam dayı ne sinirleniyosun aksam aksam amk.. anlatıyorum işte...

neyse gel zaman git zaman arkadaş olmaya başladık biz bununla bıyıklı. baya bildiğin kantinde oturup çay içiyoruz ne bilim amk. şakalaşıyoruz. takılıyoruz öyle yani. fakülte önünde sigara içerdik beraber.
çok güzeldi be bıyıklı. yalan yok harbi güzeldi amk. illa bir kaç günde bir birileri buna çıkma teklifi eder bu da hiç düşünmeden reddederdi amk.
gözleri ayrı güzeldi lan. yemin ediyorum bak.
bende ne bileyim bir şeyleri unuturum diyemidir. yoksa bu çok güzeldi de ondanmıdır bilmem de yavaş yavaş bundan hoşlanmaya başladıdm.

baba ne bileyim amk. artık onu görünce şapşallaşmaya başlamıştım ufaktan. lan deli güzeldi be amk.

Okurum bunu ben reserved

-hadi oğlum. taktan memleketine gelmiştin. orda kalmıştın, ordan devam et bakalım...

- peki.

bıyıklı. babada gidince malum ekonomik olarak felaket çökmüştük. bende aileme yük olmamak için kendime iş bulayım dedim. kampüste bir gazete satma işi vardı amk.

elemanlar ekip kurmuş bende girdim. belli bir kotam var onu doldurmak için kampus içinde önüme gelene gazete satıyorum...

-...
-...
-e anlatsana amk?

neyse işte. gazete satarken onunla tanıştım. herkesin yakasına yapışıp sakız olurdum gazete alsınlar diye. ona da bi ara yapışıp gazete satmış bir iki şakalasıp muhabbet bile etmeye başlamıştım.

bizim fakültedendi. aynı yıl gelmiştik buraya ama. ben ilk sene yaşadıklarımdan dolayı kımseyı görmemiştim tabi. onu da ilk gördüğümde öyle duygular olmamıştı hiç içimde. hiç bilmezdim yani deli gibi aşık olacağımı amk.

-oğlum bu neydi lan akşam akşam. bak hikayeye otu taku karıştırma sırayla anlat. ağlamayı da kes bi amk. ufacık kızanlar gibi ne lan bu salya sümük. hiç sevmem çocuk böyle işleri. hadi. hadi toparla kendini...

-dur be bıyıklı. dur da bi rahatlim lan biraz.

- olmaz. adam akıllı sırasıyla anlatacaksın her şeyi.
-- peki amk.!!

Ne güzel gittin be sevgili… öyle güzel gittin ki, öyle deli bıraktın ki arkanda sevdiğini, bir sigara sarıp dumanında gidişini izlemek kaldı elimde sadece.ve senin gidişin kapalı gişe oynadı gözlerim de hep.

Dolu dolu …

Sanki haftanın top 20siydi de inmiyordu zirveden ayrılık.
Sonra o yokluğun. Ah! Ah ki ne ah be sevgili. Yokluğun yok mu yokluğun … var anasını satayım yokluğun var . dipsiz kuyulara düşmek gibiydi sensizlik be sevgili. Her sigaranın izmaritini kendi üzerinde söndürmek gibiydi lan işte yokluğun…

Bir insan böyle gider mi. Böyle ayrılık olur mu lan. O nasıl gidiş. O nasıl arkasına bakmadan kaçış.

Şimdi gibtir edelimde her gece sana akıttığım gözyaşlarını. Sanki tüm şarkılar bizi anlatıyor biliyor musun. Sanki bütün o sözler bizim için yazılmış. Sanki bu terk edilişi görmüş eskiler.

Yüreğim ağrıyor. Kaldıramıyorum lan işte sensizliği.
Sensiz hıçkıra hıçkıra ağlamak mı kötü yoksa sensizlik mi bilmiyorum be sevgili.

Ulan ne başka sevmişim ben seni be kızım.
Sen gidince herkes yabancılaştı be güzelim. Dost dediğim kimse mi yok. Yoksa tek dostummuydun sen benim.
O son konuşmanda üstün körü içme dediğin için içmiyorum. dıbına koyim gene seni düşündüğümden herhalde be.
Çok özledim seni.
Ellerini mesela. Ellerinin saatlerce avuçlarımda terlemesini özledim. Hatta o terli ellerlini üstümde silmeni bile be sevgili. Ulan bu nasıl ayrılık. Bu nasıl gidiş be.
gibmişim geleceği geçmişi. Ben tüm planlarımı senin üzerinden yapmışken nasıl olurumda senin gelecek planlarında olmam lan.
Nasıl gibip atarsın kızım beni böyle bir kenara.
Lan az mı değer verdim ben sana. Lan az mı sevdim. Annemle tanıştırdım lan ben seni.
Anne dedim bak, bak bu o . gelecekte ki gelinin bu anne dedim. Az mı dedim lan.
Nasıl yazık ettin bize be. Nasıl bitirdin. Kızım bir cevap ver lan ???

günler istanbulda da kolay geçmiyordu lan. o olmadan. güneş çok yakıyordu insanı gölgesiz zamanlarında be bıyıklı.

dayanamıyordum evde durmalara amk. ya taksimde içmekteydim. ya da kendi kendime mesai uzatıyordum işte.

yazda bitti amk. yenıden bu gibtiritaktan şehire geldim..

-hadi evlat... hikayene başla artık.. zaman çok ama sen burada bu kadar fazla zaman kalamazsın.
-niye lan. kendin demedin mi istediğin kadar kalabilirsin diye ?
-kalırsın, kalmazsın demiyorum ama. sen daha tam ölmedin. yani öldün ama karışık amk buralar konuşturma beni. hikayeni anlat gibtir git işte...
-tamam be bıyıklı ne kızıyon. anlatıyoruz işte yavaş yavaş. hem işi sarpa vuran sensin amk. kim dedi sana en başından başla diye amcık..
- neyse hadi anladık babanı kaybettin üzüldün felan. sonra ne oldu oğlum onu anlat...
-peki madem...

http://www.youtube.com/watch?v=4QKFIXRtqYY

- tamam evlat. gibtir et. hadi uyuma vakti geldi. sen de bugun bi sinirlisin anlamadım amk! benim bile sabrımın sınırlarını zorluyorsun...
- napalım be bıyıklı. hayat bizi her türlü şekle sokup gibmişken sana gülerek mi anlatayım olanları anlamadım ki ?
-neyse hadi mezara...
- şöyle deme amk! uyumak daha sıcak geliyo...

günler günleri kovaladı. aylar ayları...
aile durumum iyice kötüydü. annem ben okulu bitireyim diye tekrardan işe girmek zorunda kalmış. bilal artık açık öğretimden liseyi okumak zorunda kalmıştı.

ama ekonomık olarak hiç iyi değildik. bazen bana iki üç ay hiç para gönderemedikleri oldu. o yüzden çok borcun altına girdim be bıyıklı. hem okul okdugum sehirde ufacıktı amk. haliyle iş bulmam çok zordu.

-ne işler yaptın ?

ne yapmadım ki. inşaattan tut anketörlüğe kadar amk. bir öğrenci ne yaparsa onu yaptım. sonunda yaz geldi de gibtir olup istanbula gittim.

- ne istanbulu ?

sahi babam ölünce ailem istanbula taşındı benim anlatmadım sana dimi?

onlarda orda onsuz durmaya dayanamamıştı be bıyıklı.
göçüp istanbula gellmişlerdi.
okmeydanına. gerçi 'b' harfi ekgib ama olsun.

hay mezarlığının amk. anlatıyorum o zaman.
- anlat bakalım...

o öldüğünde hiç ağlamadım.

sadece bildiğim toprağına sarılıp baba diye bağırdığımdı. sonra elime nerden aldığımı bile hatırlamadığım bir sopayla tüm akrabalarımdan önüme kim gelirse gelsin vurduğum, gibtirin gidin lan burdan. yaşarken nerdeydinizde öldüğünde cenazesinde ağlıyorsunuz. diye herkesi kovduğumdu..
üç gün durabilmiştim sadece çorluda. harbi çok zordu be bıyıklı. acım bünyemin kaldıracağından çok çok fazlaydı amk..

üçüncü gün okula dönmüştüm ilk otobüsle. tek tesellimde tiyatroydu amk. kendimi ful provalara vermiş. kimsenin o konu hakkında konusmasını da istememiştim.

serdar abim sağolsun. anlamıştı beni.. ne zaman ki oyun günü geldi. çekip kulise kardeşim babanı kaybettin. bu amk komedisini oynayabilecek misin diye sordu. lan abi tek tesellim bu amk!! acımı hafifleten şey bu oynamazsam ne yarak yicem dediğimde anlamıştı beni sağolsun...

unutmak kolay değil be bıyıklı. yüreğime öyle karanlık çökmüştü ki babam gittiğinde. bu yalnızlık hiç bitmez diyordum. ağlamak nasıl bir şeydi unutmuştum ama. yüreğim kan ağlıyordu amk! bir bildiğim gözlerimden yaş akmıyo diye sert olmadıgımdı..

ya sen şimdi niye o'nu soktun ki aklıma amk!!

- e daha asıl hikayeye başlamadık bile be oğlum. asıl hikaye de o değil mi zaten ? seni öldürende o değil mi ?

- evet o ama ondan hariç her şeyi anlatayım sana be bıyıklı. ne gerek var ki beni o günlere geri zütürmeye ?
- gidelim evlat. o günlere gidelim de. sana soracağım soruları bana adam akıllı cevapla...
- bu sorular neden bu kadar önemli peki?

- e eğer bu soruları doğru cevaplamazsan hep ölü olarak kalacaksın. ve her gün seni mezarından ben uyandıracağım...
- e bu koca mezarlıkta benden başka kimse yok mu amk??
- şu üstü kapalı olanları görüyor musun ?
- evet..
- onlar yaşadıkları halde ölü olanlar...
-peki ya bu boş olanlar. onlar daha gelmemiş olanların mı ?
- hayır. o boş olanlar yaşamayı seçip burdan gidenlerin geride bıraktıkları.
-peki ya bu düz alan ne iş bıyıklı.
-onlarda daha buraya gelmemiş olanların yeri. onlar geldiği zaman bu düzlükte şu gördüğün kazma kürekle yer açarım ben onlara...
- e günlerdir benden başka gelen olmadı hiç...
- gelen çok oğlum. sadece ben görürüm onları. ve sen sadece ilk geldiğin gün gibi görürsün bu mezarlığı...

ne anlatayım ki. aylarca şişelerin dibinde herkese küfür ettiğimimi?

dost dediklerimin o sırada yanımda olmadıklarını mı ?

gibtir çektiğim akrabalarımımı anlatayım bıyıklı?

çok zordu o günler be. taki o gelene kadar...

ama sana onu anlatmicam...
- anlatacaksın!!
-lan bari onu bilme be amk!
- zaman çok oğlum. anlatacaksın...
-neden?
- e öldün sen oğlum...

-oğlum!! ne yaptın baban öldüğünde. sen anlat bana. bırakalım filmin devdıbını izlemeyi sen anlat

anlatırımda yaramı niye deşiyorsun be bıyıklı. senin de bir baban yok mu amk!! kimse öğretmedimi sevilenler gidince arkada kalanların yüreğinin acıdığını sana ?
- anlat oğlum. acılar anlatıldıkca eksilir...

peki madem...

nasıl başlasam ki sana anlatmaya bıyıklı? gitmişti işte devrilmez dediğim çınar. rüzgara yenik düşmüştü, toprak altındaydı lan.

ona sarılmak yerine üstüne atılan toprağa sarılmak çok yakıyordu canımı be bıyıklı.
hatırlarımda ne hikayeler dinlerdim ben o çınarın gölgesinde.

ne dersler vermişti bana o çınar. en cokta rüzgara yenilmemeyi öğretmişti bana. ama kendisi bir rüzgara yenik düşmüştü be bıyıklı..

-hadi gel tavla oynayalım. kaybeden demlesin çayı bugün...

bir şarkı der ya hani bana rüzgarı anlat diye. hay ben o şarkıyı yapanın amk bıyıklı. valla bak...

rüzgar kimdi ?
azrail mi ?

acıyor yüreğim bıyıklı. sanki elli kişi birden bıcak saplıyorlar yüreğime... bu nasıl acı lan.. hayat bu kadar büyük gibmeyi kimden öğrendi be?