Dün sabah erken saatlerde karşıya geçmek için metrobüse bindim. Henüz saat erken olduğu için pek insan yoktu.
Dedim bi sözlüğe bakayım ne var ne yok derken bir ayar hikayesi gördüm. Dedim ben neden ayar veremeyeyim? Benim neyim ekgib? Bu gazla ayar verecek birilerini kollamaya başladım.
Perpada bir ergen grubu bindi metrobüse. Aha dedim bana malzeme çıkar şimdi, ve pislik bir kahkaha attım.
Bi anda cevredekiler bana baktı ve o kız grubundan biri bana dönerek izlediği film aklında kalmış heralde ıyy ezik dedi yanındaki ergen arkadaşları da bastı kahkahayı bana güldüler. Bende bir dahaki durakta hemen indim. Hırs yaptım. Ayar vermek benimde hakkımdı sonuçta. Kafaya koydum bugün ayar verecektim.
Arkasından gelen metrobüse tekrar bindim. Saat ilerlediği için bu biraz daha kalabalıktı. Arka taraflara doğru ilerledim Aman Tanrım o da ne?
Bir ergen yanındaki teyzeye yer vermiyor. Dedim işte aradığım fırsat. Yaklaştım yanlarına ve çocuğa yöneldim "Utanmıyor musun yanında teyze ayaktayken oturmaya?"
Çocuk istifini hiç bozmadı ve "Utanmıyorum nolacak?" diye yanıtladı.
O anda çok sinirlendim. Madem ayar veremedim bari dayak atayım dedim ve bi yumruk indirdim. Ardından yanındaki arkadaşları hep birlikte beni ağız burun düzledi. Şuan hastaneden yazıyorum. Nalet olsun ayarcılara ve ayara özendirenlere.
Tatil günüm de mahvoldu hainler...