metroda yaşadığım adrenalin dolu dakikalar

senin olmayan beynine sokayım oç

rizörv

devam et oç

türk olmadığına emin olmak için bir şeyler yapmalıydım ama ne?
düşünemiyordum çünkü korkuyordum... bu bilgileri öğrenmem benim ve ailemin hayatı için tehlike demek oluyordu... ama bu işe girmiştim bir kere, jason statham olsaydı geri adım atar mıydı? kesinlikle atmazdı... bütün statham filmlerini gözümün önünden geçirdim ve yeterli gazı aldım... şimdi düşünebilirdim...

buharlaşan cama kafamı dayayıp, türk kızlarını düşündüm... belirgin özellikleri neydi?
yağlı saçları? bu kızın saçları hiç yağlı gibi durmuyordu, ama bu yeterli bir kanıt değildi.
sakalları? yüzünde bir tek tüy tanesi bile yoktu kaşları hariç ama bu da yeterli değildi.

başka bir şey olmalıydı, kafamda şüphe bırakmayacak bir şey, ama neydi o şey?
cebimden çıkardım rocco şekeri dilime yapıştırdım ve düşünmeye devam ettim. rocco işe yaramıştı, evreka!

seri devam et panpa

reserved

metro 2033ü mü okudun amk

etmedi... yoksa kuşkularımda haklı mıydım? o kız, o gencecik ve güzel kız bir rus muydu? ülkesinden zorla getirilmiş ve burada ücret karşılığı erkeklere mi pazarlanıyordu? normal davranması için kaç kere dayak yemişti kim bilir...

kulaklıklarını taktı ve play tuşuna bastı, sağ elinin o zarif ve ince baş parmağıyla...
müzik tüm koridoru sardı, hafif bir müzikti, evet evet piyanoydu... klagib müzik dinliyordu güzel kız... ve ben daha önce klagib müzik dinleyen bir türk kızı tanımamıştım... tanrım neler oluyordu?!

kuşkulu gözlerle ikisinin de davranışlarını takip etmeye başladım... ki zaten yapacak başka bir işim de yoktu o an... bir durakta durduk, o an inecekmiş gibi kalktım ve ikisini de daha rahat görebileceğim bir koltuğa oturdum... şansım varmış ki bu hareketimi fark etmediler. önceki yerimde otururken arkamda oturan 60lı yaşlarda, torununu okula zütüren teyze hariç... o her şeyi gördü ve suratıma beni kandıramazsın. der gibi bir ifadeyle baktı. işler yolunda giderse sonra bu işin de icabına bakmalıydım...

ben bu düşünceler içerisindeyken kız çantasından çıkardığı müzik çaların kördüğüm olmuş kulaklığını çözmeye çalışıyordu... yanındaki ihtiyarın yardım edip etmeyeceğini merak ediyordum, babası olsaydı ederdi... bundan emindim...

devam panpa

@3 nick entry

önümdeki kel amcanın yanında güzeller güzeli bir üniversiteli kız kafası vardı... üniversiteli kız kafasını, at kafasını ve ot kafasını nerede görsem tanırım...
etrafıma baktım. bu kadar boş yer varken neden bu kız bu kel ihtiyarın yanında oturuyordu?
üstelik hava da soğuktu ve kelin ne kafasında ne de elinde bere benzeri bir şey vardı...
bu onun uzun zamandır kel olduğunu gösteriyordu...

belki de kızıdır dedim kendime... ama kızı olsa aralarında ufak bir konuşma geçmez miydi?
kız arada kafasını ihtiyarın omzuna koymaz mıydı? veya kız telefonuna gelen mesaja bakarken, ihtiyar çaktırmadan okumaya çalışmaz mıydı? iki yabancı gibiydiler ve ben bu işten ciddi ciddi kuşkulanmaya başlamıştım...

rizörved

@1 baslıga sibirya 2012 falan dıye başlasaydın

hayatını amerikanın en taktan hapishanelerinde geçirmiş, gibilmiş, gibmiş, defalarca uyuşturucu bağımlısı olmuş, komaya girip çıkmış ve hatırladığı 10 tane cinayeti olan bir adam gibi baktım yüzlerine... doğal olarak korktular, korktuklarını adamın bana değil de dışarıya baktığından anlamıştım... yüzüme bakacak cesareti yoktu...

kızı kolundan tutup kendime doğru çektim. bugün şanslı günündesin, seni özgür bırakacağım. dedim. bir an ortalıkta soğuk rüzgarlar esti. metrodakilerin alkışlarını kulaklarımda duyar gibiydim... kız anlamsız bakışlarla ayağa kalktı... o sırada ihtiyar elini beline doğru zütürdü, ani bir hareketle dizimi alt dudağının bitip çenesinin başladığı yere geçirdim. o sırada duran metro benim için büyük bir şanstı. kızı kolundan çekerek kapıya doğru sürükledim. ihtiyarın cama vuran kafası kanıyordu, ateş etme olasılığını göz önünde bulundurup metrodan indiğim gibi kıza çelme takıp yere düşürdüm ve üstüne yattım. ve metro hareket etti...

bir kızın, genç ve güzel kızın hayatını kurtarmıştım. dünyanın bütün mutluluklarını vücudumun her santimetre karesinden hissediyordum. gurur dolu bir hareketle ayağa kalktım ve kızın kalkmasına yardım etmek için elimi uzattım. ağlıyordu...

mutluluk gözyaşları...

benim de gözlerim doldu o an... aniden uzattığım elime tokat atıp ya sen deli misin kardeşim, napıyosun sen ya aptal! tarzı türkçe küfürler etmeye başladı ve diksiyonu çok sağlamdı. yani neredeyse türk olduğuna inanacaktım. böyle mi teşekkür ediyorsun diyerek pantolonumdan taşmış gömleğimi düzelttim ve oradan uzaklaştım...

devam etsene züt

devam etsin lan bu

devam panpa reserved

helal olsun ben böyle yaratıcılık görmedim

reserved