kurtardım beyler. cidden allah kimseye yasatmasın. olayı anlatıyorum.

bilen bilir bursada gökdere istasyonundan sonraki sonraki semtler çok tekin değildir. metrodayım saat 23:00 civarı mimar sinan btü durağında dünyalar güzeli bir kadın bindi. cidden deli tav oldum beyler öyle böyle değil. kadın ayakta kalmıştı ve ölmeye hali yok gibiydi. hemen kalkıp buyrun oturun diye yerimi verdim. ilk başta oturmak istemediğini söylesede çok itraaz etmeme gerek kalmadan kabul etti ve çok minnettar olduğunu söyledi.

ayakta kulaklık takılı şarkı dinlerken baya bir kesiştik. cidden beyler böyle birşey yok 1.70 küsür boyu siyah saçları, kapkara kaşları gözleriyle tam bir afetti. fiziğide yerindeydi cidden çok tav olmuştum. aradabi göz göze geldikçe tebbessüm edip başını öne eğiyordu. içim kıpır kıpırdı beyler. yanındada bitane lavuk vardı. böyle esmer dişleri ekgib, sakalları taka dönmüş ve leş gibi ter kokan bir huur çocuğu. bu adam yan gözlerle kadını kesiyordu. ben bunu fark ettim ve adama ters ters bakmaya başladım. korkmuş olacakki bidaha bakmadı. fakat kadın adamdan rahatsız olduğu belliydiki ayağa kalkıp bana teşşekürler ben birazdan inicem buyrun siz oturun dedi. bende oturmadım tabiki. yanıma doğru gelince efsane bir koku yayıldı etrafa cidden ölüyü diriltir diriyi öldürür öyle bir koku.

istek olursa devamı gelicek beyler rezzleri alın...

edit: hikaye bitmiştir beyler. okuyan herkese teşekürler.

edit2: trendte 1. sıradayız beyler hepiniz adamsiniz

Beyler hacivat durağına geldiğimizde kadın iyi akşamlar diyerek metrodan çıktı. O çıktığı anda o tipini gibtimin çocuğu bi anda koşarak çıktı metrodan. Ben noluyo lan dedim ve işkillendim. Hemen ineceğim durak olmasada indim ve çaktırmadan arkasından yürüdüm adamın. Bi sigara yakayım dedim sigaramı yaktım ve bi döndüm adam yok aq etrafta kadında yok. Bi anda noluyo lan dedim ve dahada işkillendim. Hemen sağa sola koşturmaya başladım. Düz yolda koşuyorum giderken hep cadde aralarına bakıyorum. Koşarken bi anda bi çığlık sesi duydum.

Durdum ve sesin nerden geldiğini çıkarmaya çalıştım. Ardından bir ses daha:

"imdaat"

Beyler belli edin kendinizi

Up up up up up

Up up up up up up

Up up up up up up up

Ses inanılmaz tanıdık geliyordu. Bu ses tabikide metrodaki kadından başkası olamazdı. Dahada şiddetli bir şekilde koşmaya başladım saat gece yarısına gelmek üzereydi. Bilen bilir o tarafları hiçbir allhın kulu yoktudışarıda. Çığlık sesleri artmıştı ve ben sesin olduğu yere dahada yaklaşmıştım. En sonunda park alanı gibi boş bir arazi hani bu etrafında çöp atanın anasını... yazılar olan yerler vardır ya öyle bir yerin önüne geldim. Ve o berbat görüntü gözlerimin önünde belirdi.

Metrodaki kadın ve yanında oturan huur çocuğu...

beyler belli edin kendinizi sukulari ekgib etmeyin

O muallaknin tohumu kadının boğazından tutmuş dudaklarına yapışmıştı. Bi anda şok geçirdim ne yapıcağımı bilemedim. Kadın adamın dudağını ısırmış olacakki adam bağırarak geri çekildi ve o anda kadının suratına okkalı bir tokat attı.

O an beyler cidden delirdim. Lan orrospu çocuğu diyerek adamın üstüne tekme attım. Yere yapıştı huur çocuğu. Üstüne yatıp yumruklamaya başladım. Adamın yüzü tanınmayacak hale geldi kan reva içinde kaldı muallak. Ama huur çocuğu boş degildi.

En sonunda adamı bırakıp kadının yanına gittim. Iyimisiniz dedim ve o bakış beyler cidden ben öyle bir bakış görmedim. Inanılmaz bir minnet bakışıydı. Çok korkuyordu elleri titriyordu belliydi. Bi anda bana sarılıp ağlamaya başladı allah senden razı olsun diyerek.

Ben kadını sakinlestirmeye çalışırken o anda bacağıma bir bıçak darbesi hissettim. Ve ardından buz gibi soğukta sıcacık bir sıvının bacaklarımdan aktığını...

huur çocuğu bacağıma kelebek saplamıştı. Ilk baş acı çeksemde hemen dönüp bunun çenesine yumruğu otutturdum ve bu geri savrulup kaçmaya başladı. Ilk baş peşinden koşucaktım ama ismini bile bilmediğim kadın beni kolumdan tuttu. Hemen ambulansı aradı. Hastaneye acile gittik.

Doktor Çapraz bağlarımın yırtıldığını ve ameliyata girmem gerektiğini söyledi. Gözlerimi açtığımda ailem bir odada benimleydi.
( peder:p annem:a ben:b )

P- iyimisin oğlum nası oldun?

B- iyi baba şükürde siz nerden duydunuz hayırdır?

P- telefonundan bir kız aradı ve xx hastanesinde ameliyat olacağını söyledi biz nedenini sorduk ama sadece cabuk gelin dedi
B- o nerde şuanda? Burdamı?

A- yok oğlum okula gitmesi gerekmiş ama hep burdaydı yanındaydı. Sen nasılsın ağrın sızın varmı?

P- oğlum helal olsun sana mert adammışsın bi kızın hayatını kurtardın. Ailesi sana minnettar bizde seninle gurur duyuyoruz.

B- öğrettiğin gibi yaptım babam.

Dedim ve ailem odadan çıktı. Bacaklarım deli gibi yanıyordu. Bi anda yüksek bir acı hissettim. Annem babam hemen hemşireyi çağırdılar. Hemşre narkoz ve ağrı keshci karışımı birşey verdi ve bi anda dalmışım.

Gözlerimi açtım. Karşımda o vardı. Simsiyah gözleriyle beni izliyordu. Elimi tuttu ve yine o minnet dolu bakışları attı. Ben bana verdikleri şeyin etkisiyle konuşamıyordum adam akıllı.

Bir anda gözlerinden yaş geldi ve o tatlı sesi tekrar kulaklarıma dünyanın en tatlı şarkısı gbi geldi.

-iyi misin?

+bu soruyu benim sana sormam gerek

-daha iyi günlerim oldu.

+tesadüfe bak benimde

dedim ve küçük bir tebessümle gözlerime baktı:

-sana ne kadar teşekkür etsem azdır.

+olması gerekeni yaptım ama asıl soru polise gittinmi?

-hastane polisine açıkladım herşeyi, gereğini yapacaklarını söylediler. O şerefsizi bulup gebertmelerini istiyorum

+o görev bende sen rahat olsana dedim ve tekrar o tatlı tebessüm belirdi yüzünde

+

Konuşmanın ardından adını öğrenmiştim. Adı pelindi. Benden bir yaş büyüktü ve işletme okuyordu. Ailesinin durumu iyiydi. O an sadece bunları öğrenmiştim. Ailesi beni ziyarete gelmişti. Odaya girdiklerinde babası önüme geldi kulağıma yaklaşıp "teşekkürler" dedi. Yine o minnettar bakışlar. Fakat bu sefer pelinin annesi ve babasındandı. Normal çünkü biricik kızları, en değerlilerinin hayatını kurtarmıştım belkide. Kötü, hatta berbat bir durum. Dünyanın en çirkin olayı. Güpgüzel bir kız, namussuz bir şerefsizin elindeydi. Allah kimseye yasatmasın.

Ailesi tekrardan minnetlerini sunup yanımdan ayrıldılar. Pelinde tam kalkıcakken birdaha görüşebilcekmiyiz peki? Dedim. Sen iyileşmene bak önce sonra düşün bunları dedi ve yanağıma bir öpücük kondurup gitti...

Gece kanter içinde uyandım. Sebebi ise gördüğüm kabustu. O gecenin kabusu. O şerefsizin pelinin dudaklarına yapıştığı an. Kabus ya, bu sefer peline tecavüz ediyordu ve ben hiçbirşey yapmıyordum.

Sigara içmem gerekti. Kabus beni derinden etkilemişti. Annem yanıma geldi. Halimi görünce ne oldugunu sordu. Bende sigara içmem gerektiğini söyledim. Hemşireleri çağırıp tekerlekli sandalye getirdi annem ve beni balkona çıkardı.

Üç gün daha kalmam gerekti burda. Çok şükür o kadarda ciddi birşeyim yokmuş. Bilmem kaçıncı dereceden yırtık. Tedaviyle düzelebilir ancak eskisi kadar sağlam olmaz demişti doktor.

Kafamda binbir farklı soru vardı. Yanımda ise bana yardım eddn hemşire ve kanlı pantolonumdan çıkan sigara pakedim. Acaba pelin nasıl? Bidaha buraya gelecekmi? Ben bile böyle kabuslae gördüysem kim bilir o neler görmüştür?

O kadar uzaklara dalmışımki, o kadar çok sigara içmişimki fark etmedim. En sonunda hemşirenin seslenişiyle kendime geldim. Beni odama zütürdü ve yatağıma yatırdı. Hala aklımda sorularla uyuya kalmışım

Ertesi gün uyandığımda yatağımın başında annem vardı. Bana o aşk dolu gözlerle bakıyordu. Arkadaşlarımın ziyarete gelceğini söyledi. Bende pelinden haber varmı diye sorunca hayır dercesine başını salladı.

Galiba aşık oluyordum. Çünkü her saniye aklımdaydı. Her saniye gözleri önümdeydi. Nefesi, sesi, mimikleri gözlerimi her kapadığımda gerçek gibi karşımdaydı.

Arkadaşlarım ziyaretime gelmişlerdi saolsunlar. Iyi makara yapmıştık. Moralim ve kafam biraz olsada düzelmişti.

Onlar gidince hiç beklemediğim biri: pelinin babası, yani hakan bey gelmişti. Nasıl olduğumu sordu. Daha sonrada ne işle uğraşıyorsun gibi sorular sordu. Bana iş teklif etti ama çok şükür bizmde durumumuz iyiydi. Ben pelinin durumunu sordum. Pskiyatriye başlamış. Hergece bağırarak uyanıyormuş ve karanlıkta yatamıyormuş. Yazık... içim burkuldu. Kimin hakkı varki gencecik bir kıza bunları yaşatmaya? Bu korkuyu, bu piskolojiyi tattırmaya? Içimde daha çok nefret ve sinir duygusu büyümüştü. Hakan bey gitmeden önce bana kartını bıraktı. Bir sıkıntım veya ihtiyacım olursa çekinmeden aramamı rica etti. Bir isteğim var dedim: oda pelinin buraya gelmesiydi.

Hakan bey pelinin tek gelemeyeceğini ancak bir gün getireceğini söyledi. E şu saatten sonra böyle birşey yaşamış hangi baba kızını kolay kolay sokağa salarki? Vedalaşıp yanımdan ayrıldı.

Üç saat sonra pelin yanıma geldi. Bütün acılarımı unutmuştum sanki. O narin eli elimi tuttuğunda kalbim savaş atı gibi sahlandı. Yüzü gözü kaymıştı ama. Gece uyku uyuyamadığını anlattı. Kabuslar gördüğünü, karanlıktan korkmaya başladığını anlattı. Tekrardan gözünden yaş gelmişti. Elimle gözyaşlarını sildim. Masum ağlayan iki göz... o kadar iç acıtıcıydıki benimde gözlerim doldu. Ağlama dedim ve koynuma yatırdım. Yarım saat saçını okşadıktan sonra uyuya kalmıştı.

Çok garipti aslında. Daha adını bile yeni öğrendiğim bir kız şuan koynumda yatıyordu. Sebebi belliydi tabiki ama ayriyetende korkuyordu. çok korkuyordu. Onu koruyacağımı düşündüğü için, arkamda saklanabilceğini düşündüğü için bu kadar samimiydi belkide. O huur çocuğunun pis kokulu ağzının zorlada olsa tadına bakmıştı sonuçta. Onun için, dünyadaki bütün kızlar, hatta bütün insanlar için zorla cinsel ilişkiye girmek berbat bir histir elbette.

Hakan bey odaya girdi. Bakışlarından ilk basta bu durumdan memnun olmadığını hissetmiştim. Ama ne diyebilirdiki? Ben bu gece burda kalsın daha iyi olur onun için dedim. Zorla olsada kabul etti.

O narin elleri şuan göğsümde birleşmiş şekilde yatıyordu. Günlerdir aklımdan çıkmayan o kız, rüyalarıma hatta kabuslarıma giren o kız şuanda koynumdaydı. Elbtte mükemmel bir his olmalıki, onu rahatsız etmemek için haraketsiz, ceset gibi durdum tüm gece yanında.

Gözüme uyku girmedi. Nasıl girebilirdiki? Midemde kelebekler uçuşuyordu. Aslında yakışıklı biriyimdir. Kişiden kişiye degişir tabi. Çevremde çok kız yoktu çünkü kızların sohbetini sevmezdim. Erkeklerin sohbeti daha samimi geliyordu bana. Çeremde çok kız yoktu ama peşimden gizliden gizliye dolanan kızlar vardı.

Ama asıl soru şuydu: ne olduda bu kadar bağlanmıştım adsm gibi tanımadığım birine?

Tam uykuya dalacakken bir anda kolumun biri tarafından cimcirildiğini, tırnaklandığını fark edince noluyo lan diye kendime geldim. Ilk baş rüya sanmıştım ama değildi. Pelin kolumu tırnaklayarak sayıklıyordu. Ne yapıcağımı bilemiyordum derken bi anda deli gibi bağırmaya başladı. Fakat asıl sorun şuyduki uykusunda bağırıyordu. Ben uyandırmaya çalışıyordum ama uyanmıyordu. En sonunda tokat atmaya başladım. Nefes nefese uyanmıştı. Bütün hastane ayağa kalktı hemşireler odama koştular annem telaş içinde su getirdi hemen. Yine kabus görmüştü.

Sakinleşince uyumak istemediğini söyledi. Uyumaktan korkar olmuştu artık o pis kabuslar yüzünden.

Beni sandalyeme bindirip balkona çıktık. Güneşin doğuşuna az kalmıştı. Ben sigaramı yaktım oda istedi. Her ne kadar vermemekte ısrar etsemde kıramadım ve verdim. Sigara kullanmadığı halde sigara içiyordu yanımda. Öksürmelerinden ve içine çekmeyişinden anlamıştım bunu. Uzun uzun sohbet ettik dertleştik. Daha iyi tanıyordum artık. Vişne caddesinde babasının dükkanı olduğu için hacivatta yaşıyorlarmış. Babası tekstille uğraşıyormuş. Ünide bölümünden nefret ediyormuş ve değiştirmek istiyormuş. Küçük kardeşi varmış 15 yaşında. Piano çalıyormuş. Amerikada okuma ihtimali varmış ve vize almak için işlemlere başlamış gibi birsürü şey...

Ama en canımı acıtan şey ise: daha önce hiçbir erkekle öpüşmemiş. Ve ilki o huur çocuğu olmuş. Bunu söylerken yine gözleri doldu. Bu sefer bende birşey diyemedim. Boğazım düğümlendi. Teselli vermeye çalıştım ama nereye kadar verebilirdimki? O kadar temiz ve kaliteli bir kızdıki inanamazsınız. Bu kadar güzel olup bu kadar temiz kalmaya çalışan kaç kişi vardır etrafınızda? Ama maalesef temiz kalamamıştı. Çok denemiş, mücadele etmiş ama yapamamıştı.

Tabikide daha kötüsüde olabilirde o an işkillenip takip etmeseydim. Ama bu olanlarda yeteri kadar kötü değilmiydiki zaten?

Sabah olmuştu artık. Babasını aradı gelip alması için rica etti. Gitmeden önce bana telefon numarasını bıraktı ama birsüre telefon kullanmayacağını söyleyince ben numaramı ona verdim. Istediğin zaman arayabilirsin dedim.

Öğleye doğru doktor yanıma geldi ve test, kontol gibi şeyler yaptı. Aksama taburcu olabilceğimi, ama deynekle yürümem gerektiğini söyledi.

Akşam olunca eve gitmiştim sonunda. Derin bir oh ve şükür çektim. Iki hafta deynekle yürüsem yeter diye düşündüm.

O iki hafta sonunda geldi ve geçti. Sahi; zaman durmuyordu ya... daha rahat yürüyebiliyordum artık. Hala deynekle yürüyordum ama. Araba sürebiliyordum. Hastaneye kontrollere tek başıma gidip geliyordum. Tabi tek bir ekgib vardıki oda telefonumun beklenen kişiden aranmamasıydı. Tam iki hafta. Pelin ne aramıştı nede sormuştu. Babasını aradığımda konuşmak istemediğini, genellikle pskiyatrisinde oldugunu söylemişti.

Sabır edip beklemekle geçti günlerim. Hala aramamıştı. Delirmek üzereydim. 1. Ayın sonlarına doğru bir telefon geldi. Beklediğim kişidendi telefon evet. Halimi hatrımı sordu ve buluşmak istediğini söyledi. Evinden gelip alabilceğimi söylemiştim. Oda kabul etmişti. Evinin adresini verdi.

Babamdan arabasını alıp evine doğru yola koyuldum.

Evinin önüne geldiğimde beni aradığı numarayı çaldırdım. Aşağıya indi. Bir ayda nerden baksan bi 7-8 kilo vermişe benziyordu. Beti rengi atmıştı. Gözlerinin altı mosmordu. Ama umrumdada değildi o anki görünüşü.

Arabaya bindiği gibi uzun uzun sarıldık. Neden aramadığını sorduğumda kendime güvenemedim dedi. Boşver sonunda aradın o yeter dedim.

Ikimizinde gözlerinden mutluluk gözüksede onun altında berbat edilmiş bir ruh vardı. Korku.

Ama ben hep neseli görünmeye calıştım ona karşı. Birazda moral olsun diye belkide. Doburcada dağ yoluna sürdüm arabayı. Manzarası güzel bir yere park ettim.

Yine uzun uzun sarıldık. Ellerimizde birbirimizin eli, altımızda yemyeşil, iç açıcı güzelliğiyle bursa.

Sevgili değildik. Arkadaşta değildik. Ama eminimki benim hissettiklerimi oda bana hissediyordu. Uzun uzun bakıştık birbirimize. Dudaklarımız yavaş yavaş birbirine değmek için hazırlanıyordu.

Pelin bana yaklaştığı an istemsizce geri kaçtım. Bi anda dünyanın en iç ürkertici görüntüsü geldi gözlerime.

O pis adamın pelinime yaptıkları geldi yine aklıma, gözlerime. O şarap kan ve çürük kokan ağzının pelinimin ağzıyla birleştiği an geldi. Içim bi garip oldu. Yalan olmasında iğrendim sanki. Hiç düşünmemiştim böyle birşey olduğunda kaçacağımı yada böyle hissedeceğimi.

Pelin olayı anlamış olmalıki yine ağlamaya başladı. Özür diledim. Gözyaşlarını silmeye çalıştıkça daha çok ağladı. Çok pişmandım. Boynum kırılsaydıda geri çekilmeseydim diye düşünüyordum ama olan olmuştu. Diyecek bir bahanende yoktu zaten. Biraz daha iyi olunca pelin bu sefer ben yanaştım ona içim garipleşsede. Ama bu sefer o geri çekildi. Benim ilkim böyle bir anda senin gibi bir adamla olmalıydı, öyle huur çocuğunun tekiyle değil dedi. Bunu söylerken kekeledide. Hala korkuyordu ama bu sefer ağlamamıştı.

Eve sürmemi istedi. Evinin içine kadar bıraktım. Gitmeden önce yine sımsıkı sarıldım ve seni seviyorum dedim. O ise sadece gülüp iyi akşamlar dedi.

Eve girdiğimde telefonumda bir mesaj geldi. Bende seni seviyorum yazıyordu mesajda. Içim burkulmuş olsada mutluydum. Garip bir histi. Cidden pelin çok farklıydı benim için. Bu olaylar olmasaydıda ki keşke olmasaydı yine peşine düşerdim herhalde. O ilk bakış beni benden almıştı çünkü zaten.

Aradan üç gün geçmiştiki pelinle konuşmamız minimum seviyeye inmişti. Oysa onun bana, benimde ona ihtiyacım vardı. Az konuşsakta konuşuyorduk neticesinde. O bana yetiyordu. Seven adama yetmezmi hiç?

Bana üç gün pskiyatrisinde kalacağını söyledi. Kabul etmiştimkizaten bunu kabul etmek bana kalmamıştı. Üç gün hiç ulaşamıycaktım maalesef.

Sayılı gün çabuk geçer derler. Üçüncü gün bitti ve dördüncü günün sabahında peline süpriz yapmak için pskiyatrisine gittim.

Fakat oraya vardığımda pelinin aslında oraya hiç gitmediğini öğrendim.

Hemen evine gittim. Gördüğüm manzara beni hayattan soğuttu. Evin önünde milyon tane ayakkabı, içeride bir hoca, aglayan, siyah giyinmiş insanlar. Aklımdan en iyi ihtinali geçiriyordum. Ama bunun en iyi ihtimali yoktu. Sadece tek sonuçlu bir tabloydu gördüklerim.

Koşarak içeri girdim. Pelinin annesi songül teyzenin yanına gidip ellerini tuttum. Belki bir umut, belki yanlış düşünüyorumdur diye yalvarırcasına baktım songül teyzeye. Ben her "songul teyze noluyo!" Diye bağırdığımda daha çok ağlıyordu.

Tükenmiştim. Pelinimi, tek aşkımı kaybetmiştim. Bu dünyadan gitmişti artık. Ama neden bu kadar erkendi? Neden bu kadar gençkendi? Neden daha yasayacak çok şeyimiz varken olmuştu neden!

Kendimi yere atıp aglamaya başladım bende ordaki insanlara ayak uydurmaya çalışırcasına.

Aklım yine mahfetti beni. Benim yüzümden demeye başladım. Kendimden nefret etmeye başlamıştım. Belki o gün arabada geri çekilmeseydim, iğrenmeseydim bunlar olmayacaktı. Ama intihar ettiğinede emin değildim. Çok kötüydüm gücüm kalmamıştı. En çok koyanda cenazesine bile gitmemiş olmamdı...