kadinlar hakkindaki yazilarimi okumussaniz, bu yaptigim eylemin benim icin cok zor olmadigini da biliyorsunuzdur.

yaziya ilk entry ile basliyorum, 5 kisi gelirse devam edicem.

o gün üniversitede isim vardi, üniversiteden yorgun argin cikmis metrobüsün yolunu tutmustum. armani saatim, siyah gömlegim, police günes gözlügüm, güzel duran saclarim ve fit bir vücudumla tam bir kadin avcisi gibiydim. cocuk cocuk kizlardan bikmis, artik daha olgun, yani kadin gibi kadinlarla birlikte olmak onlarla vakit gecirmek istiyordum.
bir kac kez metrobüste ciddili kesistigim kizlardan sonra oturakli sekilde düsündügümde, metrobüsten kiz kaldirmak cok zor gibi geliyordu. etrafta birsürü yabanci insan, muhabbete girmenin imkani olmayan bir yer, ki karizma olarak da pozitif degil negatif bir ortamdir metrobüs.