Okula metrobüsle giden biriyim. Günün her saati dolu olması insanı usandırıyor.

O zamanlar üniversitede ingilizce hazırlık bölümünde olduğum için lise 5 gibi hayatım vardı. Sabah trafik saatinde okula gider akşam trafik saatinde okuldan dönerdim. Bir gün yine böyle rutin bir gün beyler fakat bugünün diğerlerinden farkı benim aşırı yorgun olmam.

Metrobüse gelmeden planımı kurmuştum artık tıka basa dolu bile gelse o koltuğa oturucaktım beyler. Planım iki adımdan oluşuyordu. Metrobüs geldi ve zorla da olsa bindim. Planımın birinci kısmını uygulama vaktim gelmişti. Aralardan geçerek cam kenarında ayakta dikilen bir dayıdan başımın döndüğünü ve oraya geçmeme izin vermesini istedim. Dayı izin verdi arkama yaslanarak ayakta bir biçimde gidiyordum. Planımın birinci kısmı başarılıydı.

ikinci kısmına başlamak için 5 dakika bekledim. 5 dakika sonra ikinci planıma başladım. Otobüs normal seyir halindeyken baygın numarası yapıp kendimi yere bıraktım. Bıraktığım an metrobüs halkı üzerime üşüştü. Herkes yer vermek için birbiriyle yarıştı. Su ve büskivi veren teyzeler kendime gelmemi sağlamak için twerke başlayan kızlar vardı.

Bu da böyle bir anımdır. Taktik olunca anı olmuyor mu dıbına koyayım