metrobüste kızılötesi ile kız kaldırdım

ln yazının baslarında kız artik burda deil yazmıstı vay aq yine gibecek bizi bu gidisle

bu başlığı sol taşşağa taşıyanın amk yeter lan görmekten bıktım

http://fizy.com/#s/128yuv

http://fizy.com/#s/3wklef

Panpa bu hkaye bteck btmedn gidemen ip adresnden bulur giberm seni bitene kadar yaz bu arada basın sağolsun ve başlıqa laf atanın dıbına korum !

ağlattın be muallak kahrolmuş vaziyette elimde rakıyla bekliyorum

ciddi anlamda söylüyorum birader çok yetenekli bir yazarsın şakası değil en yakın zamanda benle iletişime geç hikaye gerçek olsun yada olmasın gibimde değil

devam et panpa dinliyoruz

zar zor evin yolunu bulsamda o gece hiç bitmesin istiyodum.. buzdolabında kalmış 1 birayı tek seferde içtim.. eve gidince mesaj attım eve geldiğimi söyledim.. cevap gelmedi ama takmadım kafama ..saat çok geçti uyumuştu belli ki... gökyüzü aydınlandığında uyuyakaldım.. nasılsa rahattım çünkü ertesi gün ne sınav ne okul ne de iş vardı.. dükkan dan aldığım izin ilaç gibi gelmişti..

sabah kalkar kalkmaz aynaya baktım.. çünkü eve gitmem lazımdı.. ve yüzümde ki yaralar iyice şişmişti.. yüzüm tanınmayacak kadar şişti.. güne 1-0 yenik başladım.. ama 'o'nun bir "günaydın" mesajı herşeyi unutturmaya yetmişti..

öğleden sonra eve gitmeye karar verdim ve kendimi evin ziline basarken buldum.. asıl hikaye burda başlamıştı işte

@1052 şu şarkıyı paylaşıp durmayın aq hüzünlendiriyo insanı, dinlemeden de edemiyom*

hızlı yaz panpa hızlı..

reserve reserve reserve yeniden

burdayiz panpa

dizi izleyen karıları geçtik =(

burdan devam ederim gidip bi sigara alayım.

rezervvvv 380

http://youtu.be/PYgnVXDQWO8

panpa broadcast aç akalım blogtv ye

ağlattın yok böyle birşey dıbınakoyim yok böyle birşey..

rezerved

aklınızdan geçtiği gibi bu sefer tokat yememiştim annemden.. babam çıkmamıştı.. abim herzaman ki gibi yoktu..

ısrarla zile basmama rağmen kimse yoktu... aklıma milyonlarca kötü şey gelmeye başlamışken komşumuz elif abla çıktı cama.. ve babamın fenalaştığını, kötüleştiğini söyledi.. bu olmamıştı işte.. şimdi değildi ... gel-gitler yaşıyordu aklım... komşuya dakika da onlarca soru sormama rağmen birşey bilmediğini söyledi... abimi arıyorum ama açmıyordu.. babam ise telefonunu, sesini kaybettikten sonra kullanmamaya başlamıştı.. üzülüyordu lan adam işte, sesini karşı taraf duymadığında.. o da kesin çözüm olarak telefonunu kapatmakta bulmuştu... çaresizce evin önündeki merdivenlere yığıldım ve çaresizce bekleyişim yerini karamsarlığa aldı..