metrobüste kızılötesi ile kız kaldırdım

dinlrrsem kendimi kaptırcam amk

reserved

üniversitenin o geniş koridorları her adım atışımda biraz daha daralıyordu... yüreğim ve aklımı bir güzele emanet etmiş, bedenim bir mülteci gibi oradan oraya sürükleniyor gibiydi adeta... olan biteni algılamaya çalıştığımda boş bir sınıfta beni bekleyen 4 kişiyle karşılaştım... koluma giren iki kişi ise beni orada bırakıp kapının dışında bekçilik yapıyordu tıpkı köpekler gibi.. kapının kapanma sesi ile yakama yapışmaları bir oldu.. aramızdaki diyalogu hayal meyal hatırlıyorum;

çocuklardan birisi: şimdi konuşsana bin ! hocanın sınavından geçtin ama bakalım şimdi bizim adamlık sınavımızdan geçicen mi?
ben: ( dayak yiyeceğimi bile bile kafa tuttum, öyle ezilip büzülmedim karşılarında.. zaten gözüme 1 tane kısa boylu zayıf elemanı kestirmiştim. dayak yesemde bir kişiyi yanımda zütürecektim )
- " adamlık" senin ağzına, sıfatına yakışmamışken , sen kim oluyosun da bana adamlıktan bahsediyosun?

- işte o anda fırtına koptu.. tek kişilik bir sandalyenin kafama yerleşmesiyle, gözüme kestirdiğim o çiroz çocuk kayboldu etraftan... hatta herkes kayboldu... gözüm karardı.. olduğum yere çöktüm, dizlerimin üstüne... ve hayatım boyunca hiç bir zaman unutamayacağım bir dayağın tam orta yerinde kaybettim benliğimi...

giberün ha muallaklere bak ikidir 3-4 kişi girişiyolar sana varmı lan öyle haydi panpalar şimdi onlar düşünsüün !!

gelmeyenin amk

Güzel hikaye neden atarlanıyorsunuz adama :C panpa bir gün gel cs yapıp dertleşek seninle ben okuldan kaçarım cafeye gideriz.

o tekmeler, yumruklar, tokatlar hatta saçımı çekmeleri... ulan çok sağlam yedim dayağımı ama allah şahidimdir sesimi çıkarmadım.. çok istedim çıkarmak sesimi ama kaybolmuştu karanlıkta.. hem karı gibi bağırıp hande beni kurtar diyecek halim de yoktu.. olan olmuştu artık payıma düşeni alma vaktiydi.. kılcal damarım patlamıştı... burnumdan simsiyah kan akmaya başladı ve bi türlü durmuyodu.. tabi öyle kanı görünce durdular ve kapıyı açtılar.. dışarıda bekleyen o iki çocuk içeri girip kafama 2 tokat attılar ve arkasından -" okadar emeğimiz var. bizde iki tane patlatalım" deyip gittiler.. aslında en çokta bu koymuştu bana... şimdi karanlıkta diz çökmüş azrailimi bekler gibiydim... ( aklıma geldikçe hala kötü olurum.. hem yalan yok beyler, ben bi insana öyle vuramazdım.. atacağım 2 tokat 1 yumruktur.. ilerisi canilikmiş gibi geliyor artık)

rezerved

bi süre bekledikten sonra dizlerimin uyuştuğunu farkettim.. zaten beynim patlıyordu ağrıdan.. hala zonglamaları duyabiliyodum... burnumdaki kanı soracak olursanız hiç duracağı yok gibiydi.. işin komik yanı kapı 1 metre kadar ilerideyken açıp dışarı çıkmaya korkuyordum.. -"ya hande seni görürse?" diyordu sağ yanımda duran melek... bu darbeler bile bu lanet meleği öldüremediyse artık, onunla yaşamayı öğrenecektim..

kalktım ve kapıyı açtım.. inanın sonrasını tam hatırlamıyorum.. bir sürü insan etrafıma toplanmıştı revire gidiyodum sonra bayılmışım zaten..

hmm.
inci sozluk hatası: entry metni girilmelidir.

gözlerimi açtığımda revirde yatıyodum boylu boyunca.. okul çalkalanıyordu tabi.. herkes dayak yiyen çocuğu görmek istiyodu.. tepemde ise dekan yardımcısı dikilmiş olayla ilgili sorular soruyordu.. kim ?.. neden? ..nicin?..

bişey söylemedim.. isim cisim vermedim.. ama delikanlılıktan da değil he. söylesem n'olcak? nasılsa o "güçlü" babaları gelip kurtarmayacak mı onları? olan yine bana olacak... hem dayak yiyen, hem suçlanan, hem ispiyoncu olan "ben" olacaktım.. kaldı ki ben yediğim dayağı unutmuştum bile.. kimin neden niçin attığını da takmıyodum kafama.. şimdilik hande de umurumda değil.. tek umrumda olan ailemdi... nasıl gidicektim ki eve.. yine annem suratıma tokat atarsa, ya yine canımı yakarsa..hem annemin atacağı tokat kadar ağır olamazdı yediğim dayak.. babamı hiç düşünemiyodum bile beni böyle görmesi halinde... neler olurdu kim bilir.. babamı kanser değil, ben eritiyordum istemeden de olsa her geçen gün...

reserved

...

beyleer :(

beyler hiç kavga etmedim lan ben niye millet kavga ediyo anlamıyorum

@1 şu adamların adresini ver isim ver birşey ver amk. çıldırıcam sinirden. allahın adını andım. şu adamların isimlerini ver bana. konusucam sadece...

rizorvd

o gün salim beyi arayıp bir kaç gün izin istedim.. neden diye sorduğunda cevap veremedim.. yalan atmak gibi bir riyakarlık içerisine hiç girmedim bu yüzden de cevap vermedim.. Patron hemen anladı birşeyler gizlediğimi bu yüzden de izin vermedi.. gel işe dedi ve telefonu kapattı.. sedyeden doğrulup kalktığımda tepemdeki hemşire biraz daha kalmam konusunda ısrar etsede dinlemedim.. bir hışımla kalktım, kapıyı açtığımda tam karşımda duruyordu kalbimin sahibi.. eğilmişti boynu, gözleri buğulanmış cam gibiydi.. Karşımda onu görmemle ağrılarımın arttığını hissetmeye başladım.. içimden bu zonklamaların biraz daha artması için dua ediyordum.. ağrılarımın şiddeti ile insanlık dersi vermekti bu güzel kıza niyetim..

bir sigara arası beyler...

reserved