metrobüste kızılötesi ile kız kaldırdım

güldüm

gibiş sokuş katma lan iyi böyle

@1 adını vermek istemediğim bir yayın evinde çevirmenim ingilizcen iyiyse ve yazma konusunde iyiysen bir ara ulaş bana

@270 ergenekon günlükleri baş katibi dıbına koyyum

güzel lan devam et sardı

reserved.

@269 sazan.avi (panpa valla kendimi tutamadım k.bakma)

bak burda kaldım geldiğimde inş. bitmiş olur.

eve doğru yolculuğa geçtiğimde metrobüste gözlerim onu arar oldu.. yolculuk esnasında kafamda tek bir soru vardı.. ne mesaj atacaktım? - bana liseli veya mal demeyin beyler; gerçekten birşeyler hissediyorsanız karşınızdakine herşey yerle bir oluyor . aklındakini hissettiklerini anlatamadan bir mesaj atmak gerçekten dünyanın en zor işiymiş bunu anlıyodum.. eve giderken ekmek sigara kontor ve rakı aldım.. babam yoldayken aramıştı - "annen balık yapıyor gelirken rakı al oğlum.. senle biraz keyif yapalım".. cebimde yanlış hatırlamıyorsam 18-19 tl para vardı ama haftasonuna kadar idare etmem lazımdı. allahtan market yabancı değildi yazdırdım hesaba pazar günü ödeyeceğim diyip ayrıldım..

keyfim yerindeydi binler.. hem biraz içip rahatladıktan sonra mesaj yerine ararım diyodum.. eve gittiğimde nur yüzlü annem kapıyı açtı elleri yemek hazırlamaktan bulaşık.. bana sarılmasıyla bıraktım yine herşeyimi kapıda.. yorgunluğumu.. stresimi.. herşeyimi.. bir ben, bir annem, bir babam ,bir umudumuz olacaktı bu gece bizle.. abim fabrikada güvenlik görevlisi olduğu için gececiydi..

devam panpaş

burda kaldım, aşşa doğru ilerlerim.

oha amk hala yazıyor. hayat hikayesini anlatıyor bide araya reklam alıyor bin heyecan olsun diye.

devam et aga çok etkilendim

reserved

baban rahmetli deilmiydi panpa

devam et kardeşim dinliyorum

@283 o konu konuşuldu panpa bikaç sayfa geriye bak

reserved

@287 huurnun sıçtığı adamın babası ölmüş, salak salak hikayelerini git tuvalette sigara içerken anlat

anneme yardım ettim zar zor.. tabi izin verse daha çok şey yapacağım ama "git dinlen sen, ben hazırlarım yavrum" diyor başka bişey demiyor.. masaya dizmeye başlamıştım tabakları bardakları.. babam ise haberlere bakıyordu fakat çok belliki sadece gözleri tv ye odaklanmış aklı orda değildi.. ona baktığımı farkedince gülümsedi ben hemen kafamı çevirdim ve tabakları dizmeye başlamıştım...

içimi bir korku kapladı.. " ya okulda yaptığım devamsızlığı öğrenmişse?, 2 gün doğru düzgün okula gitmediğimi biliyorsa üzülecek.. kahredecek kendini biliyorum çünkü babamı"

oturduk masaya güldük yemek yedik, içtik.. ama birşey vardı beni huzursuz eden.. sanki babam biliyordu bu okul olayını...

kadehimizi yudumlarken, babam yüzüne ciddiyet denen o sert çizgilerini yerleştirdi ve ağzında tutmaktan yorulduğu kelimeleri üzerime saldırttı..

babam: " bu gece son defa seninle oturup rakı içiyorum."
ben: neden baba ne yaptım ki ben?
babam: "sürekli sesimin kısılmasından dolayı doktora gittim.. doktor gırtlak kanserisin dedi.. ama iyi huylu dedi" azğında geveleyip durdu.. ve devam etti " tedaviye başlayacagım alkol ve sigarayı bırakıyorum, senin mezuniyet gününde 1 duble annen izin verirse içeriz artık".

o karmaşada hala espri yaparak yüzümüzü güldürmeye çalışan güçlü adam benim "babamdı" . yorgun, yılgın, bıkmış, usanmış ama gururundan şerefinden güç alarak dimdik ayakta duran o güçlü adam benim "babamdı".

annem bana güç vermek için sırtımı sıvazlayıp dursada, düşüyodum bu sefer dipsiz bir uçurumdan aşağıya.. herkes biliyordu babamın rahatsızlığını en son bana saklamışlar bu haberi.. dünya ayaklarımın altından kayarken usulca damlayı verdi gözyaşım benden izinsiz... şimdi olmamalıydı bu .. ne yeri ne zamanıydı..

aslında ben bu bölümü anlatmak istemiyodum ama döküldü kelimeler.. artık devdıbını getiremiyorum beyler.. kendime gelince devam edicem.. kusura bakmayın