+342
-37
memur bir panpanız olarak işten çıkmış evime gidiyordum , iş çıkışı da metro çok kalabalık oluyor genelde lise çıkış saatine denk geldiği için içerisi şampiyonlar ligi gibi ama öyle bildiğiniz ölüm grubu falan değil basel anderlecht psv ve benim takımım gibi düşünün içerdeki maçları alsam gruptan rahatca çıkarım..
giyimime her daim dikkat eden yakışıklı bi panpanız olarak metro da kendime hemen süper bi konum seçtim ayaktayım ama cama yaslanmışım ve yavru ceylan bekleyen aslan gibi pusuya yatmışım sağı solu kesiyorum , neyse ağıma bir liseli denk getirdim ama öyle böyle değil muhtemelen voleybol ya da basketbol oynuyor sporcu olduğu her halinden belli 1.75 civarı boyu var ama bildiğiniz ingiliz atı mübarek kum çim kısa mesafe uzun mesafe ayırt etmez vur kırbaçı gitsin o derece güzel bir lolita ,
o da bana bakıyor bunu farkediyorum onun indiği durakta inipte merhabama bakıyor herşey , iyice gaza gelmişim başka kızlarla da göz teması falan kuruyorum kendimi çok iyi hissediyorum ama öyle böyle değil o arada ne olduysa metroya camdan bir arı girmiş elime temas etti o anda aklım gitti zaten kendimi hafif öne çektim baktım üzerime geliyor erkekliğe tak sürmekte istemiyorum ama arı soktumu fena şişen tiplerdenim korkuyla yavaş yavaş pozisyonumu kaybediyorum zütüm zütüm arıdan kaçıyorum ama sanki beni imha etmek için gelmiş red alert teki zeplinler gibi kafamın tepesinde, metro zaten kalabalık sıkış tepiş insanlara karşı çok fazla korktuğumu da belli etmemek için sanki o durakta inecekmiş gibi hareketlendim ben hareketlendikçe o da benimle geldi kıza son kez baktım savaş kaybetmiş komutan edasıyla o da bana baktı ve güldü ama muzip bir gülümsemeydi senin erkekliğine der gibi güldü millet aslan kaplan besliyor sen arıdan kaçıyorsun dedi sanki bana , kaçmaklık yiğitliğin şanındandır deyip evimden 4 durak önce indim , bir sonraki metroya bindim sonuç lokum gibi grubu dördüncü tamamladım avrupaya veda ettim