Yıl 2009;almışım baba kolamı cipsimi Alim abinin internet cafesinde metin 2 oynuyorum tek amacım dolunay düşürüp, arkadaşlarımı kesebilmek yada kuzenimle önümüze geleni dövmekti.

Ne kadar önemliydi o zamanlar bizim için, birini dövebilmek.Şimdi,o zamanlar önemli olan hiçbirşeyin,o kadarda önemli olmadığını anladık.

1 milyona aldığımız boncuk tabancaları,25 kuruşa aldığımız torpiller geçmişte bizi heycanlandıran olaylar, olgular,nesneler bizi artık heycanlandırmıyor.

tek birşey hariç:PARA

Çok yıkık durumdayım, kıyafetlerim yırtık, cebimde 5 kuruş para yok, üstüm başım pis, fakat kimse aslında kim olduğumun farkında değil.

Anlatıcağım hikaye tamamen; Değişim, Geri dönüş hikayesidir hayal gücünüzü kullanarak anlattığım hikayeyi kendi hayatınızla eşleştirebilir başrolu sanki kendinizmiş gibi hissedebilirsiniz.

Kutuda yaşıyorum, çalışıp para kazanabilirim, fakat yaşadığım onca şeyden sonra buna tenezzül bile etmiyorum çünkü;herkesi heycanlandıran para bu kez benim gibimde değil.
Topladığım karton, kağıt,plastikler tütün ve karnımı doyurmama yetiyor.
Şimdi size bu duruma nasıl geldiğimi anlatıyım (isimler uydurmadır)(bu kısım sıkıcı olabilir)

Sülalem aşirete yakın derecede kalabalıktır, yaşadığım ilçede belediye başkanından çok dedemin sözü geçer ve bu sülalede en prestijli insan babamdır lise bitene kadar yaşadığım küçük doğa harikası ilçemden dışarı çıkmadım,bu gib kadar yerde ayrı bir dünyamız vardı kuzenimle,ne olduysa zaten liseye başladıktan sonra oldu.
Liseyi ilçemden 40 kilometre uzakta bir ilde kazanmıştım gittik yurda kaydımı yaptırdım falan filan, liseye başlayınca aslında hiçbir gib olmadığımı farkettim yaşadığım ilçe hakkında kimse bir gib bilmiyor ve herkes taşak geçiyordu ama benim umrumda değildi.
3-5 arkadaşım oldu lisede bu arkadaşlarımdan biri benim uzun soluklu sevgilim oldu kendisine hala deli gibi aşığım diğerleride sıradan arkadaş, herneyse lise bitti ben küçük ilçeme geri döndüm hatunla hala ayrılmadımışız en yakın arkadaşım yani kuzenim staj görmek için antalyaya gitmiş ve ben üniversite tercihlerimi yapmış sıradan insanlarla vakit geçiriyorum manitayla aramda 40 km yol olduğu için pek buluşma şansımızda yok.
Babam siyasetle uğraştığı için çok yoğundur uğraşmadığı zamanlarda yoğundu yada beni giblemiyordu kız kardeşim ve iki ablam evde müptezel gibiler zaten onlardan bahsetmeme gerek yok ama hepsini çok severdim deli gibi hemde. Babam hergün fırça kayıyordu bana sen neden bi gib iş yapmıyorsun hergün yan gelip yatıyorsunda bilmemnede ben ağzımı açıp tek kelime edemezdim ki 40 yaşında oldamda edemem çünkü babama saygım sonsuz herneyse artık baba dırdırından sıkılmış bir vaziyette arkadaşımın ablası evleniyor bahanesiyle 3 günlük bir tatile gittim arkadaşlarla kafa dağıtmak için aklınıza gelebilicek herşeyi, hertürlü fanteziyle içtim ufkum genişlemiş olucakki herhalde, ilçeye dününce babamı karşıma alıp konuşucaktım.
Geri dönerken bir telefon arıyan amcam dediki;Ares gelme, arkada çığlıklar ağlamalar feryatlar amca ne diyosun diyorum telefonu kapatiyor annemi, babami ablamlari, ariyorum açan yok neyse az bir yolum kaldı gidince ne olucağını öğrenicem ama korkudan parmaklarımı yicem.
ilçeye vardım hastanenin önünde büyük bir kalabalık biri babamın adını söyliyip ağlıyor biri annemin adını biri kardeşimin lan noluyor diye araya daldığımda herkesin sesi kesilmiş herkes bana odaklanmış ve ben trafik kazasında ölen bütün aileme bakıyorum.

Yaz aq yaz

Tatil sezonu gelmişti bense, sahildeki kutumda saçım sakalıma karışmış bir şekilde şarap içiyordum, herşey yolundaydı benim için,ta ki onu görene kadar.
Önümden 3 yıl önce hiçbir açıklama yapmadan terk ettiğim kız arkadaşım geçti.Ne yapıcağımı şaşırdım heycandan elim ayağım titriyor sanki eski günlerime geri dönüyordum.
Yavaştan takip etmeye başladım hala çok güzeldi hala yürürken sol kolunu fazla hareket ettirmezdi, hiç değişmemişti.
Bi şezlonga uzandı yanında benimde tanıdım kız arkadaşları. Tatil yapmaya gelmişler, eskiden kızardım arkadaşlarıyla tatile gitmesine sanırım beni unutmuş.

Up up up

Ağlamama, bağırmama gücüm yok sadece bayıldım ayıldığımda rüya olmasını diledim ama değildi evet bütün ailem ölmüştü herkesin dikkati bendeydi bütün ilçe sanki beni ayakta tutabilmek için seferber olmuş 7 den 70 e herkes bi ihtiyacın varmı diye soruyor bütün lise arkadaşlarım, sevgilim gece gündüz beni arıyor antalyadaki kuzenim stajını yakıp yanıma gelmeye çalışıyor kanlı bıçaklı hasımlarımız başsağlığı diliyor ben ne mi yapıyorum eve kendimi kitliyip şişe şişe bira içiyorum televizyonu kırıyorum ortalığın anasını gibiyorum neyse bir kaç gün geçti defin işlemlerini hallettik 1 kişi 2 kişi ölür ölümünü kabullenirsin fakat bütün ailem öldüğü için birtürlü kabullenemedim kuzenim daha varamamıştı ben pgibolojik sıkıntılar içerisindeydim yevmiyeli kasiyer çalıştırdığımız küçük bir dükkanımız vardı dükkana,eve mühürü vurup çıktım gittim küçük dünyamdan kimseye hiçbirkimseye haber vermeden çıktım gittim dıbınakodumun yerinden karadenizden çıkıp ege kıyılarına yerleştim küçük bir kutuya yeni dünyam oydu artık.
Yıllarca herkesin beni aradığını düşünüyorum ama kimse bulamadı, bense çakıl bir sahilde 3 yıl bir kutuda yaşadım.

5 kişi gelsin devam edicem amk