0
şimdi biraz içimi dökmek istiyorum. yok lan bağırsak, karaciğer falan çıkartmayacağım heyecanlanma. içinde bulunduğum gibik durumu anlatacağım.
hatırlamıyorum ne zamandır böyleyim ama hayatı sürekli bir şeylerin ekgibliği ile yaşıyorum. ruhsal ekgiblikler. o ekgibliğin ne olduğunu da bilmiyorum işin garibi. belki yalnız kalmam gerekiyor, belki de zaten çok yalnızım. ikisini de denemeye cesaretim yok, gibtir et. bir de şu bıkmışlık var ki, evlerden ırak. hayata olan isteğimi, arzumu yitirdim. hiçbir şey içimden gelmiyor. hani çişiniz gelir de işemeye gitmezsiniz, o sıkıntılı dakikalar vardır ya, hayatımın her evresinde yaşıyorum uzun bir zamandır onu. belki dışarıdan mutlu görünüyorum “ehehe çok rahat çocuk lan” diyenler oluyordur ama “şişede durduğu gibi durmuyor” gibtiğim. her şeye rağmen şükretmeliyim belki de bilmiyorum.
peki ne olacaksın sen züt lalesi, napak mı diyorsun ? ben de bilmiyorum be çocuk. tüm isteğimi kaybetmişken bir de onu düşünemiyorum. en fazla gidip bi sigara daha içerim, burada 1-2 post atarım, sevdiklerimle muhabbet edip normal görünürüm o kadar. şimdi bu yazıyı kapat, diğer çocuk sen kapat ve sayfayı yenilemeye devam et. a-aa bak kızın biri başlığında capslerini koymuş lan, koş bi mesaj at. bakarsın verir felan ehehe. hadi eyvallah.
özet mözet yok dıbına koym öylesine yazdım.
