son bir kaç aydır alt üst olan hayatım ve buna getirdiğim çözümü sizlerle paylaşmak istedim. Hikayemde bir çok anlatıcı var. Tek anlatıcı ben değilim arkadaşlarım da anlatıcı. Dinleyen olursa bu benim hayat hikayem...

Merhaba ben Feurars. 1994 yılında istanbulda doğdum. Babamın tayini sebebiyle istanbul'dan ben 5 yaşındayken ayrıldık ilk okul yıllarımda sınıfın en çalışkan ve en efendi çocuğuydum. Sınıfımızda Dilek adında bi kız vardı ben sınıftan tam çıkacakken: "feurars bi bekler misin bişey dicem." demişti. Kimseye söylemeyeceğime dair söz verdirdikten sonra : "Ben seni seviyorum" demişti. bişey demeden çıkıp evime gitmiştim anlam verememiştim. ertesi gün arkadaşlarımla okul bahçesinin duvarına oturmuş babamızın ne kadar güçlü olduğunu birbirimize anlatıyorken Dilek bizi gidip sınıf öğretmenimize duvarda oturduğumuz için şikayet etmişti. öğretmenimiz bize kızmıştı ben de bu yüzden Dilek e verdiğim sözü bozarak: "Ama öğretmenim o da bana seni seviyorum dedi ona da kızmalısınız" diye savunmuştum kendim ve arkadaşlarımı.

Ben Sena. Enes bana ne anlatıcak bu gün çok merak ediyorum umarım ayrılmak istemiyodur yine her yaz bana böyle yapıyor. Neden ısrarla teklif ettiği parkta görüşelim dedi acaba parası mı yoktu. evet ilk onu kabul ettiğim bankta oturmuş beni bekliyodu yanına gittim.
Ben(Sena):Merhaba. Ne oldu neden buraya çağırdın bi sorun mu var?
Enes: Sorun yok. sana bişey sormak istiyorum sadece ama biraz önemli. Düşün çok açsın ve bi markete gidiyosun. açlıktan ölebilicek durumdasın çileği çok seviyorsun ama çilek alırsan ekmeğe paran yetmicektir. ya ekmek alırsın ya çilek.. Hangisini seçersin?
Ben: ımm Tabiki ekmek ama anlamıyorum neden soruyosun bunu hayatım
Enes:Peki bu senin çileği sevmediğin anldıbına gelir mi?
Ben: Hayır zorunluluktan seçiyorum ekmeği. bunu sormak için mi çağırdın buraya beni?
Enes: Evet çileğim. bunu sormak için çağırdım. seneye büyük ihtimalle okulumu değişicem. artık son senem ve çalışmalıyım ekmeği seçmeliyim çünkü buna mecburum ama bu seni sevmediğim anldıbına gelmez çileğim. lütfen beni affet bana kızma seni seviyorum.
kalkıp hızla uzaklaştı. ardından bakmak dışında elimden bir şey gelmezdi o artık olmicaktı hayatımda. yokluğuna alışabilecek miydim? bu muydu aşk? o bensizliğe alışacak mıydı? kim onun gibi sevicek ki beni artık? onun gibi kimse sarılamaz ki. ah gitme diyemedim ki. severse neden ayrılır ki insan. Gözümden bi damla yaş aktı çaresiz öylece önce yanağıma sonra dudaklarıma süzüldü.

Ben Feurars. işte yolun sonundayız. Yaşadıklarım size kalsın. ben anlayacağımı anladım bu hayattan, artık her şeyi bırakıyorum. Pes etmiyorum ben, yaşamak zor değil sizler gibi ben de evlenip çocuk sahibi olucam eğer yaşarsam. küçük bi evim olacak güzel bi karım olacak falan filan ama siz bütün bunları yaşadım varsayın. bodrum katına indim yanımda getirdiğim halatı iyice bağladım tavandaki kalorifer borusuna ve ipi boynuma geçirdim. Eyy Allah'ım sen zaten nasıl yaşayacağımı biliyorsun sen de beni yaşadım var say. sana geliyorum beni lütfen kovma. huzur içinde ve mutlu ölmeliyim. kulaklığı takıp Zelihanın en sevdiği Yiruma/Kiss the Rain eserini açtım. Son kez dinledim. ardından kendi sevdiğim Eseri açtım. Mozart Lacrimosa Requiem. elveda yaşayan insanlar. Üzgünüm anne baba abi abla, üzgünüm tuba, üzgünüm okuldaki hocalarım, üzgünüm Allah'ım. Elveda Dünya ve insanlar elveda hayat...
*

Sınıftakileri yavaş yavaş tanımaya başlıyodum. ama sürekli ferdiyle takılırdım. ferdi aslında herkesle takılırdı. neredeyse herkesle arası iyidi ama aralarında tuhaf bir şakalaşma şekli olan Burak hariç aralarındaki tartışmaya benzeyen şakalaşma hiç bitmezdi. Burak senaya yakın olmaya çalışmasıyla dikkatimi çekiyordu. Ferdi sayesinde Burak la da aram iyi oldu. sessiz köşemde takılırdım millet benim çok agresif ve ruh hastası bi tip olduğumu sanmıştı ilk başlarda da tanıştıkça itiraflar geliyordu bu konuya dair. siniftan ayhan mücahit ferdi burak ve ben hep birlikte takılmaya başladık. Burak la aramız iyi oldukça senaya karşı olan hislerini bana söyledi. ama Burak a kalırsa mücahit in de gözü vardı senada. en azından senaya karşı bazı hareketlerine kıl oluyordu. Sırf Burak ın söyledikleri yüzünden onunla sınıfta ilk tanışan ben olmama rağmen sena ya dair bütün düşüncelerimden vazgeçtim. onun yerine Ayhan ve Ferdi'ye katılıp Burak ı "git konuş lan yaparsın sen" gibi cümlelerle gaza getiriyoduk.

Kimse okumasa bile Hikayenin tamdıbını paylaşıcam amacım kesinlikle prim değildir. bir kişi bile olsa yaşadıklarımı paylaşmaktır. şimdiden okuyan o bi kişiye teşekkür ederim

Neyse rez aldım sıçmaya gidiyorum

Kardeş tutulur ama taktik kötü köpek gibi süründürmen lazım

Yol boyunca konuştuk.. daha çok ondan biraz da benden. sevgilisinin olup olmadığını merak etmiştim ilk gördüğüm günden ilgi duymuyor değildim aslında. okula yaklaşınca "off bu tipimle şimdi beni görecek" dedi durup dururken. "Kim görecek?" dedim. "Sevgilim" dedi. sevgilisi varmış demek ki. Ondan öyle çok da etkilendiğim, aşık olduğum söylenemezdi bunun için üzülmedim. merdivenleri çıkarken arkama saklanıyodu sanki. içeri girdiğimizde ben soramadan "of ya gördü beni hem de bu salak tipimle" dedi. "yanında olmam bir sorun olmamıştır dimi onun için?" dedim "yok ya ne sorun olcak sorun etmez böyle şeyleri" sınıfa çıktık. artık arada bir muhabbet ediyorduk. aramız iyi olmuştu.

Rez alayım şukulayın laaan

okumadım xd

Rez. Okurum.

as bende recrp

Ben Feurars. Ortaokulu başarılı bir öğrenci olarak bitirdim babamın tayini Van a çıktı bu kez ve orda iyi sayılabilecek bir Anadolu Lisesine gittim. ilk günler coğrafya hocamızın dediği "artık lisede, okuldaki kimse tarafından tanınmadığımızdan kendiniz için yeni bir kişilik oluşturabilirsiniz" cümlesini düşünürdüm. Sınıfta yalnızca 5 kız vardı geri kalan 20 kişi erkek... arkadaşlıklar yavaş yavaş kuruluyordu. tabi kimin kimi sevdiği dedikoduları da yayılıyordu. itiraf etmeliyim silik kişiliğe sahiptim. özgüvenim düşüktü ve tam bir ergendim. hep derim simdi o lisedeki halimle tanışırsam ondan nefret ederim diye.

ikinci hafta ingilizce öğretmenimizin istediği kitabı almak için kırtasiyeye gittim. kitabı alıp dışarı çıktığımda Sena yı gördüm. o da kitap almaya gelmişti. "merhaba" dedi. "merhaba nasılsın" dedim ben de. Kitap alıp geleceğini söyledi gidip bi kaç dk sonra geri geldi.
Sena: Şurada minibüsler var binelim okula geleceksen.
Ben: Ben yürümek istiyorum. okul zaten yakın sayılır, derse de daha var istiyosan yürüyelim.
Sena: Olur o zaman yürüyelim.

Okuyan varsa ses versin.

Rezervatullah

Ben Feurars. bi pazar günü dershane dönüşü odamda yatağıma uzanmış kitap okuyordum evde tektim aklıma Zeliha ya mesaj yazmak geldi. "seni seviyorum" yazdım gönderdim. biraz sonra "Ben de seni seviyorum hayatım" diye cevap geldi. telefonu aldım bi şeyler yazmak için birden büyük bi gürültüyle sarsılmaya başladı ev. Tamamen istek dışı bir şekilde yerimden fırladım ayakta durmak zordu çünkü bu büyük bi depremdi. aklımdan evden kurtulmak dışında hiçbir şey geçmiyordu. Kafam karmakarışıktı ne yapacağıma dair en ufak bi fikrim yoktu. koridora çıktım dolap kapının önüne devrildi bi şey yapmalıydım içerde kalmıştım dolabı kaldıracak zamanım yoktu pencereye doğru koştum. evdeki eşyalar dolaplar kitap rafları içindeki eşyalarla birlikte devriliyordu duvarlarda kocaman çatlaklar açılmaya başlamıştı. Rüya olmasını diledim. Birden uyanmayı diledim.

Merhaba ben Zeliha: Feurarsın sevgilisiyim ben. en son barıştıktan sonra çok değişmiş artık beni çok seviyor. onunla her şeyi yapabilirim. onunla her yere gidebilirim. sokak eylemcilerinin arasında kaldığımız günü hiç unutmam. elimden tutmuştu ve ordaki herkes gibi polisten kaçmıştık. biber gazlarının göz yaşartıcılarının içinde o olmasaydı ölebilirdim polislerden biri gözüne bi şeyler sıktı kıyamam sevgilimin güzel gözlerine yine de bırakmadı beni. sırtımızda çanta vardı öğrenciydik diye bizi dövmediler ama diğerlerini baya dövdüler eylemcilerden de polise telefon fırlatan mı dersin ayakkabı fırlatan mı neler yaşadık o gün be anı işte sonra aralardan kaçıp bizim eve gitmiştik babam evde değil diye bize gelmişti yüzünü yıkayınca daha beter yanmıştı gözleri. Annemle de öyle tanışmıştılar zaten. Birlikte zamanın nasıl geçtiğini anlayamıyoruz ikimiz de. bazen kolumu ısırıp saat yapıyor. yada koluma o çocukken çizdiğimiz saatlerden çiziyor böyle saçma şeylere de mutlu olabiliyoruz biz farkımız bu çünkü birbirimizi çok seviyoruz. onunla bir ömür yaşamaya varım. umarım hep benimle olur. (Zelihanın kendi günlüğündendir)

Ben Feurars: okul tekrar açıldığında gerçek sevgiyi Zelihanın hak ettiğini düşündüm ve gidip barıştım. onu bidaha hiç bırakmicaktım ama Senayla tamamıyla bağları kesmemiştik. onu hala saçma sapan kıskanıyodum kafasını kucağına koyup uyuyan çocuğa ve gidip dışardaki erkeklerle sigara içmesine acayip sinir oluyordum ama benim bi sevgilim vardı. onunla ilgilendim sevgiyi mutluluğu onda bulmaya çalıştım beni anladı kabul etti ve fazlasıyla sevdi. ferdiyle artık sürekli birbirimize gider gelir olmuştuk ailelerimiz bizleri ayırmazdı. artık sena aklıma çok az geliyordu hatta bazen görmezden gelip selam vermiyordum. onu sevdiğimi kimseye söylemedim. zaten ben de alıştım ve unuttum.

Ben Feurars. Bu gün Sena Enes le ayrıldığı parkta görüşelim dedi oraya gidiyorum. Vardığımda Sena ve Büşra bi ağacın altında oturmuşlardı yanlarına gidip ben de oturdum
Ben(Feurars): evet Sena yine ne yaramazlık yaptın hadi anlat dinliyorum.
Sena: Aslında bu benle ilgili bi sorun değil, bizle ilgili.
Ben:Bizle mi ne olmuş bize?
Sena: bu aralar fazla yakınlaştık lütfen yanlış anlama sevgili gibi olduk. bu bizi çok üzücek gibi hissediyorum. araya sadece biraz mesafe koyalım ha nasıl olur?
Ne diyeceğimi bilemedim istenmeyen kişi gibi hissettim gözlerimi kaçırdım elimi tuttu."Lütfen böyle yapma ne olur." dedi
Büşra: Bak Feurars benle Furkan da böyle yakındık ama Furkan ın bana yaptıklarını sen de biliyorsun (Furkan başka biriyle çıkıyor olmasına rağmen herkese büşrayla sevgili olduğunu söylemişti büşra Furkan'a aşkını itiraf edince de Furkan bunla bi daha konuşmamıştı. uzun mesele sonra anlatırım)
Ben: Ben Furkan değilim Büşra başkasıyla karşılaştırma. Sena bunu iyice düşündün mü?
Sena: ikimiz için de en iyisi bu lütfen ısrar etme şimdi bizim gitmemiz lazım sonra görüşürüz.
Daha önce yardımına koştuğum kişi şimdi aynı yerde beni bi ateşe atıp gidiyor. peki benim yardımıma kim yetişecek? bir hafta önce seçim yapmak zorunda bırakan Sena mı? yoksa terkettiğim sevgilim Zeliha mı? kuş seslerine karışmış çocukların ve arabaların korna sesleri... dünya bu kadar kalabalıkken nasıl olabiliyor da ben böyle yalnızım. peki şimdi ne yapmalıyım..

Ben Sena. Artık tek yakınım Feurars oldu. Çünkü enesin bi gün beni terk edeceğini en baştan söylemişti ve terk edildiğim gün beni bir tek o anlayacaktı bir tek o bana teselli olabilecekti. her şeyi baştan biliyordu. her şeye ve enesi tanımasına rağmen aramıza hiç girmedi. ona çok haksızlık ettim. beni affetti. onu gerçekten çok seviyorum beni en kötü günlerimde yalnız bırakmadı. bana saatlerce sıkılmadan şarkılar söyledi. o artık benim her şeyim ve arada duran tek engel Zeliha. bu yüzden bi gün konu açıldı ve tutamayıp kendimi "ya ben ya Zeliha"" dedim. sırf bu yüzden haftalarca konuşmadık. ne de olsa beni arkadaşı olarak görüyo ve Zeliha yı seviyo. of kafam çok karışık. onu seviyorum ama sevgilim olmasın ama başkasının da olmasın. Bilmiyorum off kararsızım kafam karışık ona aşık olmak istemiyorum ama bu korku da beni acıtıyor bu yüzden mesafe koymalıyım araya ve bunu onunla konuşmalıyım.