Ben Sena. Enes bana ne anlatıcak bu gün çok merak ediyorum umarım ayrılmak istemiyodur yine her yaz bana böyle yapıyor. Neden ısrarla teklif ettiği parkta görüşelim dedi acaba parası mı yoktu. evet ilk onu kabul ettiğim bankta oturmuş beni bekliyodu yanına gittim.
Ben(Sena):Merhaba. Ne oldu neden buraya çağırdın bi sorun mu var?
Enes: Sorun yok. sana bişey sormak istiyorum sadece ama biraz önemli. Düşün çok açsın ve bi markete gidiyosun. açlıktan ölebilicek durumdasın çileği çok seviyorsun ama çilek alırsan ekmeğe paran yetmicektir. ya ekmek alırsın ya çilek.. Hangisini seçersin?
Ben: ımm Tabiki ekmek ama anlamıyorum neden soruyosun bunu hayatım
Enes:Peki bu senin çileği sevmediğin anldıbına gelir mi?
Ben: Hayır zorunluluktan seçiyorum ekmeği. bunu sormak için mi çağırdın buraya beni?
Enes: Evet çileğim. bunu sormak için çağırdım. seneye büyük ihtimalle okulumu değişicem. artık son senem ve çalışmalıyım ekmeği seçmeliyim çünkü buna mecburum ama bu seni sevmediğim anldıbına gelmez çileğim. lütfen beni affet bana kızma seni seviyorum.
kalkıp hızla uzaklaştı. ardından bakmak dışında elimden bir şey gelmezdi o artık olmicaktı hayatımda. yokluğuna alışabilecek miydim? bu muydu aşk? o bensizliğe alışacak mıydı? kim onun gibi sevicek ki beni artık? onun gibi kimse sarılamaz ki. ah gitme diyemedim ki. severse neden ayrılır ki insan. Gözümden bi damla yaş aktı çaresiz öylece önce yanağıma sonra dudaklarıma süzüldü.

Ben Feurars. Telefonum çaldı arayan sena ydı. "Nerdesin feurars"dedi sesi kötü geliyordu. "Sena canım iyi misin bi sorun mu var ne oldu?"dedim. "Hemen buraya gel lütfen sana ihtiyacım var." gitmek yarım saatimi almıştı. öylece bi bankta oturmuştu beni görür görmez sarılıp ağlamaya başladı. "beni terk etti Feurars inanabiliyo musun?" dedi. "tekrar barışırsınız" dedim. "hayır bu kez bitti çok ciddiydi artık dönmicek okulunu da değişicek, inan bana bu kez bitti beni hiç böyle gördün mü ona dur diyemedim feurars gitti işte artık yok." "Dur biraz sakin ol sena yazık sana lütfen ağlama böyle. dursana konuşur sorunu hallederiz üzülme lütfen."
Evet bu kez gerçekten bitmişti. onu böyle görmek beni üzüyordu diğer taraftan zeliha yı da düşünmüyor değildim. o beni seviyordu ve ben ondan uzak durdukça o da böyle üzülüyordu. şimdi onun dışında birinin başı omzumda bi elim saçını okşuyor ve diğer elim bana sarılmış kollarındaydı.

Ben Sena. Artık tek yakınım Feurars oldu. Çünkü enesin bi gün beni terk edeceğini en baştan söylemişti ve terk edildiğim gün beni bir tek o anlayacaktı bir tek o bana teselli olabilecekti. her şeyi baştan biliyordu. her şeye ve enesi tanımasına rağmen aramıza hiç girmedi. ona çok haksızlık ettim. beni affetti. onu gerçekten çok seviyorum beni en kötü günlerimde yalnız bırakmadı. bana saatlerce sıkılmadan şarkılar söyledi. o artık benim her şeyim ve arada duran tek engel Zeliha. bu yüzden bi gün konu açıldı ve tutamayıp kendimi "ya ben ya Zeliha"" dedim. sırf bu yüzden haftalarca konuşmadık. ne de olsa beni arkadaşı olarak görüyo ve Zeliha yı seviyo. of kafam çok karışık. onu seviyorum ama sevgilim olmasın ama başkasının da olmasın. Bilmiyorum off kararsızım kafam karışık ona aşık olmak istemiyorum ama bu korku da beni acıtıyor bu yüzden mesafe koymalıyım araya ve bunu onunla konuşmalıyım.

Ben Feurars. Bu gün Sena Enes le ayrıldığı parkta görüşelim dedi oraya gidiyorum. Vardığımda Sena ve Büşra bi ağacın altında oturmuşlardı yanlarına gidip ben de oturdum
Ben(Feurars): evet Sena yine ne yaramazlık yaptın hadi anlat dinliyorum.
Sena: Aslında bu benle ilgili bi sorun değil, bizle ilgili.
Ben:Bizle mi ne olmuş bize?
Sena: bu aralar fazla yakınlaştık lütfen yanlış anlama sevgili gibi olduk. bu bizi çok üzücek gibi hissediyorum. araya sadece biraz mesafe koyalım ha nasıl olur?
Ne diyeceğimi bilemedim istenmeyen kişi gibi hissettim gözlerimi kaçırdım elimi tuttu."Lütfen böyle yapma ne olur." dedi
Büşra: Bak Feurars benle Furkan da böyle yakındık ama Furkan ın bana yaptıklarını sen de biliyorsun (Furkan başka biriyle çıkıyor olmasına rağmen herkese büşrayla sevgili olduğunu söylemişti büşra Furkan'a aşkını itiraf edince de Furkan bunla bi daha konuşmamıştı. uzun mesele sonra anlatırım)
Ben: Ben Furkan değilim Büşra başkasıyla karşılaştırma. Sena bunu iyice düşündün mü?
Sena: ikimiz için de en iyisi bu lütfen ısrar etme şimdi bizim gitmemiz lazım sonra görüşürüz.
Daha önce yardımına koştuğum kişi şimdi aynı yerde beni bi ateşe atıp gidiyor. peki benim yardımıma kim yetişecek? bir hafta önce seçim yapmak zorunda bırakan Sena mı? yoksa terkettiğim sevgilim Zeliha mı? kuş seslerine karışmış çocukların ve arabaların korna sesleri... dünya bu kadar kalabalıkken nasıl olabiliyor da ben böyle yalnızım. peki şimdi ne yapmalıyım..

Ben Feurars: okul tekrar açıldığında gerçek sevgiyi Zelihanın hak ettiğini düşündüm ve gidip barıştım. onu bidaha hiç bırakmicaktım ama Senayla tamamıyla bağları kesmemiştik. onu hala saçma sapan kıskanıyodum kafasını kucağına koyup uyuyan çocuğa ve gidip dışardaki erkeklerle sigara içmesine acayip sinir oluyordum ama benim bi sevgilim vardı. onunla ilgilendim sevgiyi mutluluğu onda bulmaya çalıştım beni anladı kabul etti ve fazlasıyla sevdi. ferdiyle artık sürekli birbirimize gider gelir olmuştuk ailelerimiz bizleri ayırmazdı. artık sena aklıma çok az geliyordu hatta bazen görmezden gelip selam vermiyordum. onu sevdiğimi kimseye söylemedim. zaten ben de alıştım ve unuttum.

Merhaba ben Zeliha: Feurarsın sevgilisiyim ben. en son barıştıktan sonra çok değişmiş artık beni çok seviyor. onunla her şeyi yapabilirim. onunla her yere gidebilirim. sokak eylemcilerinin arasında kaldığımız günü hiç unutmam. elimden tutmuştu ve ordaki herkes gibi polisten kaçmıştık. biber gazlarının göz yaşartıcılarının içinde o olmasaydı ölebilirdim polislerden biri gözüne bi şeyler sıktı kıyamam sevgilimin güzel gözlerine yine de bırakmadı beni. sırtımızda çanta vardı öğrenciydik diye bizi dövmediler ama diğerlerini baya dövdüler eylemcilerden de polise telefon fırlatan mı dersin ayakkabı fırlatan mı neler yaşadık o gün be anı işte sonra aralardan kaçıp bizim eve gitmiştik babam evde değil diye bize gelmişti yüzünü yıkayınca daha beter yanmıştı gözleri. Annemle de öyle tanışmıştılar zaten. Birlikte zamanın nasıl geçtiğini anlayamıyoruz ikimiz de. bazen kolumu ısırıp saat yapıyor. yada koluma o çocukken çizdiğimiz saatlerden çiziyor böyle saçma şeylere de mutlu olabiliyoruz biz farkımız bu çünkü birbirimizi çok seviyoruz. onunla bir ömür yaşamaya varım. umarım hep benimle olur. (Zelihanın kendi günlüğündendir)

Ben Feurars. bi pazar günü dershane dönüşü odamda yatağıma uzanmış kitap okuyordum evde tektim aklıma Zeliha ya mesaj yazmak geldi. "seni seviyorum" yazdım gönderdim. biraz sonra "Ben de seni seviyorum hayatım" diye cevap geldi. telefonu aldım bi şeyler yazmak için birden büyük bi gürültüyle sarsılmaya başladı ev. Tamamen istek dışı bir şekilde yerimden fırladım ayakta durmak zordu çünkü bu büyük bi depremdi. aklımdan evden kurtulmak dışında hiçbir şey geçmiyordu. Kafam karmakarışıktı ne yapacağıma dair en ufak bi fikrim yoktu. koridora çıktım dolap kapının önüne devrildi bi şey yapmalıydım içerde kalmıştım dolabı kaldıracak zamanım yoktu pencereye doğru koştum. evdeki eşyalar dolaplar kitap rafları içindeki eşyalarla birlikte devriliyordu duvarlarda kocaman çatlaklar açılmaya başlamıştı. Rüya olmasını diledim. Birden uyanmayı diledim.

Ben Feurars: hala içerdeydim ama sarsıntı durdu yaklaşık 30 saniye sürmüştü ama bir saat gibi gelmişti kapının önündeki dolabı kaldırmaya çalışırken artçılar devam ediyordu. dolabı var gücümle kenara ittim dışarı çıktığımda sokakta ağlayan ve çocuğunu arayan anneler, bayılanlar, korkudan binadan atlayıp yada binalardan, çatılardan kopan beton parçalarından yaralananlar vardı. ailemin tamamı binanın önünde duruyordu kıyamet veya mahşer fragmanı gibiydi herkes bir şeylere muhtaçtı ama kimse kendi dışında bir şey düşünemiyordu. Hemen Zelihayı aradım hatlar kilitlenmişti, şebeke düşmüyordu. bikaç defa daha aradım sonuç aynıydı. mesaj gönderdim "zeliha iyisen lütfen bana yaz" diye. Ferdiyi de merak ettiğimden ona da yazdım. geceyi dışarda geçirdik. gece boyunca ikisini düşündüm. aniden telefonum titredi birkaç defa bikaç yeni mesaj vardı. şebeke gelmişti Zeliha ve Ferdi den bekliyordum ama ikisi de değildi. Sena, Burak, Ayhan ve bikaç arkadaş daha... ama zelihayla ferdi yoktu. mesajlara cevap yazdım çok az şarj kalmıştı. Zelihayla Ferdiyi aradım. uzun uzun çaldı ikisi de cevap vermedi. Saatlerce dua ettim ikisine bi şey olmasın diye.

Beyler Zeliha'nın en sevdiği eser bu kısmı okurken çalması güzel olucaktır. https://www.youtube.com/watch?v=so6ExplQlaY
Ben Feurars: Sabah güneş doğar doğmaz uyandım. bigibletimi aldım ve Zeliha nın evine doğru hızla sürdüm. yolda yıkılan birçok bina gördüm yüzlerce insan vardı enkazların altında kurtarılmayı bekleyen. çatlayan yollar yarı yıkık binalar ezilen arabalar şehir harabeye dönmüştü. insanları hiç bu kadar çaresiz görmemiştim doğanın gücü karşısında nasıl da çaresizdi insanlar. Yaklaşık 40 dk sonra vardım evlerinin bulunduğu sokağa ama görüş alanıma girmesi gerekirken hala göremiyordum evi. yıkılmış olamazdı onu kaybedemezdim be bu kadar acımasız olamamalıydı hayat. lütfen kurtulmuş olsun Allah'ım diye dualar ederken Zeliha nın abisini gördüm yanına gittim.
Ben: Merhaba iyi misiniz?
Rıdvan(Abisi):Nasıl iyi olayım kardeşim. annem enkazın altında.

Hiç beklemeden sordum "Zeliha okuldan arkadaşım o nerde." başını öne eğdi ağlamaya başladı. Bana sarıldı "cansız bedeni çıktı enkazdan babam onlarla gitti. inanabiliyor musun gencecik küçücük kardeşim artık yok. onu toprağa gömecekler üstelik annemin hala hayatta olup olmadığını bile bilmiyorum. ne yapayım ben söylesene"
Beni bırakıp olduğu yere yıkıldı kafasını iki dizinin arasına alıp ağlamaya devam etti. olduğum yerde kaldım yutkundum korkarak hayatın acımasızlığı karşısında. ondan uzaklaştım enkaza baktım ağlayan çaresiz insanlara... artık tutamazdım kendimi tutamazdım bu kez gözyaşlarımı. ona layık bi sevgili olamadım onu adam gibi sevemedim. ona sıkıca sarılamadım son kez, çok aniden gitmişti çok aniydi böyle olmamalıydı. diz çöktüm çünkü merhamet yoktu sende hayat, teslim oluyorum sen kazandın! ama onu geri ver. Allah'ım onu alma benden ne olur rüya olsun bütün bunlar hadi duy lütfen beni yalvarırım alma ne olur benden onu.Daha yaşayacaklarımız vardı ne olur... ne olur...

Ben Ferdi. Gözlerimi açtığımda hastanedeydim en son enkazın altında dizimin kırılması acısına dayanamayıp bayılmıştım. ara ara uyansam da pek hatırlamıyorum kaç saat enkazın altında kaldığımı.Sol ayağım alçıya alınmıştı. Aileden ve akrabalardan tek yaralanan bendim mahallede hiç yıkılan bina yokmuş sadece ben internet kafede olduğum için yaralı çıkmıştım enkazdan. Dizimde hala acı vardı. Yine de merak edip babamdan telefonunu istedim ve arkadaşlarımı aradım. ulaşabildiklerimle konuştum feurars a ulaşılmıyordu onu gerçekten merak ediyordum. Sormak için zeliha yı aradım ona da ulaşılmıyordu. Ayhan ı arayıp sordum. Haberi olduğunu ailesinden o dahil kimsenin zarar görmediğini söyledi. rahatlamıştım. bikaç gün sonra beni görmeye geldi. kapıda belirdi yanıma yaklaştı. gözlerinden belliydi çok ağladığı.Çökmüştü, kötü görünüyordu.
Feurars: Geçmiş olsun Kardeşim. evinize gittim buraya getirildiğini söylediler.
Ben(Ferdi): iyi ettin de geldin. Umarım sizde kötü bi durum yoktur. Kötü görünüyorsun umarım sadece gitarın içindir.
Feurars: keşke... Ama öyle farklı bi şey ki bu birine tam alıştım derken gitmesi.. ona doyamadan. ağlamaktan başka keşke elimden bi şey gelebilseydi. ama biz küçücük çaresiz insancıklarız.
Ben(Ferdi):Birine tam alıştım derken? Zeliha ya bişey mi oldu.
Feurars:Evet kardeşim bu dünya onun gibi bi melek için fazla kirliydi işte, kalamadı süzülüp gökyüzüne uçup gitti Biricik sevgilim.
Feurars ı ilk defa böyle gördüm. biraz konuştuktan sonra helallik isteyip gitti, önümüzdeki hafta istanbul a gideceklermiş. Zeliha nın gidişi onun için büyük bi yıkım olmuştu. ah be kardeşim kendine iyi bak. yolun açık olsun...

Ben Feurars: istanbul a geldikten sonra artık şarkıları aşk meleğim için yazıyordum. Sena aklımın ucundan bile geçmiyordu Ferdiyle sık sık telefonlaşırdık. bazen ayhan bazen burak bazen mücahit ve bazen de büşra arardı. ben hiç aramazdım öylece yalnızlığa gömülürdüm yine odamda tek başıma karanlıkta... Ailem benim dedemlerde kalmamı uygun gördüler sınava ilk yılımda istanbul'da hazırlandım. istediğim bölüm gelmedi. Fakat verdiğim tercihlerden biri geldiğinden bir yıl daha beklemek zorunda kaldım. çalıştım yine istediğim bölüm gelmedi. Ailemin yanına dönmeye karar verdim ve onlara müzik okumak istediğimi söyledim. kabul etmediler ve beni dershaneye gönderdiler.

Ben Feurars:Bir daha Yabancı dilden hazırlanmak istemiyordum. Müzik Çevresi de edinmiştim bir kaç ay içerisinde. Gitarımı ilerletmek için halk eğitimin gitar derslerine gittim orda biriyle tanıştım. Adı Tuba ydı. kısa sürede iyi anlaştık. ona karşı rahattım. yaşadıklarımın bir kısmını ona anlattım. Müzik okumam gerektiğini yoksa mutlu olamicağımı söylüyordu sürekli. Yetenekliymişim. Dershaneye Tubayla birlikte gittik çünkü ailemin yapacağı en son şeydi bu. Dershane müdürü kaydı sildirmemekte ısrarcıydı eğer silersek de 500 tl vermemiz gerektiğini söylüyordu. hiç param yoktu sadece babamın aylık verdiği parayı dershaneye değil yetenek kursuna vericektim. çaresizdim hala hayata tutunuyor olmak benim için utanç vericiydi. para için yapılan diyalog kadar utanç vericiydi o kadar aşağılıktı. çarpıp kapıyı çıktım. Tuba yanıma gelip halledeceğini söyledi.

Ben Tuba: Feurars bunu hak eden biri. hayata katabileceği bi şey var onun. bunun için onun ailesi yerine dershaneye 200 tl verip kaydını sildirdik. hiç zaman kaybetmeden bi yetenek kursuna gönderdim. Aylık kurs ücretini de bi kafe de çalıp birlikte söyleyerek veriyorduk. Feurars sadece Van da yetenek sınavına girdi ve Van da 2. olarak kazandı Müzik öğretmenliğini. Bunu ailesi istemese de onlara karşı geldi. sonunda zaten onlar da kabul etti. okul başladıktan bi ay sonra Babasının Tayini sebebiyle ailesi başka şehre taşındı. Feurars için ev tuttular. Yalnız yaşıyor. Odasının her tarafında hala Zeliha nın fotoğrafları var. Arkadaşı ferdi de şehir dışında ingilizce öğretmenliği okuyor. Yalnız olmaktan hiç şikayetçi olmadı. yalnız kalmamak için hiçbir şey yapmadı. herkesten uzak durdu. kimseyi doğru düzgün sevemiyordu.

Ben Feurars. Yorgunum beyler dibi göreceksem daha dibi yok. geçenlerde Enes'ten duydum Sena da nişanlanmış diye. peki ben bu kadar ucuz muyum nişanlanmakmış yapamayacağım şey mi?Yaşamak istemiyorum artık. Neden geldim lan bu dünyaya? Tanrı bizi acı çekelim diye mi yarattı? Bundan zevk mi alıyor biri bana cevap versin artık. Hayvanlar gibi yeme içme üreme mi tek amacımız peki hayvanlardan farkımız ne? Farkımız düşünmekse düşününce neden tek mantıklı açıklama intihar oluyor? hayat yaşamaya değer değil kendini öldürmeyen her insan cehennemin dibini boylayacaktır. yaşamak için hiç bir şey yapmıyorum. gitar çalmayı kitap okumayı film izlemeyi müzik dinlemeyi yemek yemeyi bile bıraktım. okula gitmiyorum. şu dünyaya katacak hiç bir şeyim yok. katsam da bi önemi yok. diğer insanlar umurumda değil. Ulan sevebileceğim bir insan bile olmaz mı şu amk dünyada. neden bu kadar yalnızım lan ben düşüncelerimde. insanlar kendini öldürürsen tanrı seni cezalandırır diyor aahhh sanki hayat güzel olsaydı tanrı insanı cezalandırır mıydı kendini öldürdüğü için. ha eğer cezalandırmicaksa zaten hayat yaşamaya değer değil.

Ben Feurars. işte yolun sonundayız. Yaşadıklarım size kalsın. ben anlayacağımı anladım bu hayattan, artık her şeyi bırakıyorum. Pes etmiyorum ben, yaşamak zor değil sizler gibi ben de evlenip çocuk sahibi olucam eğer yaşarsam. küçük bi evim olacak güzel bi karım olacak falan filan ama siz bütün bunları yaşadım varsayın. bodrum katına indim yanımda getirdiğim halatı iyice bağladım tavandaki kalorifer borusuna ve ipi boynuma geçirdim. Eyy Allah'ım sen zaten nasıl yaşayacağımı biliyorsun sen de beni yaşadım var say. sana geliyorum beni lütfen kovma. huzur içinde ve mutlu ölmeliyim. kulaklığı takıp Zelihanın en sevdiği Yiruma/Kiss the Rain eserini açtım. Son kez dinledim. ardından kendi sevdiğim Eseri açtım. Mozart Lacrimosa Requiem. elveda yaşayan insanlar. Üzgünüm anne baba abi abla, üzgünüm tuba, üzgünüm okuldaki hocalarım, üzgünüm Allah'ım. Elveda Dünya ve insanlar elveda hayat...
*

reserved

görüşürüz bin üzdün :((

Seni sevdim kardeşim yine de görüşürüz la

Ağlattın ama görüşürüz :(

Aga bee