Yol uzun ben de bir anımı anlatım size. 7.sınıfa gidiyorum annemler git Kuran öğren dediler kem küm ettim başta ama o yaşlarda baba korkusundan bir şeye karşı gelme imkanın yok. Gittim bir yere insanlar çok iyi davranıyor sakallı sakallı amcalar, abiler dondurma ısmarlıyorlar, her perşembe yemek veriyorlar bana sen de kal diyorlar o kadar hoşuna gidiyor ki insanın yaşıtlarım sokakta top oynarken ben oradan çıkmıyordum. Yaşlı bir adamın fotoğrafı vardı her sohbetten sonra ona bakıp koca koca adamlar ağlıyordu öyle kanıma işlemişti ki ben de onlar gibi fotoğrafı öpüyor hüngür hüngür ağlıyordum. Gel zaman git zaman Kuranı bitirdik dediler ki hatim edenler bir gelsin 10 kişi varız ya da yokuz büyüğümüz de var benim gibi küçükler de yere kapanın gözleri açmayın dediler itiraz etme neden diye sorma gelmiyor insan aklına o yaşta tamam diyorsun. Bir şeylerin sesi geliyor şakır şakır sürekli sanki elden ele dolaşıyor içerde biz kapananların dışındakiler bağıra bağıra Arapça bir şeyler söylüyorlar...