0
Bankada işim vardı, kapıdan girerken bi çocuk gördüm. gayet düzgün giyinmişti. suratında bi utangaçlık hissi hakimdi. gözlerime bakamıyordu, sanki benden hakkı olmayan bi şey istiyomuş gibi mahçuptu. "abi mendil lazım mı?" dedi. "çok iyi olur kardeşim" dedim ve birazdan geleceğini iddia ettiğim arkadaşım için de bir adet istedim. "abi ben dilenci değilim, bitince başka bi arkadaştan alırsın, benim için bi tanesi yeterli" dedi. yemin ediyorum gözlerim doldu. içim parçalandı o hassasiyete, o olgunluğa hayran kaldım. "gel yemek yiyelim beraber kardeşim" dedim. "teşekkür ederim abi, az önce yedim ben, sana afiyet olsun" dedi. durum gittikçe şaşırtmaya başladı beni. çünkü bu çocuk, sokak köşelerinde "kolunu kazağının içine saklayıp" kolum yok yardım edin sahtekarlarından değildi. zaten dilenci bile değildi. ihtiyacı vardı, bu çok açık belliydi. fakat çocuk ihtiyacı olmasına rağmen "benim hakkım bir mendildir, diğerleri de kazansın" diyebilecek kadar da babayiğitti. daha fazla ısrar edemedim, oysa içimden çok samimi söylüyorum çocuğa sarılmak geldi lan. böyle kardeşim benim diyip ağlayasım, saatlerce konuşasım geldi. ama bu onu incitebilirdi. girdim bankaya, işlemlerimi gerçekleştirdim çıktım. yanıbaşında dikildim. inat ettim, o çocuğa bi şekilde yardım edecektim. fakat çocuk beni fark etmedi bile. nasıl bi ruh halindeydi o an için bilemiyorum.
10 dakika kadar orada kaldım. bu süre zarfında iki kişi mendil aldı, çocuk teşekkür etti müşterilere mendil aldıkları için. derken 22-23 yaşlarında üç kişilik bir arkadaş gurubu belirdi. ikisi erkekti biri bayan. çocuk bir tanesine yönelerek, "abi mendil ister miydiniz?" şeklinde sordu sorusunu. çocuğa cevap fırsatı vermeden kız atladı araya,
sen o mendillerle önce burnundaki sümüğü sil çocuk. insanları kandırarak para kazanmaya çok erken yaşlarda başlamışsın. git okulunu oku serserilikle para kazanılmaz. cebindeki parayı çıkarsan benim cüzdanımdakinden daha fazla çıkar, kendini akıllı mı sanıyosun sen?
şeklinde.
çocuk ne yaptı dersiniz?
haklısınız ablacım, amacım dilenmek değil para kazanmak. okulumu okuyorum ama şuan tatildeyiz. ihtiyacım olmasa satmazdım..
peki suratı ne haldeydi?
gözleri doldu. fakat bunu gizlemeye çalışıyordu.
ben ne beklerdim biliyo musun ?.. orada iki tane delikanlının o dıbına kodumun kaşarına gereken cevabı verip, o çocuktan birer tane mendil almasını, en kötü ihtimalle, "kardeşim sen aldırma ona" demesini.
peki onlar ne yaptı?
- "yuh be çisil kustun lan resmen ahahahaha"
- "aynen abi ya ne çemkirdi, sakin ol kızıım"
giber misin sabaha mı bırakırsın? ben ikisini de yapmam, allah'ından bulsun pekekentler.
sizin insanlığınızı gibeyim ben. popüler kültürünüzü, değer yargınızı, bakış açınızı, vicdanınızı, adaletinizi.. be dıbına koduklarım, be haysiyetsiz köpekler, 250 gram için, cool olucam ben, kıza yaranıcam tribine girmek için değer mi lan küçücük çocuğun onurunu kırmak?
edit:evet beyler alıntıdır ama bu hikayeyi kendi başımdan geçmiş gibi tanıtmasam kim giblerdi beni amk ? başımdan geçen bir hikaye gibi anlatıp ilgi çektim ve onlarca panpamın sokakta mendil satan çocukların hepsinin gerçekten ihtiyacı olduğunu anlamasına yardımcı oldum ve mutluyum çüküleyen huur çocukları ise bu işin sadece reklam tarafını görenlerdir ister şukulayın ister çüküleyin benim için farketmez sadece hikayeyi okuyun ve biraz bile olsa ders alın
